#توییت_خوان

مصطفی نیلی وکیل دادگستری:

‏خانم ‎#سپیده_فرهان از زندان اوین زنگ زد و گفت دستوری مبنی بر انتقال ایشان به زندان قرچک آمده و در حال جمع کردن وسایل و خداحافظی از دوستانش است.
فارغ از این که هیچ دلیلی برای تبعید ایشان وجود ندارد، انجام این امر در شرایط کرونا را متوجه نمی‌شوم.
یک روز هم نمی‌گذارند شاد بمانیم.


@bidarzani
https://twitter.com/MostafaNili58/status/1335178329406713857?s=09

📌تصاویر دختران شین آبادی ۸ سال پس از جهنم

درمان دختران متوقف شده است

✍الناز محمدی

درمان دختران شین‌آباد با شیوع کرونا متوقف شده و زخم بعضی از آنها عفونت کرده است. آنها از دولت می‌خواهند روند درمان، دوباره شروع و سهمیه‌ای ویژه در کنکور ۱۴۰۰ برایشان در نظر گرفته شود. آنها سال‌هاست هیچ روانشناسی را ندیده و افسردگی، ضعف حافظه، نداشتن تمرکز و گشادی دریچه قلب از عوارضی است که گربانگیرشان شده است.


اسرین»، نام کتابش را گذاشته: «از خاکستر خود برمی‌خیزیم». دختربچه مغمومی که هشت سال پیش، نیمه‌ِ‌ پاییز، همراه ۲۷ دانش‌آموز دیگر در کلاس درس مدرسه انقلاب اسلامی شین‌آباد سوخت، حالا کتابی شصت صفحه‌ای نوشته و از دوستانش خواسته از خاکستر خاموش و فراموشیِ آن آتش که صورت و دست و نفس و بچگی‌شان را با خود برد، بلند شوند که «هنوز می‌شود زندگی کرد.» 


@bidarzani
https://hamshahrionline.ir/x6Rw9

#طوفان_توییتری

🔴 نظام جمهوری اسلامی، در یکی از بحرانی ترین وضعیت های خود به سر می برد. بحران معیشت، اعمال خفقان و بحران آزادی های اجتماعی و سیاسی، ناامنی و ... همه و همه با گسترش ویروس کرونا، شکل وخیم تری به خود گرفته اند. تعطیلی مطلق دانشگاه (در حالی که هیچ نهاد دیگری این شکل از تعطیلی را به خود ندیده است) در کنار پدید آوردن مسائل و مشکلات صنفی جدید برای دانشجویان، میدان عمل را نیز از آنان گرفته است. با وجود این شرایط آیا دستگاه سرکوب، از کار افتاده یا تعطیل است؟

میدان دانشگاه، خالی است اما نیروی سرکوب به درون خانه ها ریخته است تا قلع و قمع هرگونه عنصر فعال را در سکوت، پیش ببرد. مسئله نه فقط سرکوب دانشگاه، بلکه همزمان سرکوب سیستماتیک معترضان آبان و دی، فعالان زنان، کارگری، معلمان و... نیز هست. نظام موجود حل بحران ها را با اعدام و زندانی کردن و شکنجه و حذف و طرد زنان و مردانی پیش می برد که در برابر نقش خودِ سیستم در پدید آمدن این بحران ها سکوت نکرده اند.

ویروس سرکوب، نقشی پررنگ در پیشبرد این سرکوب های سابقا موجود داشته است. هرچند دانشگاه خالی و جامعه در شوک ویروس است اما همچنان سکوت را جایز نمی دانیم.


امشب، در آستانه‌ 16 آذر، ساعت 21، در توییتر و دیگر شبکه های اجتماعی، از #ویروس_سرکوب، می گوییم. از تداوم بازداشت #الهام_صمیمی بعد از گذشت قریب به دو هفته و از احکام و اعدام و سرکوب بین دانشجویان و دیگر نیروهای اجتماعی.

#ویروس_سرکوب
#این_تنفس_مقاومت_است
#۱۶_آذر

https://bit.ly/3olGJsg
@bidarzani
@Daneshgah_ma ⁠⁠⁠⁠⁠

🔴۴۰ سال از آخرین شانزده آذری که بدون دانشگاه تجربه‌اش کردیم می‌گذرد. اکنون دانشگاه در میانه انقلاب فرهنگی دوم و تحت اِشغال کارگزاران سلطه، تبعیض و استثمار است. ما از دانشگاه رانده شدیم، از حیات اجتماعی ساقط شدیم و فضای کنشگری‌مان هرچه بیشتر هضم در چرخه‌ای معیوب شد تا آموزش مجازی به‌مثابه آموزشی بی‌کیفیت و نابرابر به دانشگاه تحمیل و زمینه برای اعمال هرچه شدیدتر تبعیض مساعد شود و سایه سرکوب بیش‌ازپیش بر سرمان سنگینی کند.

