💬👇
منظور از رابطه جنسی عمل جنسی نیست . چون این دومی وجود دارد و خوب هم وجود دارد . منظور از رابطه جنسی ارتباط مبتنی بر هماهنگی ، تفاهم و یکدیگر را کامل کردن است . این ارتباط است که وجود ندارد . بین زن و مرد یک جدایی ساختاری وجود دارد .

فروید یک میخواره را با یک دلباخته مقایسه می کند و خاطر نشان می سازد که میخواره هر چه بیشتر می نوشد بیشتر می می طلبد ، حال آنکه دلباخته هر چه بیشتر به وصال معشوق برسد دلزده تر می شود . او این نتیجه گیری را می کند که در نهاد خود سائق چيزی است که با ارضاء كامل در تضاد است . در واقع رابطه انسان با ابژه هايش رابطه سرراستی نیست .
فرهنگ و تمدن آن چیزی است که رابطه بین زن و مرد را تنظیم می کند و قوام می بخشد . هر فرهنگی متشکل از شبکه ای از قوانین است که وظیفه آنها به تعويق انداختن ارضاء جنسی است . هر مانعی لیبیدو را افزایش می دهد و هر بار که موانع طبیعی کافی نبوده اند بشر سدهای فرهنگی به وجود آورده است تا بتواند از عشق حراست کند و از آن تمتع بگیرد .
لکان جایگاه خاصی به «عشق با نزاکت» میدهد. این نوعی رابطه عشقی در قرون وسطی بوده که در آن عاشق و معشوق ، به دلایل فرهنگی و شرعی ، در وضعیتی نبوده اند که بتوانند به وصال یکدیگر برسند . لکان عشق بانزاکت را روش ظریفی می داند که به بشر اجازه می دهد از بن بست عدم وجود رابطه جنسی خارج شود . در این روش بشر آنچه را که در هر صورت امروز قادر به تمتع از آن نیست به فردا موکول می کند . والایش نه تنها محدود به ادبیات و هنر نمی شود بلکه برای بشر خیلی راحت تر از خود سکسوالیته است .

منبع : كتاب مكتب لكان ، روانكاوی در قرن بیست ویکم #دکتر_میترا_کدیور

#سائق#ابژه#ليبيدو#تضاد#ارتباط #هماهنگی#وصال#تمتع#عشق #عمل_جنسی#رابطه_جنسی
#عاشق#معشوق #فرهنگ#تمدن
#عشق_با_نزاکت#هنر#ادبیات
#سكسواليته

Animator: Gustavo Torres
Music : Francis Lai
انتخاب ویدئو و متن : ربابه ايلخانی زاده
@doostdaran_freudianassociation

