🔵 تحریم جدیدی بانک مرکزی چه تفاوتی با تحریم‌های قبلی این نهاد دارد؟
🔸بانک مرکزی ایران در دور گذشته مورد تحریم قرار گرفته بود و بر اساس آن تحریم‌ها، برچسب SDN خورده بود یعنی این تحریم‌ها به شهروندان آمریکا و بنگاه‌های این کشور اجازه مبادلات مالی و پولی را نمی‌داد بنابراین در دور گذشته عملا بانک مرکزی ایران از چرخه دلاری آمریکا حذف شده بود.
🔸اما در تحریم‌های جدید تحریم‌ها، عملا اعلام حمایت مالی بانک مرکزی ایران از تروریسم است به عبارت دیگر بانک مرکزی را در لیست حامیان مالی تروریسم قرار می‌دهد و برچسب SDGT می‌خورد. وقتی کشوری در این لیست قرار می‌گیرد مبادله هر شهروند یا شرکتی از کشور دیگر موجب می‌شود آن شهروند یا شرکت در لیست SDN قرار بگیرد.
🔸برای مثال اگر یک بانک عراقی مبادله پولی و مالی با بانک مرکزی ایران داشته باشد عملا از چرخه دلاری آمریکا حذف خواهد شد. در مجموع می‌توان گفت در تحریم‌های گذشته فقط شهروندان آمریکایی حق مبادله با بانک مرکزی ایران را نداشتند اما در تحریم‌های جدید چون بانک مرکزی نهاد مشمول حمایت از تروریسم قرار گرفته است هر شهروندی از هر کشور دیگر در صورت مبادله با بانک مرکزی ایران نیز مشمول تحریم می‌شود.
@shirazimedia
🔸بانک مرکزی ایران در دور گذشته مورد تحریم قرار گرفته بود و بر اساس آن تحریم‌ها، برچسب SDN خورده بود یعنی این تحریم‌ها به شهروندان آمریکا و بنگاه‌های این کشور اجازه مبادلات مالی و پولی را نمی‌داد بنابراین در دور گذشته عملا بانک مرکزی ایران از چرخه دلاری آمریکا حذف شده بود.
🔸اما در تحریم‌های جدید تحریم‌ها، عملا اعلام حمایت مالی بانک مرکزی ایران از تروریسم است به عبارت دیگر بانک مرکزی را در لیست حامیان مالی تروریسم قرار می‌دهد و برچسب SDGT می‌خورد. وقتی کشوری در این لیست قرار می‌گیرد مبادله هر شهروند یا شرکتی از کشور دیگر موجب می‌شود آن شهروند یا شرکت در لیست SDN قرار بگیرد.
🔸برای مثال اگر یک بانک عراقی مبادله پولی و مالی با بانک مرکزی ایران داشته باشد عملا از چرخه دلاری آمریکا حذف خواهد شد. در مجموع می‌توان گفت در تحریم‌های گذشته فقط شهروندان آمریکایی حق مبادله با بانک مرکزی ایران را نداشتند اما در تحریم‌های جدید چون بانک مرکزی نهاد مشمول حمایت از تروریسم قرار گرفته است هر شهروندی از هر کشور دیگر در صورت مبادله با بانک مرکزی ایران نیز مشمول تحریم می‌شود.
@shirazimedia
عراق، دمکراسی و تظاهرات مردمی!
نظام سیاسی حاکم بر عراق با هر متر و معیاری که سنجیده شود، نظامی دمکراتیک است، اما دمکراسی آن هنوز قوام و استحکام لازم را پیدا نکرده و ضعیف و شکننده است.
عراق، دمکراتیک است زیرا پارلمان آن کشور به عنوان قدرتمندترین رکن تصمیم‌گیری، بر مبنای رأی عموم مردم در یک انتخابات کاملاً آزاد شکل می‌گیرد. هیچ گروهی در عراق به دلیل نوع گرایش سیاسی یا اعتقادی خود از حضور در صحنۀ انتخابات منع نمی‌شود. حزب کمونیست و گروه‌های سکولار در آن کشور همانقدر برای حضور در انتخابات و دیگر فعالیت‌های سیاسی آزادند که احزاب مذهبی شیعه و سنی و سایر فرقه‌های دینی. بدین ترتیب، عراق کشوری دمکراتیک محسوب می‌شود و کابینۀ برآمده از رأی اکثریت پارلمان از مشروعیت قانونی کامل برخودار است.
