🟣 #یاد: مروری بر وضعیت «زهرا دادرس» فعال زنان محبوس در زندان لاکان رشت


⚪️ هشت مارس گذشته در شرایطی سپری شد که پاسخ تجمع برحق فعالان حقوق زنان کورد، با احضار پیش‌گیرانه و بازداشت‌های امنیتی گسترده در شهرهای سنندج، سقز و دهگلان داده شد. فعالان حقوق زنان تهران و کرج با قرائت بیانیه و مخالفت بی‌چون و چرا با احکام ارتجاعی اعدام، گردهمایی خود را شکل دادند. از دیگرسو، در هشت مارس گذشته، بسیاری از فعالان حقوق زنان در شهرهای مختلف، در حال گذران دوران حبس خود بودند (هستند).

یکی از این فعالین، #زهرا_دادرس است.

زهرا دادرس، متولد ۱۳۵۹، از فعالان شناخته‌شده اجتماعی در حوزه حقوق زنان و حقوق کودکان در رشت است. او سال‌های متمادی در انجمن‌های مردم‌نهاد کودکان و زنان مشغول به فعالیت بوده و در اجرای طرح‌هایی در راستای تغذیه، بهداشت و آموزش کودکان کار و کودکان کم برخوردار و فعالیت‌هایی در حوزه اشتغال و توانمندسازی زنان سرپرست خانوار و ارتقای بهداشت و سلامت زنان کم‌برخوردار استان، گام‌های مهمی برداشته است.

⚪️ #زهره_دادرس در مصاحبه با کانون زنان ایرانی در ارتباط با وضعیت سلامت خواهر و هم‌پرونده‌ای خود زهرا گفته بود: «خواهرم تا بیست روز حتی صدای فرزندانش را نشنید ... او را بارها زدند و از روی صندلی پرت کردند. وقتی به زندان منتقل شدیم، در بخش قرنطینه زندان من کبودی‌های روی پای او را دیدم ... خواهرم مبتلا  به فقر شدید آهن، کم‌خونی، و توده‌هایی با درجه سرطانی است اما در مدت بازجویی و بازداشت، محرومیت از داروهای خود را تجربه کرد که این باعث اختلال هورمونی و بیش از ۲۰ روز خونریزی قاعدگی شد ... زهرا به عنوان مادر در دوران بازجویی مورد تحقیر و تهدید به دستگیری فرزندانش قرار گرفت. به او می‌گفتند فرزندش را توی گونی می‌کنند یا اینکه او در اتاق کناری درحال بازجویی است.»


زهرا دادرس، به اتهام «اجتماع و تبانی» به سه سال و شش ماه و یک روز حبس و همچنین به اتهام «عضویت در گروه» به دوسال و هفت ماه و ۱۶ روز حبس محکوم شد.

وی هم‌اینک در بند قرنطینه (زنان سیاسی) زندان لاکان رشت در حال تحمل دوران محکومیت خود است.


#ژن_ژیان_آزادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣 بیانیه جمعی از فعالان سیاسی و مدنی علیه حکم اعدام وریشه مرادی فعال حقوق زنان و مبارز در جنگ علیه داعش

⚪️ (متن ارسالی به بیدارزنی)


