تفکری از نیچه



به اعتقاد نیچه،

مسیحیت از افکار بردگان ترسوی امپراتوری روم نشات گرفته‌است.

بردگانی که دل و جرئت صعود به ارتفاعات کوهستانی را نداشتند و بنابراین برای خودشان فلسفه‌ای ساختند که ادعا می‌کرد رفتارهای حقیرانه آنها فضیلت است.

مسیحیان می‌خواستند از مولفه‌های واقعی رضایت خاطر (مقام و منصب، رابطه جنسی، مهارت عقلانی و فکری، خلاقیت) بهره‌مند شوند ولی شجاعت نداشتند سختی‌هایی را تحمل کنند که لازمه این چیزهای خوب است؛

بنابراین عقیده ریاکارانه‌ای را رواج دادند که همان چیزی را لعن و نفرین می‌کرد که دوست داشتند و به آن متمایل بودند ولی آنقدر ضعیف بودند که نمی‌توانستند برای کسب آن مبارزه کنند

و همزمان چیزی را می‌ستودند که دوست نداشتند ولی تصادفاً از آن بهره‌مند بودند. ضعیف بودن به «خوب بودن»، حقارت به «فروتنی»، فرمانبرداری از افراد مورد تنفر به «اطاعت» و به بیان صریح نیچه، «ناتوانی از انتقام‌گیری» به «بخشایش» بدل شد.


#فردریش_نیچه

اهمیت دادن
از عشق، عشقی دیگر میسازد

دلتنگم و دیدارِ تو درمان من است
بیرنگِ رُخت زمانه زندانِ من است
بر هیچ دلی مباد و بر هیچ تنی
آنچ از غمِ هجرانِ تو بر جانِ من است


#مولوی

روح در واقع عطر شراب زندگی است، چیزی نیست که در زندگی دمیده شود، بلکه از زندگی می تراود.

#جوزف_کمبل

فردی با استعدادهای والا و نادرِ ذهنی، که به حرفه‌ای صرفا مفید گمارده شود؛ مانند یک ظرف باارزش تزئین شده با زیباترین نقش‌هاست که به جای دیگ آشپزخانه استفاده شود.

#ارتور_شوپنهاور

با مرگ سر و کاری ندارم. وقتی من هستم، او نیست؛ وقتی او باشد، من نیستم.

#اپیگور

مردمان جهان از خُرد تا بزرگ، تارهای سست از آرزوهای گران بر گرد خویش می تنند و خود، عنکبوت وار میان آنها جای می گیرند. ناگهان ضربت جارویی این تارهای سست را از هم می گسلد. آنگاه همه فریاد بر می آورند که کاخی آراسته به دست ستم ویران شده است.

#گوته