📌زن‌کشی و سربازی!
✍🏽مهتاب محبوب
@bidarzani
🔸 تمام مدت دل‌آشوبه دارم. گاهی فکر می‌کنم کاش به جای پسرم، فرزند دختری می‌داشتم؛ یک قاتل بالقوه کمتر شاید! نفرت‌انگیز است که آدم درباره‌ی بچه خودش این‌طور فکر کند. اما بهتر است این صفت را نسبت بدهم به شرایطی که اساساً باعث شده یک مادر به چنین چیزی فکر کند. به یاد کارگاهی که زمستان چهار سال پیش شرکت کردم می‌افتم. همان اول از ما خواستند درباره‌ی این سوال حرف بزنیم: فرزند دختر می‌خواهیم یا پسر؟ و خب، مجموعه‌ای از جواب‌ها و استدلال‌ها جمع شد. از این که مادری توانمند و فمینیست می‌تواند فرزند پسرش را که به دلیل بیولوژی‌ای که با آن زاده شده در اجتماع دست بالا را خواهد داشت، با باورهای خودش بار بیاورد، تبدیل کند به مردی برابری‌خواه و نه اقتدارگرا چنان که معمول است. آنهایی که ساختارگراتر بودند انتقاد کردند که به عاملیت یک مادر وزن بیش از حد داده شد. بعضی‌ها گفتیم که چون فرزند پسر در اطراف‌مان خیلی کم بوده، با رفتارهای توانمندکننده‌ی دختر بچه‌ها بیشتر آشنا هستیم و تصورمان از فرزندمان فقط می‌تواند یک دختر کوچولو باشد.
🔸حالا من و مردی که با او زندگی می‌کنم فقط از قتل رومینا حرف می‌زنیم و نه دیگران، آن هم به واسطه نزدیکی جغرافیایی مقتل او با جایی که ما زندگی کرده‌ایم و احتمالاً بارها از وسط آن روستا گذشته‌ایم. هم‌زمان که من مدام به این زن‌کشی‌ها فکر می‌کنم و اینکه چقدر به درجات مختلف کشته می‌شویم و چقدر من می‌توانستم آن قربانی باشم...
#زن‌کشی
#سربازی
👈ادامه مطلب را در INSTANT VIEW بخوانید👇🏽
https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/30185&rhash=3ec4f87be6d7d1
✍🏽مهتاب محبوب
@bidarzani
🔸 تمام مدت دل‌آشوبه دارم. گاهی فکر می‌کنم کاش به جای پسرم، فرزند دختری می‌داشتم؛ یک قاتل بالقوه کمتر شاید! نفرت‌انگیز است که آدم درباره‌ی بچه خودش این‌طور فکر کند. اما بهتر است این صفت را نسبت بدهم به شرایطی که اساساً باعث شده یک مادر به چنین چیزی فکر کند. به یاد کارگاهی که زمستان چهار سال پیش شرکت کردم می‌افتم. همان اول از ما خواستند درباره‌ی این سوال حرف بزنیم: فرزند دختر می‌خواهیم یا پسر؟ و خب، مجموعه‌ای از جواب‌ها و استدلال‌ها جمع شد. از این که مادری توانمند و فمینیست می‌تواند فرزند پسرش را که به دلیل بیولوژی‌ای که با آن زاده شده در اجتماع دست بالا را خواهد داشت، با باورهای خودش بار بیاورد، تبدیل کند به مردی برابری‌خواه و نه اقتدارگرا چنان که معمول است. آنهایی که ساختارگراتر بودند انتقاد کردند که به عاملیت یک مادر وزن بیش از حد داده شد. بعضی‌ها گفتیم که چون فرزند پسر در اطراف‌مان خیلی کم بوده، با رفتارهای توانمندکننده‌ی دختر بچه‌ها بیشتر آشنا هستیم و تصورمان از فرزندمان فقط می‌تواند یک دختر کوچولو باشد.
🔸حالا من و مردی که با او زندگی می‌کنم فقط از قتل رومینا حرف می‌زنیم و نه دیگران، آن هم به واسطه نزدیکی جغرافیایی مقتل او با جایی که ما زندگی کرده‌ایم و احتمالاً بارها از وسط آن روستا گذشته‌ایم. هم‌زمان که من مدام به این زن‌کشی‌ها فکر می‌کنم و اینکه چقدر به درجات مختلف کشته می‌شویم و چقدر من می‌توانستم آن قربانی باشم...