با این حال دمکراسی به صِرفِ تکثر احزاب و انتخابات آزاد نهادینه نمی‌شود. سطح فرهنگ سیاسی جامعه، میزان کارآمدی و پاکدستی نهادهای حاکم و نوع دخالت بیگانگان می‌تواند ماهیت دمکراتیک دولت را شکننده کند.
مردم عراق، سال‌های طولانی در زیر سلطۀ استبداد مطلقۀ دولت بعثی صدام حسین زیسته‌اند و برخی از آنها ظاهراً هنوز با راهکارهای اعتراض مدنی آشنایی لازم را ندارند. از همین رو، بعضاً نوعی علاقه به اغتشاش در آنها دیده می‌شود. در مقابل، دولت نیز تجربۀ رویارویی با اعتراض‌های خیابانی از طریق استفاده از ابزارهای مشروع و بدون خشونت را ندارد. طبعاً این دو دست به دست هم م دهند و هر تظاهراتی را با تلفاتی از هر دو طرفِ ماجرا همراه می‌کنند.
از سوی دیگر، تصمیم‌گیری در روندهای دمکراتیک امری کُند و وقت‌گیر است. قاعدتاً صدام می‌توانست ظرف چند دقیقه تصمیم مهمی بگیرد و بلافاصله آن را به اجراء بگذارد؛ بدون آنکه بیمی از پاسخگویی به جایی داشته باشد! این کار از دولت‌های دمکراتیک بر نمی‌آید. آنها باید روندی طولانی در جهت اقناع و اجماع‌سازی برای اتخاذ یک تصمیم طی کنند و موانع بسیاری را برای اجرایی کردن آن پشت سر بگذارند. به نظرم حوصلۀ عراقی‌ها از این وضعیت سر رفته است بخصوص آنکه احزاب گوناگونِ حاضر در پارلمان هر کدام منافع اقتصادی و سیاسی خاص خود را در نظر دارند و با ایجاد شبکه‌ای از حامیان رانت‌خور و زیاده‌خواه، سبب نوعی از فساد توأم با ناکارآمدی دستگاه حاکم شده‌اند.
به رغم این، در ده سال گذشته عراق رشد اقتصادی سالانه حدود 6 درصد را تجربه کرده و نرخ تورم در آن کشور از 2 درصد فراتر نرفته است. این طبعاً برای خودش درجه‌ای از موفقیت است اما ظاهراً عراقی‌هایی که طی چهل سال گذشته سه جنگ ویرانگر را پشت سر گذاشته و تحریم‌های اقتصادی ویرانگرتری را تحمل کرده‌اند، برای بهبود وضعیت معیشتی خود سرعت بیشتری را طلب می‌کنند و در مقابل کاستی‌ها بی‌تابی نشان می‌دهند.
این در حالی است که نوع دخالت کشورهای بیگانه در عراق نیز به شدت مسئله‌ساز شده است. حیدر العبادی و و همینطور عبدالمهدی هر دو برای ایجاد توازنی مثبت در روابط عراق با آمریکا و متحدان عرب منطقه‌ای آن از یک طرف و جمهوری اسلامی از طرف دیگر اشتیاق داشته‌اند، اما به هر میزان که سطح مناقشه بین آمریکا و ایران بالاتر می‌رود حفظ این توازن برای دولت عراق سخت‌تر می‌شود. در این میان، تبلیغات رسانه‌های عربی منطقه با نارضایتی از روابط به نسبت گرم بغداد و تهران، می‌کوشند تا دولت عراق را به عنوان "آلتِ دست" جمهوری اسلامی معرفی کنند و از قضا برخی محافل قدرتمند داخلی در ایران نیز برای به رخ کشاندن اقتدار حکومت، به طور رسمی و علنی به این داستان دامن می‌زنند! این نوع تبلیغات دو سویه، سبب احساس خجالت، سرشکستگی و تحقیرشدگی در بین برخی عراقی‌ها شده است و آنها هر از گاهی نسبت به آن واکنش نشان می‌دهند. احضار سفیر ایران به وزارت خارجۀ عراق و خبر بسته شدن کنسولگری آنها در مشهد حود نشانه ای روشن از حتی خشم و نارضایتی دولت عراق از تبلیغات بخشی از رسانه‌های رسمی ایران در مورد ماهیت رابطۀ دوجانبه است.
تظاهرات مردمی نیز بعضاً به این پدیده ربط پیدا می‌کند. نوع شعارهای تظاهرکنندگان عراقی در کنار پوشش رسانه‌ای وسیع آنها از طرف شبکه‌های عربیِ مخالف دولت ایران، ممکن است به معنای شروع حرکتی پیچیده در عراق برای محدود کردن رابطه با ایران باشد.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad
نظام سیاسی حاکم بر عراق با هر متر و معیاری که سنجیده شود، نظامی دمکراتیک است، اما دمکراسی آن هنوز قوام و استحکام لازم را پیدا نکرده و ضعیف و شکننده است.
