Ch 8 q 138
Page 904
Disseminated intravascular coagulopathy
@takaloo_rn

Ch 8 q 147
Page 914
Marfan's syndrome
@takaloo_rn

Ch 8 q 154
Page 920
Cushing's syndrome
@takaloo_rn

Ch 8 q 172
Page 939
Autonomic dysreflexia

#lithium carbonate is commonly used in psychiatric medicine to treat bipolar disorder, a mental health condition characterized by periods of depression and mania (elevated mood). Lithium is considered a mood stabilizer, meaning it helps to regulate mood swings and prevent episodes of mania and depression.

Lithium carbonate works by modulating neurotransmitter activity in the brain, particularly serotonin and norepinephrine, which are involved in regulating mood and behavior. It also affects the activity of certain proteins and enzymes in brain cells, helping to stabilize mood and reduce symptoms of bipolar disorder.

When used appropriately and under medical supervision, lithium carbonate can be highly effective in managing symptoms of bipolar disorder and preventing relapse. However, it requires careful monitoring of blood levels to ensure that it remains within a therapeutic range and to minimize the risk of side effects, which can include:

1. Increased thirst and urination
2. Hand tremors
3. Weight gain
4. Nausea and vomiting
5. Diarrhea
6. Fatigue
7. Muscle weakness
8. Impaired memory or concentration

In rare cases, long-term use of lithium carbonate may also affect thyroid function or kidney function. Therefore, regular blood tests are typically required to monitor levels of lithium in the blood, as well as kidney and thyroid function, to ensure safety and effectiveness of treatment.

It's important for individuals prescribed lithium carbonate to take it exactly as directed by their healthcare provider and to communicate any concerns or side effects experienced during treatment. Adjustments to dosage or alternative treatments may be necessary based on individual response and tolerance.
@takaloo_rn

#lithium carbonate
@takaloo_rn

کربنات لیتیوم معمولاً در پزشکی روانپزشکی برای درمان اختلال دوقطبی، یک وضعیت سلامت روان که با دوره‌های افسردگی و شیدایی (خلق بالا) مشخص می‌شود، استفاده می‌شود. لیتیوم به عنوان یک تثبیت کننده خلق و خو در نظر گرفته می شود، به این معنی که به تنظیم نوسانات خلقی و جلوگیری از دوره های شیدایی و افسردگی کمک می کند.

کربنات لیتیوم با تعدیل فعالیت انتقال دهنده های عصبی در مغز، به ویژه سروتونین و نوراپی نفرین، که در تنظیم خلق و خو و رفتار نقش دارند، عمل می کند. همچنین بر فعالیت پروتئین ها و آنزیم های خاص در سلول های مغز تأثیر می گذارد و به تثبیت خلق و خو و کاهش علائم اختلال دوقطبی کمک می کند.

در صورت استفاده مناسب و تحت نظارت پزشکی، کربنات لیتیوم می تواند در مدیریت علائم اختلال دوقطبی و جلوگیری از عود بسیار موثر باشد. با این حال، این نیاز به نظارت دقیق بر سطح خون دارد تا اطمینان حاصل شود که در محدوده درمانی باقی می ماند و خطر عوارض جانبی به حداقل می رسد، که می تواند شامل موارد زیر باشد:

1. افزایش تشنگی و ادرار
2. لرزش دست
3. افزایش وزن
4. حالت تهوع و استفراغ
5. اسهال
6. خستگی
7. ضعف عضلانی
8. اختلال در حافظه یا تمرکز

در موارد نادر، استفاده طولانی مدت از کربنات لیتیوم ممکن است بر عملکرد تیروئید یا عملکرد کلیه تأثیر بگذارد. بنابراین، معمولاً برای نظارت بر سطح لیتیوم در خون و همچنین عملکرد کلیه و تیروئید، برای اطمینان از ایمنی و اثربخشی درمان، آزمایش‌های خون منظم لازم است.

