شتابزدگی
رهرو آن نیست که گه تند و گهی خسته رود
رهرو آن است که آهسته و پیوسته رود
وقتی شتابزده هستیم نمی‌توانیم حضور را تجربه‌کنیم. شتابزدگی به معنی از دست دادن بخشی از مسیر است. ممکن است چیزهایی را نبینیم یا امکان اقدام برای انجام کاری را از دست دهیم؛ به مرحله‌ی بعدی درمی‌غلطیم بی‌آنکه مرحله‌ی قبلی را به تمام و کمال طی کرده باشیم. به‌طور خلاصه، شتابزدگی یعنی رویارویی یک‌‌خط‌درمیان با پدیده‌ها.
وقتی با فرآیند‌های طبیعی همچون رشد جنین، رشد گیاهان، انجام واکنش‌های شیمیایی روبرو هستیم، بی‌فایدگی شتابزدگی را متوجه می‌شویم. اما هنگامی که خودمان کاری را شتابزده پیش می‌بریم، متوجه نمی‌شویم که با پرش از روی بخش‌های مهمی از مسیر، حضور را از دست داده و دچار پیامدهای ناخوشایندی نیز خواهیم شد. شتابزدگی معمولاً همراه با فشارآوردن و در نتیجه آسیب به خود، دیگران و چیزهای دیگر است و باعث خطاهای عملی، ادراکی و شناختی می‌شود. به علاوه وقتی شتابزده هستیم، ذهنمان آشفته است و حظ کافی از طی مسیر نمی‌بریم.
شتابزدگی ممکن است در کارهای خُرد و روزمره‌ای همچون غذا خوردن و رسیدن به جلسه باشد، یا در کارهای کلانی همچون ترجمه و چاپ کتاب و دفاع از پایان‌نامه رخ دهد؛ ممکن است در امری عینی همچون غذا پختن عجله کنیم و یا در فعالیتی ذهنی مثل قضاوت و نتیجه‌گیری از گفتگو شتابزده باشیم.
فقدان برنامه‌ریزی یکی از علل شتابزدگی است. وقتی پیش‌بینی لازم برای انجام کاری صورت نمی‌گیرد احتمال شتابزدگی افزایش می‌یابد. وقتی که زمان لازم برای نوشتن گزارش یا رفتن از خانه به محل امتحان را پیش‌بینی نمی‌کنیم، به‌طور طبیعی شتابزده می‌شویم. رویدادهای پیش‌بینی‌ناپذیری همچون تصادف نیز می‌تواند به شتابزدگی برای رساندن مصدومان به بیمارستان بیانجامد. علت دیگر شتابزدگی شاید شوق رسیدن به موقعیتی جذاب در پیشِ رو و دورشدن از وضعیت ناخوشایند کنونی باشد، برای مثال شوق رسیدن به جشنی که همه منتظر شما هستند.
هر کاری را باید با سرعت مناسبش انجام داد، سرعت بیشتر به شتابزدگی می‌انجامد و سرعت کمتر به کُندی. باید مراقب بود که به آن طرف طیف نیز نلغزیم. کندی، دست‌دست کردن و تجزیه‌وتحلیل زیادی باعث می‌شود که کار به خوبی پیش نرود و یا اینکه متوقف گردد. در واقع در شتابزدگی بخش‌های مهمی از مسیر را می‌بُریم درحالی‌که در کُندی بخش‌های نامربوطی را به مسیر می‌چسبانیم؛ مثلاً در حین مطالعه وارد گفتگوی درونی می‌شویم که مخل انجام کار است. شتابزدگی را با سرعت‌عمل اشتباه نگیریم. ممکن است کاری را با سرعت انجام دهیم و چیزی را هم از دست ندهیم.
زندگی ماشینی به شتابزدگی ما دامن زده است. به نظر می‌رسد همراهی با طبیعت، گیاهان و حیوانات دوای مؤثری برای شتابزدگی باشد و صبوری بیشتری به ما بدهد. طبیعت تندتر یا کندتر از آنچه لازم است حرکت نمی کند.
برای پرهیز از شتابزدگی باید از پیش برنامه‌ریزی کرد و اکنون را ارجمند شمرد و با ذره‌ذره‌ی مسیر روبرو شد.
