🟣 راجر واترز از بنیانگذاران گروه موسیقی «پینک فلوید»، در مراسم آنلاین اهدای جایزه که توسط دانشگاهی در ترکیه و با حمایت وزارت فرهنگ این کشور برگزار شد، خواستار آزادی نودم دوراک (Nûdem Durak) شد. این خواننده زن کورد، تنها به جرم آوازخواندن به زبان مادری‌اش (کوردی) از سوی دولت ترکیه به ۱۹ سال حبس محکوم شده است.

او در این سخنرانی می گوید: «میدانم که نودم دوراک فلسطینی نیست، اما او یک انسان است و در زندان است و باید آزاد شود…»
این درس بزرگی برای هنرمندان ایرانی است که بجای اینکه از جایگاه خود برای کمک به جنبش آزادیخواهی مردمی و رساندن صدای محکومین بی گناه استفاده کنند، از آن برای کسب رانت بیشتر و نزدیکی به حاکمان ستمگر بهره میگیرند.


🟣 #بیدارزنی : لازم به یادآوری است که راجر واترز در رده‌ی هنرمندانی است که از سال ۲۰۱۱ در حمایت از حقوق فلسطینیان، اجراهای خود در اسرائیل را کاملا لغو و به جنبش BDS پیوست. واترز در سال ۲۰۰۶، به درخواست فعالان سیاسی و فلسطینی‌ها، اجرای کنسرت خود را از شهر تل‌آویو در اسرائیل، به دهکده عرب‌نشین نوه شالوم منتقل کرد. او پیش‌تر پیرامون همراهی با جنبش BDS گفته بود: «اشغال مناطق فلسطينی مثل اعمال آپارتايد در آفريقای جنوبی است. هنرمندانی که در آن زمان حاضر نبودند در شهر توریستی «سان سيتی» آفريقای جنوبی، کنسرت برگزار کنند، کاملا حق داشتند. آنها به آفریقا نرفتند تا روزی که آپارتايد از بين رفت و سياهان و سفيدان از حقوق مساوی برخوردار شدند». در این بازه زمانی «پیت سیگر» خواننده‌ی دیگر آمریکایی نیز به جنبش بایکوت اسرائیل پیوسته بود.

@collective98
@bidarzani

🟣 #بیدارزنی: همه افراد حق دارند بدون تحمل خشونت، اجبار و تبعیض درباره بارداری و مسائل مرتبط با آن تصمیم بگیرند. اگر این حق رعایت نشود، سلامت جسمی و روحی افراد به خطر می‌افتد. اصل نهم قانون اساسی ایران نیز بر حقوق و آزادی‌های فردی تاکید دارد. اما در ایران همواره این حقوق با مفاد قانونی مربوط به ازدواج، بارداری و سقط جنین نقض شده است.

سقط جنین در ایران جز در موارد سقط درمانی، ممنوع است. در سال ۱۳۸۴، قانون سقط درمانی به تصویب رسید که بر اساس آن در مواردی از جمله حفظ سلامتی مادر و نوزاد، با تایید پزشک و مراحل ویژه حقوقی، سقط انجام می‌گیرد. اما اگر زن اقدام به سقط عمدی کند که مجوز درمانی نداشته باشد، محکوم به پرداخت دیه به پدر جنین است و مجازات کسانی مانند پزشکان هم که این عمل را انجام می‌دهند؛ دو تا پنج سال حبس است.
تشویق به ازدواج و فرزندآوری در سنین پایین، یکی دیگر از برنامه‌های افزایش جمعیت است. این موضوع نه تنها تعداد ازدواج کودکان بلکه تعداد دختربچه‌هایی را که مادر می‌شوند نیز بالا می‌برد؛ در حالی که ازدواج کودکان یک ازدواج اجباری به حساب می‌آید و رابطه جنسی با کودک ممنوع است. ضمن آنکه این کودکان و نوزادان آنها در هنگام بارداری و بعد از آن با خطرات جدی سلامتی رو به رو می‌شوند.