#زن‌کشی
#سربازی
👈ادامه مطلب را در INSTANT VIEW بخوانید👇🏽
https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/30185&rhash=3ec4f87be6d7d1
بیدارزنی
زن‌کشی و سربازی! - بیدارزنی
بیایید این سربازی هم ببرید زنان را. بعد همان‌طور مثل جاهای دیگر سانسورشان کنید، مثل شهادت در جنگ، مثل اسارت، مثل زنانی که پیش از اعدام مجبور به ازدواج با پاسدارها می‌کردید… اگر این سربازی رفتن است که آن همه امتیازات اجتماعی را نصیب مردها می‌کند، بفرمایید…
🎧 سومین قسمت رادیو سالک با موضوع زن بلوچ در آینه هنر، تاریخ و ادبیات با حضور یونس زین‌الدینی و اسحاق رمشکی
به کوشش زارا امجدیان
#پادکست
#زنان_بلوچ
📻 رادیو سالک در
🔗soundcloud:
https://soundcloud.com/salekan/xjgxeupxkqqb?ref=clipboard
🔗casetbox: https://castbox.fm/vb/280971745
@bidarzani
به کوشش زارا امجدیان
#پادکست
#زنان_بلوچ
📻 رادیو سالک در
🔗soundcloud:
https://soundcloud.com/salekan/xjgxeupxkqqb?ref=clipboard
🔗casetbox: https://castbox.fm/vb/280971745
@bidarzani
SoundCloud
اپیزود سوم، زن بلوچ در آینه هنر، تاریخ و ادبیات
📌زنان ساز، زنان آواز، زنان ممنوع
✍ زنان آرزم
در این روزهای کرونایی، با تلاش فعالین زنان، گزارش‌هایی از اقشار مختلف زنان تحت ستم ارائه شد اما بعضی از زنان کمتر مورد توجه قرار گرفتند، از جمله زنان عرصه‌ی موسیقی، زنانی که چهل و دو سال است نه دیده و نه شنیده شده‌اند: ممنوع‌التصویر، ممنوع‌الصدا، ممنوع‌الکار و ممنوع‌الوجود. به‌رغم این در تمامی این سال‌ها حضور داشته، تلاش کرده، و با اراده و پشتکار خود عرصه‌ی موسیقی را خالی نکرده و چه خوب هم پیش رفته‌اند.
هرچند وضعیت زنان موسیقی دهه‌هاست که بحرانی است اما کرونا شرایط آنان را همانند سایر زنان بحرانی‌تر کرده است. به این بهانه پای صحبت یکی از این زنان می‌نشینیم که به‌رغم دانش بالایش در موسیقی و سال‌ها تجربه‌ی کاری، مثل بسیاری از زنان دیگر در این عرصه، هیچ‌گاه صدای ساز و آوازش شنیده نشد.
فریبا از سال‌های سیاه دهه‌ی شصت به ساز زدن تمایل داشت اما در شهرستان‌ها هیچ‌گونه امکان آموزش موسیقی وجود نداشت، در تهران هم این مراکز انگشت شمار بود. با وجود آن که شرایط اجتماعی ناشی از وقایع سال ۵۷، باعث شده بود موج بزرگی از علاقه‌مندان به موسیقی به‌خصوص تار و سه تار در بین جوانان ایجاد شود اما سیر وقایع بعدی موجب فروکش کردن این موج شد. در دهه‌ی ۶۰، جامعه‌ی هنری آشفتگی‌های زیادی داشت، از نظر فرهنگی با معیارهای سنتی و عرفی مردم هماهنگی نداشت، از این روی بسیاری از خانواده‌ها از این که دخترانشان وارد این عرصه شوند ناراضی بودند. علاوه‌بر این شرایط اقتصادی نیز تاثیرگذار بود، کسانی که شرایط مالی خوبی داشتند می‌توانستند در این زمینه هزینه کنند و اکثریت مردم با توجه به شرایط بد اقتصادی توان این کار را نداشتند.
فریبا پس از نقل مکان خانواده به تهران و قبولی در دانشگاه موفق می‌شود با اولین کمک هزینه‌ی تحصیلی سه تار بخرد. با آن پول نمی‌توانست تار، ساز مورد علاقه‌اش را خریداری کند، حسرتی که هنوز هم با اوست.
شرایط اجتماعی پس از ۵۷، محدودیت‌ها، محرومیت‌ها، فشار، سرکوب و خفقان حاکم برای کسانی که به‌دنبال موسیقی بودند موقعیت دشواری ایجاد کرده بود. فریبا می‌گوید: «برای حمل و نقل ساز مجبور بودیم آن را در پتو بپیچیم، یا در صندوق عقب ماشین بگذاریم. در وسایل نقلیه عمومی مراقب بودیم که اصلا دیده نشود. جایی برای کوک کردن ساز نبود، و همه‌ی این‌ها کار آموزش را بسیار کند و دشوار می‌کرد. سال ۶۳، آموزش موسیقی را شروع کردم، دو سال بعد آموزشگاه چنگ را تعطیل کردند. ناگزیر کلاس‌ها در خانه‌ها برگزار می‌شد، با دشواری‌های فراوان و هراس از این که همسایه‌ها متوجه شوند و اطلاع دهند. علاوه‌بر شرایط سرکوب، بخشی از مردم نیز مغرضانه برخورد می‌کردند و الفاظی همچون مطرب و مطربخانه را به‌کار می بردند. بعد از آموزشگاه چنگ، مرکز حفظ و اشاعه‌ی موسیقی را بستند و بعد آموزشگاه چاووش را. دیگر هیچ امکانی برای آموزش نبود، بسیاری از هنرمندان قدیمی در فضای خفقان و افسرده‌ی آن زمان فوت کردند و جوان‌ترها هم عمدتا مهاجرت. بدین ترتیب برای رهروان این راه وقفه‌ای طولانی ایجاد شد، وقفه‌ای که برای زنان عمیق‌تر و طولانی‌تر بود.»
جامعه محروم بود و بلازده، جنگ، سرکوب، زندان و اعدام. اما به‌رغم آن، موسیقی به‌صورت آشکار و پنهان، علنی و زیرزمینی راه خود را ادامه داد تا به امروز رسید، بتدریج آموزشگاه‌های موسیقی پا گرفتند، جرم‌انگاریِ داشتنِ ساز از بین رفت، آزادی‌های نسبی، با تلاش زنان و مردانی که نگذاشتند موسیقی از پای بیفتد به دست آمد. اما زنان همچنان مجاز به خواندن علنی و عمومی نیستند و ساز زدن‌شان هم گه‌گاه با بگیر و ببند مواجه است.