عراق، دمکراتیک است زیرا پارلمان آن کشور به عنوان قدرتمندترین رکن تصمیم‌گیری، بر مبنای رأی عموم مردم در یک انتخابات کاملاً آزاد شکل می‌گیرد. هیچ گروهی در عراق به دلیل نوع گرایش سیاسی یا اعتقادی خود از حضور در صحنۀ انتخابات منع نمی‌شود. حزب کمونیست و گروه‌های سکولار در آن کشور همانقدر برای حضور در انتخابات و دیگر فعالیت‌های سیاسی آزادند که احزاب مذهبی شیعه و سنی و سایر فرقه‌های دینی. بدین ترتیب، عراق کشوری دمکراتیک محسوب می‌شود و کابینۀ برآمده از رأی اکثریت پارلمان از مشروعیت قانونی کامل برخودار است.
با این حال دمکراسی به صِرفِ تکثر احزاب و انتخابات آزاد نهادینه نمی‌شود. سطح فرهنگ سیاسی جامعه، میزان کارآمدی و پاکدستی نهادهای حاکم و نوع دخالت بیگانگان می‌تواند ماهیت دمکراتیک دولت را شکننده کند.
مردم عراق، سال‌های طولانی در زیر سلطۀ استبداد مطلقۀ دولت بعثی صدام حسین زیسته‌اند و برخی از آنها ظاهراً هنوز با راهکارهای اعتراض مدنی آشنایی لازم را ندارند. از همین رو، بعضاً نوعی علاقه به اغتشاش در آنها دیده می‌شود. در مقابل، دولت نیز تجربۀ رویارویی با اعتراض‌های خیابانی از طریق استفاده از ابزارهای مشروع و بدون خشونت را ندارد. طبعاً این دو دست به دست هم م دهند و هر تظاهراتی را با تلفاتی از هر دو طرفِ ماجرا همراه می‌کنند.
از سوی دیگر، تصمیم‌گیری در روندهای دمکراتیک امری کُند و وقت‌گیر است. قاعدتاً صدام می‌توانست ظرف چند دقیقه تصمیم مهمی بگیرد و بلافاصله آن را به اجراء بگذارد؛ بدون آنکه بیمی از پاسخگویی به جایی داشته باشد! این کار از دولت‌های دمکراتیک بر نمی‌آید. آنها باید روندی طولانی در جهت اقناع و اجماع‌سازی برای اتخاذ یک تصمیم طی کنند و موانع بسیاری را برای اجرایی کردن آن پشت سر بگذارند. به نظرم حوصلۀ عراقی‌ها از این وضعیت سر رفته است بخصوص آنکه احزاب گوناگونِ حاضر در پارلمان هر کدام منافع اقتصادی و سیاسی خاص خود را در نظر دارند و با ایجاد شبکه‌ای از حامیان رانت‌خور و زیاده‌خواه، سبب نوعی از فساد توأم با ناکارآمدی دستگاه حاکم شده‌اند.
به رغم این، در ده سال گذشته عراق رشد اقتصادی سالانه حدود 6 درصد را تجربه کرده و نرخ تورم در آن کشور از 2 درصد فراتر نرفته است. این طبعاً برای خودش درجه‌ای از موفقیت است اما ظاهراً عراقی‌هایی که طی چهل سال گذشته سه جنگ ویرانگر را پشت سر گذاشته و تحریم‌های اقتصادی ویرانگرتری را تحمل کرده‌اند، برای بهبود وضعیت معیشتی خود سرعت بیشتری را طلب می‌کنند و در مقابل کاستی‌ها بی‌تابی نشان می‌دهند.