در این کتابچه سعی داریم نشان دهیم چرا تصمیم‌گیری درباره بارداری باید آزدانه باشد و همه درباره آن اطلاعات و آگاهی کافی داشته باشند؟ و در صورتی که این خدمات به صورت یکسان در اختیار همه نباشد چه تاثیری بر افراد و جامعه خواهد گذاشت؟


▪️متن کتابچه در وبسایت بیدارزنی در دسترس است:

https://bidarzani.com/34642

#سقط_جنین
#حقوق_باروری
#همبستگی_زنان_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت


@bidarzani

🟣 «مهری نبی‌زاده» پناهجوی ۲۷ ساله اهل سردشت در مرز ترکیه به یونان بر اثر خستگی مسیر، جان خود را از دست داد

بر اساس گزارش سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، روز دوشنبه ۲۴ خرداد ۱۴۰۰، یک پناهجوی زن با هویت “مهری نبی‌زاده” ۲۷ ساله و اهل سردشت در مسیر رفتن به کشور یونان در اثر سکته قلبی ناشی از خستگی جان باخت.
به گفته یک منبع مطلع، مهری نبی‌زاده به همراه همسر و دو دختر ۴ و ۷ ساله‌اش از مسیر خشکی مرز مابین ترکیه و یونان قصد داشتند که خود را به مرزهای یونان برسانند که به دلیل مسافت طولانی و خستگی ناشی از از پیاده‌روی دچار سکته قلبی شده است.

«سردار ابراهیم‌نژاد» همسر مهری نبی‌زاده در این خصوص به هه‌نگاو گفت: «در مسیر خشکی مابین ترکیه و یونان، همسرم از شدت خستگی مفرط، قادر به پیاده‌روی نبود و افرادی که در این مسیر همسفر ما بودند، ما را همکاری نکرده و  تنها گذاشتند و در نهایت همسرم دچار ایست قلبی شد و جلوی چشم خودم و فرزندانم جانش را از دست داد».
وی در بخش دیگری از سخنانش گفت: «من بیش از دو ساعت جسد همسرم را کول کردم و همراه با دو دختر خردسالم گریه کنان در جنگل‌های یونان پیاده روی کرده‌ایم تا به فردی رسیدیم و پلیس را مطلع کرده است».

آقای ابراهیم‌نژاد همچنین اظهار داشت که: «پس از مطلع شدن پلیس، جسد همسرم را به سردخانه ‌یکی از بیمارستان‌ها برده و من و دو کودک خردسالم را بازداشت کردند و هم‌ اکنون در کمپ فلایکو نگهداری می‌شویم و می‌گویند تا پایان اتمام دوره ۱۴ روزه قرنطینه اجازه دیدن جسد همسرت را ندارید».

طی شش ماه گذشته دست‌کم ۱۱ پناهجوی کُرد ایرانی در حین رفتن به كشورهای اروپایی جانشان را از دست داده‌اند که ۹ نفر از آنها اهل سردشت بوده‌اند. «سردار ابراهیم‌نژاد» همراه با دو کودک خود در وضعیت نامناسب روحی در قرنطینه کمپ “فلایکو” حضور دارند.

در تاریخ ۹ آبان ۹۹ نیز یک خانواده‌ی پنج نفره‌ی اهل سردشت به‌نام‌های «رسول ایران‌نژاد» کارگر ۳۵ ساله، «شیوا محمد پناهی» ۳۵ ساله، «آنیتا ایران‌نژاد» ۹ ساله و «آرمین ایران‌نژاد» ۶ ساله از اعضای غرق‌شده در قایق پناهجویان به‌سوی بریتانیا بودند. پس از ۸ ماه، پیکر آرتین ۱۵ ماهه نیز به ساحل نوروژ رسید.

