📣 آزادی انجمن‌ها در عصر دیجیتال
انقلاب جدیدی در حقوق کارگری

▫️ تمام ابعاد زندگی در #عصر_دیجیتال با فناوری آمیخته شده و کار نیز از این قاعده مستثنی نیست. پلتفرم‌های دیجیتال، از اوبر و آمازون گرفته تا یوتیوب و اینستاگرام، مدل‌های کاری جدیدی را به وجود آورده‌اند که در کنار همه سودمندی‌ها، چالش‌های بزرگی را برای #حقوق_کار، به‌ویژه آزادی انجمن‌ها ایجاد کرده‌اند.

▫️ این پلتفرم‌ها دیگر به کارگران به‌عنوان کارکنان رسمی نگاه نمی‌کنند؛ آن‌ها به کارگرانی مستقل تبدیل شده‌اند که به‌تنهایی کار می‌کنند و تحت مدیریت الگوریتمی قرار دارند. 

▫️ یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های اقتصاد پلتفرمی، پراکندگی کارگران است. برخلاف محیط‌های سنتی کاری که کارگران در کنار یکدیگر کار می‌کردند و فرصت‌های زیادی برای گفت‌وگو و #سازماندهی داشتند، کارگران پلتفرمی اغلب به‌صورت انفرادی در خانه یا فضاهای عمومی کار می‌کنند.

▫️ این وضعیت باعث شده که فضای همبستگی، که در محیط‌های کاری گذشته به وجود می‌آمد، کمتر دیده شود. هرچه کارگران بیشتر پراکنده باشند، امکان سازماندهی و جمع شدن نیز کمتر می‌شود. این پراکندگی می‌تواند #قدرت_چانه‌زنی کارگران را تضعیف کند.

▫️ در دنیایی که کارگران تنها و به‌صورت فردی با کارفرمایان (یا بهتر بگوییم، پلتفرم‌های دیجیتال) ارتباط برقرار می‌کنند، قدرت #مذاکره_جمعی، که زمانی انجمن‌ها آن را فراهم می‌کردند، به شدت کاهش یافته است.
 
▫️ یکی دیگر از چالش‌های اساسی، مدیریت الگوریتمی است. در دنیای پلتفرم‌ها، به جای مدیران انسانی، الگوریتم‌ها هستند که بسیاری از تصمیمات مربوط به کارگران را می‌گیرند. الگوریتم‌ها هستند که تصمیم می‌گیرند چه کسی کار را دریافت کند، چقدر حقوق بگیرد، و حتی بعضا چه زمانی اخراج شود.

▫️ کارگران نمی‌دانند که تصمیمات چگونه گرفته می‌شوند و از چه معیارهایی استفاده می‌شود. این عدم شفافیت باعث شده تا #کارگران نتوانند به درستی با شرایط کاری خود مخالفت کنند یا به دنبال عدالت باشند.

▫️ این سیستم مدیریتی نه تنها قدرت چانه‌زنی کارگران را تضعیف می‌کند، بلکه نمایندگی جمعی آن‌ها را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد. اتحادیه‌ها نمی‌دانند چگونه باید با این سیستم نامرئی مبارزه کنند و کارگران نیز نمی‌دانند چگونه می‌توانند از حقوق خود دفاع کنند.
 
▫️ یکی دیگر از چالش‌ها، مقاومت اتحادیه‌های سنتی است. بسیاری از #اتحادیه‌های_کارگری همچنان در مدل‌های قدیمی کارگری گیر کرده‌اند و تمایلی به ادغام کارگران پلتفرمی ندارند. از نظر آن‌ها، کارگران پلتفرمی به‌عنوان کارآفرینان مستقل و نه به‌عنوان اعضای طبقه کارگر تلقی می‌شوند.

▫️ این اختلاف باعث شده که هم کارگران و هم اتحادیه‌ها به نوعی دوگانگی دچار شوند. اتحادیه‌ها باید به نیازهای کارگران جدید و دنیای دیجیتال پاسخ دهند، اما بسیاری از آن‌ها به دلیل ساختارها و فرهنگ‌های سنتی قادر به انجام این کار نیستند.

▫️ در نهایت، چالش‌های #حقوقی یکی از موانع اصلی در تضمین آزادی تشکل‌ها در دنیای دیجیتال است. قوانین کار که برای حمایت از کارگران در دوران انقلاب صنعتی اول و دوم تدوین شده بود، اکنون دیگر کارایی لازم را برای پاسخگویی به مشکلات عصر دیجیتال ندارد. بسیاری از کارگرانِ پلتفرمی، تحت عنوان کارگر مستقل دسته‌بندی می‌شوند و از حمایت‌های قانونی کارگران رسمی برخوردار نیستند.

▫️ آینده حقوق کارگران در دنیای دیجیتال به انعطاف‌پذیری و نوآوری انجمن‌ها، دولت‌ها و کارگران بستگی دارد. اگر به چالش‌های عصر دیجیتال پاسخ داده شود، ممکن است شاهد انقلاب جدیدی در حقوق کارگری باشیم که هم #آزادی_انجمن‌ها را حفظ کند و هم نیازهای دنیای دیجیتال را برآورده سازد.