این در حالی است که نوع دخالت کشورهای بیگانه در عراق نیز به شدت مسئله‌ساز شده است. حیدر العبادی و و همینطور عبدالمهدی هر دو برای ایجاد توازنی مثبت در روابط عراق با آمریکا و متحدان عرب منطقه‌ای آن از یک طرف و جمهوری اسلامی از طرف دیگر اشتیاق داشته‌اند، اما به هر میزان که سطح مناقشه بین آمریکا و ایران بالاتر می‌رود حفظ این توازن برای دولت عراق سخت‌تر می‌شود. در این میان، تبلیغات رسانه‌های عربی منطقه با نارضایتی از روابط به نسبت گرم بغداد و تهران، می‌کوشند تا دولت عراق را به عنوان "آلتِ دست" جمهوری اسلامی معرفی کنند و از قضا برخی محافل قدرتمند داخلی در ایران نیز برای به رخ کشاندن اقتدار حکومت، به طور رسمی و علنی به این داستان دامن می‌زنند! این نوع تبلیغات دو سویه، سبب احساس خجالت، سرشکستگی و تحقیرشدگی در بین برخی عراقی‌ها شده است و آنها هر از گاهی نسبت به آن واکنش نشان می‌دهند. احضار سفیر ایران به وزارت خارجۀ عراق و خبر بسته شدن کنسولگری آنها در مشهد حود نشانه ای روشن از حتی خشم و نارضایتی دولت عراق از تبلیغات بخشی از رسانه‌های رسمی ایران در مورد ماهیت رابطۀ دوجانبه است.
تظاهرات مردمی نیز بعضاً به این پدیده ربط پیدا می‌کند. نوع شعارهای تظاهرکنندگان عراقی در کنار پوشش رسانه‌ای وسیع آنها از طرف شبکه‌های عربیِ مخالف دولت ایران، ممکن است به معنای شروع حرکتی پیچیده در عراق برای محدود کردن رابطه با ایران باشد.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad
نه ویژگی شرکت های نوین موفق
1- ایجاد یک مدل کسب و کار از پایین به بالا سیستمی
2- یک سیستم نوآور و خلاق با جریان هوش سازمانی ، هوش تجاری و هوش اجرایی
3- تبدیل وضعیت کارمندی به کارآفرینی سازمانی
4- ایجاد نظام تفویض اختیار تام
5- نظام مستمر کایزن
6- ایجاد نظام پیشنهادات و شکار ایده ، انتقاد ، شکایت کارا
7- پذیرش ایده و انتقادها صرف نظر از جایگاه ومقام ارائه دهنده
8- تعقیب جدی فرآیند تبدیل ایده به محصول یا خدمت جدید
9-ایجاد بستر ارزیابی و بازخوردگیری سیستمی مستمر و بازمهندسی کارای سیستم
@shirazimedia
1- ایجاد یک مدل کسب و کار از پایین به بالا سیستمی
2- یک سیستم نوآور و خلاق با جریان هوش سازمانی ، هوش تجاری و هوش اجرایی
3- تبدیل وضعیت کارمندی به کارآفرینی سازمانی
4- ایجاد نظام تفویض اختیار تام
5- نظام مستمر کایزن
6- ایجاد نظام پیشنهادات و شکار ایده ، انتقاد ، شکایت کارا
7- پذیرش ایده و انتقادها صرف نظر از جایگاه ومقام ارائه دهنده
8- تعقیب جدی فرآیند تبدیل ایده به محصول یا خدمت جدید
9-ایجاد بستر ارزیابی و بازخوردگیری سیستمی مستمر و بازمهندسی کارای سیستم
@shirazimedia
در بدل شدن شما به یک فرد موفق عوامل بسیاری دخیل هستند و برای مثال می توان به نوع نگرش‌تان در مورد مسائل مختلف، طرز برخورد شما با سایر افراد ، توانایی‌تان در رهبری و گوش دادن به دیگران، میزان مسئولیت پذیری‌تان و هزاران عامل دیگر اشاره کرد.
اما نباید فراموش کرد در کنار همه این عوامل یک مورد وجود دارد که معمولا افراد کمتر به آن توجه می‌کنند و آن چیزی نیست جز کنترل احساسات و حفظ سکوت در شرایطی که آنها را تحت فشار قرار داده است.
افراد موفق و کسانی که توانایی مدیریت احساسات خود را دارا هستند به خوبی می دانند، یکی از راه های اصلی رسیدن به موفقیت مواجه شدن با شکست است. این مواجهه در صورتیکه فرد سعی نماید دائما در حال یادآوری گذشته و عوامل شکستش باشد، تقریبا غیر ممکن است.
هر آنچه که ارزش تلاش برای به دست آوردن را داشته باشد نیازمند پذیرفتن ریسک هایی است و نباید اجازه دهید شکست های پیشین شما بر شما غلبه کرده و اعتماد و عقیده‌تان در کسب موفقیت های آتی را خدشه دار نماید. زندگی در گذشته سبب ماندگاری در یک نقطه و عدم امکان در حرکت رو به جلو می شود.
📚 ترویس بردبری نویسنده کتاب احساسات هوشمند
اما نباید فراموش کرد در کنار همه این عوامل یک مورد وجود دارد که معمولا افراد کمتر به آن توجه می‌کنند و آن چیزی نیست جز کنترل احساسات و حفظ سکوت در شرایطی که آنها را تحت فشار قرار داده است.
