👍5
اولین تجربه مجری بودن
من هیچوقت #مجری نبودم، هرچند سخنرانی کردم، تدریس داشتم.
اولین اجرا رو هفته قبل، در «تدکس دانشگاه تهران» تجربه کردم.
TEDx university of Tehran
------
شوک اول
اون هم به این صورت که شب مراسم بچههای تدکس، تماس گرفتند و گفتند فردا صبح برنامه است، نپرس چرا ولی مجری نداریم بیا اجرا کن.
منم گفتم چشم. ساعت ده شب توی دانشکده هنرهای زیبای #دانشگاه_تهران توضیحات کوتاهی گرفتم، و تازه متوجه شدم موضوع اصلی درباره #شهر_متمدن هست 😵💫
------
شوک دوم
گفتم اشکالی نداره، نوت برداری میکنم و فردا از روی کاغذ، صحبت میکنم و یهجوری جمعش میکنم،
گفتند نه، نمیشه، طبق ضوابط #تد، سخنران و مجری حق نداره کاغذ با خودش ببره بالا 😵💫
------
برای کسی که مجری نبوده، موضوع تحصیلی و کاریش، #شهر نیست و در یکی از مهمترین رویدادها (که جنبه انتشار جهانی هم داره)، قبول این مسئولیت واقعاً سخته.
اما چرا قبول کردم؟
بخاطر اینکه این برنامه #دواطلبانه و دانشجویی بود.
------
ویدیو صحبتها که منتشر بشه، جمعبندی پایانی خودم هم منتشر میکنم که در ستایش چهار موضوع صحبت کردم:
- در ستایش کار داوطلبانه
- در ستایش #امید
- در ستایش نسل جدید
- در ستایش #ابهام.
--------
خیلی خسته شدم و استرس کشیدم ولی خوشحالم که جزوی از تیم اجرا بودم. به امید توسعه این کنشگریها در شهر
@SajadSoleimaniCom
من هیچوقت #مجری نبودم، هرچند سخنرانی کردم، تدریس داشتم.
اولین اجرا رو هفته قبل، در «تدکس دانشگاه تهران» تجربه کردم.
TEDx university of Tehran
------
شوک اول
اون هم به این صورت که شب مراسم بچههای تدکس، تماس گرفتند و گفتند فردا صبح برنامه است، نپرس چرا ولی مجری نداریم بیا اجرا کن.
منم گفتم چشم. ساعت ده شب توی دانشکده هنرهای زیبای #دانشگاه_تهران توضیحات کوتاهی گرفتم، و تازه متوجه شدم موضوع اصلی درباره #شهر_متمدن هست 😵💫
------
شوک دوم
گفتم اشکالی نداره، نوت برداری میکنم و فردا از روی کاغذ، صحبت میکنم و یهجوری جمعش میکنم،
گفتند نه، نمیشه، طبق ضوابط #تد، سخنران و مجری حق نداره کاغذ با خودش ببره بالا 😵💫
------
برای کسی که مجری نبوده، موضوع تحصیلی و کاریش، #شهر نیست و در یکی از مهمترین رویدادها (که جنبه انتشار جهانی هم داره)، قبول این مسئولیت واقعاً سخته.
اما چرا قبول کردم؟
بخاطر اینکه این برنامه #دواطلبانه و دانشجویی بود.
------
ویدیو صحبتها که منتشر بشه، جمعبندی پایانی خودم هم منتشر میکنم که در ستایش چهار موضوع صحبت کردم:
- در ستایش کار داوطلبانه
- در ستایش #امید
- در ستایش نسل جدید
- در ستایش #ابهام.
--------
خیلی خسته شدم و استرس کشیدم ولی خوشحالم که جزوی از تیم اجرا بودم. به امید توسعه این کنشگریها در شهر
@SajadSoleimaniCom
👍16
🔸️ بی ناموس پدرت هست! 😵💫
➕ببخشید که عنوان این نوشته بی ادبانه است اما اگر جلو بروید متوجه می شوید که داستان چیست. امروز می خواهم راجع به چالشی بنویسم که خودم مبتلا به آن هستم. اول نوشته کوتاهی را با هم مرور کنیم که باعث شد به این مساله توجه کنم. در شبکه های اجتماعی کسی نوشته بود:توهین، فرصت تأمل و تعامل رو از آدمها میگیره. وقتی به کسی میگویید «بی ناموس! ۲+۲ میشود ۴»نمیگوید بله مطلب درستی است و حق با شماست! خواهد گفت: بیناموس پدرت است!