پس از گذشت یک سال و نیم از بازداشت وریشه مرادی رزمنده مبارز در کوبانی و روژئاوا توسط نیروهای امنیتی وزارت اطلاعات، اکنون‌ وی زیر حکم اعدام قرار دارد و هر لحظه امکان تایید این حکم در دیوان عالی کشور و اجرای آن وجود‌دارد.
وریشه مرادی سال‌ها به عنوان مربی کونگ فو برای کودکان محروم و کنشگر مدنی در حوزه زنان و دانشجویی، در سنندج مشغول فعالیت بود. او در سال ۱۳۸۹ به اقلیم کردستان عراق رفت و با فعالیت در جامعه زنان آزاد شرق کردستان (کژار) فعالیت‌های اجتماعی خود را در حوزه های جامعه شناختی، تحقیقاتی، آموزشی و شناخت و ارتباط با جنبش های زنان در خاورمیانه  ادامه داد. با حمله داعش و  شروع جنگ در شمال عراق ( سنجار/شنگال) و همچنین شمال و شرق سوریه ( روژئاوا) وی در سال ۱۳۹۳ در جنگ نیروهای کرد علیه داعش در روژئاوا حضور داشت و در جریان دفاع از شهر کوبانی زخمی شد.
وریشه مرادی زنی از دیار شرق کردستان که به امید رهایی زنان به صفوف مبارزان علیه داعش پیوست، در جنگ خونین کوبانی  حضور داشته و به شدت زخمی شده در طی سالهای حضور خود در مناطق کرد نشین سوریه پس از آزاد سازی کوبانی در توانمند سازی و آگاهی بخشی زنان آنجا نقش به سزایی داشته است.
این فعال کرد حوزه زنان پس از سالها حضور در روژئاوا و زخمی شدن در کوبانی برای معالجه به شمال عراق بازگشت و پس از آن برای ادامه فعالیت‌های اجتماعی به ایران آمد. در تاریخ ۱۰ مرداد ۱۴۰۲ بدون اینکه حتی یک سلاح سرد به همراه داشته باشد توسط نیروهای امنیتی بازداشت و ۵ ماه در سلول‌های انفرادی نگهداری و تحت فشارهای روحی و جسمی قرار گرفت. پس از آن در بیدادگاه‌های ضد انقلاب توسط قاضی صلواتی در حالی که اجازه دفاع به وی و وکلایش داده نشد به اتهام بغی به اعدام محکوم شد. وریشه در جلسه رسیدگی مورخ ۱۴ مرداد در اعتراض به احکام ناعادلانه #پخشان_عزیزی و #شریفه_محمدی در دادگاه حاضر نشد و دفاعیه اش را برای افکار عمومی نوشت. او در دفاعیه‌اش اشاره داشت که: «داعش سرمان را می‌برید، جمهوری اسلامی سربه دارمان می‌کند.»

ادامه‌ی متن را در لینک زیر بخوانید:

https://shorturl.at/bMU0y


#قیام_علیه_اعدام
#ژن_ژیان_آزادی
#اعتراضات_سراسری


@bidarzani

🟣 مقاومت و رنج مضاعف در بند زنان زندان لاکان: در تقاطع هویت‌های حاشیه‌ای‌شده در گیلان

⚪️ نویسندگان: سالومه رحیمی، مهتاب محبوب
  

انقلابی‌ترین کاری که می‌توان انجام داد این است که همیشه با صدای بلند آنچه که اتفاق می‌افتد را اعلام کنیم. (رزا لوکزامبورگ)