برای افرادی که کربنات لیتیوم تجویز می‌کنند، مهم است که آن را دقیقاً طبق دستور ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود مصرف کنند و هرگونه نگرانی یا عوارض جانبی را که در طول درمان تجربه می‌کنند، در میان بگذارند. تنظیم دوز یا درمان های جایگزین ممکن است بر اساس پاسخ فردی و تحمل لازم باشد.

dizziness vs lightheadedness



Dizziness and lightheadedness are two terms often used interchangeably, but they describe distinct sensations that people may experience differently.

1. Dizziness: Dizziness is a broad term that encompasses various sensations of unsteadiness, imbalance, or disorientation. It can feel like spinning, floating, or a sensation of being off-balance. Dizziness can be caused by problems with the inner ear (such as benign paroxysmal positional vertigo), disturbances in the vestibular system (which controls balance), changes in blood pressure or blood flow, dehydration, medication side effects, anxiety, or other medical conditions.

2. Lightheadedness: Lightheadedness is a feeling of faintness, wooziness, or near-fainting. It often occurs when there is a temporary reduction in blood flow to the brain, leading to a sensation of dizziness or feeling faint. Lightheadedness can be caused by a sudden drop in blood pressure (orthostatic hypotension), dehydration, standing up too quickly, prolonged standing, or certain medications.

While both dizziness and lightheadedness can be bothersome and may indicate an underlying medical issue, they are distinct sensations that may have different causes and triggers. It's important to pay attention to the specific sensations you are experiencing and any accompanying symptoms, as this can help healthcare providers determine the underlying cause and recommend appropriate treatment or management strategies. If you experience persistent or severe dizziness or lightheadedness, it's important to seek medical attention for evaluation and diagnosis.
سرگیجه و سبکی سر دو اصطلاح هستند که اغلب به جای هم استفاده می شوند، اما آنها احساسات متمایزی را توصیف می کنند که ممکن است افراد به طور متفاوت تجربه کنند.

1. سرگیجه: سرگیجه یک اصطلاح گسترده است که شامل احساسات مختلف بی ثباتی، عدم تعادل یا بی نظمی می شود. می تواند مانند چرخیدن، شناور بودن یا احساس عدم تعادل باشد. سرگیجه می‌تواند ناشی از مشکلات گوش داخلی (مانند سرگیجه موضعی حمله‌ای خوش‌خیم)، اختلال در سیستم دهلیزی (که تعادل را کنترل می‌کند)، تغییرات فشار خون یا جریان خون، کم‌آبی، عوارض جانبی دارو، اضطراب یا سایر شرایط پزشکی ایجاد شود. .

2. سبکی سر: سبکی سر احساس غش، پژمردگی یا نزدیک به غش است. اغلب زمانی اتفاق می افتد که جریان خون به مغز کاهش می یابد و منجر به احساس سرگیجه یا احساس ضعف می شود. سبکی سر می تواند ناشی از افت ناگهانی فشار خون (افت فشار خون ارتواستاتیک)، کم آبی، ایستادن خیلی سریع، ایستادن طولانی مدت یا مصرف برخی داروها باشد.

در حالی که هم سرگیجه و هم سبکی سر می‌توانند آزاردهنده باشند و ممکن است نشان‌دهنده یک مشکل پزشکی زمینه‌ای باشند، اما این احساسات متمایز هستند که ممکن است دلایل و محرک‌های متفاوتی داشته باشند. مهم است که به احساسات خاصی که تجربه می کنید و علائم همراه آن توجه کنید، زیرا این امر می تواند به ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی کمک کند تا علت اصلی را تعیین کنند و درمان یا استراتژی های مدیریتی مناسب را توصیه کنند. اگر دچار سرگیجه مداوم یا شدید یا سبکی سر هستید، مهم است که برای ارزیابی و تشخیص به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.
@takaloo_rn

dizziness vs lightheadedness chatgpt
@takaloo_rn

Dementia is a general term used to describe a group of symptoms associated with a decline in memory, thinking, reasoning, and other cognitive abilities that interferes with a person's daily functioning. It is not a specific disease but rather a syndrome caused by various underlying conditions or diseases. Dementia is typically progressive, meaning that symptoms worsen over time.