افراد موفق و کسانی که توانایی مدیریت احساسات خود را دارا هستند به خوبی می دانند، یکی از راه های اصلی رسیدن به موفقیت مواجه شدن با شکست است. این مواجهه در صورتیکه فرد سعی نماید دائما در حال یادآوری گذشته و عوامل شکستش باشد، تقریبا غیر ممکن است.
هر آنچه که ارزش تلاش برای به دست آوردن را داشته باشد نیازمند پذیرفتن ریسک هایی است و نباید اجازه دهید شکست های پیشین شما بر شما غلبه کرده و اعتماد و عقیده‌تان در کسب موفقیت های آتی را خدشه دار نماید. زندگی در گذشته سبب ماندگاری در یک نقطه و عدم امکان در حرکت رو به جلو می شود.
📚 ترویس بردبری نویسنده کتاب احساسات هوشمند
You have to see failure as the beginning and the middle, but never entertain it as an end. #Entrepreneurship is an endless path, especially in the Middle East. 😁
مرا دلیست گرفتار خطه شیراز
ز من بریده و خو کرده با تنعم و ناز
خوش ایستاده و با لعل دلبران در عشق
طرب گزیده و با جور نیکوان دمساز
#بیژن_سمندر #روز_شیراز
ز من بریده و خو کرده با تنعم و ناز
خوش ایستاده و با لعل دلبران در عشق
طرب گزیده و با جور نیکوان دمساز
#بیژن_سمندر #روز_شیراز
نقل است که شیخ الرئیس ابوعلی سینا وقتی از سفرش به جایی رسید اسب را بر درختی بست و کاه پیش او ریخت و سفره پیش خود نهاد تا چیزی بخورد . روستایی خر سوار آنجا رسید .از خرش فرود آمد و خر خود را در پهلوی اسب ابوعلی سینا بست تا در خوردن کاه شریک او شود و خود رو به شیخ نهاد تا بر سفره نشیند .
شیخ گفت : خر را پهلوی اسب من مبند که همین دم لگد زند و پایش بشکند .
روستایی آن سخن نشنید با شیخ به نان خوردن مشغول گشت . ناگاه اسب لگدی زد .
روستایی گفت : اسب تو خر مرا لنگ کرد .
شیخ ساکت شد و خود را لال ظاهر نمود . روستایی او را کشان کشان نزد قاضی برد .
قاضی از حال سوال کرد . شیخ هم چنان خاموش بود .
قاضی به روستایی گفت : این مرد لال است ………؟
روستایی گفت : این لال نیست بلکه خود را لال ظاهر ساخته تا اینکه تاوان خر مرا ندهد پیش از این با من سخن گفته !
قاضی پرسید : با تو سخن گفت …….؟
او جواب داد که : گفت خر را پهلوی اسب من نبند که لگد بزند و پایش بشکند……. قاضی خندید و بر دانش شیخ آفرین گفت.
شیخ پاسخی گفت که زان پس درزبان پارسی مثل گشت：”جواب ابلهان خاموشی ست”
شیخ گفت : خر را پهلوی اسب من مبند که همین دم لگد زند و پایش بشکند .
روستایی آن سخن نشنید با شیخ به نان خوردن مشغول گشت . ناگاه اسب لگدی زد .
روستایی گفت : اسب تو خر مرا لنگ کرد .
شیخ ساکت شد و خود را لال ظاهر نمود . روستایی او را کشان کشان نزد قاضی برد .
قاضی از حال سوال کرد . شیخ هم چنان خاموش بود .
قاضی به روستایی گفت : این مرد لال است ………؟
روستایی گفت : این لال نیست بلکه خود را لال ظاهر ساخته تا اینکه تاوان خر مرا ندهد پیش از این با من سخن گفته !
قاضی پرسید : با تو سخن گفت …….؟
او جواب داد که : گفت خر را پهلوی اسب من نبند که لگد بزند و پایش بشکند……. قاضی خندید و بر دانش شیخ آفرین گفت.
شیخ پاسخی گفت که زان پس درزبان پارسی مثل گشت：”جواب ابلهان خاموشی ست”
هشتم فروردین ۱۳۸۸ است، تیم ملی فوتبال با عربستان بازی دارد. گل اول را می‌زنیم، دقیقه ۵۷؛ یک بر صفر جلو می‌افتیم. «مزدک میرزایی» تعریف و تمجید از تیم ملی و سرمربی‌اش را با آب و تاب بیشتری ادامه می‌دهد؛ تماشاچی‌ها یک‌صدا «علی دایی» را تشویق می‌کنند، دوربین روی صورت سرمربی تیم ملی زوم می‌کند، «شهریار فوتبال ایران» چیزی زیر لب زمزمه می‌کند.
