آسمون آبی با ابر‌های پنبه‌ای قلمبه، خورشید گرم و دوست‌داشتنی که روی علفزار می‌تابه، حیوونای دوست‌داشتنی و یه باغ قشنگ با ساکنان آروم و مهربون و یه پری کوچولو.

این فضاییه که توی قصه‌ی پری‌ ناروَن باهاش روبه‌رو می‌شید. فضای دوست‌ داشتنی و یه پری کوچولو که توی این علفزار خیلی معروفه و همه هر کاری دارن به این پری می‌گن.

توی این کتاب شما با سه قصه مواجه می‌شید که درباره‌ی ماجراهای این پری کوچولوئه. هر سه تا قصه خیلی روون هستن و شما تو یه روز و حتی یه ساعت می‌تونید این کتاب رو بخونید.

فضاسازی نسبتا خوبی داشت، من می‌تونستم تقریبا بفهمم که علفزار چه جوری جاییه، جا داشت خیلی بیشتر توصیف بشه و نمی‌تونم بگم فضاها و اتفاقات توی ذهنم حک شدن.
اما باید در نظر گرفت که این کتاب، بیشتر حالت قصه داره تا رمان. از ژانرش هم مشخصه: فری‌تیل یا قصیه‌ی پریان.

شخصیت‌پردازیش جالب بود، واقعا به عنوان یه قصه دوسش داشتم. خیلی شیرین بودن شخصیت‌هاش.

داستان روون نوشته شده، لازم نیست هی برگردین خط قبل ببینید چی شده. لحن شیرینی داره و راوی دانای کله درست مثل تمام داستان‌های فری‌تیل.

فضاهای داستان به خاطر تصاویر قشنگی که توی کتاب کشیده بودن خیلی بهتر تو ذهن شکل می‌گرفت. تصاویرش رنگی و آبرنگی بودن و واقعا به قشنگی کتاب اضافه می‌کرد.

به نظرم پری‌ناروَن انتخاب مناسبی برای بچه‌های پایین ١٣ ساله و بچه‌ها با خوندنش درس‌های خوبی می‌گیرن و از دیدن عکساش کیف می‌کنن.

و البته بزرگ‌سالایی که عاشق فضاهای آروم و صلح‌آمیزن هم از این کتاب لذت خواهند برد.

می‌تونم بگم از اون دسته کتاب‌های حال خوب کنه. 🧚‍♀

اما اگه روحیه خشنی دارید و توی داستان‌ها دنبال دراماهای سنگین و جنگ و... اصلا این کتاب رو بهتون پیشنهاد نمی‌کنم.

بچه‌ها‌جون اگر علاقمند به تهیه کتاب هستید به این پیج توی اینستا پیام بدید. (روی این متن بزنید)

این کتاب رو فقط باید از پیج خانوم برزگر و انتشارات بته‌جقه سفارش بدید.

#ریویو

@sinmoruk