📣استعفای گروهی پرستاران و کادر عمل بیمارستان شهدای تجریش

حدود ۴۰ پرستار و نیروی کادر اتاق عمل بیمارستان شهدای تجریش تومار استعفا را امضا کردند

سه‌شنبه ۴ اردیبهشت ۱۴۰۳

کانال خبری پرستاران ایران به نقل از منابع غیررسمی اعلام کرد که حدود ۴۰ پرستار و نیروی کادر اتاق عمل بیمارستان شهدای تجریش تومار استعفا را امضا کرده‌اند و نوشت که «خبرهای رسیده حاکی از آن است که از امضای بیشتر این طومار جلوگیری شده است تا تعداد بیشتری از پرستاران آن را امضا نکنند.»

بخوانید:
پرستاران بیمارستان‌های مختلف کشور کارزار «نه به اضافه‌کاری اجباری» به راه انداختند.

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.
@davtalaborg  -  اینستاگرام -  توییتر

▫️فرض کافی بودن یک بار اطلاع‌رسانی درباره یک قضیه مهم؛ بر خلاف سازمان‌های خبری که یک قضیه را ممکن است تنها با یک خبر کوتاه پوشش بدهند، کنشگران و فعالان نیاز دارند که قسمت بزرگی از جامعه هدف خود را در سطوح مختلف از آگاه بودن مخاطب، مترصد بودن و ایجاد واکنش دسته‌بندی کنند و برای ارتقاِء هر گروه به سطح بالاتر در رابطه با یک موضوع به چند شیوع مختلف تا رسیدن به نتیجع مطلوب روایت تهیه کنند. آگاه بودن از احتمال «پیش فرض کافی بودن یک بار خبررسانی برای برانگیختن عمل مطلوب» افراد درگیر رساندن یک خبر را وادار می‌کند که برای برانگیختن عمل مطلوب در جامعه هدف خرده‌استراتژی‌هایی را به آزمایش بگذارند.


▫️چاله‌ای به نام «قاعدتا» به جای «تحقیق میدانی»:
یک سازمان‌دهنده فعالیت‌های مطالبه‌گرانه، یک جمع‌کننده امضا، و یا عضوگیرنده کمپین یا تجمع ممکن است تفکر حلقه‌ای از افرادی همفکر و یا برایند همفکران مجازی را به جامعه‌ای بزرگتر از همکاران نسبت بدهد و نداند چرا نتیجه‌ای که در گفتگو با افراد گروه به سادگی «مطلوب و دست‌یافتنی» فرض می‌شد در مقیاس جمعیتی بزرگتر به دست نیامده است.
فعالان مدنی ایرانی در اولین کمپین‌های جمع‌آوری امضا به یاد دارند و گاهی مکتوب کرده‌اند که چگونه هنگامی که جمع‌آوری امضا را به خیابان و در میان مردم بردند تازه درباره پیش‌فرض‌های نادقیق خود و همچنین درباره انگاره‌های ناپیدا و تلقی‌های دور از واقعیت خود اطلاعات عملی به دست آوردند و میزان کار مورد را توانستند بهتر بسنجند.

▫️استفاده از تئوری انتقادی در کشف تمایلات، سوگیری‌ها و پیش‌فرض‌ها
هرچند که کنشگران مدنی و صنفی برای کشف انگاره‌های ناپیدای ذهنی خود از تئوری‌ها آگاهی کسب می‌کنند ولی آگاهی آنان به شیوه‌ای ملموس به تغییر رفتارشان منجر می‌شود. از جمله، بر اساس تئوری انتقادی، کنشگران بلافاصله پس از رسیدن به یک جمله که به نظر منطقی و یا واقعی می‌رسد، آن را زیر سوال می‌برند و (مثلا در مقایسه با یک فلسفه‌دان)، عموما کنشگران مدنی و صنفی تئوری‌ها را در رابطه با خود یا جمع در مرحله عمل مطالعه می‌کنند، به دنبال نتایج کلی و بی‌ارتباط به موضوع کنشگری خود نمی‌گردند بلکه با به آزمایش گذاشتن پرسش خود در جامعه‌ای واقعی، هدفِ به ثمر رساندن یک تغییر مطلوب را در دستور کار ذهنی خود پیگیری می‌کنند.

▫️مقوله شایع «ما سوگیری و یا پیش‌فرضی نداریم!»
برخی از فعالان مدنی و صنفی ممکن است چنان از سوگیری‌های ذهنی خود نامطلع باشند که در تعیین اندازه کار مورد نیاز برای ایجاد یک تغییر دچار خطا شوند. اما شایع‌تر از آن هنگامی‌ست که یک فرد، فرض کند که هیچ سوگیری یا پیش‌فرضی ندارد و برای آماده شدن با پیش‌فرض‌ها و سوگیری‌های خود به پرسش‌ای اساسی مجهز نباشد. در این صورت، یک کنشگر هنگامی که گمان می‌کند درباره قضیه‌ای هیچ سوگیری، پیش‌فرض و یا تمایل خاصی ندارد، بهتر است تمایل خود را روایت کند و ببیند که در چه شرایطی آن را به واقعیت برتری داده است. کوتاه آن که، گمان تلقی نداشتن می‌تواند به این معنی باشد که فرد آماده کشف انگاره‌های خود و تغییر آن‌ها نیست، هنوز برنامه و استراتژی مشخصی برای مطالبه‌گری آغاز نکرده و یا ایجاد تغییر را به عواملی خارج از کنترل خود و گروه خود نسبت می‌دهد؛ پس احتمالا برای ایجاد تغییر زمان بیشتری باید اختصاص داد.

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.
@davtalaborg  -  اینستاگرام -  توییتر