📌زن‌کشی و سربازی!

✍🏽مهتاب محبوب

@bidarzani

🔸 تمام مدت دل‌آشوبه دارم. گاهی فکر می‌کنم کاش به جای پسرم، فرزند دختری می‌داشتم؛ یک قاتل بالقوه کمتر شاید! نفرت‌انگیز است که آدم درباره‌ی بچه خودش این‌طور فکر کند. اما بهتر است این صفت را نسبت بدهم به شرایطی که اساساً باعث شده یک مادر به چنین چیزی فکر کند. به یاد کارگاهی که زمستان چهار سال پیش شرکت کردم می‌افتم. همان اول از ما خواستند درباره‌ی این سوال حرف بزنیم: فرزند دختر می‌خواهیم یا پسر؟ و خب، مجموعه‌ای از جواب‌ها و استدلال‌ها جمع شد. از این که مادری توانمند و فمینیست می‌تواند فرزند پسرش را که به دلیل بیولوژی‌ای که با آن زاده شده در اجتماع دست بالا را خواهد داشت، با باورهای خودش بار بیاورد، تبدیل کند به مردی برابری‌خواه و نه اقتدارگرا چنان که معمول است. آنهایی که ساختارگراتر بودند انتقاد کردند که به عاملیت یک مادر وزن بیش از حد داده شد. بعضی‌ها گفتیم که چون فرزند پسر در اطراف‌مان خیلی کم بوده، با رفتارهای توانمندکننده‌ی دختر بچه‌ها بیشتر آشنا هستیم و تصورمان از فرزندمان فقط می‌تواند یک دختر کوچولو باشد. 


🔸حالا من و مردی که با او زندگی می‌کنم فقط از قتل  رومینا حرف می‌زنیم و نه دیگران، آن هم به واسطه نزدیکی جغرافیایی مقتل او با جایی که ما زندگی کرده‌ایم و احتمالاً بارها از وسط آن روستا گذشته‌ایم. هم‌زمان که من مدام به این زن‌کشی‌ها فکر می‌کنم و این‌که چقدر به درجات مختلف کشته می‌شویم و چقدر من می‌توانستم آن قربانی باشم...

#زن‌کشی
#سربازی

👈ادامه‌ مطلب را در INSTANT VIEW بخوانید👇🏽


https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/30185&rhash=3ec4f87be6d7d1