نویسنده: رضا علوی
واژه‌های مرتبط: #شتابزدگی، سرعت‌عمل، کندی و انتظارکشیدن، #شتاب
❇️جغرافیای_حضور
@sajadsoleimanicom
رهرو آن نیست که گه تند و گهی خسته رود
رهرو آن است که آهسته و پیوسته رود
وقتی شتابزده هستیم نمی‌توانیم حضور را تجربه‌کنیم. شتابزدگی به معنی از دست دادن بخشی از مسیر است. ممکن است چیزهایی را نبینیم یا امکان اقدام برای انجام کاری را از دست دهیم؛ به مرحله‌ی بعدی درمی‌غلطیم بی‌آنکه مرحله‌ی قبلی را به تمام و کمال طی کرده باشیم. به‌طور خلاصه، شتابزدگی یعنی رویارویی یک‌‌خط‌درمیان با پدیده‌ها.
وقتی با فرآیند‌های طبیعی همچون رشد جنین، رشد گیاهان، انجام واکنش‌های شیمیایی روبرو هستیم، بی‌فایدگی شتابزدگی را متوجه می‌شویم. اما هنگامی که خودمان کاری را شتابزده پیش می‌بریم، متوجه نمی‌شویم که با پرش از روی بخش‌های مهمی از مسیر، حضور را از دست داده و دچار پیامدهای ناخوشایندی نیز خواهیم شد. شتابزدگی معمولاً همراه با فشارآوردن و در نتیجه آسیب به خود، دیگران و چیزهای دیگر است و باعث خطاهای عملی، ادراکی و شناختی می‌شود. به علاوه وقتی شتابزده هستیم، ذهنمان آشفته است و حظ کافی از طی مسیر نمی‌بریم.
شتابزدگی ممکن است در کارهای خُرد و روزمره‌ای همچون غذا خوردن و رسیدن به جلسه باشد، یا در کارهای کلانی همچون ترجمه و چاپ کتاب و دفاع از پایان‌نامه رخ دهد؛ ممکن است در امری عینی همچون غذا پختن عجله کنیم و یا در فعالیتی ذهنی مثل قضاوت و نتیجه‌گیری از گفتگو شتابزده باشیم.
فقدان برنامه‌ریزی یکی از علل شتابزدگی است. وقتی پیش‌بینی لازم برای انجام کاری صورت نمی‌گیرد احتمال شتابزدگی افزایش می‌یابد. وقتی که زمان لازم برای نوشتن گزارش یا رفتن از خانه به محل امتحان را پیش‌بینی نمی‌کنیم، به‌طور طبیعی شتابزده می‌شویم. رویدادهای پیش‌بینی‌ناپذیری همچون تصادف نیز می‌تواند به شتابزدگی برای رساندن مصدومان به بیمارستان بیانجامد. علت دیگر شتابزدگی شاید شوق رسیدن به موقعیتی جذاب در پیشِ رو و دورشدن از وضعیت ناخوشایند کنونی باشد، برای مثال شوق رسیدن به جشنی که همه منتظر شما هستند.
هر کاری را باید با سرعت مناسبش انجام داد، سرعت بیشتر به شتابزدگی می‌انجامد و سرعت کمتر به کُندی. باید مراقب بود که به آن طرف طیف نیز نلغزیم. کندی، دست‌دست کردن و تجزیه‌وتحلیل زیادی باعث می‌شود که کار به خوبی پیش نرود و یا اینکه متوقف گردد. در واقع در شتابزدگی بخش‌های مهمی از مسیر را می‌بُریم درحالی‌که در کُندی بخش‌های نامربوطی را به مسیر می‌چسبانیم؛ مثلاً در حین مطالعه وارد گفتگوی درونی می‌شویم که مخل انجام کار است. شتابزدگی را با سرعت‌عمل اشتباه نگیریم. ممکن است کاری را با سرعت انجام دهیم و چیزی را هم از دست ندهیم.
زندگی ماشینی به شتابزدگی ما دامن زده است. به نظر می‌رسد همراهی با طبیعت، گیاهان و حیوانات دوای مؤثری برای شتابزدگی باشد و صبوری بیشتری به ما بدهد. طبیعت تندتر یا کندتر از آنچه لازم است حرکت نمی کند.
برای پرهیز از شتابزدگی باید از پیش برنامه‌ریزی کرد و اکنون را ارجمند شمرد و با ذره‌ذره‌ی مسیر روبرو شد.
نویسنده: رضا علوی
واژه‌های مرتبط: #شتابزدگی، سرعت‌عمل، کندی و انتظارکشیدن، #شتاب
❇️جغرافیای_حضور
@sajadsoleimanicom