رئیس‌جمهور از دقیقه‌ی ۳۰ تماشاچی ویژه بازی است و هر از گاهی دوربین، زمین بازی را ول می‌کند و چهره‌ی خندان او را نشان می‌دهد.
به دقیقه‌ی ۷۸ می‌رسیم. عربستان دروازه‌ی ما را باز می‌کند. حالا فقط صدای خوشحالی آنها می‌آید. شش دقیقه‌ی بعد گل دوم را هم می‌زنند و از این دقیقه، همه چیز تغییر می‌کند. مردم شعار می‌دهند:
«دایی حیا کن، تیم ملی رو رها کن»
رئیس‌جمهور دیگر نمی‌خندد و دایی بعد از باخت، اخراج می‌شود.
...
وضعیتی که شرح دادم، نمونه‌ای است از ده‌ها ویژگی ما مردم؛ فاصله‌ی بین تشویق‌ها و حیا کن، رها کن‌ها فقط چند دقیقه بود.
در هر مسئله‌ای چه در مناسبات اجتماعی و چه در روابط فردی به‌طرز عجیبی مجموعه‌ای از خُلقیات صفر و صد هستیم. در تعریف و تمجیدکردن‌ها و یا هجو و توبیخ و تنبیه‌کردن‌ها آن‌چنان مبالغه‌آمیز رفتار می‌کنیم که دیگر «اعتبار»ی برای هیچ‌کدام‌شان نمی‌ماند.
به شخصه امیدی به اصلاح این بدی‌ها ندارم؛ چه در روابط اجتماعی و چه در مناسبات فردی و عاطفی. ما مردم بی‌اعتباری شده‌ایم.
شاید هم بودیم؛ نمی‌دانم!
نوشته: کمیل نیاکی
رئیس‌جمهور از دقیقه‌ی ۳۰ تماشاچی ویژه بازی است و هر از گاهی دوربین، زمین بازی را ول می‌کند و چهره‌ی خندان او را نشان می‌دهد.
به دقیقه‌ی ۷۸ می‌رسیم. عربستان دروازه‌ی ما را باز می‌کند. حالا فقط صدای خوشحالی آنها می‌آید. شش دقیقه‌ی بعد گل دوم را هم می‌زنند و از این دقیقه، همه چیز تغییر می‌کند. مردم شعار می‌دهند:
«دایی حیا کن، تیم ملی رو رها کن»
رئیس‌جمهور دیگر نمی‌خندد و دایی بعد از باخت، اخراج می‌شود.
...
وضعیتی که شرح دادم، نمونه‌ای است از ده‌ها ویژگی ما مردم؛ فاصله‌ی بین تشویق‌ها و حیا کن، رها کن‌ها فقط چند دقیقه بود.
در هر مسئله‌ای چه در مناسبات اجتماعی و چه در روابط فردی به‌طرز عجیبی مجموعه‌ای از خُلقیات صفر و صد هستیم. در تعریف و تمجیدکردن‌ها و یا هجو و توبیخ و تنبیه‌کردن‌ها آن‌چنان مبالغه‌آمیز رفتار می‌کنیم که دیگر «اعتبار»ی برای هیچ‌کدام‌شان نمی‌ماند.
به شخصه امیدی به اصلاح این بدی‌ها ندارم؛ چه در روابط اجتماعی و چه در مناسبات فردی و عاطفی. ما مردم بی‌اعتباری شده‌ایم.
شاید هم بودیم؛ نمی‌دانم!
نوشته: کمیل نیاکی
اگر دسترنج امثال ایروانی ، خیامی ، خسروشاهی ، ارجمند ، لاجوردی و برخوردار ها مصادره نشده بود امروز نشان #ساخت_ایران بازارهای دنیا رو تصاحب کرده بود. خاک سیاهی که به صنعت ایران پاشیده شده با شعار پاک نمیشه! #رونق_تولید
گفت: اعرابی‌ای دیدم در طواف، تنی نزار و زرد و استخوان بگداخته. بر او گفتم: تو مُحبّی؟ گفت: بلی.
گفتم: حبیبِ تو به تو نزدیک است یا از تو دور؟ گفت: نزدیک.
گفتم: موافق است یا ناموافق؟ گفت: موافق.