در شرایط کرونایی، آموزشگاه‌های موسیقی، شاگردان خود را از دست دادند. هنرجویان یا تمایلی به کار آنلاین نداشتند یا بیمار شدند یا بی‌انگیزه. از این روی اکثر آموزشگاه‌ها کارشان به تعطیلی و ورشکستگی کشیده شد. فرهنگسراها که عمدتا جنوب شهر هستند، یعنی مناطقی که مردم از پس هزینه‌ی تدریس خصوصی و آموزشگاه‌ها برنمی‌آیند نیز همین وضعیت را پیدا کرده‌اند. تدریس خصوصی کم شده ولی به صورت آنلاین ادامه یافته، اما ضعیف بودن اینترنت و قطع و وصل مداوم آن کار را بسیار دشوار کرده است...
🔹زنان آرزم (آورد رهایی زنان و مردان)
✅منبع: اخبار روز
@bidarzani
@etehad_bazn
ادامه‌ی مطلب را در لینک زیر بخوانید:⬇️
https://plink.ir/DVfQK
✍ زنان آرزم
در این روزهای کرونایی، با تلاش فعالین زنان، گزارش‌هایی از اقشار مختلف زنان تحت ستم ارائه شد اما بعضی از زنان کمتر مورد توجه قرار گرفتند، از جمله زنان عرصه‌ی موسیقی، زنانی که چهل و دو سال است نه دیده و نه شنیده شده‌اند: ممنوع‌التصویر، ممنوع‌الصدا، ممنوع‌الکار و ممنوع‌الوجود. به‌رغم این در تمامی این سال‌ها حضور داشته، تلاش کرده، و با اراده و پشتکار خود عرصه‌ی موسیقی را خالی نکرده و چه خوب هم پیش رفته‌اند.
هرچند وضعیت زنان موسیقی دهه‌هاست که بحرانی است اما کرونا شرایط آنان را همانند سایر زنان بحرانی‌تر کرده است. به این بهانه پای صحبت یکی از این زنان می‌نشینیم که به‌رغم دانش بالایش در موسیقی و سال‌ها تجربه‌ی کاری، مثل بسیاری از زنان دیگر در این عرصه، هیچ‌گاه صدای ساز و آوازش شنیده نشد.
فریبا از سال‌های سیاه دهه‌ی شصت به ساز زدن تمایل داشت اما در شهرستان‌ها هیچ‌گونه امکان آموزش موسیقی وجود نداشت، در تهران هم این مراکز انگشت شمار بود. با وجود آن که شرایط اجتماعی ناشی از وقایع سال ۵۷، باعث شده بود موج بزرگی از علاقه‌مندان به موسیقی به‌خصوص تار و سه تار در بین جوانان ایجاد شود اما سیر وقایع بعدی موجب فروکش کردن این موج شد. در دهه‌ی ۶۰، جامعه‌ی هنری آشفتگی‌های زیادی داشت، از نظر فرهنگی با معیارهای سنتی و عرفی مردم هماهنگی نداشت، از این روی بسیاری از خانواده‌ها از این که دخترانشان وارد این عرصه شوند ناراضی بودند. علاوه‌بر این شرایط اقتصادی نیز تاثیرگذار بود، کسانی که شرایط مالی خوبی داشتند می‌توانستند در این زمینه هزینه کنند و اکثریت مردم با توجه به شرایط بد اقتصادی توان این کار را نداشتند.
فریبا پس از نقل مکان خانواده به تهران و قبولی در دانشگاه موفق می‌شود با اولین کمک هزینه‌ی تحصیلی سه تار بخرد. با آن پول نمی‌توانست تار، ساز مورد علاقه‌اش را خریداری کند، حسرتی که هنوز هم با اوست.
شرایط اجتماعی پس از ۵۷، محدودیت‌ها، محرومیت‌ها، فشار، سرکوب و خفقان حاکم برای کسانی که به‌دنبال موسیقی بودند موقعیت دشواری ایجاد کرده بود. فریبا می‌گوید: «برای حمل و نقل ساز مجبور بودیم آن را در پتو بپیچیم، یا در صندوق عقب ماشین بگذاریم. در وسایل نقلیه عمومی مراقب بودیم که اصلا دیده نشود. جایی برای کوک کردن ساز نبود، و همه‌ی این‌ها کار آموزش را بسیار کند و دشوار می‌کرد. سال ۶۳، آموزش موسیقی را شروع کردم، دو سال بعد آموزشگاه چنگ را تعطیل کردند. ناگزیر کلاس‌ها در خانه‌ها برگزار می‌شد، با دشواری‌های فراوان و هراس از این که همسایه‌ها متوجه شوند و اطلاع دهند. علاوه‌بر شرایط سرکوب، بخشی از مردم نیز مغرضانه برخورد می‌کردند و الفاظی همچون مطرب و مطربخانه را به‌کار می بردند. بعد از آموزشگاه چنگ، مرکز حفظ و اشاعه‌ی موسیقی را بستند و بعد آموزشگاه چاووش را. دیگر هیچ امکانی برای آموزش نبود، بسیاری از هنرمندان قدیمی در فضای خفقان و افسرده‌ی آن زمان فوت کردند و جوان‌ترها هم عمدتا مهاجرت. بدین ترتیب برای رهروان این راه وقفه‌ای طولانی ایجاد شد، وقفه‌ای که برای زنان عمیق‌تر و طولانی‌تر بود.»
