🦠اول زنده بمان
بیل گیتس می‌گفت آینده تمدن را جنگ تهدید نمی‌کند، #ویروس می‌کند. دو شب پیش بیمارستان بودم. ۱۲ روز مانده تا احتمالاً اگر مبتلا شده باشم، علائم ظاهر شود. احتمالاً کم کم داریم عاقل‌تر و فرهیخته‌تر می‌شویم و دیگر تا تقّی به توقی خورد، به هم حمله نمی‌کنیم. اصلاً شاید روزی برسد که همه دنیا غلاف کنند؛ دیگر سلاح و ارتشی نباشد. باحال است. نه؟
اگر داروین راست گفته باشد، این طبیعت مشکلی با ویروس‌ها ندارد. اتفاقاً از وجودشان استقبال هم می‌کند؛ چون آن‌ها با کم‌ترین امکانات زنده‌اند. یک توپ پر از ژن که هیچ کاری بلد نیست به جز مجبور کردن سلول‌های زنده به تولید ده‌ها و صدها ویروس مثل خودش. ویروس نه غذا می‌خواهد و نه هوا. ویروس هیچ کاری بلد نیست، جز اینکه می‌داند چطور باقی بماند.
بنی آدم لااقل به برکت مغزِ تکامل‌یافته‌شان، یک ویژگی خوب (و بد) دارند: یادگیری و حافظه. همان چیزی که کمک‌شان کرده زبان داشته باشند، ابزار بسازند، از طبیعت الگو بگیرند (و البته درد دلتنگی پاره‌شان کند.)
ما هواپیما را از پرنده‌ها، دوربین را از چشم، نیروگاه خورشیدی را از برگ گیاهان و رادار را از خفاش تقلید کرده‌ایم. ما بهتر از خیلی جانداران، اول طبیعت را شناختیم و بعد سوارش شدیم. مثل مگس نبودیم که هزار بار سرش را به شیشه می‌کوبد اما سوراخ پنجره را پیدا نمی‌کند. ما یاد گرفتیم و قانون حیات را کشف کردیم: هرکس امکانات کم‌تری برای زندگی بخواهد، بیش‌تر زنده می‌ماند. هرچه بی‌نیازتر، ماناتر.
این را هم حکومت‌ها از ویروس‌ها یاد گرفته‌اند: اولویت غذا نیست، هوا نیست. اول باید بتوانی بجنگی، دشمنت را بترسانی یا حذف کنی. همین برای زنده ماندن کافی است. وقتی زنده ماندنت قطعی شد، باید به فکر چیزهای دیگر بیفتی.
آمیگدل @amigdel
بیل گیتس می‌گفت آینده تمدن را جنگ تهدید نمی‌کند، #ویروس می‌کند. دو شب پیش بیمارستان بودم. ۱۲ روز مانده تا احتمالاً اگر مبتلا شده باشم، علائم ظاهر شود. احتمالاً کم کم داریم عاقل‌تر و فرهیخته‌تر می‌شویم و دیگر تا تقّی به توقی خورد، به هم حمله نمی‌کنیم. اصلاً شاید روزی برسد که همه دنیا غلاف کنند؛ دیگر سلاح و ارتشی نباشد. باحال است. نه؟
اگر داروین راست گفته باشد، این طبیعت مشکلی با ویروس‌ها ندارد. اتفاقاً از وجودشان استقبال هم می‌کند؛ چون آن‌ها با کم‌ترین امکانات زنده‌اند. یک توپ پر از ژن که هیچ کاری بلد نیست به جز مجبور کردن سلول‌های زنده به تولید ده‌ها و صدها ویروس مثل خودش. ویروس نه غذا می‌خواهد و نه هوا. ویروس هیچ کاری بلد نیست، جز اینکه می‌داند چطور باقی بماند.
بنی آدم لااقل به برکت مغزِ تکامل‌یافته‌شان، یک ویژگی خوب (و بد) دارند: یادگیری و حافظه. همان چیزی که کمک‌شان کرده زبان داشته باشند، ابزار بسازند، از طبیعت الگو بگیرند (و البته درد دلتنگی پاره‌شان کند.)
ما هواپیما را از پرنده‌ها، دوربین را از چشم، نیروگاه خورشیدی را از برگ گیاهان و رادار را از خفاش تقلید کرده‌ایم. ما بهتر از خیلی جانداران، اول طبیعت را شناختیم و بعد سوارش شدیم. مثل مگس نبودیم که هزار بار سرش را به شیشه می‌کوبد اما سوراخ پنجره را پیدا نمی‌کند. ما یاد گرفتیم و قانون حیات را کشف کردیم: هرکس امکانات کم‌تری برای زندگی بخواهد، بیش‌تر زنده می‌ماند. هرچه بی‌نیازتر، ماناتر.
این را هم حکومت‌ها از ویروس‌ها یاد گرفته‌اند: اولویت غذا نیست، هوا نیست. اول باید بتوانی بجنگی، دشمنت را بترسانی یا حذف کنی. همین برای زنده ماندن کافی است. وقتی زنده ماندنت قطعی شد، باید به فکر چیزهای دیگر بیفتی.
آمیگدل @amigdel