گفتم: سبحان‌الله! محبوبِ تو به تو قریب (نزدیک) و تو بدین زاری و نزاری؟!
اعرابی گفت: ندانسته‌ای که عذابِ قُرب و موافقت سخت‌تر بُوَد هزار بار از عذاب بُعد و مخالفت؟
تذکرةالأولياء عطار نیشابوری
ذکر ذوالنون مصری
گفتم: حبیبِ تو به تو نزدیک است یا از تو دور؟ گفت: نزدیک.
گفتم: موافق است یا ناموافق؟ گفت: موافق.
گفتم: سبحان‌الله! محبوبِ تو به تو قریب (نزدیک) و تو بدین زاری و نزاری؟!
اعرابی گفت: ندانسته‌ای که عذابِ قُرب و موافقت سخت‌تر بُوَد هزار بار از عذاب بُعد و مخالفت؟
تذکرةالأولياء عطار نیشابوری
ذکر ذوالنون مصری
پالایشگاه بیدبلند خلیج‌فارس که امروز به دست ریاست جمهوری به بهره‌برداری رسید، یکی از چهار نامزد جایزهٔ عظیم‌ترین پروژهٔ انرژی جهان در 2020 بود.
اینکه این طرح زیر سایهٔ برجام تأمین مالی و فنی شد و در دورهٔ تحریم تکمیل شده، ازش خاری میسازه در چشم دشمن و دلواپسان ضدتوسعه.
اینکه این طرح زیر سایهٔ برجام تأمین مالی و فنی شد و در دورهٔ تحریم تکمیل شده، ازش خاری میسازه در چشم دشمن و دلواپسان ضدتوسعه.
استانداردهای دوگانه #جبهه_انقلاب بازهم خودنمایی کرد! مجلس قبلی #مجلس_منافقین بود چون شفافیت آرا رای نیاورد اما #مجلس_انقلابی چیست!؟
وقتی با قاتل دیپلمات میشه مذاکره کرد پس حتما با قاتل سردار هم مذاکره می کنند!
مدل سیاسی #پرویز_مشرف در ایران هیچگاه جواب نخواهد داد. ریاست جمهوری نظامیان نه تنها نفعی برایشان ندارد بلکه اندک آبروی آنها را نیز به باد خواهد داد.
زن اگر سرش توی سطل زباله باشه ایرادی نداره اما اگر #دوچرخه‌سواری کنه معصیته!
ما نامحرم‌ترين ملتِ جهانيم !
حضرات با پوزخندی مضحک جلوی دوربين‌ها سندهايی را امضا می‌كنند كه ما از مفاد آن بی‌اطلاعيم آن‌هم با كشوری كه با تحقيرآميزترين معامله، دريای اجاره‌ای را از هر موجود زنده‌ای پاكسازی كرد.
تا جايی كه حافظه تاريخی ما ياری می‌کند هر جايی که اسم چين بوده حتی به‌صورت غيررسمی بيشتر از همكاری، جاروكشی منابع ايران ديده شده.
پ.ن: لابد هم می‌گویند چون چیزی از جزئیات قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین نمی‌دانید، انتقاد نکنید. خب اصلا یکی از انتقادات این است که چرا جزئیات این قرارداد را نمی‌دانیم در حالی‌که تاوان سندهای امضا شده یا نشده را ما مردم پس می‌دهیم نه شما!
@shirazimedia
حضرات با پوزخندی مضحک جلوی دوربين‌ها سندهايی را امضا می‌كنند كه ما از مفاد آن بی‌اطلاعيم آن‌هم با كشوری كه با تحقيرآميزترين معامله، دريای اجاره‌ای را از هر موجود زنده‌ای پاكسازی كرد.
تا جايی كه حافظه تاريخی ما ياری می‌کند هر جايی که اسم چين بوده حتی به‌صورت غيررسمی بيشتر از همكاری، جاروكشی منابع ايران ديده شده.
پ.ن: لابد هم می‌گویند چون چیزی از جزئیات قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین نمی‌دانید، انتقاد نکنید. خب اصلا یکی از انتقادات این است که چرا جزئیات این قرارداد را نمی‌دانیم در حالی‌که تاوان سندهای امضا شده یا نشده را ما مردم پس می‌دهیم نه شما!
@shirazimedia
دورنمای اقتصاد روشن نیست
مهمترین چالش فعالان اقتصادی بخش خصوص در سال ۱۴۰۰ نبود چشم‌انداز روشن از توسعه اقتصادی است. ما نمی‌دانیم که چه اتفاقی در سال جدید رخ خواهد داد؛ مثلا آیا تحریم‌ها برطرف شده و مساله مبادلات بین‌المللی بانکی رفع خواهد شد یا خیر.