 از متن: «روایتی از رنج مضاعف در زندان زنان لاکان: "بند زنان زندان لاکان پزشک ندارد، حتی پرستار هم ندارد، بلکه فقط یک بهورز دارد که نه آموزش کافی دیده و نه تجربه‌ای درخور توجه دارد. پزشک عمومی تنها یک روز در هفته در بند حاضر می‌شود، و زندانیان زن او را پزشکی ناآگاه و بی‌تجربه می‌دانند. در بخش اداری، یک اتاق بسیار کوچک که تنها گنجایش یک میز و تخت طبی را دارد، به‌عنوان بهداری بند زنان استفاده می‌شود. برای جمعیت ۱۵۰ نفره زندان، این فضا به‌هیچ‌وجه کافی نیست. بیماری باید به مرحله‌ی حاد برسد، مثلاً بیمار مشکلات جدی ریوی پیدا کند تا  پزشک عمومی بند مردان او را ویزیت کند. در غیر این صورت، بیمار یا در همان شرایط رها می‌شود یا به بند مردان منتقل می‌شود، جایی که اطلاعات دقیقی از آن در دست نیست، فقط می‌دانیم که مثلا حداقل تجهیزات پزشکی برای عکسبرداری وجود دارد. اگر وضعیت بیمار در آنجا نیز وخیم تشخیص داده شود، او را به بیمارستان رازی رشت منتقل می‌کنند. بسیاری از زنان زندانی در لاکان دچار ریزش موی سکه‌ای هستند، قارچ‌های پوستی در بند به‌شدت شایع است، و هیچ تمهیداتی برای رسیدگی به مسائل بهداشتی و درمانی وجود ندارد. با توجه به بحران اعتیاد در گیلان، زنان معتادی که تصمیم به ترک در زندان لاکان می‌گیرند، با روش‌هایی که بیشتر به شکنجه‌های قرون‌وسطایی شبیه است، مجبور به ترک می‌شوند. هیچ پزشکی آن‌ها را ویزیت نمی‌کند، چراکه در سیستم زندان، آن‌ها «آشغال» محسوب می‌شوند، بی‌ارزش در حد یک معتاد آشغال. وضعیت بهداشت، سلامت و درمان در زندان زنان لاکان، بحرانی و  به شدت غیرانسانی است. با اینکه تجهیزات پزشکی مانند سرم در زندان وجود دارد، به‌ندرت از آن برای بیماران استفاده می‌شود، در حالی که در درمانگاه‌های خارج از زندان، این حداقل‌ترین امکان را از هیچ بیماری دریغ نمی‌کنند. کیفیت و کمیت غذا هم به‌شدت بحرانی‌ست. در بند زنان، برخلاف بند مردان، هیچ دسترسی به پخت‌وپز و آشپزخانه وجود ندارد، که این خود یکی دیگر از جلوه‌های تبعیض در زندان لاکان است."

این نوشته با بهره‌گیری از تحلیل فمینیستی با استفاده از نظریه تقاطع  به بررسی رنج مضاعف زنان در زندان لاکان پرداخته و بر اهمیت توجه به وضعیت زنان زندانی در جغرافیاهای پیرامونی‌شده تاکید می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه سرکوب سیستماتیک نه‌تنها از طریق ساختارهای پدرسالارانه، اجتماعی، طبقاتی و فرهنگی، بلکه از طریق سازمان‌ها و نهادهای دولتی مانند زندان‌ها، به‌طور منحصر به فردی بازتولید می‌شوند…»


ادامه‌ی متن را در لینک زیر بخوانید:

https://shorturl.at/Yn8MT


#ژن_ژیان_آزادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣 شصتمین هفته کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" در ۳۸ زندان کشور در آخرین سه‌شنبه ۱۴۰۳

رد اعاده دادرسی زندانی سیاسی محکوم به اعدام، #حاتم_اوزدمیر

کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" در آستانه سال نو [نوروز]، ضمن تبریک به مردم عزیز ایران و هم‌وطنانمان در سراسر جهان و با فرارسیدن جشن ملی "چهارشنبه‌سوری"، آرزومند است که مقاومت مردم علیه استبداد و اعدام در ایران همچون شعله‌ی آتش چهارشنبه آخر سال فروزان‌تر شده و پایانی بر سیاهی‌ها، اعدام، کشتار و خشونت باشد.

دیکتاتوری دینی حاکم در اسفندماه دست‌کم ۱۱۶ تن را اعدام کرده است. همچنین در آماری وحشتناک، ۱۱۴۸ زندانی را در سال ۱۴۰۳ سبعانه اعدام کرده و رکورد ننگین دیگری را به ثبت رسانده است.
در اقدام ضدانسانی دیگری، روز ۲۳ اسفند، یک شهروند به نام #حیدر_محمدی (حسنوند) در #بازداشتگاه_آگاهی_نهاوند، زیر شکنجه مأموران به قتل رسید.
در ادامه این سرکوب‌ها، زندانی سیاسی حاتم اوزدمیر که اکنون در زندان مرکزی ارومیه به اعدام محکوم شده است، درخواست اعاده دادرسی‌اش توسط دیوان عالی کشور رد شده و اجرای حکم اعدام او در هر لحظه محتمل است.

کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" باوجود فشارهای بسیار، دومین عید نوروز را با مقاومت و ایستادگی در برابر سرکوب و اعدام پشت سر گذاشته و امیدوار است که در سال ۱۴۰۴ با توان و اراده‌ای مضاعف، در برابر احکام اعدام ایستادگی کند.

تمام حمایت‌ها در سال گذشته برای ما ارزشمند است. از احزاب، سازمان‌ها و تشکل‌های سیاسی، مدنی و صنفی و حقوق بشری در داخل و خارج از کشور سپاسگزاریم. همچنین قدردان اقشار مختلف، از جمله کارگران، معلمان، پرستاران، بازنشستگان، نویسندگان، هنرمندان، خانواده‌های دادخواه و دانشجویانی هستیم که به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم و به هر شکل با اعدام مخالفت کرده و از این کارزار حمایت کرده‌اند.

ما اکنون در ۳۸ زندان مختلف علیه اعدام بپاخاسته‌ایم تا گامی کوچک در راه نجات جان هزاران زندانی محکوم به اعدام برداریم. زندان‌های نظام مملو از زندانیانی است که ممکن است سال آینده اعدام شوند. از قزلحصار تا شیبان، و از زندان مرکزی تبریز تا وکیل‌آباد، عادل‌آباد، زاهدان، سنندج و ارومیه، می‌توان رد جنایت‌هایی را گرفت که در صورت نبود اقدام جدی، محقق خواهند شد.
به‌عنوان نمونه، از حدود ۱۳۰ زندانی زن در #زندان_لاکان، ۱۴ تن محکوم به اعدام هستند که حکم دو تن به اجرای احکام رفته است. زندان لاکان تنها یک نمونه از ده‌ها زندان است.
در این راستا، همه زندانیان در سراسر کشور و تمامی کسانی که خواهان آزادی و عدالت هستند را فرامی‌خوانیم که به این کارزار پیوسته و از آن حمایت کنند.

زندانیان در کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام"، روز سه‌شنبه ۲۸ اسفند ۱۴۰۳ در شصتمین هفته، در ۳۸ زندان زیر اعتصاب غذا خواهند داشت:

زندان اوین (بند زنان، بند ۴ و ۸)
زندان قزلحصار (واحد ۳ و ۴)
زندان مرکزی کرج
زندان تهران بزرگ
زندان خورین ورامین
زندان چوبیندر قزوین
زندان اراک
زندان خرم‌آباد
زندان اسدآباد اصفهان
زندان دستگرد اصفهان
زندان شیبان اهواز
زندان سپیدار اهواز (بند زنان و مردان)
زندان نظام شیراز
زندان عادل‌آباد شیراز (بند زنان و مردان)
زندان برازجان
زندان رامهرمز
زندان بم
زندان کهنوج
زندان طبس
زندان جوین
زندان مشهد
زندان گنبدکاووس
زندان قائم‌شهر
زندان رشت (بند مردان و زنان)
زندان رودسر
زندان حویق تالش
زندان دیزل‌آباد کرمانشاه
زندان اردبیل
زندان تبریز
زندان ارومیه
زندان سلماس
زندان خوی
زندان نقده
زندان میاندوآب
زندان سقز
زندان بانه
زندان مریوان
زندان کامیاران
هفته شصتم – ۲۸ اسفند ۱۴۰۳
#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام

#قیام_علیه_اعدام
#ژن_ژیان_آزادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

حضور فعالان مدنی و صنفی و کارگری و هم بندی های #منوچهر_فلاح و #شریفه_محمدی در جلوی زندان لاکان رشت و در آستانه تحویل سال نو خورشیدی

با نزدیک شدن به سال نو و با توجه به برگزاری شصتمین هفته سه شنبه های نه به اعدام در زندان لاکان و دیگر زندان های کشور، جمعی از فعالان صنفی و مدنی و کارگری و زندانیان سابق که از هم بندی های منوچهر فلاح و شریفه محمدی  این دو زندانی محکوم به اعدام و محبوس در زندان لاکان هستند، با حضور در جلوی زندان لاکان رشت و برپاکردن سفره هفت سین، خواهان لغو اعدام این دو زندانی و سایر زندانیان محکوم به اعدام شدند.