منبع: کانال اصل ۲۰

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.
@davtalaborg  -  اینستاگرام -  توییتر

📣توصیه‌هایی برای حفظ انجمن‌ها در عصر دیجیتال
 
▫️ با پیشرفت فناوری و گسترش دیجیتال‌سازی، فرصت‌ها و چالش‌های بسیاری در عرصه حقوق کارگری، انجمن‌ها و اتحادیه‌ها به وجود آمده است. برای حفظ و ارتقای #آزادی_انجمن‌ها در این فضای جدید چند توصیه قابل توجه وجود دارد.
 
▫️ تضمین نمایندگی جمعی برای کارگران پلتفرمی: دولت‌ها باید مکانیزم‌هایی را فراهم کنند که به #کارگران_پلتفرمی امکان دهد به‌طور جمعی سازماندهی شده و در مذاکرات دسته‌جمعی شرکت کنند. این اقدامات ممکن است شامل شناسایی تشکل‌های جدید یا ادغام این کارگران در ساختارهای موجود اتحادیه‌ای باشد. هدف از این تغییرات، حفظ قدرت جمعی کارگران در مقابل پراکندگی آنهاست. همچنین اتحادیه‌ها باید برای سازگاری با نیازهای نیروی کار دیجیتال مدرن شوند.
 
▫️ اصلاحات مترقی در قوانین کار: قوانین کار نیاز به به‌روزرسانی دارند تا بتوانند با چالش‌های ناشی از گسترش اقتصاد پلتفرمی مقابله کنند. این اصلاحات باید شامل افزایش حقوق کارگران پلتفرمی، ارائه #حقوق_اجتماعی، حداقل دستمزد و حقوق #مذاکره_جمعی باشد. هدف از این تغییرات، بازپس‌گیری حقوق کارگران در مقابل ابزارهای فناورانه و جلوگیری از بهره‌برداری‌های ناعادلانه کارفرمایان است.
 
▫️ انطباق با شرایط ملی و منطقه‌ای: اگرچه چارچوب‌های بین‌المللی مهم هستند، اما اصلاحات #حقوق_کار باید با توجه به شرایط خاص هر کشور اجرا شوند. برای مثال، در برخی مناطق نیاز به گفت‌وگوی اجتماعی بیشتری وجود دارد، در حالی که در دیگر مناطق باید به معضل بیکاری و نابرابری پرداخته شود. باید متناسب با نیازهای ملی تنظیم شوند.
 
▫️ طرح‌های درآمدی مختلط برای انجمن‌ها: به دلیل تغییرات جدید در ماهیت شغلی کارگران پلتفرمی، انجمن‌ها نباید تنها به حق عضویت یا حمایت دولتی تکیه کنند. بسیاری از این کارگران به‌عنوان خویش‌فرما شناخته می‌شوند و ممکن است تمایلی به پیوستن به اتحادیه‌های سنتی نداشته باشند. ایجاد طرح‌های درآمدی متنوع می‌تواند به پایداری مالی انجمن‌ها کمک کرده و نقش آن‌ها را در حمایت از کارگران دیجیتال تقویت کند.
 
🔶 همکاری با اتاق‌های بازرگانی: اقتصاد پلتفرمی مرز میان کارگر و کارآفرین را مبهم کرده است. بسیاری از کارگران، به‌ویژه کسانی که محتوا تولید می‌کنند یا در تجارت الکترونیک فعالیت دارند، به نوعی #کارآفرین نیز هستند. درگیر کردن اتاق‌های بازرگانی در مذاکرات اتحادیه‌ها، می‌تواند به حمایت از هر دو جنبه کارگری و کارآفرینی کمک کند.
 
▫️ نقش دولت‌ها و شرکت‌های چندملیتی: دولت‌ها باید نقش فعالی در حفظ آزادی انجمن‌ها داشته باشند. از یک سو، نباید در حقوق کارگران دخالت کنند و از سوی دیگر، باید محیطی فراهم کنند که این حقوق تقویت شود. همچنین، شرکت‌های چندملیتی نباید از اختلافات بین‌المللی در حقوق کارگران سوءاستفاده کرده و کار خود را به کشورهایی با حمایت‌های ضعیف‌تر انتقال دهند.
 
▫️ استفاده از راه‌حل‌های دیجیتال برای تقویت تشکل‌ها: ابزارهای دیجیتال فرصت‌هایی را برای تقویت آزادی تشکل‌ها ایجاد کرده‌اند. کارگران از طریق این ابزارها می‌توانند موانع جغرافیایی را پشت سر بگذارند و به‌صورت آنی با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. پویش‌های آنلاین، تأمین مالی جمعی و اتحادیه‌های مجازی نمونه‌هایی از راه‌های جدید برای اقدامات جمعی در عصر #دیجیتال هستند.
 
منبع مطلب: صفحه اصل ۲۰

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.
@davtalaborg  -  اینستاگرام -  توییتر