زمانی که تقریباً تمام متقاضیان مراجعه به من را “متقاضیان روانکاو شدن” تشکیل دادند من به عنوان راه چاره اقدام به تاسیس “مرکز روانکاوی آفریقا” کردم. البته برای تاسیس این مرکز دلایل متعددی داشتم که یکی از آنها این بود که فضائی برای “متقاضیان درمان” باز شود و این که شاید بعدها از میان آنها کسانی به “متقاضیان روانکاوی” تبدیل شوند. یعنی که راه معمول و مرسوم روانکاوی دوباره گشوده شود، راهی که بخاطر شدت آز و نیاز مردمان این دیار مسدود شده بود.
در واقع تاسیس مرکز روانکاوی آفریقا کفاره ی “حرف زدن برای احمق ها” بود، یعنی در نفس خود فقط یک کفاره بود!
اما این “راه حل”، با وجودی که تا حدود بسیار زیادی انتظارات مرا از گشوده شدن راه معمول و مرسوم تقاضا و مراجعه به روانکاوی را برآورده کرد، ولی باعث نشد که تعداد “متقاضیان روانکاو شدن” به صفر برسد، بلکه باعث شد احمق های “طباطبائی” و آزمندان “سه پیچه” را به آن کندوی عسل بکشاند.
اما راستش هیچکس به اندازه ی خود فروید مسئول و مسبب همه مصائب روانکاوی واقعی و روانکاوان واقعی نبود. تا قبل از او دانشی چنین ناب و چنین ژرف فقط در مکاتب رازآمیز – و فقط به صورت سینه به سینه – آموزش داده می شد. مکاتبی که بازماندگان پاره پاره ی انجمن مغان ایران میترائی بودند. فروید آخرین گول خورده ی عصر روشنگری بود. عصری که مردمانش در نهایت ساده لوحی بر این باور بودند که می توان با تاریکی قرون وسطی به مبارزه برخاست و آن را شکست هم داد!!
با یک نگاه به جایگاه رفیع “پدر خوانده” در دکان نان و آب دار روان در ایرانِ مافیا زده می توان دریافت که هیچکس، مطلقاً هیچکس، مخالف عصر تاریکی نیست، کمتر از همه وزارت اطلاعات تاویستوکی!

منبع: جدیدترین معجون جادوگری “صن-هما-فر” – بخش شش؛ #سایت_انجمن_فرویدی

#میترا_کدیور #نه_به_سانسور_کتاب_مکتب_لکان #عصر_تاریکی #پدر_خوانده

انتخاب متن و تصویر: مهدی ربیعی

@doostdaran_freudianassociation