منوچهر فلاح و شریفه محمدی از اعضای کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام هستند. که به همراه سایر زندانیان محکوم به اعدام سیاسی و غیرسیاسی دیگر جانشان در خطر است.

#اعتراضات_سراسری
#ژن_ژیان_آزادی
#قیام_علیه_اعدام
@bidarzani

🟣 محرومیت از حق درمان آذر کروندی در زندان اوین


آذر کروندی (کوروندی) موسی زاده، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، علی‌رغم حال نامساعد جسمی از اعزام به بیمارستان و رسیدگی پزشکی محروم مانده است.

وی که سابقا به بیماری سرطان مبتلا بوده است، نیاز فوری به جراحی دیسک گردن دارد و از بیماری قلبی نیز در رنج است، اما تا کنون مسئولان زندان اوین از اعزام او به مراکز درمانی و برخورداری از حق مرخصی وی خودداری کردند.


آذر موسی زاده در تاریخ ۸ مردادماه ۱۴۰۲ با اتهام همکاری با «سازمان مجاهدین خلق» جهت تحمل دوران محکومیت خود بازداشت و به زندان اوین منتقل شد. او طی این مدت همواره از اعزام به بیمارستان و رسیدگی پزشکی محروم بوده است.

آذر کروندی، در دی ماه سال ۱۴۰۰، توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی تهران از بابت اتهام اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور از طریق همکاری با سازمان مجاهدین خلق به ۵ سال حبس تعزیری محکوم شد. این حکم نهایتا توسط دادگاه تجدیدنظر استان تهران عینا تایید شد.

این زندانی سیاسی که حدوداً ۶۰ ساله است، در تابستان سال ۱۳۹۸ همراه با #رقیه_سلطان‌میرزانی و #مخصوص_بخارائی بازداشت شد. این سه نفر به‌دلیل برگزاری جلسات مشاوره خانواده در باغ شخصی‌شان در شهریار، تحت پیگرد قرار گرفتند. اتهامات آنان «اجتماع و تبانی از طریق همکاری با سازمان مجاهدین خلق» و «تبلیغ علیه نظام» عنوان شد. آنها پس از تفهیم اتهام، با قرار تأمین آزاد شدند.


#ژن_ژیان_آزادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

‍ ‍
🟣صدور حکم سه سال زندان برای کبری طاهرخانی، معلم و فعال صنفی در قزوین


به گزارش شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران: «کبری طاهرخانی، مدیر مدرسه و فعال صنفی معلمان در قزوین، با حکم دادگاه انقلاب این شهر به ۳ سال حبس تعزیری و ممنوعیت خروج از کشور محکوم شد. این حکم در شعبه دوم دادگاه انقلاب قزوین صادر شده و به او ۲۰ روز فرصت اعتراض و درخواست تجدیدنظر داده شده است.

بر اساس این رأی، ۲ سال از این محکومیت به دلیل اتهام “توهین به رهبری” و یک سال دیگر به اتهام “تبلیغ علیه نظام” در نظر گرفته شده است».


#ژن_ژیان_آزادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🛎 زنگ اول

شورای تحریریه‌ی گاهنامه‌ی فراسوی کندوکاو


این آخرین شماره‌ی «فراسوی کندوکاو» در سال ۱۴۰۳ است. متأسفانه در سال جاری، تنها دو شماره و یک میان‌شماره منتشر کردیم. در شماره‌های قبلی، معمولاً تمرکز بر یک موضوع مشخص داشتیم، اما این شماره حال‌وهوایی متفاوت دارد.