#ناشهروندان
#پناهجویان

@bidarzani

🟣 چگونه هنر می‌تواند خشونت تحمل‌ناپذیری که قرن‌ها بر زنان اِعمال شده است را بیان کند؟


کار «پینا باوش» پاسخ کوبنده‌ای به این پرسش است، زیرا که به ما امکان می‌دهد در باب حرکت عمقی هنر شگفت‌زده شویم.
خشونت بر روی بدن زن یکی از مضامین مکرر در کار پینا باوش است؛ این مضمون در آثار او گاه در بافت کشمکشی پیوسته در زندگی نشان داده می‌شود و گاه از طریق شی انگاشتنِ بدن و محروم نشان دادن آن از یک زندگی بهنجار.
«آنه لینسل» کارگردان مستندی درباره‌ی پینا باوش، رویاهای رقصان (Tanzträume)، توضیح می‌دهد که وقتی مادرش برای اولین بار فیلم او را دیده، می‌توانسته شباهت‌هایی بین آنچه که دیده و آنچه که در زمان جنگ جهانی دوم و در اردوگاه‌های کار اجباری تجربه کرده است، بشمارد. مشخصاًَ دو کار «ریش آبی» و «کافه مولر» که در سال‌های ۱۹۷۷ و ۱۹۷۸ نوشته و اجرا شدند از این نظر حائز اهمیت هستند.

در کافه مولر صحنه‌ی اجرا پر از صندلی‌ است. در این بین مردی در تلاش است تا به سرعت از مسیر حرکت زنی خواب‌گرد [پینا باوش] که به دلیل بسته بودن چشم‌هایش مدام به دیوارها برخورد می‌کند، منحرف شود. در اینجا باوش با کوبیدن بدن رنجورش به دیوارها اعمال قدرت معماری بر روی بدن‌ها را تائید می‌کند. کمی بعد، مردی-شبیه به فرشته‌ی فیلم بال‌های هوس ویم وندرس-بدنِ یک زن را در آغوش مردی می‌گذارد که هر بار به زمین می‌افتد.

اما ریش آبی که بر اساس حکایتی به همین نام نوشته و اجرا شده ذاتی جز اعمال خشونت بر روی بدن زن ندارد: در این حکایت ریش‌ آبی نجیب‌زاده‌ای‌ است که زنان‌اش را یک به یک در اتاقی در قصر محل سکونتش سلاخی می‌کند. پینا باوش در این اجرا هنر رقصش را بر روی خشونت بیان شده از جانب اصطکاک ایجاد شده مابین بدن مرد و زن بنیان می‌گذارد. در اینجا مورد دوم (بدن زن) مدام مورد تعرض قرار می‌گیرد و در حین فرار از دست متجاوز/قاتل به اشیای درون صحنه برخورد می‌کند؛ آن سپس بر روی زمین کشیده می‌شود، به سمت دیوار پرتاب می‌شود و ناگهان در آغوش مردی غریبه می‌افتد ...

▪️در اینجا تحمل آنچه که ما به عنوان تماشاگر می‌بینیم حقیقتاً دشوار است، زیرا که می‌دانیم بدن رقصنده عملاً در معرض این حد از خشونت است: به واقع هیچگونه تقلبی وجود ندارد و خشونت توسط هیچ چیز به غیر از خودش بیان نمی‌شود. همچنین باید توجه کرد که محیط مادی‌ای که این بدن‌ها را احاطه کرده است هرگز خود نمی‌تواند منزه باشد. نویز بدن، بی‌پرده با این محیط؛ کف یا دیوار، برخورد می‌کند و به بطن تماشاگر ضربه می‌زند.

▪️در هر صورت چگونه هنر می‌تواند نیروهای امر واقع را که خشونت را نیز شامل می‌شوند، بیان کند؟ پاسخ این سوال احتمالاً چیزی است که ما، تماشاگران و حتی رقصنده‌ها بدان بی‌توجهیم. پینا باوش ما را وادار می‌سازد که به خشونت (که در اجرای او در قالب یک تجربه‌ی زیباشناختی درآمده است) به منزله‌ی بخشی از تعاملات بشری نگاهی دوباره بیندازیم. حاصل کار برانگیختن حس تنفر عمیق ماست نسبت به هر آنچه که می‌بینیم. حسی که هیچ متنی را یارای توصیف آن نیست.

