Forwarded from زنان امروز
چرا باید فیلم مستند «مادر زمین» را ببینیم؟
آن طور که در وبسایت «کارستان» نوشته شده، فیلم مستند «مادر زمین» نگاهی است به زندگی و کارِ مشترک دکتر هایده شیرزادی و همسرش ادموند لمپگز و تلاش آنها برای قطع کامل دفن زباله‌های شهری و تبدیل پسماند به بیوکمپوست و تولید کود آلی برای کشاورزی ارگانیک.
اما این خلاصهٔ فیلم نیست. «مادر زمین» برای من تصویری از تلاش بی‌پایان و بی‌منت، مسئولیت اجتماعی، شور زندگی، عشق و نگاه انسانی یک زوج استثنایی به طبیعت و شهر و انسان‌هاست؛ چیزهایی که برای زندگی اجتماعی لازمند اما این روزها خیلی کم می‌بینیم.
در فیلم می‌بینیم که هایده شیرزادی برای تأمین هزینهٔ پروژه‌های محیط زیستی‌اش با شهرداری و شورای شهر و مقامات دیگر چانه می‌زند، برای آموزش تفکیک زباله به در خانه‌های مردم می‌رود و در همان حین به کارگر ساختمانی جوانی که با دمپایی سر کار است اهمیت پوشیدن کفش ایمنی را توضیح می‌دهد و به دختران کارگر در کارگاهش یاد می‌دهد که روی پای خودشان باشند.
و همسرش... ادموند لمپگز شاید بی‌اغراق همراه‌ترین آدم ممکن باشد. اعتقاد دارد ایران بیش از کشور خودش، آلمان، به او و کارش نیاز دارد، دست به ابزار است و کارهای فنی کارگاه زیر نظر اوست. در فیلم می‌بینیم وقت‌هایی که هایده شیرزادی خسته می‌شود، دستش را می‌گیرد و برایش آواز می‌خواند. حتی او را در جلسه با شهردار همراهی می‌کند و سعی می‌کند با لحن شیرینش شهردار را راضی به حمایت کند.
عشق به زندگی و کار... اگرچه ممکن است خرما بر نخیل باشد، اما دیدنش هم شیرین است.
پ.ن. «مادر زمین» در گروه هنر و تجربه اکران شده است.
پرستو دوکوهکی
به خانواده #زنان_امروز بپیوندید
https://telegram.me/joinchat/BcR4qD5Vn-ONC2Zsh3oPbw
آن طور که در وبسایت «کارستان» نوشته شده، فیلم مستند «مادر زمین» نگاهی است به زندگی و کارِ مشترک دکتر هایده شیرزادی و همسرش ادموند لمپگز و تلاش آنها برای قطع کامل دفن زباله‌های شهری و تبدیل پسماند به بیوکمپوست و تولید کود آلی برای کشاورزی ارگانیک.
اما این خلاصهٔ فیلم نیست. «مادر زمین» برای من تصویری از تلاش بی‌پایان و بی‌منت، مسئولیت اجتماعی، شور زندگی، عشق و نگاه انسانی یک زوج استثنایی به طبیعت و شهر و انسان‌هاست؛ چیزهایی که برای زندگی اجتماعی لازمند اما این روزها خیلی کم می‌بینیم.
در فیلم می‌بینیم که هایده شیرزادی برای تأمین هزینهٔ پروژه‌های محیط زیستی‌اش با شهرداری و شورای شهر و مقامات دیگر چانه می‌زند، برای آموزش تفکیک زباله به در خانه‌های مردم می‌رود و در همان حین به کارگر ساختمانی جوانی که با دمپایی سر کار است اهمیت پوشیدن کفش ایمنی را توضیح می‌دهد و به دختران کارگر در کارگاهش یاد می‌دهد که روی پای خودشان باشند.
و همسرش... ادموند لمپگز شاید بی‌اغراق همراه‌ترین آدم ممکن باشد. اعتقاد دارد ایران بیش از کشور خودش، آلمان، به او و کارش نیاز دارد، دست به ابزار است و کارهای فنی کارگاه زیر نظر اوست. در فیلم می‌بینیم وقت‌هایی که هایده شیرزادی خسته می‌شود، دستش را می‌گیرد و برایش آواز می‌خواند. حتی او را در جلسه با شهردار همراهی می‌کند و سعی می‌کند با لحن شیرینش شهردار را راضی به حمایت کند.
عشق به زندگی و کار... اگرچه ممکن است خرما بر نخیل باشد، اما دیدنش هم شیرین است.