@doostdaran_freudianassociation
💬👇
باید اذعان کنم که برای من هیچ خلاقیتی، هیچ پردازشی، هیچ اثری زیبایی و شکوه طنز را ندارد. اخیراً کشف کردم که این مطلب در مورد کانت هم صادق بوده است. کشفی که باعث شد، دلبستگی و احترامم به او چند برابر بشود. اما گفتار با رفتار متفاوت است که نباید آنها را با هم اشتباه کرد. توضیح می‌دهم، در گفتار روانکاوی این ابژه
«a»
، یعنی ابژه‌ای که اشتیاق از آن زاییده می‌شود است که تولید دانش و در نتیجه تولید گفتار می‌کند....
در گفتار هیستریک این سوژه است که در جایگاه عامل است. گفتم که ابژه
«a»
در هیچ تعریفی نمی‌گنجد، یعنی چیزی که به طور ذاتی یا بطور
Semantic
سرکش است. وقتی چیزی از لحاظ
Semantic
قابل تعریف نباشد، مترادف آن است که به طور ماهوی سرکش است و خارج از
Norm
، از آن‌جا که
Norm
ها و هنجارها همگی محصولات گفتار اربابی هستند، برای ابژه
«a»
وقتی که در جایگاه عامل قرار می‌گیرد، پشیزی نمی‌ارزند. ابژه
«a»
تمام هنجارها را به سخره می‌گیرد تا حاکمیت خودش را مستقر کند. این است که ابژه
«a»
یک دیکتاتور به معنی واقعی کلمه است. ابژه
«a»
وقتی که در جایگاه عامل قرار می‌گیرد رفتاری را سبب می‌شود که می‌توان آن را در یک طیف گسترده ارزیابی کرد. می‌توان این رفتار را قاطعیت نامید یا اقتدار یا دیکتاتوری. می‌توان حتی آن را رفتاری مگالومانیک یا ضد اجتماعی نامید. این رفتار را در یک کلام می‌توان این طور خلاصه کرد که غافلگیر کننده است، سؤال برانگیز است و تولید طنز می‌کند و این دقیقاً همان چیزهایی است که مد نظر است. یعنی خارج شدن از مسیر، پرتاب شدن از موضع مستقر، متزلزل شدن تعاریف ساری و جاری و آبکی و جایگزینی آن‌ها با طنز، یعنی پدیده‌ای که خودش خارج از
Norm
است. ضمناً ابژه
«a»
هیچ‌گونه امر مطلق را که در گفتار اربابی بسیار هم جدی است به رسمیت نمی‌شناسد، چه برسد به کاریکاتورهای امر مطلق که در گفتار دانشگاهی وجود دارند، از جمله کشیک‌های شما آقایون. در نتیجه وقتی که می‌گویم نمی‌توان با افراد دیگر از همان ابتدا گفتار روانکاوی داشت منظورم تأکید بر این مطلب است که تا وقتی که دیگری متوجه نشده است که این امور مطلق در گفتار روانکاوی به پشیزی نمی‌ارزند، می‌بایست اول این مطلب را به آن مخاطب نشان داد. 

جلسه چهارم دوره اول ۱۰ خرداد ۱۳۸۰
از کلاس‌های عرصه فرویدی ـ مکتب لکان

منبع: وب سایت انجمن فرویدی
.....
#روانکاو#دکتر_میترا_کدیور
#ابژه#اشتیاق#گفتار_روانکاوی#طنز#تولید_دانش#تولید_گفتار#دیکتاتور#زبان

انتخاب متن و تصویر: فاطمه حُسنی ابراهیمی
@doostdaran_freudianassociation

پایان روانکاوی برای فروید، صدها فرسنگ با آن بهشت ژنیتال که پست‌فرویدی ها وعده‌اش را می‌دهند و آن را به عنوان نهایت ثمر بخشی روانکاوی می‌دانند، فاصله دارد. برای فروید هیچ ثمر بخشی جز ثمر بخشی
Ethic
متصور نیست، جز ثمر بخشی اخلاقی. و این یعنی گره خوردن اشتیاق به کاستراسیون. آن‌چه که برای فروید اهمیت دارد این است که این آنالیزان، اگر چه به صورت تأخیری، با کاستراسیون و با نقطه ناممکن آن مواجه شود، که این کاستراسیون و نقطه ناممکن آن برای هر سوژه ویژگی خاص خودش را دارد.

از کلاس‌های عرصه فرویدی ـ مکتب لکان
جلسه چهارم دوره اول (۱۰ خرداد ۱۳۸۰)

