🔻از آگاهی تا اثرگذاری؛ مسیر واقعی پاسخ‌گویی اجتماعی چگونه ساخته می‌شود؟
کانال اصل ۲۰ نوشت:
▫️در دهه‌های اخیر، #پاسخ‌گویی_اجتماعی به‌عنوان یکی از رویکردهای نوین در مدیریت عمومی و توسعه مشارکتی، توجه بسیاری از دولت‌ها، نهادهای مدنی و سازمان‌های بین‌المللی را به خود جلب کرده است. این رویکرد بر این اصل بنیادین استوار است که شهروندان می‌توانند و باید دولت‌ها را به‌واسطه ابزارهای غیررسمی و مدنی به پاسخ‌گویی وادارند. اما در مقام عمل، بسیاری از ابتکارات در این زمینه، به‌رغم سرمایه‌گذاری‌های مالی و سیاسی قابل توجه، به نتایج مطلوب منجر نشده‌اند.
▫️در مقاله‌ای پژوهشی با عنوان “Reading the Local Context: A Causal Chain Approach to Social Accountability”، آرشا جوشی از مؤسسه توسعه بین‌المللی (IDS)، به تحلیل انتقادی این موضوع پرداخته است. تمرکز مقاله بر این پرسش است که چرا برخی از اقدامات #پاسخ‌گویی_اجتماعی موفق‌اند و برخی دیگر نه؟ و پاسخ نویسنده را باید در نقش اساسی #زمینه_محلی جست‌وجو کرد.
▫️به باور جوشی، اغلب مدل‌های پاسخ‌گویی اجتماعی در طراحی و اجرای خود از چارچوب‌هایی استفاده می‌کنند که نسبت به بستر فرهنگی، اجتماعی و نهادی محل اجرای پروژه حساسیت کافی ندارند. در نتیجه، آنچه به‌عنوان #کنش_مدنی معرفی می‌شود، به سطحی نمادین محدود می‌ماند و نمی‌تواند ساختارهای قدرت را تحت تأثیر قرار دهد.
▫️جوشی برای تحلیل ساختاری‌تر عملکرد ابتکارات پاسخ‌گویی، مدل «زنجیره علّی» را ارائه می‌دهد. این رویکرد، مسیر تحقق پاسخ‌گویی را به پنج حلقه‌ی به‌هم‌پیوسته تقسیم می‌کند:
۱. آگاهی‌بخشی عمومی
۲. تحریک مشارکت اجتماعی
۳. فشار مدنی سازمان‌یافته
۴. واکنش نهادی
۵. تغییر در سیاست یا خدمات عمومی
▫️بر اساس این مدل، تنها در صورت پیوند و تقویت این حلقه‌ها، می‌توان انتظار داشت که پاسخ‌گویی اجتماعی از سطح ادعا فراتر رود و به دستاورد ملموس منتهی شود.
▫️مطابق یافته‌های جوشی، پاسخ‌گویی اجتماعی تنها در صورتی موفق خواهد بود که با درک دقیقی از زمینه‌های بومی طراحی شود. عواملی نظیر:
▪️ ظرفیت #سازمان‌های_مدنی محلی
▪️ فرهنگ مشارکت سیاسی
▪️ سطح #سواد و آگاهی عمومی
▪️ و نقش واسطه‌هایی مانند رسانه‌ها و رهبران اجتماعی
▫️همگی بر نتیجه‌ی نهایی تأثیرگذارند. به تعبیر نویسنده، هیچ نسخه‌ی جهانی‌ای برای پاسخ‌گویی اجتماعی وجود ندارد؛ بلکه هر ابتکار باید به‌شکل زمینه‌محور (context-sensitive) طراحی شود.
▫️مقاله همچنین بر اهمیت حضور نهادهای واسطه‌ای همچون #سازمان‌های_مردم‌نهاد (NGOها)، #شوراهای_محلی و #رسانه‌های_مستقل تأکید دارد. این بازیگران می‌توانند شکاف میان مطالبات مردمی و سازوکارهای دولتی را پر و به‌عنوان تسهیل‌گر فرآیند پاسخ‌گویی عمل کنند.
▫️بر اساس تحلیل ارائه‌شده در این مقاله، روشن است که موفقیت پاسخ‌گویی اجتماعی به عوامل ساختاری، فرهنگی و سیاسی متعددی وابسته است. نسخه‌های تجویزی یکسان، اگر فاقد پیوند با واقعیت‌های محلی باشند، نمی‌توانند به بهبود #حکمرانی منتهی شوند. به همین دلیل، طراحی پروژه‌های اجتماعی باید بر پایه‌ی پژوهش‌های زمینه‌محور، مشورت با بازیگران محلی و تقویت نهادهای میانجی شکل بگیرد.
منبع: اصل ۲۰
✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.