پ.ن. «مادر زمین» در گروه هنر و تجربه اکران شده است.
پرستو دوکوهکی
به خانواده #زنان_امروز بپیوندید
https://telegram.me/joinchat/BcR4qD5Vn-ONC2Zsh3oPbw
Forwarded from زنان امروز
«رفت آن سوار، کولی...»
۲۸ مرداد سال‌روز درگذشت سیمین خلیلی، معروف به سیمین بهبهانی، نویسنده و غزل‌سرای معاصر، و شاعرِ «دوباره می‌سازمت وطن»، «مردی که یک پا ندارد»، «کولی‌واره‌ها»، «دلم گرفته ای دوست» و «چرا رفتی؟» است. او در ۲۸ تیر ۱۳۰۶ در تهران به دنیا آمد و در ۲۸ مرداد ۱۳۹۳، بعد از روزها در کما بودن، در بیمارستان پارس تهران درگذشت.
پدرش روزنامه‌نگار بود. مادرش معلم زبان فرانسه و مدتی هم سردبیر روزنامه آینده ایران بود. او که با متون نظم و نثر الفت داشت و خود شاعر بود نخستین کسی بود که سیمین را به شعر گفتن تشویق کرد.
سیمین در ۱۳۲۵ با حسن ملاک بهبهانی ازدواج کرد و از آن زمان به نام خانوادگی همسرش شهرت پیدا کرد. او از سال ۱۳۳۰ تا ۱۳۶۰ به تدریس اشتغال داشت. از ۱۳۴۴ برای رادیو ترانه سرود. چند بار برای برگزاری شب شعر به کشورهای دیگر دعوت شد. همچنین جایزه‌های متعددی به او اهدا شد. سیمین عضو کانون نویسندگان بود.
اولین مجموعه شعر او در سال ۱۳۳۰ منتشر شد. او در طول این سال‌ها بیش از بیست اثر منتشر کرد. همچنین آثاری نیز درباره او منتشر شده است.
زبان شعر او بی‌پرده و عریان است و ویژگی شعرش فریاد و اعتراض. عاطفه در شعر او موج می‌زند و شعرهای اجتماعی او هم‌دلانه است. سیمین بهبهانی غزل و آهنگِ غزل را نو کرد و به‌دلیل سرودن غزل در وزن‌های جدید و بی‌سابقه به «نیمای غزل» و «بانوی غزل» معروف شد. یادش گرامی.
به خانواده #زنان_امروز بپیوندید
https://telegram.me/joinchat/BcR4qD5Vn-ONC2Zsh3oPbw
۲۸ مرداد سال‌روز درگذشت سیمین خلیلی، معروف به سیمین بهبهانی، نویسنده و غزل‌سرای معاصر، و شاعرِ «دوباره می‌سازمت وطن»، «مردی که یک پا ندارد»، «کولی‌واره‌ها»، «دلم گرفته ای دوست» و «چرا رفتی؟» است. او در ۲۸ تیر ۱۳۰۶ در تهران به دنیا آمد و در ۲۸ مرداد ۱۳۹۳، بعد از روزها در کما بودن، در بیمارستان پارس تهران درگذشت.
پدرش روزنامه‌نگار بود. مادرش معلم زبان فرانسه و مدتی هم سردبیر روزنامه آینده ایران بود. او که با متون نظم و نثر الفت داشت و خود شاعر بود نخستین کسی بود که سیمین را به شعر گفتن تشویق کرد.
سیمین در ۱۳۲۵ با حسن ملاک بهبهانی ازدواج کرد و از آن زمان به نام خانوادگی همسرش شهرت پیدا کرد. او از سال ۱۳۳۰ تا ۱۳۶۰ به تدریس اشتغال داشت. از ۱۳۴۴ برای رادیو ترانه سرود. چند بار برای برگزاری شب شعر به کشورهای دیگر دعوت شد. همچنین جایزه‌های متعددی به او اهدا شد. سیمین عضو کانون نویسندگان بود.
اولین مجموعه شعر او در سال ۱۳۳۰ منتشر شد. او در طول این سال‌ها بیش از بیست اثر منتشر کرد. همچنین آثاری نیز درباره او منتشر شده است.
زبان شعر او بی‌پرده و عریان است و ویژگی شعرش فریاد و اعتراض. عاطفه در شعر او موج می‌زند و شعرهای اجتماعی او هم‌دلانه است. سیمین بهبهانی غزل و آهنگِ غزل را نو کرد و به‌دلیل سرودن غزل در وزن‌های جدید و بی‌سابقه به «نیمای غزل» و «بانوی غزل» معروف شد. یادش گرامی.