@CineManiaa
@bidarzani

📌اشتغال زنان در خاورمیانه (بخش دوم)

✍🏽 برگردان: بنفشه جمالی


#بیدارزنی: «این مطلب بخش دوم از خلاصه گزارشی است که بر اساس تحقیقات جهانی مک‌کنزی تحت عنوان «آینده اشتغال» نوشته شده است. گزارش به تاثیر انقلاب چهارم صنعتی در خاورمیانه چه تأثیری بر اشتغال زنان می‌پردازد. بخش اول گزارش بیشتر متمرکز بر نابرابری جنسیتی در مشاغل فنی و حرفه‌ای در خاورمیانه است. در بخش اول گفتیم مشارکت زنان در مشاغل فنی و حرفه‌ای در خاورمیانه به چهار فاکتور مهم وابسته است:

۱) آموزش ۲) شمول مالی ۳) شکاف‌زدایی دیجیتالی ۴) حمایت‌های قانونی.

کشورهای مورد مطالعه ما در خصوص برخی از این شاخص‌ها برای ایجاد برابری جنسیتی کوتاهی کرده‌اند. برابری جنسیتی در این حوزه‌ها در حقیقت در زنان به ایجاد انگیزه برای مشارکت در مشاغل با مهارت بالا می‌انجامد.

نکته جالب‌توجه اینکه، زنان و مردان دارای سطح تحصیلات مشابه در این کشورها هستند. نرخ تحصیلات زنان در لبنان (۱)، اردن (۰٫۹۹) مصر (۰٫۹۲) درصد که نتیجه سرمایه‌گذاری چشمگیر آموزش زنان در این کشورها بوده است.

در بحث شمول مالی، نابرابری جنسیتی در اردن با نرخ (۰٫۴۷) و عربستان (۰٫۵) بسیار رایج است در حالیکه امارات و کویت بالاترین برابری جنسیتی در این حوزه را به ترتیب (۰٫۷۷) و (۰٫۸۹) دارا هستند. بعلاوه در خصوص حمایت‌های قانونی کشورهای مورد مطالعه در مقایسه با کشورهای پیشرفته در رتبه‌های بسیار ضعیفی قرار دارند.

در خصوص شکاف‌زدایی دیجیتالی نیز آمارها نشان می‌دهند برخی از کشورهای خاورمیانه توانسته‌اند به موفقیت‌هایی دست یابند.(مصر ۰٫۹۵، امارات و کویت ۱)

بررسی این شاخصه‌ها به‌تنهایی نمی‌تواند راه گشا باشد؛ بنابراین ما در ادامه این چهار شاخصه را مورد بررسی قرار می‌دهیم تا بتوانیم تصویری جامع‌تر از چگونگی تأثیر آن‌ها بر زنان و مردان و مشارکت فعال زنان در بازار کار در آینده داشته باشیم».

#اشتغال_زنان #خاورمیانه

ادامه‌ی متن را در وبسایت #بیدارزنی بخوانید:

https://bidarzani.com/42767

🟣 اعتصاب سراسری کارگران پروژه‌ای صنایع نفت، گاز و پتروشیمی در پیوند با اعتصابات خرداد سال جاری قرار خواهد گرفت.

در روز ۵ خرداد ۱۴۰۰، صدها تن از #زنان و مردان (کارکنان قرارداد موقت) و کارگران شرکت نفت ایران، دست‌کم در پنج شهر، مناطق عسلویه، لاوان و بهرگان و یک سکوی نفتی در خلیج‌فارس دست به #اعتصاب و تجمع زدند.

روز گذشته در #پالایشگاه_نفت‌تهران ، ۷۰۰ کارگر پیمانکاری این مجموعه، در پاسخ به اعتراضات و بیان مطالبات خود، اخراج شدند. اخراجی که گرچه هدف غایی آن، سیاست تزریق رعب و وحشت، جهت سرکوب اتحاد و تشکل‌یابی دیگر واحدهای صنعت عظیم نفتی است، اما کارآمد نیست. چرا که از صبح امروز:
✔️شرکت تهران جنوب ماهشهر
✔️پالایشگاه آبادان (اکسیر، اریادژ، سکاف)
✔️ فاز ۲۲ و ۲۴ شرکت پتونیا و
✔️ ‌پالایشگاه نفت اصفهان نیز به اعتصابات ۲۵ واحد نفتی در روز گذشته پیوستند.