جامعه محروم بود و بلازده، جنگ، سرکوب، زندان و اعدام. اما به‌رغم آن، موسیقی به‌صورت آشکار و پنهان، علنی و زیرزمینی راه خود را ادامه داد تا به امروز رسید، بتدریج آموزشگاه‌های موسیقی پا گرفتند، جرم‌انگاریِ داشتنِ ساز از بین رفت، آزادی‌های نسبی، با تلاش زنان و مردانی که نگذاشتند موسیقی از پای بیفتد به دست آمد. اما زنان همچنان مجاز به خواندن علنی و عمومی نیستند و ساز زدن‌شان هم گه‌گاه با بگیر و ببند مواجه است.
در شرایط کرونایی، آموزشگاه‌های موسیقی، شاگردان خود را از دست دادند. هنرجویان یا تمایلی به کار آنلاین نداشتند یا بیمار شدند یا بی‌انگیزه. از این روی اکثر آموزشگاه‌ها کارشان به تعطیلی و ورشکستگی کشیده شد. فرهنگسراها که عمدتا جنوب شهر هستند، یعنی مناطقی که مردم از پس هزینه‌ی تدریس خصوصی و آموزشگاه‌ها برنمی‌آیند نیز همین وضعیت را پیدا کرده‌اند. تدریس خصوصی کم شده ولی به صورت آنلاین ادامه یافته، اما ضعیف بودن اینترنت و قطع و وصل مداوم آن کار را بسیار دشوار کرده است...
🔹زنان آرزم (آورد رهایی زنان و مردان)
✅منبع: اخبار روز
@bidarzani
@etehad_bazn
ادامه‌ی مطلب را در لینک زیر بخوانید:⬇️
https://plink.ir/DVfQK
Telegraph
زنان ساز، زنان آواز، زنان ممنوع
زنان آرزم (آورد رهایی زنان و مردان) اخبار روز در این روزهای کرونایی، با تلاش فعالین زنان، گزارش‌هایی از اقشار مختلف زنان تحت ستم ارائه شد اما بعضی از زنان کمتر مورد توجه قرار گرفتند، از جمله زنان عرصه‌ی موسیقی، زنانی که چهل و دو سال است نه دیده و نه شنیده…
📌برگرفته از سایت مادران پارک لاله ایران:
ما، جمعی دادخواه، یازده سال پیش متولد شدیم، تولدمان خجسته باد!
🔺ما جمعی به نام «مادران پارک لاله ایران» در یازده سال پیش در ششم تیرماه ۱۳۸۸، با فراخوانی در اعتراض به کشتن، مجروح، بازداشت و شکنجه کردن مردم معترض توسط نیروهای سرکوب‌گر حکومت اسلامی ایران، در پارک لاله تهران متولد شدیم. ما زنان دادخواه، به تمام جنایت‌های حکومت در طول دوران حکومت اش معترضیم و در کنار و همراه تمام خانواده‌های دادخواه ایرانی این راه را طی کرده و خواهیم کرد. ما نیز برای فعالیت‌هایمان در طی این سال‌ها به طور مستقیم و غیر مستقیم آسیب دیده ایم؛ از بازداشت، تهدید، احضارهای پیاپی، ممنوع الخروجی، اخراج از کار، پرونده سازی های جدید، و هم چنین تهدید، آزار، محرومیت و بازداشت اعضای خانواده. دو نفر نیز حبس‌های طولانی مدت کشیده‌‌اند و دو نفر با احکام سنگین تن به تبعید داده‌اند.
با این وجود از تلاش و مبارزه دست نکشیده‌ایم و به عنوان «صدایی» همراه با جنبش دادخواهی مردم ایران هم چنان زنده و فعال هستیم تا فریاد اعتراض و دادخواهی خانواده‌ها را به دیگر ایرانیان در سراسر دنیا برسانیم.
ما برای پایان دادن به آزادی کشی، تبعیض و بی‌عدالتی در ایران مبارزه می‌کنیم و تا زمانی که توان داریم، این راه را ادامه خواهیم داد. ما مسیری را دنبال می‌کنیم تا ما انسان‌ها فارغ از هرعقیده، جنس، مذهب، قوم و طبقه بتوانیم بدون سرکوب و حبس و زندان و اعدام برای عقاید خود مبارزه کنیم و دنیایی عاری از بی عدالتی، تبعیض و نابرابری بسازیم.
🔺فعالیت ما نیز از سال ٨٨ در اعتراض به کشتار وحشیانه، سرکوب و بازداشت مردم معترض آغاز شد.
🔺پس از چند سال به دلیل برخی بحث‌ها و اختلاف نظرها بر سر ادامه کار و حمایت های ما از جنبش دادخواهانه دهه ی شصت و اینکه ما معتقدیم که دادخواهی را نمی‌توان تنها به حمایت از خانواده‌های کشته شدگان سال ۱۳۸۸ محدود کرد، تصمیم گرفتیم.
