بعضی‌ها برج می‌سازند، بعضی دیگر "چی‌چی" مال‌هایی می‌سازند که بتواند برترین مالِ خاورمیانه یا دنیا باشد، هرچه بزرگتر، سراَفرازتر و سربلندتر (مال: فروشگاه‌ بزرگِ اکثرا تجملی و محرّکِ خرید+ تفریح‌گاه + ...). باز هم از این گروه، کسانی در پیِ ساختنِ ویلا و ماشینِ تجملی و اضافی برای خود و تامینِ مالیِ هفت‌ پشت‌شان هستند. اما بعضی‌ها هم شبانه‌روز در پیِ همان نان و پنیری می‌دوند که دیروز می‌توانستند تهیه کنند، و در کپرها یا لانه‌های اجاره‌ای‌شان بخورند،‌ اما امروز نمی‌توانند. این‌ دوندگانِ همیشگی، در عمل، فراموش‌شدگانِ برنامه‌های بودجه‌ای هستند.

بعضی دیگر هم هستند که مال و عمر را هدیه و امانتی ناپایدار می‌دانند از طرفِ "هستی" یا "خدا" که باید آن را به شکلِ درستی برای هم‌سفره‌گی با همسایگان بی‌چشمداشت تقدیم و هزینه کرد (که البته با ریخت و پاش و گداپروری باید فرق کند.).

راه‌اندازیِ کتابخانه برای کودکانِ بلوچ (عکس‌های بالا 👆) یکی از این موارد مصرفِ بسیار ارزشمند است که گروه دوم انجام می‌دهند. بعضی دیگر از همین‌ گروه با جیبِ خالی، اما با اراده و امید و ابتکار و صرفِ وقت و عمر تلاش می‌کنند در زندان‌ها کتابخانه راه بیندازند. اما کتابخانه، فقط و فقط یکی از آن مصارفِ زیرساختیِ عمر و پول است. هر کس به قدر فهمِ و ابتکار و تواناییِ خود، می‌تواند انواع رایگان‌‌بخشی را در پیش بگیرد و امانتِ ناپایدار‌ را به دستِ صاحبان‌شان بسپارد.

کارِ زیرساختیِ اجتماعی، یا مدنی، یا فرهنگی، یا درمانی یا ... در این اوضاعِ وانفسا و تلخ، یک "باید" است که باید با تلاش‌های ریزومی در سراسرِ این سرزمینِ محنت‌کِش الگو و تکرار و تکثیر شود، تا شاید کمی از دردِ مردمان کم شود.

ما در کنارِ رسیدگی به روح و روانِ و اخلاق و اندیشه‌ی خود، به‌قولِ گاندی به "برنامه‌ سازنده" و به‌قولِ واسلاو هاول به "ساختار‌های موازیِ" متکثر در نقطه‌نقطه‌ی میهن‌مان نیازمندیم. با کمکِ این دو شاید بتوانیم مهم‌ترین خلا‌ها و کمبود‌های انسانی و حیاتیِ‌ خود و مردمانِ‌ را با تلاش‌های مستقلِ، نامتمرکز و درعینِ‌حال ‌هم‌پیوندِ (از نظرِ فکریِ) خود پر کنیم و گوشه‌ای از حیاتِ انسانیِ‌مان را با معنا کنیم.

برای اطلاع بیشتر از
- ریزوم، نک:
فایل پی‌دی‌افِ فرسته‌ی زیر و
ویکی پدیای فارسی (ریزوم، ژیل دلوز)، و
پیوست‌های جلد دوم کتابِ سارودایا در سایت عدم خشونت، و نیز با جستجوی کلمه‌ی ریزوم در کانال گاه فرست.

- ساختارهای موازی، نک: قدرتِ بی‌قدرتان، واسلاو هاول، نشر نو، و parallel polis در ویکی‌پدیا. و
https://t.me/GahFerestGhKeshani/5112

- برنامه سازنده، نک: constructive program در ویکی‌ پدیا. گاندی به جامنا لعل باجاج می‌گوید: "سیاستِ عملیِ من "کارِ سازنده" است." کارِ سازنده در نظرِ او یعنی ایجادِ رفتار‌ها و فرهنگ‌هایی نهادینه‌شده، و ساختار‌هایی منتشر و متکثر برای اساسی‌ترین نیازهای جامعه.

https://t.me/GahFerestGhKeshani/5113?single

ریزوم چیست و به ما چه ربطی دارد
غلامعلی کشانی، دی ماه ۱۴۰۰
نک: https://t.me/GahFerestGhKeshani/5143

