👈 بیانیه جمعی از فعالین و زندانیان سیاسی سراسر کشور به مناسبت #روز_جهانی_کارگر و روز #معلم

♦️ما امضا کنندگان این بیانیه ضمن شاد باش فرا رسیدن #اول_ماه_می ( #روز_جهانی_کارگر ) و #روز_معلم  اعلام میداریم :

♦️چه کارگر چه معلم و چه پرستار و کارمند و راننده و یا دانشجو همگی کارگریم و بیانیه روز جهانی کارگر امسال نباید یک بیانیه شعاری و غیر اجرایی باشد

♦️بیانیه روز جهانی کارگر امسال ( ۱۴۰۲ شمسی - ۲۰۲۳ میلادی) باید یک بیانیه کاملا اجرایی و عملیاتی و صریح و قاطع باشد و از همه ی کارگران سراسر کشور دعوت به پایان دادن به تجمعات صنفی محدود و پراکنده و غیر مستمر نماید

♦️چرا که اساسا جمهوری اسلامی ایران یک حکومت نیست بلکه یک فرقه تبهکار است که ۴۴ ساله ایران ما را غصب کرده است و مردم ایران را به اسارت گرفته و به جان و مال و ناموس ما مردم تجاوز و تعدی و دست درازی میکند

♦️در چنین شرایطی تجمعات صنفی نقش سوپاپ اطمینان برای حفظ و بقای فرقه تبهکار جمهوری اسلامی را بازی میکند و خود جمهوری اسلامی از این تجمعات در جهت شناسایی و سرکوب مردم ( کارگران ) استفاده می کند.

👈علاوه بر این با بکارگیری فعال نماهای صنفی وابسته به خود و همچنین اعضای وابسته به سازمان مجاهدین خلق و چپهای افراطی با ماسک و نقاب صنفی طی سالیان دراز بقای خود را استمرار و تداوم بخشیده و حیات خود را تضمین نموده است .

♦️این بیانیه می بایست آحاد مردم اهم از کارگران و کارمندان و معلمان و اساتید و پزشکان و پرستاران و دانشجویان و دانش آموزان سراسر کشور را که به واقع همگی کارگر و برده این رژیم اشغالگر هستند را دعوت به دست کشیدن از کار و تحصیل به صورت فوری و همگانی و هماهنگ و همزمان  و پیوستن به اعتصابات سراسری نماید .

👈عدم دعوت آحاد مردم به دست کشیدن از کار و تحصیل و عدم دعوت به آغاز اعتصابات سراسری فوری و هماهنگ و همگانی و همزمان توسط اتحادیه ها و سندیکاها و کانون های صنفی همچنین فعالین صنفی خیانت و جنایتی به مراتب بزرگتر و بدتر از خیانت و جنایت فرقه تبهکار جمهوری اسلامی است حال چه عمدی باشد و چه سهوی !

👈 ما امضا کنندگان این بیانیه منتظر یک بیانیه قوی و عملیاتی از سوی اتحادیه ها و سندیکاها و انجمن های صنفی همچنین فعالین صنفی مردمی و مستقل بدون ماسک و نقاب صنفی (فعال نما) هستیم و از آنان می خواهیم در حق اعضای صنوف خود خیانت نکرده و منافع ملی مردم را قربانی منافع حزبی یا شخصی خود ننمایند و قویا اعلام میداریم مردم هوشمندانه عملکرد اتحادیه ها و اصناف و سندیکاها و فعالین صنفی را رصد نموده و از پشت پرده فعال نماهای صنفی وابسته به گروه های مذکور با ماسک و نقاب و پوشش صنفی مطلع هستند و بزودی توسط مردم و رسانه های مردمی و شبکه های اجتماعی معرفی و رسوا خواهند شد .

پاینده ایران

دوشنبه ۲۸ فروردین ۲۵۸۲ شاهنشاهی ( ۱۴۰۲ شمسی )


سیروس قرچه
میلاد حسن لوئی
میثم غلامی
علی اصغر حسنی راد
احمد رضا حسنی
محمد ذکاوتی
سجاد بخشعلی
محبوبه رضایی
مهریار ظفرمهر
غلامحسین بروجردی
امید ناصحی
مجید حسینی نژاد
رضا نوروزی
خالد پیرزاد
مهدی قراگوزلو
کاظم علینژاد بارانلو
شهاب سلطانیان
رسول جلیل پور
حجت اله رافعی
رضا مهرگان
مهدی مسکین نواز
رضا محمدحسینی
مهران آذری دلفان
مهدی شهبازی
وحیدسرخ گل
وحیدقدیرزاده
محمدرضا چالنگ
پویا جگروند
محمد سلطانی
سهراب حسنخانی
لینک عضویت کانال
با ما همراه باشید در آخرین خبرهای مبارزات مردم ایران.
https://t.me/Rednews5
#خبرسرخ