🔺چه باید کرد؟ آیا راهی جز مقاومت، ایستادگی، دادخواهی، تشکل، اتحاد، اعتراض، اعتصاب، مطالعه و باز ادامه ی مبارزه راه دیگری هست؟
🔺مهم‌ترین هدف ما از دادخواهی نیز بالا بردن «روحیه ی مقاومت و ایستادگی علیه ستم، تبعیض و بی عدالتی» است. اینکه با تکیه بر نیروی مستقل خودمان و با اتحاد با همدیگر صدای اعتراض مان را بلند کرده و خواسته‌ها و مطالبات مان را پیگیری کنیم. اینکه به ظالمان اجازه ندهیم که بر زندگی ما چنبره بزنند و هست و نیست ما را به داو بگذارند و نفس مان را بیش از این بگیرند. در این صورت است که می‌توانیم در برابر بیدادگران بایستیم و به بیدادگری های این حکومت سراپا فساد و ظالم پایان دهیم و دنیایی دموکراتیک و عادلانه بسازیم.
پر توان و پیروز باشیم
مادران پارک لاله ایران
۱۰ تیر ۱۳۹۹
@bidarzani
@madaranparklalehiran
http://www.mpliran.net/2020/06/blog-post_30.html?m=1
ما، جمعی دادخواه، یازده سال پیش متولد شدیم، تولدمان خجسته باد!
🔺ما جمعی به نام «مادران پارک لاله ایران» در یازده سال پیش در ششم تیرماه ۱۳۸۸، با فراخوانی در اعتراض به کشتن، مجروح، بازداشت و شکنجه کردن مردم معترض توسط نیروهای سرکوب‌گر حکومت اسلامی ایران، در پارک لاله تهران متولد شدیم. ما زنان دادخواه، به تمام جنایت‌های حکومت در طول دوران حکومت اش معترضیم و در کنار و همراه تمام خانواده‌های دادخواه ایرانی این راه را طی کرده و خواهیم کرد. ما نیز برای فعالیت‌هایمان در طی این سال‌ها به طور مستقیم و غیر مستقیم آسیب دیده ایم؛ از بازداشت، تهدید، احضارهای پیاپی، ممنوع الخروجی، اخراج از کار، پرونده سازی های جدید، و هم چنین تهدید، آزار، محرومیت و بازداشت اعضای خانواده. دو نفر نیز حبس‌های طولانی مدت کشیده‌‌اند و دو نفر با احکام سنگین تن به تبعید داده‌اند.
با این وجود از تلاش و مبارزه دست نکشیده‌ایم و به عنوان «صدایی» همراه با جنبش دادخواهی مردم ایران هم چنان زنده و فعال هستیم تا فریاد اعتراض و دادخواهی خانواده‌ها را به دیگر ایرانیان در سراسر دنیا برسانیم.
ما برای پایان دادن به آزادی کشی، تبعیض و بی‌عدالتی در ایران مبارزه می‌کنیم و تا زمانی که توان داریم، این راه را ادامه خواهیم داد. ما مسیری را دنبال می‌کنیم تا ما انسان‌ها فارغ از هرعقیده، جنس، مذهب، قوم و طبقه بتوانیم بدون سرکوب و حبس و زندان و اعدام برای عقاید خود مبارزه کنیم و دنیایی عاری از بی عدالتی، تبعیض و نابرابری بسازیم.
🔺فعالیت ما نیز از سال ٨٨ در اعتراض به کشتار وحشیانه، سرکوب و بازداشت مردم معترض آغاز شد.
🔺پس از چند سال به دلیل برخی بحث‌ها و اختلاف نظرها بر سر ادامه کار و حمایت های ما از جنبش دادخواهانه دهه ی شصت و اینکه ما معتقدیم که دادخواهی را نمی‌توان تنها به حمایت از خانواده‌های کشته شدگان سال ۱۳۸۸ محدود کرد، تصمیم گرفتیم.
🔺چه باید کرد؟ آیا راهی جز مقاومت، ایستادگی، دادخواهی، تشکل، اتحاد، اعتراض، اعتصاب، مطالعه و باز ادامه ی مبارزه راه دیگری هست؟
🔺مهم‌ترین هدف ما از دادخواهی نیز بالا بردن «روحیه ی مقاومت و ایستادگی علیه ستم، تبعیض و بی عدالتی» است. اینکه با تکیه بر نیروی مستقل خودمان و با اتحاد با همدیگر صدای اعتراض مان را بلند کرده و خواسته‌ها و مطالبات مان را پیگیری کنیم. اینکه به ظالمان اجازه ندهیم که بر زندگی ما چنبره بزنند و هست و نیست ما را به داو بگذارند و نفس مان را بیش از این بگیرند. در این صورت است که می‌توانیم در برابر بیدادگران بایستیم و به بیدادگری های این حکومت سراپا فساد و ظالم پایان دهیم و دنیایی دموکراتیک و عادلانه بسازیم.
پر توان و پیروز باشیم
مادران پارک لاله ایران
۱۰ تیر ۱۳۹۹
@bidarzani
@madaranparklalehiran
http://www.mpliran.net/2020/06/blog-post_30.html?m=1
www.mpliran.net
ما، جمعی دادخواه، یازده سال پیش متولد شدیم، تولدمان خجسته باد!
مادران پارک لاله ایران
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
📌چطور کاسبان فقر را بشناسیم؟
🔺مشکل کجاست؟
📍افراد و سازمان‌هایی که ممکن است دلسوز باشند اما متاسفانه تخصص ندارند.
📍تصاویر سیاه‌تر و عجیب‌تری از فقر و به حاشیه‌رانده‌شدگان منتشر می‌کنند.
📍راه‌حل‌شان فقط پخش پولی است که شما در اختیارشان می‌گذارید.