به خانواده #زنان_امروز بپیوندید
https://telegram.me/joinchat/BcR4qD5Vn-ONC2Zsh3oPbw
Forwarded from زنان امروز
مطالب بخش روایت مستند/شمارۀ بیست‌و‌ششم مجلۀ زنان امروز
*پوشه شمارۀ بیست و ششم مجلۀ زنان امروز به بحران آب و نقش زنان در بحران مدیریت منابع آب اختصاص دارد. سینا قنبرپور از این پرسش شروع کرده است که نقش زنان در بحران آب چیست؟ اگراین را هم در نظر بگیریم که ایران از دیرباز اقلیمی خشک و بیابانی داشته و حل مسئلۀ کمبود آب در هرمقطع تاریخی به شکلی پیش روی مردم بوده ونگرانی کنونی دربارۀ آب حاصل شیوۀ مدیریت منابع آب است، می‌توانیم پرسش را این گونه مطرح کنیم: نقش زنان در بحران مدیریت منابع آب چیست؟ قنبرپور در پاسخ به این پرسش، سهم زنان از پست‌های مدیریت و تصمیم‌ساز در وزارتخانه‌های نیرو و جهاد کشاورزی را بررسی کرده است: «غیبت زنان در تصمیم‌گیری برای آب».
*سینا قنبرپور با صدیقه ترابی، دکترای آب، گفتوگو کرده است که به بسیاری از تصمیم‌سازی‌ها برای مدیریت منابع آب «نه» گفته است، البته به قیمت متوقف ماندن ارتقای شغلی‌اش بعد از ۲۴سال سابقۀ کار در وزارت نیرو: «بر سر آب با کسی معامله نمی‌کنم».
*مینا شهنی، با دکتر عباس محمدی اصل، جامعه‌شناس و پژوهشگر جنسیت، دربارۀتصمیمات تک‌جنسیتی در مدیریت منابع آب گفتوگو کرده است: «زنان، قربانیان تصمیمات تک‌جنسیتی دربارۀ آب».
*فرنگیس بیات از «تجربۀ زنان جهان در سیاست‌گذاری منابع آب» نوشته است.
*مینا شهنی همچنین با دکتر الهه کولایی دربارۀ نقش زنان در کاهش بحران آب گفتوگو کرده است: «زنان از تحمیل هزینه بر آب و طبیعت می‌کاهند».
علاوه بر مطالب پوشه، گزارش‌های دیگری هم در مورد موضوعات مختلف در این شمارۀ مجله منتشر کرده‌ایم.
*شمیم شرافت از گلشا نوشته است، زنی در لباس مردان:« پسرِ مادرم بودم».
*فهیمه حسن‌میری از زنان سرمایه‌گذار در موسسات مالی ورشکسته نوشته است: «خانه‌هایی روی آب».
*نسرین هزاره‌مقدم از اشتغال غیررسمی زنان نوشته است: « به دنبال یک لقمه نان در تلگرام».
*نفیسه قانیان از خودسوزی زنان گزارشی تهیه کرده است: «این زنان زیر زندگی کبریت می‌کشند».
*افسون حضرتی برای بخش ورزش با بهناز شفیعی، قهرمان موتورسواری زنان، گفتوگو کرده است: «به من گفتند این گاز است، این کلاچ».
*فروغ عزیزی برای آخرین شمارۀ جراید نسوان از «راهنمای زندکی، اولین نشریۀ عامه‌پسند زنان نوشته است».
*محمدکریم آسایش در بخش زنان در شورا نگاهی به چهار دوره فعالیت شورای شهر تهران داشته است: «فقط 14 مصوبه در مورد زنان».
*نجمه واحدی برای این شمارۀ کار خانگی از کار خانگی و میزان مصرف آب نوشته است: «ایران آب ندارد».
*فرنگیس بیات گزارشی نوشته است از «"حق طلاق"، امتیاز نیست»
*مهدی قدیمی در این شمارۀ زنان در مجلس از «سایۀ مطالبات زنان بر سر جلسات رای اعتماد» نوشته است.