🔴در این میان قصد کردیم تا فراخوانی به یادآوری بدهیم. یادآوری اینکه اکنون دو سال است آذر از دل آبان خونین می‌شکفد، یادآوری اینکه پیش از آن‌ها هم بسیاری به شستن خون از پیکر دانشگاه و خیابان برآمدند و ناکام ماندند، یادآوری اینکه دربند کردن رفقایمان تنها در خشم‌مان می‌دمد و درنهایت یادآوری اینکه نفَس‌های ما از تضاد و آگاهی برمی‌خیزد و خاموش شدنی نیست.

🔴این فراخوانی است به روایت سفر دور و درازمان، خواه با گذشته‌ای در اندیشه جنگل، خواه با امروزی در اندیشه دانشگاه و خیابان. در #۱۶آذر۹۹ بنای آن داریم تا درحالی‌که گمان می‌کنند حذفمان کرده‌اند؛ با تحمیل فقر، با انقلاب فرهنگی و با سرکوب، از میان خفگی‌ها و این سکوت سیاه فریاد روشنایی برآوریم: #این_تنفس_مقاومت_است

👇متن کامل در Instant View

https://telegra.ph/این-تنفس-مقاومت-است-12-04

@bidarzani

⭕️ پیام‌گیر تلگرام:
@rooz_daneshjo

📍زینب اسماعیلی، عضو گروه مادران آشتی به یک سال حبس تعلیقی محکوم شد

🔸حکم ۶ سال حبس #زینب_اسماعیلی، عضو گروه مادران آشتی پس از درخواست واخواهی در شعبه اول دادگاه انقلاب سنندج به یک سال حبس تعلیقی تبدیل شده است. وی پیشتر از سوی دادگاه انقلاب سنندج به صورت غیابی به اتهام «عضویت در گروه‌های معاند» و «تبلیغ علیه نظام» مجموعا به ۶ سال حبس محکوم شده بود.

🔸زینب اسماعیلی در تاریخ ۸ اسفند سال گذشته توسط نیروهای امنیتی در منزل خود در شهر دهگلان استان کردستان بازداشت و پس از یک ماه نگهداری در بازداشتگاه اداره اطلاعات شهر سنندج با قرار وثیقه آزاد شد. او در این مدت از حق ملاقات با خانواده و دریافت داروهایش محروم بود.


@bidarzani
http://kurdistanhumanrights.org/fa/?p=14893

شین‌آباد

طرح از ریبوار پرویزی

@bidarzani
‎https://twitter.com/rebwar_perwizi/status/1335292008303353857?s=09

📌رنج زنان کارگر؛ از تبعیض تا آزار

سازمان بین‌المللی کار: چرا زنان کارگر مورد تعرض جنسی قرار می‌گیرند؟ / خشونت علیه ۲۴۳ میلیون زن در سال‌جاری!

همه‌گیری کرونا دنیای کار را تحت تاثیر قرار داده. کارگران زیادی در سراسر جهان با مشکلات فروانی مثل بیکاری، تبعیض جنسیتی و تعرض جنسی روبرو هستند. در میان گروه‌های کارگری، زنان و کارگران جوان آسیب‌های جبران‌ناپذیر بیشتری را تجربه‌ کرده‌اند.

به گزارش سازمان بین‌المللی کار ۲۴۳ میلیون زن در سراسر جهان در سال ۲۰۲۰ در معرض خشونت، تعرض جنسی و تبعیض جنسیتی قرار گرفته‌اند. در ایران اما وزارت کار هیچ‌گاه به ماده ۶ و ۳۸ که درخصوص تبعیض جنسیتی است ورود پیدا نکرده.