▪️فقر مسئله‌ای اجتماعی است گروه‌هایی از مردم به دلیل جنسیت، قومیت، موقعیت جغرافیایی، دارایی پدر و مادر و بعد خودشان و ... خواسته یا ناخواسته به حاشیه اجتماع رانده شده و فرصت‌های چندانی برای تغییر در اختیار ندارند.
@bidarzani
@dastadast
🔺مشکل کجاست؟
📍افراد و سازمان‌هایی که ممکن است دلسوز باشند اما متاسفانه تخصص ندارند.
📍تصاویر سیاه‌تر و عجیب‌تری از فقر و به حاشیه‌رانده‌شدگان منتشر می‌کنند.
📍راه‌حل‌شان فقط پخش پولی است که شما در اختیارشان می‌گذارید.
▪️فقر مسئله‌ای اجتماعی است گروه‌هایی از مردم به دلیل جنسیت، قومیت، موقعیت جغرافیایی، دارایی پدر و مادر و بعد خودشان و ... خواسته یا ناخواسته به حاشیه اجتماع رانده شده و فرصت‌های چندانی برای تغییر در اختیار ندارند.
@bidarzani
@dastadast
📢📢📢
🗞 #پیشخوان_خبر
🔸 #زینب_جلالیان، زندانی سیاسی کُرد روز پنج‌شنبه ۵ تیر در ششمین روز اعتصاب غذایش از بند قرنطینه زندان قرچک به مکانی نامعلوم منتقل شده است و تاکنون از سرنوشت وی اطلاعی در دست نیست.
🔸 #سکینه_پروانه، متهم سیاسی در زندان قرچک ورامین امروز سه‌شنبه ۱۰ تیرماه در سیزدهمین روز از اعتصاب غذای خود به دلیل افت شدید فشار و حال نامناسب جسمی به بهداری زندان منتقل شد.
🔸 #نسرین_جوادی، از بازداشت شدگان روز جهانی کارگر سال ۹۸ با دریافت ابلاغیه‌ای جهت اجرای حکم حبس به شعبه اجرای احکام دادسرای اوین احضار شد. این فعال کارگری در اردیبهشت ماه سال جاری و توسط دادگاه تجدید نظر به ۵ سال حبس تعزیری محکوم شد.
🔸حکم صادره علیه #فریبا_عادلخواه، زندانی دوتابعیتی در زندان اوین در دادگاه تجدیدنظر عینا تایید شد. وی پیشتر توسط دادگاه انقلاب تهران به شش سال و نیم حبس تعزیری محکوم شده بود که بر اساس ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی، مجازات اشد یعنی ۵ سال حبس تعزیری قابلیت اجرایی دارد.
🔸 گروهی #کارگران_نیشکر_هفت_تپه برای شانزدهمین روز متوالی در اعتراض به عدم رسیدگی به مطالباتشان، دست از کار کشیده و در مقابل ساختمان فرمانداری شوش تجمع و سپس به سمت میدان مرکزی شوش و فلکه هفتم تیر راهپیمایی کردند و شعار سر دادند.همچنین به صورت نمادین با پهن کردن سفره خالی مقابل ساختمان فرمانداری خواستار وصول مطالبات خود شدند.
🔸 #ایوب_شیری، یکی از بازداشت شدگان اعتراضات سراسری آبان ۹۸ توسط دادگاه کیفری دو تبریز به ۱ سال حبس و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شد. این حکم به مدت ۱ سال به حالت تعلیق در آمده است. همچنین آقای شیری در کنار تعلیق این حکم به تهیه اقلام و لوازم بهداشتی به مبلغ ۱۰ میلیون تومان برای خانواده‌های نیازمند محکوم شده است.
🔸برای #پیمان_فرهنگیان، شاعر و فعال کارگری ساکن بندر کیاشهر قرار بازداشت دو ماهه صادر شده است. آقای فرهنگیان در تاریخ ۳۱ خردادماه توسط ماموران وزارت اطلاعات همراه با ضرب و شتم بازداشت و پس از پایان مراحل بازجویی به زندان ازبرم منتقل شد.
🔸به گفته سخنگوی قوه قضاییه، حکم محکومیت ۴۲ تن از کارگران شرکت #آذرآب اراک در دادگاه تجدیدنظر استان مرکزی نقض و حکم برائت صادر شد.
🔸۳۲۰ کارگر #شهرداری بندرلنگه، نسبت به عدم پرداخت ماه‌ها حقوق وحق بیمه اعتراض کردند.
🔸تعدادی از اعضای شرکت تعاونی مصرف سازمان حفظ نباتات کشور با تجمع در مقابل وزارت جهاد کشاورزی خواستار تحویل گرفتن زمین‌های تعاونی که ۸ سال پیش خریداری کرده‌اند، شدند.
🔸جمعی از #پاکبانان_بوشهر در اعتراض به عدم دریافت مطالبات مزدی خود برای دومین روز متوالی دست از کار کشیده و در محوطه پارک جنرال این شهر تجمع کردند. این پاکبانان به عنوان نمایندگان نیروهای شرکت پیمانکاری ظریف کاران (۳۷۰ نیروی کارگری و ۸۴ نیروی گشت و نظارت) خواهان دریافت کامل حقوق و دستمزد خود شدند.
