🔻مروری بر تجربه مقاومت مدنی دانش آموزان و معلمان در میانمار

گزارش داوطلب:
https://davtalab.org/2023/2308/

ارتش میانمار در فوریه ۲۰۲۱ با یک کودتا علیه آنگ سان سوچی و حزب اتحاد ملی دموکراسی که در انتخابات این کشور ۸۳ درصد آراء را به دست آورده بود، قدرت را به دست گرفت. صبح روز اول فوریه قبل از اینکه پارلمان بتواند نتایج انتخابات را تایید کند، سربازان ساختمان را محاصره کردند و شخصیت های دولتی از جمله آنگ سان سوچی رئیس جمهور و وین مینت، وزرای کابینه و وزرای ارشد و سیاستمداران دیگر را تحت محاصره قرار دادند.

👈 پس از آن بود که نیروهای طرفدار دموکراسی با مجموعه اقداماتی، جنگی انقلابی علیه حکومت نظامی به راه انداختند.مقاومت در ابتدا شامل تظاهرات گسترده، اعتصاب کارگران و کارمندان دولت و یک جنبش گسترده نافرمانی مدنی بود. اما هفته‌ها تظاهرات نسبتاً مسالمت‌آمیز در ۲۰ فوریه ۲۰۲۱، زمانی که دو معترض غیرمسلح از جمله یک پسر ۱۶ ساله توسط نیروهای امنیتی در شهر ماندالای کشته شدند، به خشونت کشیده شد و اعتراضات مسالمت‌آمیز جای خود را به درگیری‌های مسلحانه بین تاتمادو(نامی که ارتش با آن شناخته می‌شود) و نیروهای طرفدار دموکراسی ( شامل شورشیان جدا شده/فرار کرده از ارتش و گروه‌های مقاومت چریکی محلی) داد. 👈 دو روز بعد، میلیون‌ها نفر در سراسر کشور در یک اعتراض و اعتصاب عمومی به خیابان ها آمدند.

بقیه را در گزارش داوطلب بخوانید و برای دیگران نیز بفرستید.
درباره شباهت‌ها و تفاوت‌های جنبش‌های اخیر ایران با میانمار در گروه گفتگو کنید و نقش‌های صنفی را در هر دو مورد بررسی قرار بدهید.
✅ مهم‌ترین پرسش در این باره کدام است؟
https://davtalab.org/2023/2308/

خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.
@davtalaborg

🔻چگونه فعالان صنفی موفق مرزهای ذهنی گروه را به چالش می‌گیرند؟

در کنشگری صنفی، فضا و شرایط مدام در حال تغییر است ولی این تغییر را تنها گروه‌های فعال‌تر به رسمیت می‌شناسند و بدون ملاحظات همیشگی مورد سنجش قرار می‌دهند.

گروه‌ها و جنبش‌های هوشمند می‌دانند که هرچند در پافشاری بر مطالات صنفی باید مرز رفتار سیاسی و رفتار صنفی را با کمک افراد گروه مشخص کنند ولی در گفتگوهای درون‌سازمانی {و به ویژه هنگام بارش افکار، تعیین اولویت‌ها و سنجش فضا}، هیچ حد و مرز و ممنوعیتی وجود ندارد.

مثلا در حالی که سرکوبگران با قانون‌شکنی مداوم، حتی در شیوه سرکوب هم تلاش می‌کنند غیر قابل پیش‌بینی‌تر از گذشته باشند، پیامی که فعالان مدنی و صنفی درک می‌کنند، ضعف و ترس سرکوبگر، ناکارایی ماشین سرکوب در ساکت کردن مطالبه‌گران است.
👈گفتگو نکردن درباره چنین موقعیتی ممکن است به استفاده از استراتژی‌های نادقیق و حتی اشتباه در گروه منجر شود و یا گروه پیام‌های متناقض به جامعه بفرستد و اقبال کافی در جلب همراهی اجتماع کسب نکند.

