بله، کتاب. خاطرات روزنامه‌نگار، داستان یک سال کار برای راه انداختن روزنامه‌ای که هیچ‌وقت منتشر نخواهد شد. روزنامه قرار است اسمش فردا باشد، [فردا] که مثل شعار، ورد زبان حکومت‌های ماست: فردا، فردا در موردش حرف می‌زنیم!
پس عنوان کتاب باید باشد فردا: دیروز. قشنگ نیست؟»
🗞
بُرشی از کتاب
#شماره_صفر
نوشتهٔ #اومبرتو_اکو
ترجمهٔ #رضا_علیزاده
#نشر_روزنه
.
قصه‌ی کتاب دو تاریخ را پوشش می‌دهد:
اول سال ۱۹۴۵، روزهای پایانی جنگ جهانی دوم، مکان دریاچه کومو...
دوم سال ۱۹۹۲، میلان کولونا نویسندهٔ روزنامه‌های زرد که با دستمزدی وسوسه‌برانگیز برای نوشتن یک کتاب به اسم دیگری استخدام شده....
همه عناصر در این کتاب جمع شده: شیادان رسانه‌ای، سازمان سیا، اخاذی، عشق، حرف‌های خاله‌زنکی، قتل. برخورد نیروهایی که ایتالیا را از جنگ‌جهانی‌دوم به بعد، یعنی از زمان موسولینی تا برلوسکونی شکل داده.


http://up2www.com/uploads/baf0numberzero.jpg

https://t.me/rowzanehnashr

📚
راست می‌گویید، من هیچ‌وقت نفهمیدم این عذرخواهی که مد شده، نشانهٔ فروتنی است یا بی‌شرمی و وقاحت؛ کاری را که نباید بکنی می‌کنی و بعد عذر می‌خواهی و دستت را می‌شویی. این موضوع مرا یاد این جک قدیمی می‌اندازد که می‌گفت یک کابوی داشته توی دشت سواره می‌رفته که صدایی از آسمان می‌شنود که می‌گوید برو به ابلینِ تگزاس، بعد در ابلین، صدا به او می‌گوید وارد سالن شو و همهٔ پولت را روی عدد پنج شرط ببند. کابوی که صدا وسوسه‌اش کرده اطاعت می‌کند و هیجده می‌آید، و صدا زیر لبی می‌گوید خیلی بد شد، باختیم!
.

_از متن کتاب

#شماره_صفر
#اومبرتو_اکو
ترجمهٔ #رضا_علیزاده
چاپ اول #انتشارات_روزنه، ١٣٩۶

پ.ن: به‌راستی رسانه‌ها تا چه حد در زندگی ما تاثیرگذارند؟

https://goo.gl/aUGVeW

@rowzanehnashr