▫️ادامه‌ی متن را در لینک زیر می‌توانید بخوانید 👇

https://telegra.ph/%D8%B2%D9%86%DA%AF-%D8%A7%D9%88%D9%84-03-17


ایمیل:
farasookandokav@gmail.com

آدرس صفحه‌ی اینستاگرام:
Farasooyekandokav

❇️❇️❇️
https://t.me/farasookandokav

🔴 هشتمین شماره گاهنامه‌ی فراسوی کندوکاو منتشر شد.

لطفا ما را به دوستان خود معرفی کنید.

📌 از طریق ایمیل فراسوی کندوکاو مطالب خود را برای ما ارسال نمایید.

ایمیل:
farasookandokav@gmail.com

آدرس صفحه اینستاگرام :
Farasooyekandokav

❇️❇️❇️
https://t.me/farasookandokav

🟣 وضعیت نامناسب لیلا پاشایی و باران ساعدی در زندان سنندج


لیلا پاشایی، فعال حقوق زنان اهل سقز و باران ساعدی، فعال حقوق زنان اهل سنندج که پس از برگزاری مراسم #روز_جهانی_زن بازداشت شدند، کماکان دربند نیروهای امنیتی هستند و جهت اخذ اعترافات اجباری تحت فشار قرار گرفتند.

این دو فعال حقوق زنان به بند قرنطینه‌ی زندان سنندج منتقل شدند و طی این مدت از حق تماس با خانواده و بهره‌مندی از وکیل، محروم ماندند.

⚪️ تداوم این محرومیت، نگرانی‌ها پیرامون وضعیت سلامت و روند پرونده‌سازی‌های امنیتی علیه آنها را افزایش داده است.

#ژن_ژیان_آزادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣 شصت‌ویکمین هفته‌ی کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" در ۳۸ زندان کشور

⚪️ به دار آویختن بیش از ۱۱۵۰ زندانی محکوم به اعدام در سال ۱۴۰۳

کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" در نخستین هفته‌ی سال ۱۴۰۴، آمار اعدام‌های سبعانه‌ی حکومت اعدامی در سال ۱۴۰۳ را به این شرح اعلام می‌کند: در سال ۱۴۰۳، بیش از ۱۱۵۰ زندانی محکوم به اعدام، از جمله ۳۸ زن، به دار آویخته شدند. از میان آنان، ۱۳۵ نفر از هم‌وطنان بلوچ و ۱۰۴ نفر از هم‌وطنان کُرد بودند. همچنین ۵ زندانی سیاسی–عقیدتی اعدام و ۸ تن از زندانیان در ملأ عام، به شیوه‌ای قرون‌وسطایی، حلق‌آویز شدند.
لازم به ذکر است که حدود ۸۵ درصد از اعدام‌های سال ۱۴۰۳ در دوران "ریاست‌جمهوری" پزشکیان صورت گرفته است. این خود نشان می‌دهد که جناح‌های این حکومت در کشتار و اعدام مردم ایران هیچ تفاوتی با یکدیگر ندارند.

ما، اعضای کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام"، متحد و یک‌صدا و با تمام توان، در برابر حکم ضدانسانی اعدام ایستاده‌ایم و از تمامی احزاب، سازمان‌ها، تشکل‌ها و فعالان سیاسی، حقوق بشری، مدنی، صنفی، دادخواهان و... که دغدغه‌ی "حق حیات و حقوق بشر" و مخالفت با اعدام دارند، می‌خواهیم که در سال جدید اقدامات عملی و مؤثرتری برای مقابله با اعدام انجام دهند؛ به امید اینکه سال ۱۴۰۴، سال پایان سرکوب و اعدام و آغاز آزادی برای ایران باشد.

کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام"، در شصت‌ویکمین هفته‌ی خود، روز سه‌شنبه ۵ فروردین ۱۴۰۴، در ۳۸ زندان زیر دست به اعتصاب غذا خواهد زد:

زندان اوین (بند زنان، بند ۴ و ۸)، زندان قزل‌حصار (واحد ۳ و ۴)، زندان مرکزی کرج، زندان تهران بزرگ، زندان خورین ورامین، زندان چوبیندر قزوین، زندان اراک، زندان خرم‌آباد، زندان اسدآباد اصفهان، زندان دستگرد اصفهان، زندان شیبان اهواز، زندان سپیدار اهواز (بند زنان و مردان)، زندان نظام شیراز، زندان عادل‌آباد شیراز (بند زنان و مردان)، زندان برازجان، زندان رامهرمز، زندان بم، زندان کهنوج، زندان طبس، زندان جوین، زندان مشهد، زندان گنبدکاووس، زندان قائمشهر، زندان رشت (بند زنان و مردان)، زندان رودسر، زندان حویق تالش، زندان دیزل‌آباد کرمانشاه، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان ارومیه، زندان سلماس، زندان خوی، زندان نقده، زندان میاندوآب، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان، و زندان کامیاران.

هفته‌ی شصت‌ویکم
سه‌شنبه ۵ فروردین ۱۴۰۴
#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام

#قیام_علیه_اعدام
#ژن_ژیان_آزادی
#اعتراضات_سراسری


@bidarzani

🟣 تجمع و بیانیه ۸ مارس در کُردستان: جنبش زنان به نقطه‌ای بازگشت‌ناپذیر رسیده است


نویسنده: سمیه فاتحی

(متن ارسالی به بیدارزنی)

از متن: «در روز جمعه، ۱۷ اسفند ۱۴۰۳، گروهی از فعالان زن کُرد به مناسبت روز جهانی زنان درسنندج تجمع کردند. علی‌رغم هشدارها و تهدیدهای قبلی، این تجمع با حضورهفت گروه، ازجمله فعالان حقوق زنان سنندج، اتحادیه زنان کُردستان، فعالان حقوق مدنی زنان سنندج، دایکانی آشتی (مادران صلح)، گروه ورزشی ارغوان سنندج، گروه کوهنوردی و فرهنگی چل‌چمه، و اتحادیه معلمان کردستان برگزار شد.

با اینحال، حاکمیت جمهوری اسلامی، با واکنشی سرکوبگرایانه به استقبال این تجمع رفت: بازداشت، تهدید، واعمال خشونت علیه فعالان زن کُرد. پیش ازبرگزاری تجمع ۸ مارس، نیروهای امنیتی چندین فعال زن کُرد ازجمله بهار زنگی‌بند، سیمین چایچی و ثریا خضری را احضار کرده و هشدار داده بودند که از شرکت در هرگونه تجمع مرتبط با روز جهانی زنان خودداری کنند. در روزهای پس از این تجمع، چهار فعال زن کُرد —باران سعیدی، لیلا پاشایی، سهیلا مطاعی و سوما محمدزاده—در ارتباط با مشارکت در این رویداد توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند. نکته‌ی قابل توجه این است که سه تن از آنان—سعیدی، پاشایی و مطاعی—پیشتر در جریان خیزش ژینا نیز بازداشت شده بودند.
 
این روند سرکوب نشان‌دهنده‌ی سیاست مستمر حکومت در جرم‌انگاری مقاومت فمینیستی و بازداشت خودسرانه‌ی کنشگران زن کُرد است. دستگیری فعالان زن کُرد بازتابی از وحشت حکومت از همبستگی و سازمان‌یافتگی این زنان است. در سال‌های اخیر، جنبش زنان در ایران و کُردستان با سطح بی‌سابقه‌ای از خشونت دولتی مواجه شده است. بااین‌حال، تجمع و بیانیه ۸ مارس نه‌تنها نمادی از همبستگی زنان بود، بلکه تجلی مقاومت زنان کُرد در برابر سرکوب‌های فزاینده‌ی اخیر است... »


ادامه‌ی متن را در لینک زیر بخوانید:

https://shorturl.at/BuwUs


#ژن_ژیان_آزادی
#قیام_علیه_اعدام
#اعتراضات_سراسری


@bidarzani