در ایران، سیاست سایه سنگینی بر اقتصاد دارد و این سیاستمداران هستند که وضعیت فعالان بخش اقتصادی را تعیین می‌کنند. در چنین شرایطی، به نظر می‌رسد حتی سیاستمداران نیز منظره روشنی از آینده و روند مراوداتمان با دنیا ندارند و مدیریت مسایل سیاسی و خارجی بصورت مقطعی و بدون هیچ برنامه مشخصی به جلو می رود.
مساله این است که ایران حتی با کشورهای همسایه و اسلامی نیز روابط مطلوبی ندارد و کشوری نظیر عراق که طی این چند سال ایران هزینه های زیادی برای مبارزه با داعش و بازسازی مناطق آزاد شده آن انجام داده ، بخش قابل توجهی از منابع ایران را نزد خود بلوکه کرده است.
در مورد کشورهای دیگر مانند امارات ، عمان و قطر نیز تقریبا همین وضعیت جاریست و ما نتوانستیم از فرصت های بوجود آمده در قطر و قطع ارتباطش با کشورهای عربی و یا تغییر سلطنت در عمان بهره ای ببریم و صرفا نظاره گر اتفاقات و از دست رفتن فرصت های طلایی مان بودیم.
سیاست نه جنگ و نه صلح با دنیا، عامل خروج بسیاری از سرمایه‌های مادی و انسانی از کشور شده و آنچه می‌ماند، ماشین‌ها و ذهن های فرسوده ای است که ضررهای جبران ناپذیری را به پیکر اقتصاد ایران وارد می کنند. سیستم‌هایی‌که به دلیل دور بودن از پیشرفت‌های تکنولوژی در دنیا در حال از کار افتادن هستند. با این احوال سرمایه گذاری در سال ۱۴۰۰ عملا یک کار بسیار پرخطری است که شرکت ها را با چالش های فراوانی روبرو خواهد کرد. از این رو تحقیقا امسال بلحاظ اقتصادی سال بدی خواهد بود.
@shirazimedia
مهمترین چالش فعالان اقتصادی بخش خصوص در سال ۱۴۰۰ نبود چشم‌انداز روشن از توسعه اقتصادی است. ما نمی‌دانیم که چه اتفاقی در سال جدید رخ خواهد داد؛ مثلا آیا تحریم‌ها برطرف شده و مساله مبادلات بین‌المللی بانکی رفع خواهد شد یا خیر.
در ایران، سیاست سایه سنگینی بر اقتصاد دارد و این سیاستمداران هستند که وضعیت فعالان بخش اقتصادی را تعیین می‌کنند. در چنین شرایطی، به نظر می‌رسد حتی سیاستمداران نیز منظره روشنی از آینده و روند مراوداتمان با دنیا ندارند و مدیریت مسایل سیاسی و خارجی بصورت مقطعی و بدون هیچ برنامه مشخصی به جلو می رود.
مساله این است که ایران حتی با کشورهای همسایه و اسلامی نیز روابط مطلوبی ندارد و کشوری نظیر عراق که طی این چند سال ایران هزینه های زیادی برای مبارزه با داعش و بازسازی مناطق آزاد شده آن انجام داده ، بخش قابل توجهی از منابع ایران را نزد خود بلوکه کرده است.
در مورد کشورهای دیگر مانند امارات ، عمان و قطر نیز تقریبا همین وضعیت جاریست و ما نتوانستیم از فرصت های بوجود آمده در قطر و قطع ارتباطش با کشورهای عربی و یا تغییر سلطنت در عمان بهره ای ببریم و صرفا نظاره گر اتفاقات و از دست رفتن فرصت های طلایی مان بودیم.
سیاست نه جنگ و نه صلح با دنیا، عامل خروج بسیاری از سرمایه‌های مادی و انسانی از کشور شده و آنچه می‌ماند، ماشین‌ها و ذهن های فرسوده ای است که ضررهای جبران ناپذیری را به پیکر اقتصاد ایران وارد می کنند. سیستم‌هایی‌که به دلیل دور بودن از پیشرفت‌های تکنولوژی در دنیا در حال از کار افتادن هستند. با این احوال سرمایه گذاری در سال ۱۴۰۰ عملا یک کار بسیار پرخطری است که شرکت ها را با چالش های فراوانی روبرو خواهد کرد. از این رو تحقیقا امسال بلحاظ اقتصادی سال بدی خواهد بود.
@shirazimedia