@bidarzani
🗞 #پیشخوان_خبر
🔸 #زینب_جلالیان، زندانی سیاسی کُرد روز پنج‌شنبه ۵ تیر در ششمین روز اعتصاب غذایش از بند قرنطینه زندان قرچک به مکانی نامعلوم منتقل شده است و تاکنون از سرنوشت وی اطلاعی در دست نیست.
🔸 #سکینه_پروانه، متهم سیاسی در زندان قرچک ورامین امروز سه‌شنبه ۱۰ تیرماه در سیزدهمین روز از اعتصاب غذای خود به دلیل افت شدید فشار و حال نامناسب جسمی به بهداری زندان منتقل شد.
🔸 #نسرین_جوادی، از بازداشت شدگان روز جهانی کارگر سال ۹۸ با دریافت ابلاغیه‌ای جهت اجرای حکم حبس به شعبه اجرای احکام دادسرای اوین احضار شد. این فعال کارگری در اردیبهشت ماه سال جاری و توسط دادگاه تجدید نظر به ۵ سال حبس تعزیری محکوم شد.
🔸حکم صادره علیه #فریبا_عادلخواه، زندانی دوتابعیتی در زندان اوین در دادگاه تجدیدنظر عینا تایید شد. وی پیشتر توسط دادگاه انقلاب تهران به شش سال و نیم حبس تعزیری محکوم شده بود که بر اساس ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی، مجازات اشد یعنی ۵ سال حبس تعزیری قابلیت اجرایی دارد.
🔸 گروهی #کارگران_نیشکر_هفت_تپه برای شانزدهمین روز متوالی در اعتراض به عدم رسیدگی به مطالباتشان، دست از کار کشیده و در مقابل ساختمان فرمانداری شوش تجمع و سپس به سمت میدان مرکزی شوش و فلکه هفتم تیر راهپیمایی کردند و شعار سر دادند.همچنین به صورت نمادین با پهن کردن سفره خالی مقابل ساختمان فرمانداری خواستار وصول مطالبات خود شدند.
🔸 #ایوب_شیری، یکی از بازداشت شدگان اعتراضات سراسری آبان ۹۸ توسط دادگاه کیفری دو تبریز به ۱ سال حبس و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شد. این حکم به مدت ۱ سال به حالت تعلیق در آمده است. همچنین آقای شیری در کنار تعلیق این حکم به تهیه اقلام و لوازم بهداشتی به مبلغ ۱۰ میلیون تومان برای خانواده‌های نیازمند محکوم شده است.
🔸برای #پیمان_فرهنگیان، شاعر و فعال کارگری ساکن بندر کیاشهر قرار بازداشت دو ماهه صادر شده است. آقای فرهنگیان در تاریخ ۳۱ خردادماه توسط ماموران وزارت اطلاعات همراه با ضرب و شتم بازداشت و پس از پایان مراحل بازجویی به زندان ازبرم منتقل شد.
🔸به گفته سخنگوی قوه قضاییه، حکم محکومیت ۴۲ تن از کارگران شرکت #آذرآب اراک در دادگاه تجدیدنظر استان مرکزی نقض و حکم برائت صادر شد.
🔸۳۲۰ کارگر #شهرداری بندرلنگه، نسبت به عدم پرداخت ماه‌ها حقوق وحق بیمه اعتراض کردند.
🔸تعدادی از اعضای شرکت تعاونی مصرف سازمان حفظ نباتات کشور با تجمع در مقابل وزارت جهاد کشاورزی خواستار تحویل گرفتن زمین‌های تعاونی که ۸ سال پیش خریداری کرده‌اند، شدند.
🔸جمعی از #پاکبانان_بوشهر در اعتراض به عدم دریافت مطالبات مزدی خود برای دومین روز متوالی دست از کار کشیده و در محوطه پارک جنرال این شهر تجمع کردند. این پاکبانان به عنوان نمایندگان نیروهای شرکت پیمانکاری ظریف کاران (۳۷۰ نیروی کارگری و ۸۴ نیروی گشت و نظارت) خواهان دریافت کامل حقوق و دستمزد خود شدند.
@bidarzani
پادکست سمر|قسمت سوم| نوال سعداوی
Samar Podcast
🎧سومین قسمت پادکست سمر در مورد نوال سعداوی پزشک، نویسنده فمینیست و فعال اجتماعی مصری است.
#زنان_عرب
#پادکست
#نوال_سعداوی
@bidarzani
@samarpodcast
#زنان_عرب
#پادکست
#نوال_سعداوی
@bidarzani
@samarpodcast
📌۲۸ درصد دختران در افغانستان پیش از ۱۸ سالگی ازدواج می‌کنند
🔺گزارش صندوق جمعیت سازمان ملل که با نام «بر علیه خواست من» تهیه شده، روز دوشنبه منتشر شده است. در این گزارش بیشتر روی خشونت علیه زنان، ازدواج قبل از وقت و ترجیح فامیل‌ها به داشتن پسر در سطح جهان، تمرکز داشته است.
🔺مصطفی مستور، وزیر اقتصاد افغانستان گفته است که در حال حاضر ۲۸ درصد دختران در افغانستان پیش از سن ۱۸ سالگی و چهار درصد دختران نیز پیش از تکمیل سن ۱۵ سالگی ازدواج می‌کنند.