«محسن باقری» فعال کارگری و عضو هیات مدیره کانون شوراهای اسلامی کار استان تهران به «فراز» می‌گوید: «بسیاری از کارگاه‌ها حداقل‌های مزدی درخصوص زنان را رعایت نمی‌کنند. زنان از بیمه‌های‌ اجتماعی محروم‌اند و متاسفانه مورد سوءاستفاده‌ نیز قرار می‌گیرند»./ فراز



@bidarzani

دانشگاه زنده است (به مناسبت ١۶ آذر روز دانشجو)



شانزده آذر نماد مبارزه‌ی دانشجویان برای رسیدن به رهایی و عدالت است: مبارزه برای آزادی، مبارزه علیه فقر، تبعیض، سرکوب، سانسور و اعدام. روزی که یادآور مبارزه‌ی مستمر و پی‌گیر دانشجویان علیه قدرت دیکتاتوری است، گرچه  نظام حاکم از روز نخست  درپی مصادره‌ی این روز و تغییر هویت اعتراضی و مبارزاتی آن بوده است اما دانشجویان همواره با اعتراض، اعتصاب و تظاهرات پرشور خود در بدترین شرایط سرکوب، دانشگاه ها را پس گرفته و از آن خود کرده‌اند.

جنبش دانشجویی در تاریخ مبارزاتی ایران، از پیشروترین جنبش‌های ضد سلطه، قدرت و سرمایه است. جنبشی مستقل و متکی بر تشکل‌های دانشجویی با رویکردی رادیکال و خارج از سیطره‌ی تفکر نولیبرالی. جنبشی برآمده از متن جامعه و همراه و همسو با طبقات فرودست و زحمتکش: «فرزند کارگرانیم  کنارشان می‌مانیم». 

این جنبش در درون دانشگاه‌ها با طرح خواست‌های فراگیر صنفی و سیاسی و در بیرون  دانشگاه‌ها از طریق پیوند  با سایر جنبش‌ها، از جمله جنبش کارگری و جنبش زنان، همواره با مبارزات و مطالبات فرودستان جامعه هم‌سو بوده است: «دانشجوی گرسنه  برای آینده می‌جنگه».  نمونه‌های این هم‌سویی در جنبش‌های اخیر به‌ویژه از سال ۹۶ با حضور فعال و تاثیرگذار دانشجویان و طرح شعارهای کلیدی کاملا مشهود است: «اصلاح طلب،اصول گرا، دیگه تمومه ماجرا». 

تهاجم لجام گسیخته‌ی سرمایه و قدرت به دانشگاه‌ها همراه است با تحمیل روند خصوصی‌سازی، عدم حمایت اقتصادی و کاهش خدمات رفاهی از جمله تامین خوابگاه و تغذیه‌ی دانشجویان.  پولی کردن و تعیین شهریه‌های گزاف برای دانشگاه‌ها، افزایش دانشگاه‌های خصوصی با هزینه‌های سرسام‌آور و تحمیل بار مالی تحصیلی به خانواده‌ها  در جهت سودجویی بیشتر، فشار فزاینده‌ای به دانشجویان و خانواده‌های آنان وارد کرده است . کنترل روزافزون و امنیتی کردن فضای دانشگاه‌ها چه به هنگام  گزینش دانشجو و چه در مورد مقررات آموزشی، تشدید تبعیض جنسیتی، تفکیک جنسیتی و محدودیت رشته‌های انتخابی زنان، ایجاد نهادهایی چون کمیته‌ی انضباطی و بسیج دانشجویی، همه در راستای سلطه بر دانشگاه‌ها و سیاست‌زدایی از آن صورت می‌گیرد. احضار و تهدید کنش‌گران صنفی از سوی نهادهای خارج از دانشگاه و موج دستگیری‌ها و زندانی کردن دانشجویان نیز درجهت فشار هرچه بیشتر بر جنبش دانشجویی است. جواب دانشجویان به این نظام کنترل و امنیت: «دانشگاه پادگان نیست»، «دست قدرت‌های سیاسی و امنیتی از دانشگاه کوتاه» و….

در یک سال اخیر و بحران کرونا، نظام حاکم، به رغم عدم توانایی و نداشتن اراده کافی برای کنترل و مهار همه‌گیری، اما به بهانه‌ی آن، سلطه و کنترل امنیتی برتمامی ابعاد زندگی مردم را تشدید کرده است: تعطیلی اجباری دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی در شرایطی صورت می‌گیرد که تعداد زیادی از دانشجویان و سایر معترضین زندانی در ازدحام فشرده‌ی فضای محدود زندان‌ها در معرض انواع بیماری‌ها از جمله کرونا هستند.   زندان‌هایی که کرونا در آن‌ها اپیدمی شده و فاقد امکانات اولیه‌ی زیستی و بهداشتی هستند و قطعا  با این شرایط خطرناک باید منتظر آمار بالای ابتلا و مرگ در زندان‌ها نیز باشیم.  کینه‌ی حاکمان به زندانیان سیاسی و عدم توجه به شرایط نگه‌داری و امکان ابتلای آنان به کرونا، نوعی شکنجه و آزار عمدی زندانیان بوده و در صورت مرگ بر اثر ابتلا به کرونا قتل عمد محسوب می‌شود. بنابراین آزادی بدون قید و شرط و فوری زندانیان به ویژه دانشجویان زندانی اولین خواست زندانیان و خانواده‌های آنان در این زمان است.