__________________________

متن پیش‌رو از وبسایت «کمیته عمل سازمانده کارگری» انتخاب شده است:

▪️از متن: «سازماندهی یک اعتصاب سراسری برای دومین سال متوالی در یکی از بی‌ثبات‌ترین، پراکنده‌ترین و ناامن‌ترین بخش‌های طبقۀ کارگر ایران قطعاً یکی از نقاط درخشان جنبش کارگری در سال‌های اخیر بوده. سرعت پیوستن واحدهای پتروشیمی-نیروگاهی به اعتصاب سراسری امسال، به نسبت پارسال جهش قابل ملاحظه‌ای پیدا کرده که قطعاً از دستاوردهای اعتصاب سال گذشته است.

اعتصابی که اهمیتش نه فقط در متحدکردن هزاران کارگر:
▫️۱- در جغرافیای پراکندۀ کشور (شمال تا جنوب: تهران تا بوشهر)
▫️۲- در یکی از امنیتی‌ترین و سنگین‌ترین صنایع مادر کشور
▫️۳- در کاری ماهیتاً موقت و بی‌ثبات،
بلکه در عین حال در متحد کردن کارگرانی با ده‌ها کارفرما و پیمانکار مختلف است.

سلاح #پیمانکاری در دهه‌های اخیر از مهم‌ترین ابزارهای دولت و سرمایه‌داران بزرگ برای تجزیه کردن #طبقه_کارگر بوده ‌است و به تبعش تا سال‌های متوالی این اسطوره در اذهان جا افتاده بود که پیوند کارگرانی با کارفرماهای مختلف به یکدیگر اگر ناممکن نباشد، در شرایط استبدادی نزدیک به محال است».


ادامه‌ی متن در لینک زیر در دسترس است:

https://bit.ly/3zKQoiV

@KSazmandeh
@bidarzani

‏🟣 #بیدارزنی : صحبت‌های دادا زلیخا و کاک عثمان، مادر و پدر «گلاله شیخی»، قربانی #زن_کشی در سقز

گلاله شیخی، ۲۶ ساله، دانش‌آموخته‌ی حقوق و مشغول به‌کار در یک دفتر وکالت بود. روز سه شنبه ۱۸ خرداد ۱۴۰۰، جسد سوخته‌ی وی در جاده سنندج به سقز و در محلی به نام “چاپان سفلی” توسط ماموران اداره آگاهی کشف شد. او توسط نامزدش و در پی مخالفت با #حق_اشتغال خود‌ کشته شد.

ویدئوی پیش‌رو، صحبت‌های پدر و مادر گلاله شیخی است که توسط انجمن زنان ژیوانو تهیه شده است. آنها اعلام کردند که: «برای خرج تحصیل هر سه دخترمان، خانه‌مان را فروختیم. تاکید کرده بودیم که دخترمان باز هم قصد ادامه تحصیل دارد و هیچ‌کس نباید مانع او باشد، آنها هم قبول کرده بودند».
همچنین اعضای این انجمن روز دوشنبه ۲۴ خردادماه در اعتراض به رویه‌ی زن‌کشی و افزایش خشونت علیه زنان با قرائت بیانیه یر سر مزار گلاله شیخی، حضور پیدا می‌کنند.

#همبستگی_زنان_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت

⚫️ ترجمه و زیرنویس از #بیدارزنی و #ژيوانو


@bidarzani

🟣 همزمان با سومین روز از #اعتصاب_سراسری کارگران پروژه‌ای صنایع نفت، گاز و پتروشیمی، کارگران بهین پالایش قشم، نیروگاه سیکل ترکیبی ارومیه، فرافن قشم، آبسان پالایش اصفهان، فولاد بوتیما کرمان، بیدبلند ۲ ماهشهر، دی‌پلیمر عسلویه و سازه جهان‌پارس به اعتصاب سراسری کارگران شرکت نفت پیوستند. در این میان، روز گذشته ۲ تن از کارگران اعتصابی ‌پروژه‌های نفت و گاز در راه عسلویه به سمت یاسوج بر اثر سانحه تصادف جانشان را از دست دادند.

بازخوانی #مبارزات_شورایی کارگران نفت ۱۳۵۸-۱۳۶۱ در این بازه، تصویر دقیق‌تری از تاریخ اعتصاب‌های کارگران شرکت نفت و نقش #شوراهای_کارگری به‌عنوان اهرم پیش‌برنده‌ی تشکل‌یابی کارگران ارائه خواهد داد.

