Takaloo Nursing Academy
#bioethical principle The bioethical principles are fundamental ethical concepts used to guide decision-making and actions in healthcare and biomedical research. The four core principles of bioethics are: 1. Autonomy: Definition: Respecting the individual's…
#اصل اخلاق زیستی
اصول اخلاق زیستی مفاهیم اخلاقی اساسی هستند که برای هدایت تصمیم گیری و اقدامات در مراقبت های بهداشتی و تحقیقات زیست پزشکی استفاده می شوند. چهار اصل اصلی اخلاق زیستی عبارتند از:
1. خودمختاری:
تعریف: احترام به حق فرد برای تصمیم گیری خود.
کاربرد: ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی باید به حقوق بیماران برای انتخاب آگاهانه در مورد مراقبت خود احترام بگذارند، حتی اگر این انتخاب ها برخلاف توصیه های پزشکی باشد، تا زمانی که بیمار ظرفیت تصمیم گیری را داشته باشد.
2. سودمندی:
تعریف: عمل به نفع بیمار از طریق ترویج خیر و عدم ضرر.
کاربرد: ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی باید به طور فعال رفاه بیماران را ارتقا دهند و مداخلاتی را ارائه دهند که به نفع آنها باشد و در عین حال از اقداماتی که می تواند باعث آسیب شود اجتناب کنند.
3. عدم سوء استفاده:
تعریف: «آسیب نرسانید».
کاربرد: ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی باید از آسیب رساندن به بیماران، چه از طریق اقدامات، مداخلات، یا کوتاهی ها اجتناب کنند. این اصل بر پیشگیری از آسیب و اطمینان از به حداقل رساندن خطرات تأکید دارد.
4. عدالت:
تعریف: رفتار منصفانه و عادلانه با همه بیماران.
کاربرد: منابع مراقبت های بهداشتی باید به طور عادلانه توزیع شود و با همه بیماران بدون توجه به عواملی مانند نژاد، جنسیت، وضعیت اجتماعی-اقتصادی یا ویژگی های شخصی با احترام برابر رفتار شود. این همچنین شامل رسیدگی به نابرابری ها در مراقبت می شود.
سایر ملاحظات اخلاقی:
محرمانه بودن: احترام به حریم خصوصی اطلاعات بیمار و اطمینان از عدم افشای آن بدون رضایت، مگر در مواردی که قانون الزامی کند.
صداقت: صادق بودن و صادق بودن با بیماران، ارائه تمام اطلاعات لازم برای تصمیم گیری آگاهانه.
وفاداری: وفادار بودن و وفاداری به رابطه بیمار و ارائه دهنده، اطمینان از اعتماد و صداقت در تعاملات.
این اصول به راهنمایی متخصصان مراقبت های بهداشتی در اتخاذ تصمیمات اخلاقی کمک می کند که هم به حقوق افراد و هم به رفاه جمعی جامعه احترام می گذارد.
اصول اخلاق زیستی مفاهیم اخلاقی اساسی هستند که برای هدایت تصمیم گیری و اقدامات در مراقبت های بهداشتی و تحقیقات زیست پزشکی استفاده می شوند. چهار اصل اصلی اخلاق زیستی عبارتند از:
1. خودمختاری:
تعریف: احترام به حق فرد برای تصمیم گیری خود.
کاربرد: ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی باید به حقوق بیماران برای انتخاب آگاهانه در مورد مراقبت خود احترام بگذارند، حتی اگر این انتخاب ها برخلاف توصیه های پزشکی باشد، تا زمانی که بیمار ظرفیت تصمیم گیری را داشته باشد.
2. سودمندی:
تعریف: عمل به نفع بیمار از طریق ترویج خیر و عدم ضرر.
کاربرد: ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی باید به طور فعال رفاه بیماران را ارتقا دهند و مداخلاتی را ارائه دهند که به نفع آنها باشد و در عین حال از اقداماتی که می تواند باعث آسیب شود اجتناب کنند.
3. عدم سوء استفاده:
تعریف: «آسیب نرسانید».
کاربرد: ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی باید از آسیب رساندن به بیماران، چه از طریق اقدامات، مداخلات، یا کوتاهی ها اجتناب کنند. این اصل بر پیشگیری از آسیب و اطمینان از به حداقل رساندن خطرات تأکید دارد.
4. عدالت:
تعریف: رفتار منصفانه و عادلانه با همه بیماران.
کاربرد: منابع مراقبت های بهداشتی باید به طور عادلانه توزیع شود و با همه بیماران بدون توجه به عواملی مانند نژاد، جنسیت، وضعیت اجتماعی-اقتصادی یا ویژگی های شخصی با احترام برابر رفتار شود. این همچنین شامل رسیدگی به نابرابری ها در مراقبت می شود.
سایر ملاحظات اخلاقی:
محرمانه بودن: احترام به حریم خصوصی اطلاعات بیمار و اطمینان از عدم افشای آن بدون رضایت، مگر در مواردی که قانون الزامی کند.
صداقت: صادق بودن و صادق بودن با بیماران، ارائه تمام اطلاعات لازم برای تصمیم گیری آگاهانه.
وفاداری: وفادار بودن و وفاداری به رابطه بیمار و ارائه دهنده، اطمینان از اعتماد و صداقت در تعاملات.
این اصول به راهنمایی متخصصان مراقبت های بهداشتی در اتخاذ تصمیمات اخلاقی کمک می کند که هم به حقوق افراد و هم به رفاه جمعی جامعه احترام می گذارد.