در آستانه‌ی روز دانشجو، پیوند مطالبات دانشجویان با مطالبات جنبش‌های دیگر از جمله جنبش زنان، جنبش کارگری و جنبش‌های منطقه‌ای و جهانی، و هم چنین اقدامات عملی و سازمان‌یابی حرکت‌های نوین‌ِ‌ِ حاصل از پیوند این جنبش‌ها می‌تواند راهکارهایی موثر برای پیشبرد اهداف مشترک رهایی‌طلبانه و عدالت‌جویانه تمامی مردم باشد.

✅ زنان آرزم (آورد رهایی زنان مردان) ۱۶ آذر ۹۹

           

@bidarzani                        
https://akhbar-rooz.com/?p=96151 لينک کوتاه

🔶با نگاهی به مسئله خشونت علیه زنان

📌ضرورت مرور: امر شخصی، امری سیاسی ست. حوزه‌ی خصوصی، حوزه‌ی سیاسی ست

✍🏽ژینا مدرس گرجی

@bidarzani

از کودکی شنیده‌ایم که سیاست پدر و مادر ندارد و باید از سیاست دور باشیم و صدالبته سیاست برای زنان بسی خطرناک است و لذا درخور اتخاذ فاصله‌ای دورتر. اکثرا می‌گوییم کار، فکر و فعالیت‌هایمان سیاسی نیست؛ اما واقعیت این است که سیاست از بالش زیر سر شما (رگ گردن شما) به شما نزدیک‌تر است.
همه چیز سیاسی است. امر شخصی، امری سیاسی است.این عبارت را نخستین بار کَرُل هانیش در سال ۱۹۷۰ در کتابی با عنوان یادداشت‌هایی از سال دوم، نوشت که به یکی از شعارهای اصلی فمینیسم موج دوم، با تأکید بر نفوذ قدرت در شخصی‌ترین مسائل زندگی و پیوند آن با سیاست، بدل شد. وقتی برای اولین بار این جمله را ادا کرد، صدها هزار نفر دیگر با او هم‌ صدا شدند -البته اگر در آن زمان دسترسی به شبکه‌های اجتماعی بود چه ‌بسا این تعداد به میلیون‌ها نفر هم بالغ می‌شد- زیرا همگی به‌خوبی دریافتند آنچه را که قبلاً مسئله‌ی شخصی، خانوادگی و خصوصی می‌دانستند در واقع مسئله‌ای مشترک، عمومی و اساسی بوده است.


🔺دولت، در امر سیاسی و شخصی

دلالت عبارت امر شخصی، امر سیاسی ست این نیست که همه‌ی مواردی که اکنون درگیر آن هستیم مصوب مجالس قانون‌گذاری کنونی است. بلکه در این راستا به همان اندازه لحظه‌ی اکنون واجد اهمیت است که درازنای تاریخ و پهنه‌ی گسترده‌ی فرهنگ. در گذشته به‌صورت قوانین نانوشته‌ی ایل و طایفه و بعدها مجالس قانون‌گذاری دولتی. ولی مجالس قانون‌گذاری کنونی با وضع قوانین جدید به نفع برابری می‌توانند مؤثر و کارا باشند.
انگار در واقع هم درد هم درمان، هردو در سیاست است. به جز مسئولیت دولت در قبال اقتصاد و رفاه اجتماعی و عمومی، انتظار می‌رود نه تنها چارچوب برابری حقوقی را فراهم کند تا افراد بتوانند اهداف خود را پیگیری کنند، بلکه از دولت خواسته می‌شود که به نفع گروه‌های تحت ستم و قربانی خشونت‌های اجتماعی مداخله کند.

#خشونت_علیه_زنان

👈🏾ادامه مطلب را در INSTANT VIEW بخوانید👇🏾

https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/30672&rhash=3ec4f87be6d7d1

‼️بیداد فقر در نانوایی ها؛ فروش قسطی نان! یکی ۱۵ هزار تومان بدهکار است و دیگری فقط ۳ هزار تومان

◀️ بدهی یکی به ۷۰ هزار تومان می‌‌رسد و نانوا را شاکی کرده است. نانوایی که خودش یکی از اهالی قصرقند است.یکی ۱۵ هزار تومان بدهکار است و دیگری فقط ۳ هزار تومان

◀️ قصرقند سیستان و بلوچستان که حالا اهالی‌اش نان را نسیه می‌خرند و نانوای فقیر می‌گوید که دستان خودش هم تنگ است و آنقدرها نمی‌تواند نسیه‌فروشی کند.

