#عشق، گاهی همان یاد کمرنگ #سلوچ است و دست های به گل آلوده ی تو که دیواری را سفید می کنند. عشق، خود مرگان است؛ پیدا و ناپیداست، عشق. گاه تو را به شوق می جنباند. و گاه به درد در چاهیت فرو می کشد.


#محمود_دولت_آبادی
(زادهٔ ۱۰ مرداد ۱۳۱۹ دولت‌آباد سبزوار)
#نویسنده، #نمایش‌نامه_نویس و #فیلمنامه‌نویس
تصنیف «ننه گل ممد»


🔰ما به آدم‌هایی محتاج هستیم که خود را مدیونِ زندگانی بدانند نه طلبکارِ آن. به آدم‌هایی محتاج هستیم که به زندگانی عشق داشته باشند نه کینه. به آدم‌هایی محتاج هستیم که به آینده بچه‌های‌ِشان فکر کنند نه به گذشته‌ پدرهای‌ِشان. ما از فرومایگی‌ها استقبال نباید بکنیم، بلکه می‌خواهیم اول چنین روحیه‌هایِ بیماری را در هم بشکنیم.

📚کلیدر
🖋محمودِ دولت‌آبادی

امروز زادروزِ ۸۲ سالگیِ استاد محمودِ دولت‌آبادی، «آقایِ رمانِ ایران»، پدیدآورنده‌یِ «کلیدر» یکی از مهم‌ترین داستان‌هایِ بلندِ ادبیاتِ فارسیِ ایران در یک سده‌یِ اخیر است.

دیروز ۱۰ مرداد ۱۳۱۹ زاد روز #محمود_دولت‌آبادی
#نویسنده، #نمایش‌نامه_نویس و #فیلمنامه‌نویس


ترانه محلی بسیار زیبا و شنیدنی
"ننه گل محمد"
با صدای :  #سیمابینا
ترانه و آهنگ : محلی
آلبوم : شولا

ﻣﻠﺘﻔﺖ ﻫﺴﺘﯽ ﮔﻞﻣﻤّﺪ؟
ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺩﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ‌ﺷﻨﺎﺳﻢ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﯿﺎﻣﺪﻩ ،
ﻫﻨﻮﺯ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﻧﻤﯽ‌ﺁﻭﺭﺩ.
ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﻦ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ‌ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﮕﺬﺭﺩ ،
ﻧﻤﯽ‌ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﻓﺪﺍﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﮑﻨﺪ.
ﻫﯿﭻ ﺍﻣﯿﺪﯼ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﻧﺪﺍﺭﺩ.
ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺵ ﻧﻤﯽ‌ﺩﺍﻧﺪ.
ﻣﯽ‌ﻓﻬﻤﯽ ﺍﯾﻦ ﯾﻌﻨﯽ ﭼﻪ؟!
ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻧﺪﺍﺭﺩ؛ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ!
ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﺍﺯ ﭼﮑﻤﻪ ﻣﯽ‌ﺗﺮﺳﺪ ﻭ ﺩﺭ آﻥ ﺩﻧﯿﺎ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﺟﻬﻨﻢ!
ﻓﻘﻂ ﻣﯽﺗﺮﺳﺪ،
ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﺪ.

📙 برشی از کتاب #کلیدر
📝محمود دولت آبادی