#روانکاوی #میترا_کدیور #کاستراسیون #پایان روانکاوی #انجمن_فرویدی

انتخاب متن و تصویر: مریم قائدرحمتی
@doostdaran_freudianassociation

روانکاوی تجربه سوژه است و این مهم‌ترین نکته است. این تجربه چگونه آغاز می‌شود؟ در ابتدای کار همیشه یک درخواست درمان وجود دارد (یک درخواست تراپوتیک) که این درخواست منتج از یک درد و رنج درونی است. این رنج یک رنج روحی است و خود متقاضی هم این را می‌داند حتی اگر بازتاب‌های جسمی داشته باشد که اغلب هم دارد. در ابتدای کار پس یک درخواست درمان وجود دارد ولی خیلی زود تبدیل به یک تفحص می‌شود. می‌توان این تفحص را تفحص حقیقت نامید، تفحص حقیقت اشتیاق. در عین حال می‌توانیم همان‌طور که میلر گفته است در مورد همه این واژه‌ها تردید داشته باشیم، در مورد واژه تفحص، اشتیاق، حقیقت و … اما نمی‌توان در مورد آنچه که در نهایت کار به دست می‌آید تردید کرد. آنچه در نهایت کار به دست می‌آید به نظر لکان وجود زدایی..است که در واقع می‌توانیم بگوییم یک توهم زدایی واقعی است. توجه کنیم که وجود زدایی با بی‌وجودی...کاملاً متفاوت است.
پیشوند de
در فرانسه به معنی برداشتن، گرفتن، تخلیه کردن، به هم زدن است و این نئولوژیسم لکان نوعی گرفتن، برداشتن و تخلیه کردن و به هم زدن وجود را القا می‌کند که به خوبی کاری که در روانکاوی انجام می‌گیرد را نشان می‌دهد.
از کلاس‌های عرصه فرویدی ـ مکتب لکان
جلسه اول دوره اول (۳۰ فروردین ۱۳۸۰)

#روانکاوی #میترا_کدیور #حقیقت #اشتیاق #توهم #تفحص #انجمن_فرویدی

انتخاب متن و تصویر: مریم قائدرحمتی
@doostdaran_freudianassociation

#ایران اولین امپراتوری جهان، تاریخی ده هزارساله دارد. گزاف نیست اگر گفته شود هر کشوری در جهان ناچار است ریشه­‌های فرهنگی خود را در ایران و در فرهنگ ایرانی جستجو کند. #هگل می‌گوید: «بنیان تحول بشری با تاریخ پرشیا آغاز می گردد؛ این دقیقا آغاز تاریخ جهان است»...
از سویی بیش از صد سال است که از چاپ کتاب تعبیر رویا و تولد روانکاوی می گذرد. بیش از صد سال است که فروید و روانکاوی انقلابی عظیم در جوامع بشری ایجاد کرده و «آرامش دنیا»...را بر هم زده اند و بیش از صد سال است که «علوم انسانی، ادبیات و هنر، فلسفه و نقد ادبی»...از تأثیر افکار فروید بی­‌نصیب نبوده و حتی فیزیکدانانی نظیر «بوهر، پالی و جردان به تقارن­هایی که بین فیزیک کوانتومی و روانکاوی وجود دارد اشاره کرده اند»...
و دریغا که تا بیست سال پیش، این سرزمین کهن و این فرهنگ غنی هنوز از روانکاوی و فروید بهره چندانی نداشت. در آن زمان آشنایی با فروید از طریق ترجمه های نارسای افرادی بود که دانشی در مورد روانکاوی نداشتند. در جوامع علمی، عده ای روانکاوی را تئوری مردودی می دانستند که فقط باید در تاریخچه روانشناسی و روانپزشکی از آن نام برده شود و عده ای دیگر بدون هیچگونه صلاحیتی خود را روانکاو می نامیدند و از روانکاوی سوءاستفاده می کردند. فروید در کتاب های دینی مدارس ایران نیز تا حد یک مروج آزادی های جنسی تقبیح می شد و روانکاوی نزد عوام نظریه ننگینی بود که فقط به انگیزه های جنسی می پرداخت و بی اخلاقی را رواج می داد.
تا اینکه در سال ۱۳۷۲،
روانکاوی از سلاله فروید، دکتر #میترا_کدیور، به ایران بازگشت. او احساس می­کرد «صحبت کردن از روانکاوی برای مخاطبین پارسی زبان بسیار ساده تر از مخاطبین غربی است»..زیرا هیچ «قوم دیگری را نمی­شناخت که در تاریخ و فرهنگش تا بدین حد در وادی عشق راه پیموده باشد»
در چنین فضای مغشوش و آشوب زده ای، دکتر میترا کدیور، پزشک و روانکاو فرویدی ـ لکانی بعنوان تنها عضو انجمن جهانی روانکاوی
(WAP)...
در ایران، عضو اکول فرویدی فرانسه
(ECF)
و فدراسیون اروپایی روانکاوی
(Eurofederation of Psychoanalysis (EFP 

فعالیت خود را «دست تنها»  در این سرزمین آغاز نمود....