✌️🚩🚩🚩🚩🚩🚩✌️

روزی فرا خواهد رسید که کارگران جهان عیله نابرابری ، تبعیض ، فقر و استثمار می ایستند! :
ما دیگر این زندگی را نمی‌خواهیم! آن وقت قدرت رویایی کسانی که تنها به اتکای حرص و آز خود قوی هستند فروخواهد ریخت...
#اول_ماه_می
#روز_جهانی_کارگر
#اتحاد_جنبش_های_اجتماعی
#زنده_باد_جنبش_نان_کار_آزادی
لینک عضویت کانال
با ما همراه باشید در آخرین خبرهای مبارزات مردم ایران.
https://t.me/Rednews5
#خبرسرخ

✌️🚩🚩🚩🚩🚩🚩✌️

دست‌های خالیِ زنان کارگر در سال‌های پیریِ زودرس/ رنج مشترکی که جغرافیا نمی‌شناسد


...با دومی روی نیمکت‌های یکی از ایستگاه‌های متروی تهران دیدار می‌کنم؛ ساعات‌های پایانی یک بعدازظهر بهاری‌ست، برای درمان زخم معده شدید به بیمارستانی در تهران آمده و می‌خواهد به اسلامشهر برگردد، او حتی دفترچه بیمه هم ندارد؛ در تمام این سال‌ها، یک بیمه‌ی ساده دستش نداده‌اند اما روی دست‌هایش اثرات تیره‌ی سال‌ها کار سخت در کارگاه‌های مختلف از سبزی پاک‌کنی تا بسته بندی قند و مواد غذایی به چشم می‌خورد؛ دست‌ها خیلی پیر است حدوداً شصت ساله اما این زن تازه به چهل سالگی پا گذاشته است.....
درد دل‌های زن اول در نزدیکی‌های آنجایی که زاهدانی‌ها فلکه‌ی رستم می‌گویند، بیش از حد شبیه درددل‌ها و صحبت‌های زن دوم در ایستگاه مترویی در تهران است. زنِ ساکن اسلامشهر که سال‌ها پیش از روستاهای اردبیل «پیِ کار» به تهرانِ بزرگ مهاجرت کرده و بعد از متارکه با همسر به نان آور خانواده بدل شده – تنها نان آور یک خانواده سه نفره- از همان دردهایی رنج می‌برد که زن هنرمند بلوچ در زاهدان؛ هیچ کدام حقوق ثابت ندارند، کارشان کارمزدی و در نهایت روزمزدی‌ست؛ هر دو علیرغم توانمندی‌های بسیار و سال‌ها کار سخت، همچنان بیمه ندارند و برای یک بیماری کوچک باید معطل و سرگردان باشند، ضمن اینکه بعد از سال‌ها زحمت کشیدن هیچ امیدی به بازنشستگی و مستمری ناچیزِ آن هم نیست.
و البته مهم‌تر از هرچیز دیگر، رنجِ بی‌سرپناهی‌ست؛ زنان سرپرست خانواری که با هزار و یک زحمت نان شب خانواده‌ی خود را به دست می‌آورند، خانه ندارند و با این شرایط سخت زندگی، دیگر در خود توان پرداخت اجاره خانه را نمی‌بینند؛ هیچ دولتی در دهه‌های اخیر به فکر تامین مسکن، یک چاردیواری حداقلی و ساده برای زنان بدون سرپرست و نان آور، نبوده‌ است؛ در هیچ یک از طرح‌های رنگارنگِ مسکن، این زن‌ها که سرمایه و آورده‌ی چندانی ندارند و متقاضیان بالقوه‌ی وام‌های سنگین و بهره‌های درشت آن نیستند، در اولویت قرار نگرفته‌اند.
زبان مشترکِ رنج
این دو زن، در دو جغرافیای متفاوت و با دو لهجه‌ی مختلف، با زبانی مشترک سخن می‌گویند؛ زبان رنج، زبان مشترک زنان کارگر در اقتصادی‌ست که به حال خود رها شده و نظام خشن عرضه و تقاضا از نوع دلالی و واسطه‌گری، مناسبات کلیدی آن را تعیین می‌کند. رقیه، زن بلوچ می‌گوید «قدر هنر دست ما را نمی‌دانند، مسئولان هیچ برنامه و نمایشگاهی با خرج خودشان برگزار نمی‌کنند تا مجبور نباشیم حاصل ساعت‌ها سوزن زدن و نخ بافتن را به دلالان و واسطه‌ها به قیمت بسیار پایین بفروشیم و سر خودمان بی‌کلاه بماند». زهرا که زنی از روستاهای اردبیل است، می‌گوید «سال‌ها کار کرده‌ام اما حمایتی از ما نمی‌شود؛ بیمه و بازنشستگی‌ای برای زنان کارگری که رسمی و بیمه شده نیستند، وجود ندارد تا ما به ناچار هر سال در یک کارگاه جدید زیر دست سودجویان استثمار نشویم و کارمزدی کار نکنیم.»👇

#فقر_زنانه
#بی_حقوقی
#درد_مشترک
#زنان_کارگر
#تشکل_مستقل_زنان
#زن_زندگی_آزادی
#اول_ماه_می
لینک عضویت کانال
با ما همراه باشید در آخرین خبرهای مبارزات مردم ایران.
https://t.me/Rednews5
#خبرسرخ

✌️🚩🚩🚩🚩🚩🚩✌️