◀️ نانواهایی در زابل سیستان و بلوچستان یا حتی رودان هرمزگان و دشتی بوشهر وجود دارند که نان را قسطی می‌فروشند.

◀️ بعضی‌هایشان کارت ملی مشتری‌ها را گرو گرفته‌اند و بعضی هم به حساب آشنایی و همسایگی کار می‌کنند.

🗣 رحیم پرموته، نانوای سیستان و بلوچستانی:

◀️ اینجا خانواده‌های زیادی هستند که تنها منبع درآمدشان یارانه است.

◀️ اقتصاد به گل نشسته حالا بزرگترین مجتمع‌های صنعتی منطقه را هم مجبور به تعدیل نیرو کرده است.

◀️ خالد شفیعی که در مجتمع پتروشیمی توسعه نگین مکران باغبان بوده، جز همین اخراجی‌هاست.

◀️ به گفته او سواحل مکران فقط در اخبار رنگ و لعاب دارد و در واقعیت چیزی جز فقر و محرومیت نیست.

‼️ البته چندان بیراه نمی‌گوید چرا که در لایحه بودجه سال ۱۴۰۰، اعتبار صدا و سیما ۲/۶ برابر اعتبار توسعه سواحل مکران در نظر گرفته‌ شده است!/تجارت‌نیوز

@bidarzani

کیوان صمیمی، روزنامه نگار و سردبیر ماهنامه ایران فردا امروز در محل اجرای احکام دادسرای اوین بازداشت شد و جهت اجرای حکم ۳ سال حبس به زندان منتقل شد.

دادگاه انقلاب تهران آقای صمیمی را به اتهام "اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور" به سه سال زندان محکوم کرده بود.

کیوان صمیمی ۱۱ اردیبهشت (روز کارگر) سال گذشته به همراه ده‌ها تن دیگر، در تجمع نهادهای مستقل کارگری در مقابل ساختمان مجلس بازداشت شده بود.

او که از فعالان ملی مذهبی است در مقطع اعتراضات سال ٨٨ هم بازداشت شد و شش سال را در زندان گذراند.


@bidarzani
https://bbc.in/3qBT25F

📝بیانیه‌ی کانون نویسندگان ایران به مناسبت بیست‌و دومین سالگرد قتل محمدجعفر پوینده و محمد مختاری

در پاییز سال هزار و سیصد و هفتاد وهفت محمد مختاری و محمدجعفر پوینده از اعضای فعال کانون نویسندگان ایران و از مسئولان برگزاری مجمع عمومی کانون، در خیابان‌های تهران ربوده شدند و به قتل رسیدند. گرچه وزارت اطلاعاتِ وقت، به صورت رسمی مسئولیت قتل‌ها را پذیرفت اما آن را کار «گروهی از ماموران خودسر» دانست و در نهایت تنها چند تن از عاملان رده پایین آن جنایات هولناک در دادگاهی فرمایشی و یک سویه، محاکمه شدند. در حالی که یکی از وکیل‌های پرونده، ناصر زرافشان، حقوقدان و عضو کانون نویسندگان ایران به دلیل پیگیری قتل‌ها، به مدت پنج سال به زندان افتاد.
کشتن نویسندگان و فعالان سیاسی و مدنی به روش‌های مختلف به ویژه در آن چند سال پیوسته در دستور کار نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی بوده و بارها اجرا شده است. از جمله به قتل رساندن احمد میرعلایی و غفار حسینی، از دیگر اعضای کانون نویسندگان ایران. آن‌ها را کشتند تا هراسی در دل دیگر نویسندگان و اندیشمندان بیاندازند اما صدای زنان و مردان آزاده از هر سو بلند و بلندتر شد. در این سال‌ها اگر چه هر روز بر تعداد مردم آگاه و معترض که به دادخواهی و حق‌طلبی برخاسته‌اند افزوده شده، حاکمیت نیز بیش از پیش به سانسور و سرکوب ادامه داده است؛ توهین و تهمت در روزنامه‌ها و نشریات حکومتی و رادیو و تلویزیون و ورود به حریم خصوصی، پرونده‌سازی، زندان، تهدید و تبعید نویسندگان شیوه‌ی همیشگی حامیان تک‌صدایی برای بقای خود و سرکوب مخالفان بوده است.
اکنون که بیش از دو دهه از آن قتل‌های تبهکارانه می‌گذرد کانون نویسندگان ایران و مردم آزادیخواه لحظه‌ای حتی دست از دادخواهی نکشیده‌اند. آن‌چه در این مسیر توانمان بخشیده‌ و چراغ راهمان بوده ایستادگی انسان‌هایی آزاداندیش مانند مختاری و پوینده است که چه در نوشته‌هایشان و چه در فعالیت‌های جمعی هرگز در برابر نیروی تباهی و سیاهی سر خَم نکردند.
کانون نویسندگان ایران، تا آزادی نویسندگان و برچیده شدن سانسور که همانا خواست یاران ستم‌کُشته‌اش بود، تلاش خواهد کرد و بیست‌ودو سال پس از به قتل رسیدن مدافعان آزادی بیان و اعضای استوار خود، محمد مختاری و محمد جعفر پوینده، به دادخواهی‌اش ادامه می‌دهد و یاد و خاطره‌شان را گرامی می‌دارد.

