بيدارزنى

سرگذشت: خشونت خانگی در پناه قانون

✍🏽 زنان آرزم

بیش از چهل سال است که پاهای زنانِ گوشه‌ای از جغرافیای کره زمین را با زنجیر شرع اسلامی بسته‌اند و سر زنجیر را به دست قانون سپرده‌اند. قانونی که به شدت حامی مردسالاری است، تا زن نتواند پرواز کردن بیاموزد، نتواند از قفس بگریزد، قفسی که درهایش با کلیدی باز می‌شود که یا در دست پدر است، یا دست شوهر و یا هر نرینه‌ دیگری که قانون برایش انتخاب می‌کند!

بیش از چهل سال است که در جمهوری اسلامی ایران هر زنی برای گرفتن پاسپورت برای سفر حتما باید رضایت شوهر را کسب کرده و اجازه نامه رسمی از طرف او داشته باشد. و اگر مرد به‌ هر دلیلی نخواهد اجازه رسمی بدهد برای زن پاسپورتی صادر نمی‌شود. تازه اگر هم صادر شد باز هیچ تضمینی برای امکان خروج او نیست، شوهر هرگاه بخواهد می‌تواند از خروج زن از مرزها جلوگیری کند.

همین چند سال پیش بود که یک قهرمان ورزشی به دلیل اینکه شوهرش نمی‌خواست او از ایران خارج شود در آرزوهای کودکی و جوانیش خفه شد. شکی نیست که مرد تمام حقارت‌ها وکاستی‌های شخصیتی خود را این‌گونه به نمایش می‌گذارد تا ثابت کند مرد است و می‌تواند و این حق را دارد که زن را به عزای آرزوی بزرگش بنشاند!

بیش از چهل سال است که با حکم شرع، بسیاری از زنان حریم خصوصی‌شان را با زنانی دیگر شریک شده‌اند بدون آن‌که هیچ حق اعتراض قانونی داشته باشند، چرا که شرع این‌گونه می‌خواهد و قانون همان شرع است!

آنچه می‌خوانید داستان نیست، تراژدی یک زندگی ۴۵ ساله است، حکایت بر باد رفتن زندگی زنی که در مرز۶۷ سالگی با دو چمدان در گوشه‌ای از سالن فرودگاه با نگرانی منتظر اعلام شماره‌ی پرواز است. مهم نیست این زن از کدام طبقه‌ی اجتماعی است فقط به صرف اینکه زن است باید در انقیاد مرد باشد.

لحظات انتظار را با مرور سال‌های رفته تحمل می‌کند: زمانی دختر جوانی بود از خانواده‌ای فرهنگی، می‌خواست وقتی لیسانس گرفت ادامه تحصیل دهد ولی «او» سر راهش سبز شد. همانی که چندی بعد شوهرش شد. وقتی ازدواج کردند «او» دوران سربازی را می‌گذراند و خودش کارمند کتابخانه دانشگاه بود. بنابراین گذران زندگی با حقوق خودش بود. بچه اول که به‌دنیا آمد توی خانه نشست تا بچه‌داری کند. به فاصله چهار سال بچه دوم هم به‌دنیا آمد. سرشار از جوانی و شوق داشتنِ دو بچه سالم و شوهر فعال کم‌کم از دنیای بیرون فاصله گرفت، تبدیل شد به زن خانه، مثل خیلی از زنان تحصیلکرده! راضی بود به زندگی نسبتا مرفهی که فراهم شده بود و تنها ارتباطش با جامعه بردن بچه‌ها به مدرسه بود و کلاس‌های مختلف. بقیه اوقاتش در خانه مشغول بود: پختن غذا و سرویس دادن به شوهر و بچه‌ها در حد یک هتل ۵ ستاره و در پایان تحویل دادن دو پسر موفق در برترین دانشگاه‌های دنیا. . و او در نقش مادر و مادربزرگ همانجا هم همان کارهایی را انجام می‌داد که در تمام سال‌های گذشته انجام داده بود.

ادامه‌ی مطلب در لینک زیر ⬇️

@bidarzani
https://telegra.ph/%D8%B3%D8%B1%DA%AF%D8%B0%D8%B4%D8%AA-%D8%AE%D8%B4%D9%88%D9%86%D8%AA-%D8%AE%D8%A7%D9%86%DA%AF%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D9%BE%D9%86%D8%A7%D9%87-%D9%82%D8%A7%D9%86%D9%88%D9%86-12-16-2

Telegraph

سرگذشت: خشونت خانگی در پناه قانون

زنان آرزم (آورد رهایی زنان و مردان) بیش از چهل سال است که پاهای زنانِ گوشه‌ای از جغرافیای کره زمین را با زنجیر شرع اسلامی بسته‌اند و سر زنجیر را به دست قانون سپرده‌اند. قانونی که به شدت حامی مردسالاری است، تا زن نتواند پرواز کردن بیاموزد، نتواند از قفس بگریزد،…

636 viewsedited 13:12