✅ هنگامی که فعالان صنفی از پوسته همیشگی بیرون می‌آیند و با تاکید بر ارزش‌های پایدار جمعی، رفتارهای تازه‌ای را به اجرا می‌گذارند نشانه خوبی است که مرزهای ذهنی را در گروه خود به چالش گرفته‌اند و می‌توان پیش‌بینی کرد که بخشی از هزینه کنشگری صنفی- بر خلاف گذشته- بر دوش سرکوبگران خواهد افتاد.

https://t.me/davtalaborg/1419
خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.
https://davtalab.org

🔻معلمان چگونه می‌توانند با دست برداشتن از همکاری با شیوه سرکوب، به تغییرات بزرگ اجتماعی سامان بدهند؟
فرآیندهای کلاس درس را دموکراتیک کنید تا این ذهنیت نهادینه شود که اگر ما فعالانه در جامعه خود شرکت کنیم، می‌توانیم به تصمیم‌گیری در مورد نحوه عملکرد نهادها کمک کنیم.

آیا گمان می‌کنید که وقت ندارید که از دانش‌آموزان نظر بخواهید یا از عواقب دموکراتیزه شدن کلاس حذر می‌کنید؟ به هر حال، این نشان خوبی نیست، به ویژه آن که معلمان دیگر این روزها در گوشه و کنار ایران و جهان حتی در دور افتاده‌ترین کشورهایی که به اینترنت آزاد دسترسی دارند حتی پیش از گفتگو با دیگران، مستقیما به شبکه‌ای جهانی از آموزش و پرورش دسترس دارند، در شیوه‌های همیشگی تجدید نظر می‌کنند و بسیاری از شیوه‌هایی که در برخی کشورها هنوز نوین فرض می‌شود را به کار می‌بندند. (در حالی که بحث‌های کاملا آزاد و علمی در مقاطع تاریخی همان کشورها وجود داشته ولی به دلایلی، دسترسی به منابع قدیمی محدود است و یا کافی و مناسب فرض نمی‌شود.)

به گفته جان دیویی، فیلسوف امریکایی- از پیشتازان عمل‌گرایی (پراگماتیسم) در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم که آرای انقلابی‌اش در باب سرشت فلسفه، آموزش، جامعه و سیاست بحث‌های فراوانی را به وجود آورد:

👈 «اگر می‌خواهیم سیستم‌های آموزشی ما به نفع هدف بزرگ‌تر یعنی حرکت به سوی یک جامعه دموکراتیک سالم فعالیت کنند، مهم است که دموکراسی را به عنوان یک «چارچوب مرجع» در کلاس‌های درس بپذیریم.» او می‌افزاید که اغلب اوقات فراموش می‌کنیم که 👈دموکراسی مهارتی است که باید در زندگی روزمره ما تقویت شود. کلاس درس مکان خوبی برای یادگیری این کار است.
https://t.me/davtalaborg/1421
دیویی با تاکید بر اهمیت خلق فضاهای دموکراتیک از سنین پایین، می‌گوید: کلاس‌های درس را بیشتر دموکراتیک کنید تا اقتدارگرا. چه تصمیماتی می‌توانید برای دانش آموزان در کلاس درس بگیرید؟ آیا می‌توانید قبل از سازماندهی رای‌گیری، طرف‌های مخالف را تشویق کنید که مواضع خود را به وضوح بیان کنند و سعی کنند استدلال های طرف مقابل را درک کنند و به آن‌ها پاسخ دهند؟

✅ دانش‌آموزانی که زمانی را در کلاس‌های درس با چنین فرآیندهایی سپری می‌کنند، زمانی که این فرصت در اختیارشان قرار می‌گیرد، یاد خواهند گرفت که افکار و ایده‌هایشان مهم است و می‌توان آن‌ها را برای منافع جامعه بزرگ‌تر به کار برد – در حالی که طرف‌های مخالف نیز بحث‌ها و نظرات خود را آزادانه ارائه می‌کنند.