➕این جمله مرا به فکر فرو برد که حرف حق اگر با لحن نابحق گفته شود نتیجه عکس دارد. ما و از جمله خود من چقدر ناتوانیم که با هم محترمانه مخالفت کنیم، مودبانه نقد کنیم و با متانت تعامل کنیم. این مشکل فراگیر است، حتی در بین خبرگان و نخبگان ما. به یک نمونه واقعی توجه کنید:دو تن از اساتید دانشگاه این فرصت را پیدا کردند که با یکی از مدیران ارشد کشور گفتگویی اختصاصی و طولانی داشته باشند فرصتی که برای همه حتی نخبگان به این راحتی فراهم نمی شود، در همان ابتدای جلسه جمله ای که گفتند چنین بود:«شما حرف بی ربطی زدید».آن هم با لحنی بد و از بالا به پایین. هیچ اشکالی ندارد که شما یک مدیر ارشد کشور را شجاعانه و جسورانه نقد کنید این نشانه استقلال و آزادمنشی شماست اما اینکه نمی توانید آن را به شیوه ای موثر منتقل کنید نشانه چیز دیگری است.
🛜تحلیل و تجویز کاربردی:
بارها و بارها شنیده ایم که باید هنر گفتگو را بیاموزیم. اما می دانیم که گفتگو که همیشه گل و بلبل نیست.در بیشتر موارد، من یک باور دارم و شما باوری دیگر.چگونه با هم مخالفت کنیم و همدیگر را نقد کنیم که کار به جای باریک نکشد و تیتری که در بالا خواندیم را تجربه نکنیم؟ همه ما باید این مهارت را بیاموزیم:مهارت مخالفت محترمانه. برای شروع این ۶ نکته را تمرین کنیم:
➕جملات را با تو شروع نکنیم! جملاتی که بدون فاعل آغاز می شود یا با من آغاز می شود راهی برای تمرکز بر خود ایده است، نه شخصی که می خواهیم با او مخالفت کنیم. جملاتی مانند«اینجوری به نظر می رسه که یا من اینجوری برداشت می کنم که...»خیلی کمتر حساسیت برانگیزند به جای آنکه بگوییم «تو/شما گفتی که ...».
➕مخالفت های خود را حتی الامکان (یعنی اگه شد) در جمع نگویید.بازخوردهای منفی در حضور جمع تقابل برانگیزند و افراد احساس می کنند که به جای آنکه ایده یا عملکرد آنان را نقد کنید، دارید ترور شخصیت می کنید.(رفرنس)
➕به جای مخالفت صریح ابتدا ابراز تردید کنید:با طرح سوالات هوشمندانه در خصوص نظراتی که با آن ها مخالف هستید ابراز تردید کنید و سعی کنید به گونه ای این کار را انجام دهید که دیگران را به سمت تردید ببرید و سپس مخالفت خود را اعلام کنید.مثلا اینگونه آغاز کنید: در مورد این ایده یک سری چیزها هست که من نمی دونم و در موردش تردید دارم....
➕مسیر را به سمت راه حل جایگزین کج کنید: به جای اینکه مستقیم یک ایده را نقد کنید، بگویید که در کنار ایده شما،می توانیم ایده دیگری را نیز مطرح کنیم یا از منظر دیگری به آن نگاه کنیم. اینگونه مسیر بحث به جای تقابل به سمت تعامل می رود (رفرنس).
➕دیگران را احمق تصور نکنید. مثلا کتابی وجود دارد به نام هنر کنار آمدن با احمقها! خب کسی که این کتاب را می خوانند،تصور می کنند که بالاخره هر کسی می تواند یک احمق بالقوه باشد و آنگاه خود به خود نگاهش به وی از بالا به پایین و غیرمحترمانه خواهد شد.
➕جای فرار بگذارید.یک مشکل رایج این است که افراد ایده را مساوی خودشان می گیرند و اگر ایده نقد شد احساس می کنند که شخصیت شان، شعورشان، باهوشی شان و خبرگی شان زیر سوال رفته است. چه باید کرد؟ ایده تان را مساوی شخصیت تان نگیرید.همان ابتدا که ایده خود را مطرح میکنید برای خودتان جای فرار بگذارید. بگویید که این یک ایده ناقص است که فعلا به آن معتقد هستید و اصلا مطرح کرده اید که در معرض نقد و تکمیل قرار بگیرد.خودتان هم به این ایده نقدهایی دارید و در مورد آن تردیدهایی دارید به این ترتیب از این به بعد هر کسی شما را نقد کرد می توانید نقدها را بشنوید و سپس ایده خود را بهبود دهید و ایده کامل تر را ارایه کنید. شما همیشه راه فراری برای بازگشت از ایده و پس گرفتن ایده دارید. در ضمن چون گفته اید که خودتان هم در مورد ایده حرف ها و نقدهایی دارید، با زیرسوال رفتن ایده، زیر سوال نمی روید.