به خانواده #زنان_امروز بپیوندید
https://telegram.me/joinchat/BcR4qD5Vn-ONC2Zsh3oPbw
*پوشه شمارۀ بیست و ششم مجلۀ زنان امروز به بحران آب و نقش زنان در بحران مدیریت منابع آب اختصاص دارد. سینا قنبرپور از این پرسش شروع کرده است که نقش زنان در بحران آب چیست؟ اگراین را هم در نظر بگیریم که ایران از دیرباز اقلیمی خشک و بیابانی داشته و حل مسئلۀ کمبود آب در هرمقطع تاریخی به شکلی پیش روی مردم بوده ونگرانی کنونی دربارۀ آب حاصل شیوۀ مدیریت منابع آب است، می‌توانیم پرسش را این گونه مطرح کنیم: نقش زنان در بحران مدیریت منابع آب چیست؟ قنبرپور در پاسخ به این پرسش، سهم زنان از پست‌های مدیریت و تصمیم‌ساز در وزارتخانه‌های نیرو و جهاد کشاورزی را بررسی کرده است: «غیبت زنان در تصمیم‌گیری برای آب».
*سینا قنبرپور با صدیقه ترابی، دکترای آب، گفتوگو کرده است که به بسیاری از تصمیم‌سازی‌ها برای مدیریت منابع آب «نه» گفته است، البته به قیمت متوقف ماندن ارتقای شغلی‌اش بعد از ۲۴سال سابقۀ کار در وزارت نیرو: «بر سر آب با کسی معامله نمی‌کنم».
*مینا شهنی، با دکتر عباس محمدی اصل، جامعه‌شناس و پژوهشگر جنسیت، دربارۀتصمیمات تک‌جنسیتی در مدیریت منابع آب گفتوگو کرده است: «زنان، قربانیان تصمیمات تک‌جنسیتی دربارۀ آب».
*فرنگیس بیات از «تجربۀ زنان جهان در سیاست‌گذاری منابع آب» نوشته است.
*مینا شهنی همچنین با دکتر الهه کولایی دربارۀ نقش زنان در کاهش بحران آب گفتوگو کرده است: «زنان از تحمیل هزینه بر آب و طبیعت می‌کاهند».
علاوه بر مطالب پوشه، گزارش‌های دیگری هم در مورد موضوعات مختلف در این شمارۀ مجله منتشر کرده‌ایم.
*شمیم شرافت از گلشا نوشته است، زنی در لباس مردان:« پسرِ مادرم بودم».
*فهیمه حسن‌میری از زنان سرمایه‌گذار در موسسات مالی ورشکسته نوشته است: «خانه‌هایی روی آب».
*نسرین هزاره‌مقدم از اشتغال غیررسمی زنان نوشته است: « به دنبال یک لقمه نان در تلگرام».
*نفیسه قانیان از خودسوزی زنان گزارشی تهیه کرده است: «این زنان زیر زندگی کبریت می‌کشند».
*افسون حضرتی برای بخش ورزش با بهناز شفیعی، قهرمان موتورسواری زنان، گفتوگو کرده است: «به من گفتند این گاز است، این کلاچ».
*فروغ عزیزی برای آخرین شمارۀ جراید نسوان از «راهنمای زندکی، اولین نشریۀ عامه‌پسند زنان نوشته است».
*محمدکریم آسایش در بخش زنان در شورا نگاهی به چهار دوره فعالیت شورای شهر تهران داشته است: «فقط 14 مصوبه در مورد زنان».
*نجمه واحدی برای این شمارۀ کار خانگی از کار خانگی و میزان مصرف آب نوشته است: «ایران آب ندارد».
*فرنگیس بیات گزارشی نوشته است از «"حق طلاق"، امتیاز نیست»
*مهدی قدیمی در این شمارۀ زنان در مجلس از «سایۀ مطالبات زنان بر سر جلسات رای اعتماد» نوشته است.
به خانواده #زنان_امروز بپیوندید
https://telegram.me/joinchat/BcR4qD5Vn-ONC2Zsh3oPbw
Forwarded from زنان امروز
نشریه‌ی زنان امروز در طول فعالیت خود برای آگاهی‌بخشی و طرح مطالبات زنان فراز و فرود بسیاری داشته، اما هیچ‌یک از محدودیت‌ها و موانع اراد‌ه‌‌ی ما را برای انتشار آن سست نکرده است. این بار هم، با وجود بحران اقتصادی فراگیر، با تمام توان خود در آستانه‌ی دور جدیدی از حیات این نشریه هستیم. مشتاقیم در رونمایی از سی‌و‌پنجمین شماره‌ی زنان امروز، با رویکردی نو و شمایلی تازه، در کنار شما باشیم.
•جمعه ۲۴ خرداد
•ساعت ۱۸ تا ۲۱
•خانه وارطان
#زنان_امروز
#zananemrooz
•جمعه ۲۴ خرداد
•ساعت ۱۸ تا ۲۱
•خانه وارطان
#زنان_امروز
#zananemrooz