#محمد_سلمانی


بی حرمتی به ساحت خوبان قشنگ نیست

باور كنید پاسخ آیینه سنگ نیست

سوگند می خورم به مرام پرندگان

در عرف ما سزای پریدن تفنگ نیست

با برگ گل نوشته به دیوار باغ ما

وقتی بیا كه حوصلة غنچه تنگ نیست

در كارگاه رنگرزانِ دیار ما

رنگی برای پوشش آثار ننگ نیست

از بردگی مقام بلالی گرفته اند

در مكتبی كه عزّت انسان به رنگ نیست

دارد بهار می گذرد با شتاب عمر

فكری كنید فرصت پلكی درنگ نیست

وقتی كه عاشقانه بنوشی پیاله را

فرقی میان طعم شراب و شرنگ نیست

تنها یكی به قلّه تاریخ می رسد

هر مرد پا شكسته كه تیمور لنگ نیست

#محمد_سلمانی


وقتی کــه حکمران چمن باد می شود
اول تبر حوالــه ی شمشاد می شود
دیگر چــه مکتب و چــه مرام و چــه مسلکی ؟
در گلشنی کــه قبلــه نما باد می شود
بلبل خموش ، غنچــه گرفتار ، گل ملول
یعنی چمن مدینــه ی بیداد می شود
جایی کــه سنگ زمزمــه ی عشق سر دهد
آنجاست ، تیشــه قاتل فرهاد می شود
یک عمر آن کــه بود مجلد بــه جلد دوست
در گیر و دار حادثــه جلاد می شود
راز قبیلــه را بفروشد بــه ارزنی
صیدی کــه سرسپرده ی صیاد می شود
زخمی کــه اعتماد ز نیرنگ می خورد
هر روز هر چــه می گذرد حاد می شود
ساقی بریز باده ، مخور غم ، کــه پیر گفت
روزی بنای میکده آباد می شود

#محمد_سلمانی


مار از پونــه . من از مار بدم می آید

یعنی از عامل آزار بدم می آید

هم ازین هرزه علف های چمن بیزارم

هم ز همسایگی خار بدم می آید

کاش می شد بنویسم بزنم بر در باغ

کــه من از این همــه دیوار بدم می آید

دوست دارم بــه ملاقات سپیدار روم

ولی از مرد تبردار بدم می آید

ای صبا! بگذر و بر مرد تبردار بگو

کــه من از کار تو بسیار بدم می آید

عمق تنــهایی احساس مرا دریابید

دارد از آینــه انگار بدم می آید

آه . ای گرمی دستان زمستانی من

بی تو از کوچــه و بازار بدم می آید

لحظــه ها مثل ردیف غزلم تکراریست

آری از این همــه تکرار بدم می آید