There are many different types of dementia, with Alzheimer's disease being the most common form, accounting for the majority of cases. Other types of dementia include vascular dementia, Lewy body dementia, frontotemporal dementia, and mixed dementia (when more than one type of dementia occurs simultaneously).

The symptoms of dementia can vary depending on the type and stage of the condition, but may include:

1. Memory loss, particularly of recent events or information
2. Difficulty with problem-solving, planning, and decision-making
3. Confusion, disorientation, and getting lost in familiar places
4. Difficulty with language, such as finding words or understanding speech
5. Changes in mood or behavior, such as depression, agitation, or irritability
6. Withdrawal from social activities and hobbies
7. Trouble with daily tasks, such as managing finances or personal care

The exact cause of dementia depends on the type of dementia, but common underlying factors include abnormal protein deposits in the brain, such as beta-amyloid plaques and tau tangles (seen in Alzheimer's disease), or damage to blood vessels in the brain (seen in vascular dementia).

While there is currently no cure for most types of dementia, treatment focuses on managing symptoms, slowing the progression of the disease, and improving quality of life. This may include medications to help manage cognitive symptoms, behavioral interventions, supportive care, and assistance with activities of daily living. Early diagnosis and intervention are important for optimizing treatment outcomes and providing appropriate support and resources for individuals with dementia and their caregivers.

زوال عقل یک اصطلاح کلی است که برای توصیف گروهی از علائم مرتبط با کاهش حافظه، تفکر، استدلال و سایر توانایی های شناختی که در عملکرد روزانه فرد اختلال ایجاد می کند، استفاده می شود. این یک بیماری خاص نیست، بلکه یک سندرم ناشی از شرایط یا بیماری های زمینه ای مختلف است. دمانس معمولاً پیشرونده است، به این معنی که علائم با گذشت زمان بدتر می شوند.

انواع مختلفی از زوال عقل وجود دارد که بیماری آلزایمر شایع ترین شکل آن است که اکثر موارد را تشکیل می دهد. انواع دیگر زوال عقل عبارتند از زوال عقل عروقی، زوال عقل لوی بادی، دمانس فرونتومپورال و دمانس مختلط (زمانی که بیش از یک نوع دمانس به طور همزمان رخ می دهد).

علائم زوال عقل بسته به نوع و مرحله بیماری می تواند متفاوت باشد، اما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1. از دست دادن حافظه، به ویژه رویدادها یا اطلاعات اخیر
2. مشکل در حل مسئله، برنامه ریزی و تصمیم گیری
3. سردرگمی، سرگردانی و گم شدن در مکان های آشنا
4. مشکل در زبان، مانند یافتن کلمات یا درک گفتار
5. تغییر در خلق و خو یا رفتار، مانند افسردگی، بی قراری، یا تحریک پذیری
6. کناره گیری از فعالیت ها و سرگرمی های اجتماعی
7. مشکل در کارهای روزانه، مانند مدیریت امور مالی یا مراقبت شخصی

علت دقیق زوال عقل به نوع زوال عقل بستگی دارد، اما عوامل زمینه‌ای رایج شامل رسوب غیرطبیعی پروتئین در مغز، مانند پلاک‌های بتا آمیلوئید و پیچیدگی‌های تاو (که در بیماری آلزایمر دیده می‌شود)، یا آسیب به رگ‌های خونی در مغز (دیده می‌شود). در زوال عقل عروقی).

در حالی که در حال حاضر هیچ درمانی برای اکثر انواع زوال عقل وجود ندارد، درمان بر مدیریت علائم، کند کردن پیشرفت بیماری و بهبود کیفیت زندگی متمرکز است. این ممکن است شامل داروهایی برای کمک به مدیریت علائم شناختی، مداخلات رفتاری، مراقبت های حمایتی و کمک به فعالیت های روزمره باشد. تشخیص زودهنگام و مداخله برای بهینه سازی نتایج درمان و ارائه پشتیبانی و منابع مناسب برای افراد مبتلا به زوال عقل و مراقبان آنها مهم است.
@takaloo_rn

