داوطلب

📣رهبران واقعی ایده‌های خود را از زبان دیگران می‌شنوند

کنشگران معمولا انسان‌های آزاده‌ای هستند که نمی‌توانند نسبت به قضایای اطراف خود بی‌تفاوت باشند. کنشگران حقوق اساسی و از جمله صنفی، بارها با این موقعیت همراه می‌شوند که خود را تنها می‌یابند و یا میزان مشارکت دیگران کمتر از اندازه‌ای است که آنان در خود سراغ دارند. آنان با تفکر و فرآوری پیاپی اطلاعاتی که در اطرافشان روی می‌دهد سریع‌تر از وسع گروه و یا بدنه به نقطه عمل می‌رسند و این قضیه از آنان ممکن است یک قهرمان مبارزه بسازد و به ضد آنان تبدیل شود.

تبدیل شدن به «قهرمان یگانه و تکثیرناپذیر، یک خطای رایج کنشگران و مخالف اهداف آن‌هاست است چرا که:

- آنان را به تنهایی مجبور به خطر کردن و هزینه دادن می‌کند
- افراد دارای پتانسیل را از اطراف آنان پراکنده می‌کند
- جنبش مطالبه‌گری را با سکته و توقف همراه می‌کند
- با پراکنده شدن افراد، راه برای سرکوب دیگران باز می‌شود.

اما کنشگران به جای تبدیل شدن به اسوه و قهرمان یگانه چه باید بکنند؟

▫️تکثیر نقش‌های رهبری و تکثیر بایسته‌ها
کنشگران جدی به طور مستمر، افراد را در جریان فرآوری اطلاعاتی که آنان را به نتایج جدید رسانده شریک می‌کنند و ترجیحا از راه غیر مستقیم این کار را می‌کنند که به متکلم وحده تبدیل نشوند.
کنشگران موفق همچنین به گونه‌ای دست به تکثیر گام به گام بایسته‌هایی چون شجاعت، دلاوری و ایجاد شجاعت بیان در دیگران دست می‌زنند که دیگران از آنان جا نمانند. هدف یک کنشگر، باید تکثیر مدیر و رهبر باشد، نه رهبر ماندن.

نشانه هشدار:
اگر یک کنشگر مجبور است پس از دوره اولیه ساختن یک گروه کنشگری تمام قضایا را به تنهایی سر و سامان بدهد به معنی آن است که زمان آموزش و «تکثیر رهبر» را به کار مستقیم و بدون اهرم و ابزار اختصاص داده است.

نشانه مسیر درست:
اگر یک کنشگر سازمان‌دهنده، حرف‌ها و باورهای خود را از دهان دیگر اعضا می‌شنود نشانه خوبی است. برنامه‌ها، نقشه مسیر و گام‌های فعلی و بعدی حرکت باید چنان در میان اعضا مورد بحث و تبادل نظر قرار گرفته باشد که به عنوان دانش عمومی اعضای گروه به عنوان اصولی بدیهی بیان شود.

✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.
@davtalaborg - اینستاگرام - توییتر

Please open Telegram to view this post