________________


بازخوانی مبارزات شورایی کارگران نفت ۱۳۵۸-۱۳۶۱

تالیف: پیمان جعفری
ترجمه: عطا رشیدیانی


پس از سقوط سلطنت، کمیته‌های اعتصاب در صنعت نفت و برخی از دیگر بخش‌های صنعتی، با از سر گذراندن تحولاتی به شوراها تبدیل شدند. شوراها عبارت بودند از کمیته‌های کارخانه که کارگران از طریق آن‌ها تصمیمات جمعی اتخاذ می‌کردند و کنترل تولید و مدیریت محل کار را به دست می‌گرفتند؛ یا می‌کوشیدند به دست بگیرند. از این رو، شوراها به جزئی مهم از منازعه‌ای تبدیل شدند که سال ۱۳۵۷  بر سرِ تصاحب قدرت سیاسی درگرفت. [از این منظر،] شوراها نوعی بازتعریفِ رادیکالِ اُفقِ امکان‌های اجتماعی و سیاسی نزد بخش‌های چشمگیری از نیروی کار شهری را بازتاب می‌دادند. تصور اولیه‌ی کارگران مبنی بر این‌که «آزادی را به چنگ آورده‌اند» دیری نپایید، چرا که شوراها رفته‌رفته به حاشیه رانده و سرکوب  شدند و دستِ آخر هم فعالیت‌شان در مقام سازمان‌هایی مستقل ممنوع اعلام شد.
علی‌رغم اهمیت شوراها در جریان تحولات انقلابی‌، تاریخ سازمان‌های مردمی نظیر شوراها در سایه باقی مانده است. همان‌طور که پژوهش تازه‌ای در مورد این سازمان‌ها اشاره می‌کند «کارگران، در انواع موقعیت‌های تاریخی و طی بحران‌های متنوع سیاسی و اقتصادی و تحت نظام‌های سیاسی مختلف، کنترل محل کار خود را به دست گرفته‌اند. با این حال، داستان خودمدیریتیِ کارگران به ندرت بازگو می‌شود». در مورد [تجربه‌ی] شوراها در ایران، تنها یک تک‌نگاشت و چند مقاله منتشر شده است. فقدان منابعِ دسترس‌پذیر،مانعی آشکار [بر سرِ راهِ مطالعه‌ی شوراها] بوده است، اما رویکردهای دولت‌محور نیز در نامرئي‌سازیِ شوراها نقش داشته‌اند. به علاوه، وقایع انقلابیِ منتهی به سقوط سلطنت در بهمن ۱۳۵۷ و جنگ ایران و عراق  که از شهریور ۱۳۵۹ آغاز شد و هشت سال بعد به پایان رسید، دوره‌ی حدِ فاصلِ این دو تحول، یعنی مقطعِ برآمدِ شوراها را تحت‌الشعاع قرار ‌دادند. سرانجام، پس از پایان جنگ، تحولات ایدئولوژیک ناشی از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی از علاقه به شوراها کاست.
در این مقاله، تجربه‌ی شوراها در صنعت نفت ایران طی دوره‌ی ۱۳۶۰-۱۳۵۸، با استفاده‌ی گسترده از روزنامه‌ها، جزوه‌ها و گزارش‌های کارگران نفت، خاطرات و تاریخ شفاهی، بررسی شده است. این صنعت به دو دلیل جذابیت ویژه‌ای دارد. نخست این که، صنعت نفت تا حد زیادی از نوشته‌های پیشین پیرامونِ شوراها در ایران غایب است. دوم این که، با توجه به موقعیت استراتژیکِ صنعت نفت در اقتصاد کشور، شوراهای این بخش، نقشی حیاتی ایفا کردند و تأثیرگذاری‌شان از سطح محلی فراتر می‌رفت و تحولات سیاسی و مناقشات ملی حولِ روابط کار را شکل می‌داند.
من، بر اساس تاریخ بین‌المللی شوراهای کارگری، پنج ویژگی حیاتی را در تعریفِ شوراها از هم تفکیک می‌کنم. اول‌، شوراهای کارگری شکلی از سازمان‌دهی مبتنی بر دموکراسی مستقیم هستند که در مناقشه‌ها و تصمیم‌گیری در گردهمایی‌‌ها و انتخاب نمایندگانی پاسخ‌گو و قابل عزل نمود می‌یابد. دوم، شوراها مشتمل بر فعالیت خود -سامانده کارگران هستند، فعالیتی که در شکل‌های مختلفِ کنش جمعی با هدف تحقق مطالبه‌های کارگران تجلی می‌یابد. سوم، شوراهای کارگری به کارگران اجازه می‌دهند شکلی از کنترل را بر فرایند تولید (خدمات یا محصولات) و اداره‌ی محل کار  اِعمال کنند. چهارم، شوراها می‌توانند (بی آن که در عمل همواره چنین باشد) فعالیت‌هایشان را در چارچوب یک بخشِ اقتصادی خاص، و [حتی] فراتر از آن، هماهنگ کنند. پنجم، شوراهای کارگری باید خود را در چارچوب شکل خاصی از مناسبات با قدرت دولتی تعریف کنند. برخی از آن‌ها به تلاش برای پس زدنِ سیطره‌ی اقتصادی سرمایه‌داری در محل کار بسنده نمی‌کنند، بلکه می‌کوشند با قد علم کردن در مقابل دولت مستقر و ارائه‌ی قسمی بدیل، بر مناسبات فراسوی محل کار نیز تأثیر بگذارند. این ابعاد، که در مجموع، روابط کار سرمایه‌دارانه را در سطوحِ محل کار،  منطقه‌ای و ملی به چالش می‌کشند،  به منظور ارزیابی دستاوردها، محدودیت‌ها و پتانسیلِ شوراهای کارگران نفت در مقاله حاضر به بحث گذاشته خواهند شد.