برای مطالعه متن کامل مقاله به سایت #انجمن_فرویدی رجوع کنید.

انتخاب متن و تصویر: مهدی ربیعی
@doostdaran_freudianassociation

اگر خواب چنین باشد، به نظر نمی­‌رسد رویاها بخشی از برنامه­‌ی آن باشند بلکه برعکس، اضافات ناخوشامدی بر آن هستند. به عقیده­‌ی ما هم خواب بدون رویا بهترین و تنها شکل واقعی خوابیدن است. بایستی هیچ گونه فعالیت ذهنی در طی خواب وجود نداشته باشد؛ اگر تحریکات ذهنی وجود داشته باشد، بدین معنی است که ما در برقراری حالت جنینی آرامش به موفقیت نرسیده­‌ایم و کاملاً نتوانسته­‌ایم از بقایای فعالیت ذهنی اجتناب کنیم. رویا دیدن کاملاً از این بقایا تشکیل می­‌شود. ....
هر چند حتی اگر رویاها پیش­‌پا افتاده هستند، آنها وجود دارند و ما می­‌توانیم تلاش کنیم تا برای وجودشان حساب پس بدهیم. چرا حیات ذهنی نمی­‌تواند به خواب رود؟ احتمالاً دلیلش این است که چیزی وجود دارد که برای ذهن هیچ آسودگی باقی نمی‌گذارد. تحریکات به ذهن وارد می­‌شود و ذهن باید در برابر آنها واکنش نشان دهد. بنابراین رویا شیوه­‌ای است که در آن ذهن به تحریکاتی که در حالت خواب به آن وارد می­‌شود، واکنش نشان می­­‌دهد. در اینجاست که روزنه­‌ای برای فهم رویاها به سوی ما باز می­‌شود. می­توانیم رویاهای گوناگون را در نظر بگیریم و سعی کنیم ببینیم چه تحریکی بوده که می­‌خواسته خواب را مختل کند و واکنش انجام شده در برابر آن، رویا بوده است.

مقاله «دشواری‌ها و نخستین رویکردها» اثر زیگموند فروید
منبع: وب سایت انجمن فرویدی
.....
#روانکاو#دکتر_میترا_کدیور
#رویا#خواب#حالت_جنینی#آرامش#آسودگی
#تحریکات_ذهنی#فهم_رویا

انتخاب متن و تصویر: فاطمه حُسنی ابراهیمی
@doostdaran_freudianassociation

@doostdaran_freudianassociation
💬👇
از طریق بیرون کشیدن ابژه ژوئی سانس است که موجود انسانی می تواند به نوعی خوشنودی تأخيری و دست دوم و با این همه بسیار غیر مترقبه دست یابد . این ژوئی سانسی است که هرگز قبل از آن وجود نداشته و لکان آن را «لذت افزوده» می نامد . قبلا گفتیم که این اصطلاح را لکان از تئوری مارکس در مورد ارزش افزوده اقتباس کرده و معتقد است که لذت افزوده در اقتصاد روانی همان نقشی را بازی می کند که ارزش افزوده در اقتصاد بازار .
لذت افزوده عاملی است که گفتار کاپیتالیسم را از نائل شدن به هدف خود كه همانا سوژه يكپارچه است باز می دارد زیرا در جهت معکوس عمل می کند . هر چه داشته ها بیشتر شود کسری لذت هم افزایش می یابد و خوشنودی بیشتر به افول می گراید و از دسترس دورتر می شود .