➕خلاصه آنکه اگر بیاموزیم چگونه مودبانه دیگران را نقد کنیم و چگونه محترمانه با دیگران مخالفت کنیم، آنگاه کار به تقابل و خصومت کشیده نمی شود. باید تمرین کنیم اول از همه، خودم! توسعه یعنی حل مسایل جمعی. حل مسایل کشور یا سازمان یا استان مدیون کسانی است که می توانند با هم محترمانه مخالفت کنند و به یک جمع بندی متفاوت از موضع اولیه شان برسند.
📝 دکتر مجتبی لشکربلوکی
@SajadSoleimaniCom
➕ببخشید که عنوان این نوشته بی ادبانه است اما اگر جلو بروید متوجه می شوید که داستان چیست. امروز می خواهم راجع به چالشی بنویسم که خودم مبتلا به آن هستم. اول نوشته کوتاهی را با هم مرور کنیم که باعث شد به این مساله توجه کنم. در شبکه های اجتماعی کسی نوشته بود:توهین، فرصت تأمل و تعامل رو از آدمها میگیره. وقتی به کسی میگویید «بی ناموس! ۲+۲ میشود ۴»نمیگوید بله مطلب درستی است و حق با شماست! خواهد گفت: بیناموس پدرت است!
➕این جمله مرا به فکر فرو برد که حرف حق اگر با لحن نابحق گفته شود نتیجه عکس دارد. ما و از جمله خود من چقدر ناتوانیم که با هم محترمانه مخالفت کنیم، مودبانه نقد کنیم و با متانت تعامل کنیم. این مشکل فراگیر است، حتی در بین خبرگان و نخبگان ما. به یک نمونه واقعی توجه کنید:دو تن از اساتید دانشگاه این فرصت را پیدا کردند که با یکی از مدیران ارشد کشور گفتگویی اختصاصی و طولانی داشته باشند فرصتی که برای همه حتی نخبگان به این راحتی فراهم نمی شود، در همان ابتدای جلسه جمله ای که گفتند چنین بود:«شما حرف بی ربطی زدید».آن هم با لحنی بد و از بالا به پایین. هیچ اشکالی ندارد که شما یک مدیر ارشد کشور را شجاعانه و جسورانه نقد کنید این نشانه استقلال و آزادمنشی شماست اما اینکه نمی توانید آن را به شیوه ای موثر منتقل کنید نشانه چیز دیگری است.
🛜تحلیل و تجویز کاربردی:
بارها و بارها شنیده ایم که باید هنر گفتگو را بیاموزیم. اما می دانیم که گفتگو که همیشه گل و بلبل نیست.در بیشتر موارد، من یک باور دارم و شما باوری دیگر.چگونه با هم مخالفت کنیم و همدیگر را نقد کنیم که کار به جای باریک نکشد و تیتری که در بالا خواندیم را تجربه نکنیم؟ همه ما باید این مهارت را بیاموزیم:مهارت مخالفت محترمانه. برای شروع این ۶ نکته را تمرین کنیم:
➕جملات را با تو شروع نکنیم! جملاتی که بدون فاعل آغاز می شود یا با من آغاز می شود راهی برای تمرکز بر خود ایده است، نه شخصی که می خواهیم با او مخالفت کنیم. جملاتی مانند«اینجوری به نظر می رسه که یا من اینجوری برداشت می کنم که...»خیلی کمتر حساسیت برانگیزند به جای آنکه بگوییم «تو/شما گفتی که ...».
➕مخالفت های خود را حتی الامکان (یعنی اگه شد) در جمع نگویید.بازخوردهای منفی در حضور جمع تقابل برانگیزند و افراد احساس می کنند که به جای آنکه ایده یا عملکرد آنان را نقد کنید، دارید ترور شخصیت می کنید.(رفرنس)
➕به جای مخالفت صریح ابتدا ابراز تردید کنید:با طرح سوالات هوشمندانه در خصوص نظراتی که با آن ها مخالف هستید ابراز تردید کنید و سعی کنید به گونه ای این کار را انجام دهید که دیگران را به سمت تردید ببرید و سپس مخالفت خود را اعلام کنید.مثلا اینگونه آغاز کنید: در مورد این ایده یک سری چیزها هست که من نمی دونم و در موردش تردید دارم....
➕مسیر را به سمت راه حل جایگزین کج کنید: به جای اینکه مستقیم یک ایده را نقد کنید، بگویید که در کنار ایده شما،می توانیم ایده دیگری را نیز مطرح کنیم یا از منظر دیگری به آن نگاه کنیم. اینگونه مسیر بحث به جای تقابل به سمت تعامل می رود (رفرنس).
➕دیگران را احمق تصور نکنید. مثلا کتابی وجود دارد به نام هنر کنار آمدن با احمقها! خب کسی که این کتاب را می خوانند،تصور می کنند که بالاخره هر کسی می تواند یک احمق بالقوه باشد و آنگاه خود به خود نگاهش به وی از بالا به پایین و غیرمحترمانه خواهد شد.