بقیه کارهایی که یک معلم می‌تواند در کلاس خود برای آفرینش تغییرات اجتماعی انجام دهد را از این جا بخوانید:
https://davtalab.org/2023/2298/


تصاویر: مدرسه ابتدایی جدگال در چابهار- صدمین مدرسه ابتدایی پویش "ایران من"
آخرین مدرسه از سری مادرس ایران من تا این ساعت، مدرسه شماره ۱۱۲ ست که با ظاهری بسیار معمول‌تر با حمایت اتاق مشترک بازرگانی ایران و اتریش ساخته شد.
مدارس ایران من با حمایت مالی گروهی از شرکت‌های خصوصی در مناطق کمتر‌توسعه یافته کشور ساخته می‌شوند.

@davtalaborg

خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.
https://davtalab.org

🔻خیزش اخیر اجتماعی با دفعات قبل چه تفاوتی دارد و این تفاوت چگونه بر جریان‌های مدنی و صنفی تاثیر خواهد گذاشت؟

آگاهی جمعی و توانایی واکنش مناسب جمعی در مقیاس کلان و برای مدت طولانی می‌تواند یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های جنبش اخیر با دیگر جنبش‌ها باشد.

جنبش‌ها به صورت خطی و ثابت حرکت نمی‌کنند؛ گاهی کندتر و گاهی تندتر به پیش می‌روند و هنگامی که به نظر می‌رسد عقب‌نشینی کرده‌اند ممکن است سهمگین‌تر از گذشته به حق‌طلبی دامن بزنند؛ 👈به شرط آن که بتوانند پیامدهای روانی پس از فاجعه سرکوب و خشونت لجام‌گسیخته را در مقیاس اجتماعی کنترل کنند تا الگوهای ترومای پیشین اجتماعی را فعال نکند. تلاش برای کنترل پیامدهای روانی پس از فاجعه، از مباحث تاب‌آوری است که روان‌شناسان و پژوهشگران روان‌شناسی اجتماعی این روزها الگوهای رفتاری جمعی بسیاری را با آن منطبق می‌بینند. رفتارهای همدلانه جمعی و استفاده از ابزارهای هنری برای تاب‌آوری جمعی با وجود خطرات اولین بار است که در جنبش‌های اخیر در مقیاس کلان دیده می‌شود.

با گشتی در شبکه‌های مجازی می‌توان به روشنی دید که به باور پژوهشگران روان‌شناسی و به ویژه تروما-درمانگرانی که شرایط کنونی را مورد مطالعه قرار داده‌اند، 👈یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های خیزش‌های اخیر با خیزش‌های گذشته، تلاش منسجم برای ابراز همدلی، و اجرای نقش‌های تاب‌آوری جمعی از راه اطلاع‌رسانی و آگاهی محوری را یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های خیزش اخیر با خیزش‌ها و جنبش‌های پیش از این می‌دانند.

جنبش‌های مدنی و صنفی که در این فضا شاهد رفتارها و مصداق‌های تاب‌آوری جمعی هستند نیز برخی از این شیوه‌ها را در گروه خود به اجرا می‌گذارند و آثار چنین همدلی با وجود خطرات، در بسیاری از رفتارهای مطالبه‌گر جمعی پیداست.

با تکیه بر همدلی‌های تازه‌ای که در اثر آگاهی در گروه‌های صنفی ایجاد شده است، می‌توان پیش‌بینی کرد که بسیاری از گروه‌های صنفی با تکیه بر خودآگاهی نسبت به منابع درون‌گروهی تازه ایجاد شده، بتوانند به سرعت در صدد گفتگو، همپوشانی نقص‌ها با توانایی‌ها، تقسیم کار و رفع برخی از مشکلات درون‌سازمانی برآیند که دهه‌ها توان گفتگو و حل و فصل آن را در خود نمی‌دیدند.

✅ آگاهی از پتانسیل‌ها و داشته‌های درون‌سازمانی و توانایی دسترسی به شیوه‌ها و راهکارهایی تازه 👈به گردش بهینه انرژی در گروه‌ها کمک خواهد کرد و تاثیر آن در آینده‌ای نزدیک در جنبش‌های کوچک محلی مدنی و صنفی قابل مشاهده خواهد بود.
https://t.me/davtalaborg/1429
خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.
https://davtalab.org