@Blackfishvoice
@bidarzani

🟣 بازخوانی مبارزات شورایی کارگران نفت ۱۳۵۸-۱۳۶۱

تالیف: پیمان جعفری
ترجمه: عطا رشیدیانی

@Blackfishvoice
@bidarzani

↙️شرایط و نحوه استفاده از مرخصی زایمان ۹ ماهه

✅ سازمان تامین اجتماعی :

🔹 اگر مادری بخواهد از این مرخصی استفاده و غرامت ایام بارداری دریافت کند لازم است به سامانه خدمات غیرحضوری سازمان تامین اجتماعی به نشانی https://eservices.tamin.ir مراجعه کرده و در بخش امور بیمه شدگان/ درخواست مرخصی زایمان، مدارکش را بارگذاری کند.

🔹مدارک لازم شامل گواهی پزشک معالج، تصویر شناسنامه مادر و گواهی ولادت یا شناسنامه فرزند متولد شده است.

🔹 اگر مادری در حین استفاده از مرخصی شش ماهه باشد و بخواهد تا ۹ ماه در مرخصی بماند نیازی به اخذ مجدد گواهی پزشک و بارگذاری در سامانه خدمات غیرحضوری نیست.

🔹 برخی زنان به علت شرایط کاری که دارند تمایلی ندارند از مرخصی ۹ ماهه استفاده کنند. اختیار در این باره با مادر است.

🔹 اگر زن بیمه شده‌ای قصد داشته باشد مرخصی شش ماهه‌اش را تا ۹ ماه ادامه دهد باید به شعبه تامین اجتماعی خود مراجعه کرده و در واحد امور بیمه شدگان درخواستی ارائه دهد تا غرامت ایام بارداری‌اش تا ۹ ماه اجرایی شود.

🔹 معمولا حق بیمه را علی الحساب می پردازیم و استحقاق درمان به صورت اتوماتیک لحاظ می‌شود. اگر استحقاق درمان برای شخصی که در مرخصی زایمان است لحاظ نشده باشد به این علت است که احتمالا واحد اجرایی ما پرداختی انجام نداده است. این فرد می‌تواند با مراجعه به شعبه تامین اجتماعی مشکل خود را مطرح کند تا رسیدگی شود.

@bidarzani