➕جای فرار بگذارید.یک مشکل رایج این است که افراد ایده را مساوی خودشان می گیرند و اگر ایده نقد شد احساس می کنند که شخصیت شان، شعورشان، باهوشی شان و خبرگی شان زیر سوال رفته است. چه باید کرد؟ ایده تان را مساوی شخصیت تان نگیرید.همان ابتدا که ایده خود را مطرح میکنید برای خودتان جای فرار بگذارید. بگویید که این یک ایده ناقص است که فعلا به آن معتقد هستید و اصلا مطرح کرده اید که در معرض نقد و تکمیل قرار بگیرد.خودتان هم به این ایده نقدهایی دارید و در مورد آن تردیدهایی دارید به این ترتیب از این به بعد هر کسی شما را نقد کرد می توانید نقدها را بشنوید و سپس ایده خود را بهبود دهید و ایده کامل تر را ارایه کنید. شما همیشه راه فراری برای بازگشت از ایده و پس گرفتن ایده دارید. در ضمن چون گفته اید که خودتان هم در مورد ایده حرف ها و نقدهایی دارید، با زیرسوال رفتن ایده، زیر سوال نمی روید.
➕خلاصه آنکه اگر بیاموزیم چگونه مودبانه دیگران را نقد کنیم و چگونه محترمانه با دیگران مخالفت کنیم، آنگاه کار به تقابل و خصومت کشیده نمی شود. باید تمرین کنیم اول از همه، خودم! توسعه یعنی حل مسایل جمعی. حل مسایل کشور یا سازمان یا استان مدیون کسانی است که می توانند با هم محترمانه مخالفت کنند و به یک جمع بندی متفاوت از موضع اولیه شان برسند.
📝 دکتر مجتبی لشکربلوکی
@SajadSoleimaniCom
👍15👎1
AknonPodcast33
قسمت ۳۳ پادکست اکنون
گفتگو با علی بهرامپور (همبنیانگذار برند کانی راش - پوشاک آقایان) توسط سجاد سلیمانی
▫️ویدیو کامل گفتگو در یوتیوب
https://youtu.be/La9yRG4x1FY?si=8Z64oEQT0_N-CJ21
لینک منابع تکمیلی و اطلاعات داخل گفتگو
@AknonPodcast | پادکست اکنون
گفتگو با علی بهرامپور (همبنیانگذار برند کانی راش - پوشاک آقایان) توسط سجاد سلیمانی
▫️ویدیو کامل گفتگو در یوتیوب
https://youtu.be/La9yRG4x1FY?si=8Z64oEQT0_N-CJ21
لینک منابع تکمیلی و اطلاعات داخل گفتگو
@AknonPodcast | پادکست اکنون
👍6
این هم فایل صوتی 👆 برای دوستانی که سختشون هست یوتیوب ببینند یا در کستباکس بشنوند
👍8
مهمتر از ثروتمند شدن، توانایی استفاده از ثروته. پس مراقب تنها دارایی ارزشمند خودتون باشید..
@SajadSoleimaniCom
@SajadSoleimaniCom
👍7
نقطه شروع ساختن یک بیزینس مهمه و من روش کارم این مدلی هست
@SajadSoleimaniCom
--------------------------
اگر شما هم نیازمند بیزینس کوچینگ و مشاوره استراتژی کسبوکار با سجاد سلیمانی هستید، اینجا (در تلگرام) پیام بدهید.
@SajadSoleimaniCom
--------------------------
اگر شما هم نیازمند بیزینس کوچینگ و مشاوره استراتژی کسبوکار با سجاد سلیمانی هستید، اینجا (در تلگرام) پیام بدهید.
👍5
وجود تناقض و جذابیت آدمها!
جملهای از #نسیم_طالب
@SajadSoleimaniCom
________________
اگــــر میخواهید همه جملات نسیم طالب رو در کانال من بخوانید، اینجا کلیک کنید:
#نسیم_طالب@sajadsoleimanicom
جملهای از #نسیم_طالب
@SajadSoleimaniCom
________________
اگــــر میخواهید همه جملات نسیم طالب رو در کانال من بخوانید، اینجا کلیک کنید:
#نسیم_طالب@sajadsoleimanicom
👍9
مهمترین وظیفه استراتژیست و مشاور کسبوکار چیه؟ به نظرم...
@SajadSoleimaniCom
-------------------------
اگر شما هم نیازمند مشاوره کسبوکار و بیزینس کوچینگ با سجاد سلیمانی هستید، اینجا (داخل تلگرام) پیام بدید.
@SajadSoleimaniCom
-------------------------
اگر شما هم نیازمند مشاوره کسبوکار و بیزینس کوچینگ با سجاد سلیمانی هستید، اینجا (داخل تلگرام) پیام بدید.
👍6