کانون نویسندگان ایران
۱۷ آذر ۱۳۹۹

(کانون نویسندگان ایران برخلاف سال‌های پیش، امسال به دلیل شیوع بیماری همه‌گیر و برای حفظ سلامت مردم، برنامه‌ای برای حضور جمعی بر مزار این عزیزان ندارد.)

@bidarzani
https://scontent-lga3-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/129961146_3571667869584639_2694086816962080354_n.jpg?_nc_cat=101&ccb=2&_nc_sid=730e14&_nc_ohc=gJR2-oe7pXkAX8cKw5E&_nc_ht=scontent-lga3-1.xx&oh=7c44a680d6e51fcc5c9162bbc48a5a1d&oe=5FF4728E

🔻زیر سقف کبود؛ روایت‌هایی از خشونت در خانه

▫️صدای قربانیان خشونت‌های خانگی کمتر به گوش آدم‌های بیرون از گود می‌رسد. اما خشونت‌هایی که در پستوی خانه اتفاق می‌افتد گاهی ویران‌کننده‌تر از خطرات بیرون است.
▫️این ویدیو روایتی‌است از سه زن خشونت دیده. ببینید چگونه با توسل به واژه‌ی "تعصب‌" زنان از حقوق مسلم زندگی محروم می‌شوند.

#خشونت_علیه_زنان

@bidarzani
@RaaviOnline1

📌احضار گلرخ ایرایی به اطلاعات سپاه

#گلرخ_ابراهیمی_ایرایی، زندانی سیاسی در زندان قرچک ورامین دوشنبه ۱۷ آذرماه طی احضاریه‌ای که در زندان به وی ابلاغ شد به بازداشتگاه اطلاعات سپاه احضار شد. خانم ایرایی با بیان اینکه اکنون دوران محکومیت خود را سپری می‌کند احضار خود را غیرقانونی خواند و از اعزام به بازداشتگاه این نهاد امنیتی خودداری کرد.

دلیل احضار این زندانی سیاسی مشخص نیست؛ با این حال دستگاه‌های امنیتی ایران سابقه‌ی طولانی در پرونده‌سازی برای زندانیان در شرف آزادی دارد؛ از جمله خانم ایرایی که به دلیل پرونده‌سازی در ایام زندان همزمان با پایان ۳ سال حبس خود به ۲۵ ماه حبس که اکنون مشغول تحمل آن است محکوم شد./هرانا

#زنان_زندانی_سیاسی


@bidarzani

#بیدارزنی: کشتار زنان به‌قوت خود باقی است، خشنونت‌های گسترده علیه زنان به قتل‌های ناموسی و «زن‌کشی» پیوند خورده است.

صبح امروز سه‌شنبه ۱۸ آذرماه، یک زن ۳۹ ساله اهل سردشت، به بهانه‌ی «انگیزه‌های ناموسی» به‌دست برادر خود به قتل رسیده است.

در این میان، روز گذشته ۱۷ آذرماه، زنی با هویت «وفا عبدالله‌زاده»، ۴۳ ساله و ساکن سردشت، مقابل خانه‌ی مسکونی خود به قتل رسید. این زن که پیشتر از همسر خود جدا شده و از سوی نهاد خانواده نیز طرد شده بود، با شلیک اسلحه جان خود را از دست داده است.