Antipsychotic medications

Antipsychotic medications are a class of drugs primarily used to manage symptoms of psychosis, including delusions, hallucinations, disorganized thinking, and agitation. There are two main types of antipsychotic medications: typical (first-generation) antipsychotics and atypical (second-generation) antipsychotics. Here are examples of both:

Typical Antipsychotics:
1. Haloperidol (brand name: Haldol)
2. Chlorpromazine (brand name: Thorazine)
3. Fluphenazine (brand name: Prolixin)
4. Perphenazine (brand names: Trilafon, Etrafon)
5. Thioridazine (brand name: Mellaril)

Atypical Antipsychotics:
1. Risperidone (brand name: Risperdal)
2. Olanzapine (brand name: Zyprexa)
3. Quetiapine (brand name: Seroquel)
4. Aripiprazole (brand name: Abilify)
5. Ziprasidone (brand name: Geodon)
6. Clozapine (brand name: Clozaril)
7. Paliperidone (brand name: Invega)
8. Lurasidone (brand name: Latuda)
9. Asenapine (brand name: Saphris)
10. Iloperidone (brand name: Fanapt)

These medications work by blocking dopamine receptors in the brain, which helps to alleviate symptoms of psychosis. Atypical antipsychotics are newer medications that tend to have fewer side effects compared to typical antipsychotics, particularly in terms of movement disorders such as tardive dyskinesia. However, both types of antipsychotics can have side effects, and the choice of medication depends on factors such as the individual's symptoms, medical history, and response to treatment. It's important for individuals prescribed antipsychotic medications to work closely with their healthcare provider to monitor for side effects and adjust treatment as needed.

داروهای ضد روان پریشی دسته ای از داروها هستند که عمدتاً برای مدیریت علائم روان پریشی از جمله هذیان، توهم، تفکر آشفته و بی قراری استفاده می شوند. دو نوع اصلی از داروهای ضد روان پریشی وجود دارد: آنتی سایکوتیک های معمولی (نسل اول) و آنتی سایکوتیک های غیر معمول (نسل دوم). در اینجا نمونه هایی از هر دو آورده شده است:

آنتی سایکوتیک های معمولی:
1. هالوپریدول (نام تجاری: Haldol)
2. کلرپرومازین (نام تجاری: Thorazine)
3. فلوفنازین (نام تجاری: Prolixin)
4. Perphenazine (نام های تجاری: Trilafon، Etrafon)
5. تیوریدازین (نام تجاری: Mellaril)

آنتی سایکوتیک های آتیپیک:
1. ریسپریدون (نام تجاری: Risperdal)
2. اولانزاپین (نام تجاری: Zyprexa)
3. Quetiapine (نام تجاری: Seroquel)
4. آریپیپرازول (نام تجاری: Abilify)
5. زیپراسیدون (نام تجاری: Geodon)
6. کلوزاپین (نام تجاری: کلوزاریل)
7. پالیپریدون (نام تجاری: Invega)
8. لورازیدون (نام تجاری: Latuda)
9. آسناپین (نام تجاری: سافریس)
10. ایلوپریدون (نام تجاری: Fanapt)

این داروها با مسدود کردن گیرنده‌های دوپامین در مغز عمل می‌کنند که به کاهش علائم روان‌پریشی کمک می‌کند. آنتی سایکوتیک های آتیپیک داروهای جدیدتری هستند که در مقایسه با آنتی سایکوتیک های معمولی عوارض جانبی کمتری دارند، به ویژه از نظر اختلالات حرکتی مانند دیسکینزی دیررس. با این حال، هر دو نوع آنتی سایکوتیک می توانند عوارض جانبی داشته باشند و انتخاب دارو به عواملی مانند علائم فرد، سابقه پزشکی و پاسخ به درمان بستگی دارد. برای افرادی که داروهای ضد روان پریشی تجویز می کنند، بسیار مهم است که با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود برای نظارت بر عوارض جانبی و تنظیم درمان در صورت نیاز همکاری کنند.

@takaloo_rn