دانلود پنج فیلم مستند بلند انسان‌ ساز:


هر کدام این لینک ها را در همین‌جا "تک‌تک" کلیک کنید و فیلم مربوطه را دانلود کنید و بعد به سراغ لینک بعدی بروید:

برای دانلود،‌ لینک را باز کنید و اگر صفحه ای باز شد که فقط نمایش می‌دهد ، روی مستطیلِ نمایش رایت کلیک کنید و فیلم را سیو کنید. اما در غیر این‌صورت، لینکْ خودش اتوماتیک سیو می‌شود و شما فقط باید محل سیو را به کامپیوتر بگویید. حجم فیلم ها اغلب بیشتر از یک گیگ است و باید جای کافی در آن محل‌ داشته باشید:

مستند HUMAN (انسان)
ترانه‌ی تیتراژ، سالار عقیلی، به انتخابِ خودِ فیلمساز فرانسوی:
https://s1.irdanlod.ir/files/Doc/2015/H/Human.2015.1080p.Farsi.Dubbed.mkv

در مستندِ انسان، حکمت‌های شگفت و کمیابی را می‌بینید که از زبانِ قاتلِ یک مادر و فرزندش و عشقی فراگیر که از مادر مقتول یاد می‌گیرد، و یا زنی کپر نشین جاری می‌شود. مهم‌تر از همه، حکمتی است که از زبانِ یک بومیِ سیاه‌پوستِ گوش‌حلقه‌ایِ اتیوپیایی جاری می‌شود و ما را برای همه‌ی عمر حیرت‌زده می‌کند که انسان و حکمتِ انسانی در همه‌جا یکی است و آن این که "انسان انسان است!"و "حکمت" هم مرز و سواد و مدرک و اتیکت نمی‌شناسد!

مستند برکت BARAKA:

https://www.aparat.com/v/TR2IP/%D9%85%D8%B3%D8%AA%D9%86%D8%AF_%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D8%A7%DA%A9%D8%A7_1992



HOME مستند

https://www.aparat.com/v/oLyVO/%D9%85%D8%B3%D8%AA%D9%86%D8%AF_Home



مستند SAMSARA سامسارا:
سَمسارَ لغتی سانسکریت و به معنای نوزایی و چرخه‌ی تولد-مرگ-تولد است. سِمساری در فارسی هم از همین لغت گرفته‌‌شده است، یعنی جانِ تازه دادن به کالای مرده:


https://download.ir/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D9%84%D9%88%D8%AF-%D9%85%D8%B3%D8%AA%D9%86%D8%AF-samsara-2011/#downloadlinks


کلیپ‌های سخنان خوسه (خوزه) موخیکا رئیس‌ جمهور فروتنِ سابقِ اوروگوئه به‌خصوص در مستند هیومن و در گفتگو با الجزیره و صحبت با جوانان و در جاهای دیگر. کلیپ‌های مختلفی در این آدرس خواهید دید:

https://www.aparat.com/search/%D8%AE%D9%88%D8%B3%D9%87%20%D9%85%D9%88%D8%AE%DB%8C%DA%A9%D8%A7

و مستند سخنان جِیْن گودال با هیومن:

https://www.aparat.com/v/2xrps

♦️لایو با جرعه

♦️موضوع: دیگری ستیزی و پیامدهای آن
(با تاکید بر جامعه‌ی ایرانی)

♦️میهمانان: عمادالدین باقی و مهدی تدینی

♦️میزبان: محمدرضا کدیور

♦️زمان: شنبه ۱۸ دی‌ماه

@joreah_journal

www.instagram.com/joreah_journal

خواننده‌ی گرامی،
در ادامه‌ی بحث بالا، و طرحِ راه‌حل‌های واسلاو هاول (ساختارهای موازی) ، گاندی (برنامه سازنده) و ژیل دلوز (ریزوم چیست) در فرسته‌های بالاتر، برای بزرگ‌ترین معضلاتِ پیشِ‌رویِ جوامعِ در آستانه‌ی تحولاتِ ژرف، نوشته‌ی زیر هم پرسش بسیار مهم و دوران‌سازی را مطرح می‌کند:

فارغ از چند و چونِ بر سرِ نویسنده‌ی نوشته‌ی پرتاملِ زیر، سه پاراگرافِ آخر، از عبارتِ
نگاهی به ادوار گوناگون زندگی ...

