‍ انسان ارزنده، انسان شرافتمند...
این روزها حرف #فردوسی زیاد به‌ میان می‌آید، ولی اگر ما ارادتی به این مرد داریم، نخستین نشانۀ ابرازش آن است که خود را تا حد ادراک زبان او بالا ببریم. منظور از ادراک زبان آن نیست که لغت‌های شاهنامه را معنی کنیم، یا نکته‌های مشکل شعرهایش را بگشاییم، ( که اینها جای خود دارند ) منظور آن است که با دنیای #شاهنامه و #فردوسی یک حداقل تفاهم برقرار سازیم. حقیقت این است که رابطۀ ما با شاهکارهای فکری گذشته‌مان و از جمله شاهنامه، گسیخته است، از عطار و سهروردی و ناصرخسرو حرف می‌زنیم ولی اگر عطارها و سهروردی‌ها و ناصرها در میان ما بودند، نمی دانم که چه به روزشان می‌آوردیم.

... #شاهنامه کتاب ضد غوغا و ضد تفاخر است، نمایانگر نبوغ نجیب قومی است که نودولتی را پشت سر نهاده و به پختگی و بزرگ‌منشی رسیده.

.....عدّه‌ای از کسانی که نان ادب فارسی را می‌خورند، به گواهی شیوۀ زندگی‌ای که دارند، #شاهنامه بیشتر از دیگران برای آنها دنیای غرائب است و هرگز به اندازۀ اکنون "افسانه" نبوده است‌. و باز هم اگر راهی میان #فردوسی و مردم امروز باشد، باید آن را در نزد خوانندگان ناشناختۀ بی‌تظاهرش جست.
اینکه در وصف #فردوسی برشمرده شود که جان‌دهندۀ زبان فارسی است، گذشتۀ ایران و قومیّت ایرانی را زنده کرده، برانگیزانندۀ عرق ملّی و پاسدار استقلال ایران بوده، سخنان حکمت آمیز بر زبان آورده، بزرگترین حماسۀ دنیا را آفریده، و از این قبیل حرفها... همۀ اینها کم و بیش درست، امّا آنچه از همه مهم‌تر است آن است که #فردوسی در کتاب خود حماسۀ #انسان_ارزنده را سروده است، #انسان_شرافتمند.

📗  نقل از مقدمۀ «زندگی و مرگ پهلوانان در شاهنامه»
✍دکتر #محمدعلی_اسلامی_ندوشن


#شاهنامه
#فردوسی
#محمدعلی_اسلامی_ندوشن