«برنارد لوکور» می گوید : «گفتار کاپیتالیسم در ساختار خود سیستمی است که به طور عمده بر اساس توزیع دال بنا شده است ، خواه به شکل اطلاعات و خواه به شکل تصاویر ، که بدون وقفه و به طرز سرسام آوری انسانها را مورد تهاجم قرار می دهند . این گفتار همچنین مدام در حال ساختن ماشین های لذت زای پیچیده و پیچیده تر است که انواع و اقسام لذتها را به ارزانی در هر کوی و برزن در اختیار هر کسی قرار می دهند . اما خوشنودی از این دنیای سرسام آور هر روز بیشتر رخت برمی بندد و فلاکت و ادبار دنیای مصرف هم بر همین اساس است . نوعی لذت خواهی و لذت بری دیوانه وار و بدون حد و مرز که هر روز تمنای جدیدتری دارد ، هر روز کالای نوتری را می طلبد و از انبوه کالاهای متعدد جز خاکستری بر جای نمی گذارد . در این گیر و دار خوشنودی و رضایت آن چیزی است که اول از همه تبدیل به خاکستر شده است »

منبع : كتاب مكتب لكان ، روانكاوی در قرن بیست ویکم #دکتر_میترا_کدیور

#كاپيتاليسم#ماركس#ارزش_افزوده#لكان#لذت_افزوده#سوژه#ابژه#دال#گفتار_کاپیتالیسم#مصرف_گرایی#سوژه_یکپارچه#خوشنودی#ساختار#سیستم#لذت#فلاکت#خاکستر

Animator : Matthieu Gueritte
انتخاب ویدئو و متن : ربابه ايلخانی زاده
@doostdaran_freudianassociation

سخنرانی روانکاوی و دین: دکتر میترا کدیور

.......

لکان در سمینار یک ساله اش در باب “اخلاق
روانکاوی” شخصیت و عمل آنتیگون را برای مطالعه و تدریس برمی گزیند و این حقیقت را در مورد او برجسته می کند که “او فاقد ترس و فاقد رحم است”! هیهات! فاقد ترس و فاقد رحم! برجسته کردن همین ویژگی فاقد رحم بودن، ناگهان ما را به دنیای پیشا مسیحائی می برد و ما را به هگمت آریایی پرتاب می کند (هگمت نام آن چیزی است که معرب آن حکمت است و از آن فقط واژه هگمتانه برای ما به یادگار مانده). هگمتی که در تمام جهان آریایی از یونان گرفته تا سراسر ایران بزرگ ملاک پندار و کردار و گفتار آدمها بوده.
می بینید؟ وقتی که پای مبارزه با دیوها در میان باشد البته که باید بیباک و بی رحم بود. اینجا فقط موضوع یک پیکار شخصی با دیوهای اندرون خود شخص نیست. اگر با این دیوها در درون بقیه ی انسان ها -و در کل جامعه بشری – نیز همزمان پیکار نشود مبارزه درونی و فردی ره به جائی نخواهد برد. هگمت آریایی – یا همان هگمت خسروانی – سراسر یک پیکار است، پیکاری ازلی و ابدی. بی دلیل نیست که از آن بزرگترین کتاب حَماسی جهان یعنی شاهنامه متولد می شود.
لکان در جای دیگری تعریفی بسیار شفاف از یک روانکاو می دهد: او کسی است که دیگران را مجبور می کند در شگفتی بانگ برزنند “آهان، این یک کسی است!”.
چقدر با دنیای حقیر و رقت انگیز کارگزاران و سوداگران درمان فاصله داریم!
.....
برای مطالعه متن کامل سخنرانی به سایت انجمن فرویدی رجوع کنید.