تا آخرِ متن، نکات بسیار مهمی در فلسفه‌ی سیاسی با خود دارد که فقط بحثِ دیروز و امروز و این‌جا و یک‌جا نیست، بلکه به فرداهای دیگر و همه‌‌جای جهان هم مربوط است. نویسنده در واقع پرسشی را مطرح می‌کند که پرسشی جهانی است،‌ در عین‌حالی که این‌جایی هم هست. این خواسته را هنری دیوید ثورو هم در ۱۷۰ سال پیش مطرح کرده بود:

"این شعار را صمیمانه می‌پذیرم که "بهترین دولت، دولتی است که کمترین فرمان را صادر کند." به‌علاوه دوست می‌دارم این آرزو هر چه سریع‌تر و هماهنگ‌تر جامه‌ی عمل بپوشد. اگر این کار صورت گیرد، در نهایت به آن‌جا خواهد رسید که من نیز معتقدم، یعنی: "بهترین حاکمیت، حاکمیتی است که اصلاً حکومت نکند." و مردم هنگامی صاحب این حاکمیت خواهند شد که خود را برای داشتن آن آماده کرده باشند." (نافرمانی مدنی، ترجمه‌ی غلامعلی کشانی، نشر قطره)



لطفا تقّه بزنید:

https://telegra.ph/Politics-in-IRIB-01-04
[دو توضیح کوچک، اما لازم:
در ماده‌ی ۳ کلمه‌ی "رفاه" اضافی است، و
اصطلاح "مُشار بِالبَنان" به معنای انگشت‌نما است]

کلامی‌ با شما خواننده ی گرامی،
=====================ه
لینک دسترسی به بخش‌های مختلف کانال گاه فرست:
https://t.me/GahFerestGhKeshani/4226
===================ه
معمولا از رسانه های مجازی انتظار می رود که فعال باشند.
معنای "فعالْ" با توجه به هر رسانه کمی فرق می کند. در مورد تلگرام، فعال بودن لابد انتشار روزانه یک یا چند فرسته است.
کانال گاه فرست با این تعریف، لابد «فعال» نیست.
این کانالِ «غیر خبری» تا الان بیشتر از 4000 فرسته داشته است.
این فرسته ها در باره ی موضوعات خیلی متنوعی بوده‌اند که در عینِ‌حال در رعایت چند اصل با هم اشتراک داشته‌اند.
یکی از مهم ترین این اصل ها، کاهش درد و رنج بشری بوده؛
یکی دیگر توجه به عینی ترین مسائل ملموس و مکرر روزمره ی همگانی بوده؛
و همین‌طور در اصولی دیگر.
صاحب این کیبورد، فکر می کند که مگر آدم چقدر حرف باید داشته باشد که هر روز بخواهد و بتواند حتما یک روضه‌ی تازه سرِ مِنبر بخواند؟
درست است که ما با بمباران و انفجار اطلاعاتی روبرو هستیم، اما این هم درست است که لازم نیست با آن هم سرعت بشویم.
خیلی از مطالب، حتی مطالب غیر خبری، تکرار مکررات حکیمانه یا مکرراتِ یاوه است که می‌شنویم و برای دیگران تعریف می‌کنیم یا بازفرست می‌کنیم.
پس بد نیست اساس را بر کم‌گویی و کم‌شِنَوی و گزیده‌گویی و گزیده‌شنوی بگذاریم و
جان و روح و وقت و «عمل» و رفتارِ خویش ازین ورطه برهانیم.
اما به‌جای آن در فکرِ عملِ فردی و جمعی به یکان‌یکانِ حکیمانه‌ترین و واجب‌ترین آموزه‌هایی باشیم که در معرض‌شان قرار گرفته‌بوده‌ایم و فقط لحظاتی به آن‌ها فکر کرده‌ایم و پشتِ‌گوش انداخته‌ایم.
دوستانی که به تازگی به این کانال می پیوندند همان حرف‌هایی را که صاحب این قلمْ در طول دو سه سال لازم به انتشار می‌دیده، می‌توانند با کلیک‌کردن روی آدرس زیر بخوانند و به یادداشت‌های بالا و پایین آن ها هم سر بزنند، و اگر یاوه نبودند و چیز دندان‌گیری دیدند، سر نخ را بگیرند و خودشان در عمل و نظر دنبال کنند و بیشتر بکاوند:
______________ه

این کانال، بیشتر به نیازهای عملی و مفیدِ زندگی می‌پردازد، چیزهایی که در زندگیِ واقعی و عملی به‌کار بیایند و به «خودتوانمندسازی»، "خود‌آستین‌بالازنی" و «خودتوان‌بخشیِ» ما ملتِ «درخودمانده» توجه می‌کند،
به تقلیل مرارت و تقریر حقیقت؛
و طبعاً و قطعاً به «برون‌آمدنِ دستی از غیب» باور ندارد!
=================
لینک دسترسی به بخش‌های مختلف کانال گاه فرست:
https://t.me/GahFerestGhKeshani/4226

با سلام و درود به همه‌ی مخاطبانِ گرامی این کانال، مخصوصا دوستانی که افتخار داده و به تازگی به کانال پیوسته اند،

کانال گاه فرست ممکن است مدت‌‌هایی ساکت باشد،‌ اما مطالبِ آن معمولا تاریخ مصرف ندارند.