@davtalaborg - اینستاگرام - توییتر
کانال اصل ۲۰ نوشت:
▫️در دهه‌های اخیر، #پاسخ‌گویی_اجتماعی به‌عنوان یکی از رویکردهای نوین در مدیریت عمومی و توسعه مشارکتی، توجه بسیاری از دولت‌ها، نهادهای مدنی و سازمان‌های بین‌المللی را به خود جلب کرده است. این رویکرد بر این اصل بنیادین استوار است که شهروندان می‌توانند و باید دولت‌ها را به‌واسطه ابزارهای غیررسمی و مدنی به پاسخ‌گویی وادارند. اما در مقام عمل، بسیاری از ابتکارات در این زمینه، به‌رغم سرمایه‌گذاری‌های مالی و سیاسی قابل توجه، به نتایج مطلوب منجر نشده‌اند.
▫️در مقاله‌ای پژوهشی با عنوان “Reading the Local Context: A Causal Chain Approach to Social Accountability”، آرشا جوشی از مؤسسه توسعه بین‌المللی (IDS)، به تحلیل انتقادی این موضوع پرداخته است. تمرکز مقاله بر این پرسش است که چرا برخی از اقدامات #پاسخ‌گویی_اجتماعی موفق‌اند و برخی دیگر نه؟ و پاسخ نویسنده را باید در نقش اساسی #زمینه_محلی جست‌وجو کرد.
▫️به باور جوشی، اغلب مدل‌های پاسخ‌گویی اجتماعی در طراحی و اجرای خود از چارچوب‌هایی استفاده می‌کنند که نسبت به بستر فرهنگی، اجتماعی و نهادی محل اجرای پروژه حساسیت کافی ندارند. در نتیجه، آنچه به‌عنوان #کنش_مدنی معرفی می‌شود، به سطحی نمادین محدود می‌ماند و نمی‌تواند ساختارهای قدرت را تحت تأثیر قرار دهد.
▫️جوشی برای تحلیل ساختاری‌تر عملکرد ابتکارات پاسخ‌گویی، مدل «زنجیره علّی» را ارائه می‌دهد. این رویکرد، مسیر تحقق پاسخ‌گویی را به پنج حلقه‌ی به‌هم‌پیوسته تقسیم می‌کند:
۱. آگاهی‌بخشی عمومی
۲. تحریک مشارکت اجتماعی
۳. فشار مدنی سازمان‌یافته
۴. واکنش نهادی
۵. تغییر در سیاست یا خدمات عمومی
▫️بر اساس این مدل، تنها در صورت پیوند و تقویت این حلقه‌ها، می‌توان انتظار داشت که پاسخ‌گویی اجتماعی از سطح ادعا فراتر رود و به دستاورد ملموس منتهی شود.
▫️مطابق یافته‌های جوشی، پاسخ‌گویی اجتماعی تنها در صورتی موفق خواهد بود که با درک دقیقی از زمینه‌های بومی طراحی شود. عواملی نظیر:
▪️ ظرفیت #سازمان‌های_مدنی محلی
▪️ فرهنگ مشارکت سیاسی
▪️ سطح #سواد و آگاهی عمومی
▪️ و نقش واسطه‌هایی مانند رسانه‌ها و رهبران اجتماعی
▫️همگی بر نتیجه‌ی نهایی تأثیرگذارند. به تعبیر نویسنده، هیچ نسخه‌ی جهانی‌ای برای پاسخ‌گویی اجتماعی وجود ندارد؛ بلکه هر ابتکار باید به‌شکل زمینه‌محور (context-sensitive) طراحی شود.
▫️مقاله همچنین بر اهمیت حضور نهادهای واسطه‌ای همچون #سازمان‌های_مردم‌نهاد (NGOها)، #شوراهای_محلی و #رسانه‌های_مستقل تأکید دارد. این بازیگران می‌توانند شکاف میان مطالبات مردمی و سازوکارهای دولتی را پر و به‌عنوان تسهیل‌گر فرآیند پاسخ‌گویی عمل کنند.
▫️بر اساس تحلیل ارائه‌شده در این مقاله، روشن است که موفقیت پاسخ‌گویی اجتماعی به عوامل ساختاری، فرهنگی و سیاسی متعددی وابسته است. نسخه‌های تجویزی یکسان، اگر فاقد پیوند با واقعیت‌های محلی باشند، نمی‌توانند به بهبود #حکمرانی منتهی شوند. به همین دلیل، طراحی پروژه‌های اجتماعی باید بر پایه‌ی پژوهش‌های زمینه‌محور، مشورت با بازیگران محلی و تقویت نهادهای میانجی شکل بگیرد.
منبع: اصل ۲۰
✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.
@davtalaborg - اینستاگرام - توییتر
Telegram
اصل ۲۰