عصر همان روز، یک دختر ۲۲ ساله ساکن‌ روستای ذولفقار دهلران، توسط برادر خود خفه و جان خود را از دست داد.

سال ۱۳۹۹ یکی از خونبارترین سال‌ها علیه جان و امنیت زنان بوده است. عدم ثبات مالی، از دست دادن شغل، افزایش خشونت‌های خانگی در بازه اپیدمی کرونا، شدت‌گیری بازداشت و پرونده‌سازی‌های امنیتی علیه زنان، افزایش رویه‌ی سریالی زن‌کشی از خردادماه سال جاری و لوایح پر ابهام کوتاه‌سازی دست زنان از حق طلاق در مفاد قانون، سالی بسیار فاجعه‌بار را رقم زده است. همه‌ی اینها درحالی است که رتبه‌ی شکاف جنسیتی جمهوری اسلامی در میان ۱۵۳ کشور جهان، در رده‌ی ۱۴۸ است. خشونتی ساعتی و هر روزه که حق معیشت و حق حیات زنان را به آشکارترین وجه ممکن، نقص می‌کند.

#خشونت_علیه_زنان
#زن_کشی
#قتل_ناموسی


@bidarzani

🎧پادکست روایت آزار شماره یک


#روایت_آزار
#پادکست


لینک در کست‌باکس⬇️

https://castbox.fm/episode/%D8%B1%D9%88%D8%A7%DB%8C%D8%AA-%D8%A2%D8%B2%D8%A7%D8%B1---%D8%B4%D9%85%D8%A7%D8%B1%D9%87-%DB%8C%DA%A9-id3235042-id331816037?country=us
@bidarzani
@zanketabava

📝بیانیه درباره ضرورت همگانی و رایگان بودن واکسن کرونا

نزدیک به یکسال پس از شیوع ویروس کرونا و انتظار بیم و امید مردم جهان، اینک واکسن این بیماری مرگبار موجود و بشکلی انبوه تولید و در دسترس قرار دارد. بعضی از کشورهای جهان از هم اکنون واکسیناسیون همگانی و رایگان را با اولویت بندی های پزشکی آغاز کرده اند.

در ایران هم مردم حق دارند که از دستاوردهای دانش بشری برای نجات خود و زندگیشان بهره ببرند.
حکومت و دولت اش تا همینجا هم بدهکار مردم است. برای همه ی قصور و پنهانکاری ها ، برای بی خردی و تصمیمات نادرست در سیاست ها و اقدامات تاکنونی شان در خلال حدود یکسال آوارشدن مرگبارترین ویروس بر سر مردم. اما از آنجا که جان و زیست انسانها بی هیچ خدشه و توجیهی ، مقدم برملاحظات سیاسی و اقتصادی، ارجحیت و پیشی دارد و با هیچ زیاده گوئی و سفسطه و منفعت های جناحی قابل معامله نیست، حکومت و همه نهاد ها و امکاناتش موظف ست بفوریت همه مردم را به رایگان واکسینه و از مرگ نجات دهد.
با کارنامه تا کنونی حکومت، مردم حق دارند برای جان خود و عزیزان شان نگران وضعیت بمراتب بدتری باشند. نگران از سیاست ها و اقدامات و «موعظه» های دولت و نهادهای متناظر بر قدرت و همه کسانی باشند که بجز منفعت های اقتصادی/ سیاسی خود و بقا قدرت و این وضعیت ، اراده دیگری را نشان نداده اند.
از بدو آوار این ویروس بر جان و زندگی مردم ، یکی از تاریک ترین دوران حیات سیاسی / اجتماعی و فلاکت بارترین موقعیت اقتصادی بر سر این مردم آوارشد. شاید با فروکش شدن غبار این دوران و بازشدن فضای رسانه ای در آینده، ابعاد این ویرانگری بیشترمشخص شود.
در این مدت نازلترین مزد فقر و گروکشی سفره نان بر مردم به زور تحمیل شد. بیکاری یک نورم عمومی ست و تن فروشی ، خودکشی و فروش اعضای بدن رسمیت عرفی یافته. کودکان بازمانده از تحصیل مدام فزونی یافته و هویت کودک کار میگیرند. گرانی را با سیاست هجوم به تتمه جیب سفره این مردم افسارش را خودشان رها و بدست گرفته اند.
هزینه های بهداشت و درمان را بر دوش مردمانی گذاشته اند که بی رمق از گرسنگی در قوت روزانه شان مانده و سفره هایشان شرمگین کودکانشان است. در چنین شرایطی و در حالیکه کشورهای دیگر از جمله کشورهای منطقه واکسیناسیون عمومی را بطور رایگان اعلام کرده اند، دولت ایران با سکوتش نشان داده که قصد دارد راه دیگری برگزیند!
این همه ثروت ، منابع و امکاناتی که خلق شده و به تملک و اختیار حکومت درآمده، متعلق به این مردم و حاصل دسترنج آنان است.
تحمیل هرگونه هزینه واکسن کرونا برای پیشگیری از ادامه این کشتار و ناتوانی اقشار فرودست در تامین آن ، شریک شدن در قتل مردم است.