به همین دلیل، از همه دعوت می‌کنم که فرسته‌ی بالا 👆را مطالعه کنند تا با محتواهای متنوعِ کانالْ آشناییِ بیشتر و به آن‌ها دسترسیِ بیشتر و راحت‌تری داشته باشند.


با سپاس و احترام

ادامه👇🏻
#معرفی_فیلم
#سکوت_دیگران
🎞همه چیز به قدری هنرمندانه جاگذاری شده، که فراموش می‌کنید این یک مستند است. برای یک ساعت و نیم، ایران در کنار اسپانیا قرار می‌گیرد و مخاطبِ فارسی‌زبان _آرزومندانه_ نفس‌هایش را حبس می‌کند تا ببیند آخرش چه می‌شود. گو اینکه آخرش هر چه بشود، در سرنوشت ما نیز تأثیر دارد!
.
📎با مرگ ژنرال فرانکو و پایان گرفتن رژیم دیکتاتوری در اسپانیا، دموکراسی آمد. امّا ردّپای دیکتاتور باقی ماند، آدمهایش ماندند و به بهانه‌ی بخشودگیِ زندانیان سیاسی، "قانون عفو عمومی" را تصویب کردند: عفوی که نه تنها زندانیان سیاسی را می‌رهانید بلکه در واقع، جنایتکاران و شکنجه‌گرانِ رژیم فرانکو را نیز رستگار می‌کرد.
جانی و قربانی، همگی عفو شدند!
قانون عفو عمومی به پیوستِ «پیمان فراموشی»، همگی را مُلزم به سکوت و فراموشی کرد. هیچ‌کس حق ندارد از آن دوران سخن بگوید!
📎امّا آیا قانونِ سکوت، برای جنایتکاران مصونیت می‌آورد؟ آیا قانون سکوت، برای قربانیان فراموشی و آرامش می‌آورد؟ و سکوت تا کِی؟
«مؤسّسات حافظه‌ی تاریخی» پیشگام می‌شوند و به کمک وکلا و فعّالین حقوق‌بشر، نجواها را به کارِ گروهی تبدیل می‌کنند... تا ببینیم آیا این‌همه سال "سکوت‌اجباری"، توانست فراموشی یا بخشایش بیاورد؟ در این میانه، عدالت چه شد؟
📎گاهی سکوت در برابر جنایت، آنقدر طولانی می‌شود که دادخواهان یکی‌یکی به مرگِ طبیعی می‌میرند و هیچکس باقی نمی‌ماند تا لحظه‌ی باشکوه «اجرای عدالت» را تماشا کند. سکوت در برابر جنایت، فقط عُمرها را تحلیل می‌بَرَد و اجرای عدالت را به تعویق می‌اندازد. و خوشا به حال زندگان
که لحظه‌ی عدالت را می‌بینند و به‌جای تمام آنها که مُرده‌اند، شادی می‌کنند.
.
📎🕯به رسم دو کارگردانِ این اثر، در پایان، چه خوش که نوشته شود: برای خاطره‌ی نازنین و گرانقدر کارلوس اسلپوی که چندی پس از پایان کار فیلم، درگذشت.
.
🌠تصاویر کادر پیشین
تصویر اوّل از سمت چپ: کارلوس اسلپوی، حقوق‌دان
تصویر دوّم از سمت چپ: خوزه ماریا گالانته معروف به شاتو، فعّال سیاسی
تصویر سوّم: اَسِنسیون مندیه‌تا ایبارّا در میان جمعیت
تصویر میانی: ماریا مارتین، نفَس‌های ضعیف و صدای کهنسال گذشته
تصویر آخر: اَلمادینا کاراسیدو و رابرت بهار، کارگردانان فیلم که نزدیک به "هفت سال"، برای ساختنش کوشش و شکیبایی کردند.
.
#the_silence_of_others
#documentary #masterpiece
#cinema_for_peace
#carlos_slepoy

#المادینا_کاراسیدو #رابرت_بهار
از #اسپانیا به #جهان
#ایران
Please feel free to spread the message.