.
📚#تازه_های_نشر
.
#وقتی_ماهمه_مردیم نوشتۀ #مهدیا_حمدیان داستانِ بازگشت ادیسه وار یوسف از مطب پزشک به خانۀ خود در بحبوحۀ جنگ شهرها است. داستانی تمثیلی و فراواقعی (سورئال) که روایت یوسف قربانی را پس از دریافت خبر بیماری خود دنبال می کند. یوسف که چندان رغبتی به بازگشت به خانه ندارد در مدرسۀ دوران کودکی خود قدم می گذارد و در این میان تصمیماتی می گیرد که او را در آشوب جنگ به دام می اندازد. سپس به هر سو می زند تا به خانه بازگردد اما آن خانه به مانند پیکری زنده از او فرار می کند و راه دراز خانه او را به دهانۀ دیوانگی می برد.
.
📎قسمتی از کتاب:
«زمستان بود، جنگ در شهرها و سرما تا مغز استخوان نفوذ کرده بود. مردم قصۀ ما با مرگ زندگی می کردند، مرگی که در کوچه پس کوچه های شهر پرسه می زد تا شاید بمبی بر سر خانه ای فرود بیاید تا بتواند جان خانواده ای را که با آن خانه خاطره داشتند بگیرد، آواره شان کند. بله جنگ. جنگی که باعث می شد فراموش کنی که هستی و می خواهی چه کار کنی…»

🛒برای خرید اینترنتی کتاب اینجا کلیک کنید

نام کتاب: #وقتی_ماهمه_مردیم
اثر: #مهدی_احمدیان
دسته بندی: #داستان #داستان_ایرانی

📚ازخوابگردی مارکس تا سیر و سلوک در عالم کلمات/ نگاهی به #وقتی_ما_همه_مردیم اثر #مهدی_احمدیان
محمد تولایی، دکترای ادبیات انگلیسی از دانشگاه نیو ساوت ولز، شاعر، منتقد ادبی و استاد دانشگاه در یاداشتی برای فصلنامه #سرزمین_هنر گفت: به ندرت اتفاق می‌افتد که طرح جلد کتاب با محتوای آن به اندازۀ کتاب وقتی ما همه مردیم هماهنگی و همخوانی داشته باشد. در تابلو پیروزی مرگ اثر پیتر بروگل هیچ نشانه و اثری از زندگی و زایندگی وجود ندارد و در متن کتاب هم آن چه می ‌بینیم نظیر همین تصاویر است که این بار با کلمات نقاشی شده است. مرگ نیروئی است حاکم بر اندیشه و حیات آدمی ‌و این اثر تاملی است در مورد زمان همراه با اضطراب و نویسندۀ کتاب همچون مارسل پروست، گابریل گارسیا مارکز، جیمز جویس، ویرجینیا وولف و … به مقابلۀ زمان می‌شتابد و سعی در براندازی و تعلیق آن دارد. ویژگی بازر اثر ایجاز و فشردگی آن است: بازگشت ادیسه وار یوسف از مطب به خانه در بحبوحۀ جنگ. نویسنده از بنیادی ترین واقعیات هستی، کهن الگوها و میراث ازلی رجعتِ انسانِ جدا افتاده از اصل و نهاد خویش بهره می‌برد تا آن را در قالبی نوین در زمان معاصر و مکانی نامشخص به کار گیرد. فعالیتهای ضمیر ناآگاه با ضمیر آگاه در هم ادغام می‌شوند و حوادث و رویدادها بین واقعیت و خیال در نوسانند و عقل و جنون و آشوب و نظم از یکدیگر تفکیک ناپذیرند. تکه ای از ریه یوسف، قهرمان داستان که به سرطان دچار است، با سرفۀ او به کف غار می‌افتد و باقیماندۀ ریه بیرونِ غار به حرکت ادامه می‌دهد. کلبه ای دهان باز می‌کند و قلبی را می‌بلعد. خون از زمین می‌جوشد. مردگان در خون غسل می‌کنند تا آرامش یابند. رفتار، گفتار و کردار آدمیان، زندگی با مرگ و در مرگ و مُردن بیش از مُردن است. «وقتی ما همه مردیم» به بازآفرینی اسطوره‌ها و کهن الگوهای ازلی گوناگونی می‌پردازد. اولیس هومر و یوسف گم گشته ای که قرار است به خانه باز آید. او با برادرش ایوب بر سر مالکیتِ خانه نزاع دارد. دعوای دو برادر یادآور اساطیر‌هابیل و قابیل، رستم و شغاد و پسران ادیپ شهریار است. این دو در داستان هم ظاهر می‌شوند. سه مرد فرزانه یادآورِ سه حکیم فرزانه ای هستند که برای کرنش در برابر عیسی مسیح تازه متولد شده از شرق به اورشلیم می‌آیند. غار افلاطون با انسان های غارنشین بی خبر از واقعیت دنیای بیرون و جنگ فراگیر خانمانسوز متمثل می‌گردد. اسطورۀ شام آخر عیسی مسیح هم به مرگ همگان تبدیل می‌شود. ادامه در سایت سرزمین هنر.
@honarland_ir
http://honarland.ir/url/iV7ID