انتخاب متن و تصویر: پرهام زرگر
@doostdaran_freudianassociation

لکان در کتاب بیستم سمینارهایش به نام ((هنوز)) می گوید: ((تمام احتیاجات موجود متکلم، آلوده به واقعیتی است که همانا گرفتار بودن آنها در نوع دیگری از ارضاست)). به زبان ساده تر می توان گفت که تمام احتیاجات موجود متکلم، آلوده به این واقعیت است که این احتیاجات الزاما باید از تقاضا بگذرند. یعنی تمام احتیاجات باید از دستگاه زبان بگذرند.
توجه به این واقعیت، که در عین سادگی تا قبل از لکان کمتر به آن توجه شده بود، ما را به واقعیت پیچیده تری سوق می دهد و آن اینکه تقاضا در وجود خود اعتلاء خود را به همراه دارد. تقاضا برای ارضای یک نیاز مجبور به اعتلاست زیرا که این درخواست به پاسخ دیگری وابسته است. دیگریی که دارد. دیگریی که می تواند این نیاز را ارضا کند. بنابراین پاسخ این دیگری در وهله اول ارضای نیاز را به همراه دارد، اما در مرحله بعد خود نفس پاسخ است که اهمیت می یابد. در این مرحله نفس پاسخ دیگری ارضاء را به همراه می آورد، بدون هیچگونه ارتباطی با اهدای ماده ای که نیاز را ارضاء می کند.
بنابراین در این ماورای تقاضا، ماده ارضا کننده معنویت می یابد. این ماده دیگر آبی نیست که تشنگی را فرو می نشاند، مائده ای نیست که گرسنگی را تسکین می بخشد، بلکه ماده تبدیل به دال شده است، تبدیل به علامت شده است، علامت عشق. دالِ پاسخ را بخشیدن خود کامیابی به ارمغان می آورد.
لکان این چرخشی را که به خط مستقیم نیاز_درخواست_ارضای نیاز اضافه شده است درخواست عشق می نامد که در فراسوی داد و ستد یک شی ء مادی است. لکان تاکید دارد که ارزش مادی آنچه رد و بدل می شود نیست که اهمیت دارد بلکه آنچه مهم است داد و ستد عشق است که به برکت احتیاج انجام می گیرد.

به نقل از کتاب #مکتب_لکان
(عنوان: عشق: ضرورتی برای ارتقاء ژوئی سانس تا دیالکتیک اشتیاق)
....
#روانکاو#دکتر_میترا_کدیور
#احتیاج#دستگاه_زبان#ارضای_نیاز#معنویت#داد_و_ستد#تقاضا#اعتلا#عشق

انتخاب تصویر و متن: فاطمه حُسنی ابراهیمی
@doostdaran_freudianassociation

"اوژنیو کاسترو" می گوید: ((پراتیک روانکاوی خود یک پراتیک خودداری است: سکوت از جانب روانکاو و از جانب روانکاوی شونده، خودداری از هر چیز دیگری به غیر از کلام. کلامی که در اثر انتقال تبدیل به یک گفتار می شود. الکلیک صاحب گفتار نیست اما با خودداری کردن قادر می شود از مدخل گفتار هیستریک پا به آستانه روانکاوی بگذارد و در مورد مستی خود که در واقع نه یک سمپتوم بلکه یک ضدسمپتوم است به تفحص بپردازد. برای دست یافتن به یک گفتار ضروری ترین عنصر دانش ناخودآگاه است. در حالت مستی این دانش ناخودآگاه غایب است، اگر چه سیلاب کلمات ممکن است حاوی حقایقی نیز باشند که دیگری را تکان دهد ولی آنها خود فرد مست را لمس نمی کنند)).
حالت مستی یکی از بهترین نمونه هایی است که در آن می توان نشان داد که روانکاوی بر اساس عواطف و احساسات نیست بلکه صحبت از حقیقت بیمار است. فرد مست اغلب طوفانی از عواطف و احساسات را به نمایش می گذارد بدون آنکه با حقیقت روبه رو شود. مستی در واقع برای اندود کردن شکافی است که از آن حقیقت به بیرون می تراود. مستی یعنی محکم بستن در بطری حقیقت برای خود بیمار. آن راستیی که در اصطلاح "مستی و راستی" وجود دارد خود فرد را در برنمی گیرد.
برگرفته از کتاب؛
مکتب لکان روانکاوی در قرن بیست و یکم

#روانکاوی #الکلیک #مستی #میترا_کدیور #سمپتوم #حقیقت #انجمن_فرویدی

انتخاب متن و تصویر: مریم قائدرحمتی
@doostdaran_freudianassociation