🔺در مراسم نشر این گزارش، دیبورا لاینز نماینده خاص دبیرکل سازمان ملل برای افغانستان، سیما سمر وزیر دولت در امور حقوق بشر و روابط بین‌الملل، ژی هیونگ ری سفیر جمهوری کوریا، بیان اندرسن رییس صندوق جمعیت سازمان ملل متحد برای آسیا – پسیفیک، کوفی کواما رییس صندوق جمعیت سازمان ملل برای افغانستان، سپوژمی وردک معین وزارت امور زنان و… نیز سخنرانی کرده‌اند.
🔺وزیر اقتصاد افغانستان در این مراسم افزوده است که برای کاهش آسیب‌پذیری دخترانی که زیر سن ازدواج می‌کنند، به‌ویژه در نقاط دوردست کشور نیاز است تا به توانمندسازی اقتصادی، آموزش باکیفیت و راه‌اندازی برنامه‌های آگاهی‌دهی دختران و زنان بیشتر توجه شود.
🔺در اعلامیه به نقل از آقای مستور آمده است که والدین باسواد به‌ویژه مادران تعلیم‌یافته می‌توانند نقش اساسی در کاهش ازدواج‌های قبل از وقت و جلوگیری از انواع خشونت در برابر دختران داشته باشد. او همچنان به سرمایه‌گذاری بیشتر در این زمینه تأکید کرده است.
🔺مستور اضافه کرده است که در حال حاضر تنها ۲۵ درصد افراد شاغل در افغانستان خانم‌ها است. او در عین حال گفته است که ۷۹ درصد (۵.۷ میلیون) افراد واجد شرایط کار که هیچ شغل با درآمدی ندارند، زنان هستند. به گفته‌ی او، این وضعیت می‌تواند در افزایش خشونت و نابرابری نقش اساسی داشته باشد.
🔺مصطفی مستور در ادامه گفته است که سرمایه‌گذاری در بخش‌های توانمندسازی اقتصادی و آموزشی زنان به‌ویژه مادران، می‌تواند در کاهش خشونت علیه زنان و دختران موثر واقع شود./اطلاعات روز
#زنان_افغانستان
#خشونت_علیه_زنان
#کودک_همسری
@bidarzani
🔺گزارش صندوق جمعیت سازمان ملل که با نام «بر علیه خواست من» تهیه شده، روز دوشنبه منتشر شده است. در این گزارش بیشتر روی خشونت علیه زنان، ازدواج قبل از وقت و ترجیح فامیل‌ها به داشتن پسر در سطح جهان، تمرکز داشته است.
🔺مصطفی مستور، وزیر اقتصاد افغانستان گفته است که در حال حاضر ۲۸ درصد دختران در افغانستان پیش از سن ۱۸ سالگی و چهار درصد دختران نیز پیش از تکمیل سن ۱۵ سالگی ازدواج می‌کنند.
🔺در مراسم نشر این گزارش، دیبورا لاینز نماینده خاص دبیرکل سازمان ملل برای افغانستان، سیما سمر وزیر دولت در امور حقوق بشر و روابط بین‌الملل، ژی هیونگ ری سفیر جمهوری کوریا، بیان اندرسن رییس صندوق جمعیت سازمان ملل متحد برای آسیا – پسیفیک، کوفی کواما رییس صندوق جمعیت سازمان ملل برای افغانستان، سپوژمی وردک معین وزارت امور زنان و… نیز سخنرانی کرده‌اند.
🔺وزیر اقتصاد افغانستان در این مراسم افزوده است که برای کاهش آسیب‌پذیری دخترانی که زیر سن ازدواج می‌کنند، به‌ویژه در نقاط دوردست کشور نیاز است تا به توانمندسازی اقتصادی، آموزش باکیفیت و راه‌اندازی برنامه‌های آگاهی‌دهی دختران و زنان بیشتر توجه شود.
🔺در اعلامیه به نقل از آقای مستور آمده است که والدین باسواد به‌ویژه مادران تعلیم‌یافته می‌توانند نقش اساسی در کاهش ازدواج‌های قبل از وقت و جلوگیری از انواع خشونت در برابر دختران داشته باشد. او همچنان به سرمایه‌گذاری بیشتر در این زمینه تأکید کرده است.
🔺مستور اضافه کرده است که در حال حاضر تنها ۲۵ درصد افراد شاغل در افغانستان خانم‌ها است. او در عین حال گفته است که ۷۹ درصد (۵.۷ میلیون) افراد واجد شرایط کار که هیچ شغل با درآمدی ندارند، زنان هستند. به گفته‌ی او، این وضعیت می‌تواند در افزایش خشونت و نابرابری نقش اساسی داشته باشد.
🔺مصطفی مستور در ادامه گفته است که سرمایه‌گذاری در بخش‌های توانمندسازی اقتصادی و آموزشی زنان به‌ویژه مادران، می‌تواند در کاهش خشونت علیه زنان و دختران موثر واقع شود./اطلاعات روز
#زنان_افغانستان
#خشونت_علیه_زنان
#کودک_همسری
@bidarzani
📂 اعتیاد زنانه؛ سورچه محبوب‌ترین ماده مخدر
🔹 افرادی هستند که به زنان پیشنهاد مصرف قرص‌هایی حاوی مشتقات شیشه برای لاغری و زیبایی می‌دهند.
🔹 متوسط سن اعتیاد برای زنان و مردان ۲۳ سال رسيده است. منتهی چه از نظر زيستی و چه از نظر اجتماعی، اعتياد برای زنان و مردان تبعات يكسانی ندارد.
#زنان
#اعتیاد
🔸توضیحات بیشتر را در imna.ir بخوانید
@bidarzani