واکسن کرونا موجود و اینک در دسترس است . حکومت موظف ست مردم را به رایگان واکسینه و از ادامه کشتار بی وقفه انسانها جلوگیری کند. و لازمست که ازهم اکنون این رویکرد را رسما" اعلام نماید، درغیر اینصورت مسبب ادامه این وضعیت چه بلحاظ ابتلاء وتلفات انسانی و چه بلحاظ بحرانهای معیشتی ناشی از آن خواهد بود.

شورای بازنشستگان ایران


@bidarzani
@Shbazneshasteganir

📌یک قرن مبارزه برای حق سقط‌ جنین- بخش دوم و پایانی

✍🏽مریم جمشیدی
 
@bidarzani

📍 بخش دوم به مبارزات اخیر زنان در ایرلند و لهستان و تلاش‌های زنان در شیلی، آرژانتین و ترکیه و در نهایت قوانین ایران نگاهی انداخته‌ایم. در سال‌های اخیر اگر چه تلاش مخالفان حق سقط جنین برای ایجاد قوانین سخت‌گیرانه‌تر به نتایج اندکی دست یافت از جمله تصویب لایحه‌ای در سنای ایالت آلاباما که بر اساس آن هر نوع سقط جنین حتی شامل حاملگی‌های ناشی از تجاوز یا رابطه جنسی با محارم ممنوع است.
اما رفع ممنوعیت‌های بیشتری را در زمینه سقط جنین در سراسر دنیا شاهد بودیم؛ از شیلی در آمریکای لاتین گرفته تا ایالت نیو ساوت ولز در جنوب شرق استرالیا و جمهوری ایرلند. همچنین شاهد هم‌سویی بیشتر جریان‌های مدافع آزادی سقط جنین هستیم. به نظر می‌رسد به واسطه امکان اطلاع‌رسانی سریع اخبارِ مقاومت‌ها در فضای اینترنت پیوند جهانی میان جنبش‌های برابری‌خواه در حال قدرت‌گیری است. با این وجود هم چنان محدودیت‌ها و محرومیت‌ها در زمینه سقط جنین باقی است و مبارزه در این زمینه ادامه دارد.


🔺آمریکای لاتین

📍سه کشور در آمریکای لاتین (جمهوری دومنیکن، السالوادور و نیکاراگوئه) تحت هیچ شرایطی به زنان اجازه نمی‌دهند. از اوایل دهه ۹۰ میلادی بستر رویه‌ها و سیاست‌های مربوط به سقط جنین تحول یافته است. در سراسر آمریکای لاتین، کنشگران جوان فمینیست در حال پیشگام شدن برای آسانتر کردن دسترسی به سقط جنین ایمن برای زنان فقیری هستند که از میزوپروستول استفاده می‌کنند.

📍از سویی کارزارهای فراملی بسیاری از گروه‌های کنشگر سقط جنین را به فعالیت واداشت. دکتر ربکا گومبرت فعال زنان در هلند در سال ۲۰۰۱ «زنان در امواج» را راه‌اندازی کرد تا یک کشتی تجهیزات پزشکی را به آب‌های بین‌المللی سواحل کشورهایی برساند که سقط جنین در آنها ممنوع شده بود. او پس از این کارزار «زنان در وب» را راه انداخت که مردم در سراسر جهان می‌توانند از طریق آن داروهای کامل رژیم سقط جنین را سفارش دهند. این سازمان خطوط تماس سقط جنین در سراسر جهان را پشتیبانی می‌کند تا دستورالعمل‌های دقیق در مورد نحوه القاء سقط جنین با استفاده از میزوپروستول را ارائه دهد. اخیرا در کشورهای شیلی و آرژانتین مبارزه برای سقط جنین شدت گرفته است.

#سقط_جنین

👈🏾ادامه مطلب را در INSTANT VIEW مطالعه کنید👇🏾


https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/30678&rhash=3ec4f87be6d7d1