#توماس_برنهارد (نهم فوریه ۱۹۳۱ ـ ۱۲ فوریه ۱۹۸۹) داستان‌نویس، نمایشنامه‌نویس و شاعر اتریشی است. آثار او را «بزرگ‌ترین دستاوردهای ادبی پس از جنگ جهانی دوم» و خودش را از مهم‌ترین نویسندگان آلمانی‌زبانِ پس از جنگ جهانی دانسته‌اند.
در ۱۹۴۱ به مدرسه شبانه‌روزی فرستاده شد. در ۱۹۴۴ پدربزرگش او را به سالزبورگ نزد خود برد. در شانزده سالگی، مدرسه را ترک کرد و نزد یک خواربارفروش به کار مشغول شد. همزمان، پدربزرگش او را در یک مدرسه آواز ثبت‌نام کرد و وی در آنجا با تئوری موسیقی و خوانندگی‌ِ اپرا آشنا شد.
در ۱۹۵۰ با هدویگ اشتاویانیسک که ۳۷ سال از او بزرگ‌تر بود، آشنا شد. این زن حامی واقعی برنهارت در زندگی‌اش بود و کمک زیادی به پیشرفت ادبی او کرد. برنهارت از او با عنوان «آدم زندگی»اش یاد کرده است. دوستی‌شان تا زمان مرگ هدویگ در ۲۹ آوریل ۱۹۸۴ ادامه داشت. برنهارت از سال ۱۹۵۵ تا ۱۹۵۷، در دانشگاه موتسارت در سالزبورگ، آواز، نمایشنامه‌نویسی و بازیگری خواند.
برنهارت در طول زندگی‌اش به دلیل اظهارنظرهای تند و صریحش و نیز انتقاداتش از مردم کشورش اتریش، همواره مورد انتقاد بود. این عصیانگری پس از مرگش نیز ادامه یافت، زیرا پیش از مرگ، انتشار و اجرای آثارش را در اتریش قدغن کرده بود. البته این خواستة او به طور کامل انجام نشده و وارثان او استثناهایی را برای انتشار و اجرای آثارش در نظر گرفتند.

@rowzanehnashr

📻 #معرفی_کتاب:
توماس برنهاد، نویسنده‌ی اتریشی، در داستان “قدم زدن” علت و سبب بروز دیوانه‌گی کارر، و نیز اندیشه به هستی و تفکر را موضوع خود قرار داده است. درون‌مایه‌ی بیماری روانی، جنون، که در اینجا چونان نتیجه‌ی اندیشیدن به جهان و تفکر به نمایش گذاشته می‌شود. در قدم زدن یک منِ بی‌نام و ناشناس، که خود خاموش است و یا به‌ندرت به سخن در می‌آید داستان را از زبان شخص دوم روایت می‌کند که با راوی سخن می‌گوید. اندیشیدن؛ تبدیل روندِ رنج‌بار اندیشیدن به زبان.
نیچه در “فراسوی نیک و بد”، پاره‌ی هفدهم می‌نویسد: اما در باب خرافات منطقیان: من هرگز از انگشت نهادن بر یک واقعیت خرده‌-ریز دست‌بردار نیستم، واقعیتی که این خرافاتیان از آن روگردانند-یعنی اینکه اندیشه هنگامی فرا می‌رسد که “او” می‌خواهد. نه آن‌گاه که “من” می‌خواهم؛ چنان‌که اگر بگوییم که موضوع “من” شرطِ معمولِ “می‌اندیشم” است، واقعیت را واژگونه کرده‌ایم. او می‌اندیشد: اما این‌که این “او” درست همان “من” نامدارِ قدیمی است یا نه. نرم نرمک بگویم، که این نیز تنها یک فرض است یک ادعاست، و به هیچ‌وجه “یقینِ بی‌واسطه” نیست
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
📖 #قدم_زدن
✍️ #توماس_برنهارد 📑برگردان #شهروز_رشید
📚#انتشارات_روزنه


🆔 @rowzanehnashr

https://goo.gl/wyTtSY

📚#تازه_های_نشر
.

نام کتاب: بازنویسی
نویسنده: توماس برنهارد
ترجمه: زینب آرمند
قطع: رقعی
چاپ اول: 1398
تعداد صفحات : 270
قیمت: 55000 تومان

رویتهامِر، شخصیت اصلی داستانِ «بازنویسی»، شخصیتی که برنهارد آن را بر مبنای زندگیِ ویتگنشتاین طراحی کرده، در ابتدای داستان خودکشی می‌کند، خودکشی‌ای که بعد از جنونِ ناشی از وسواسِ ایدآلیستی اتفاق می‌افتد. در بازنویسی شاهد نابودی تدریجی نابغه‌ای هستیم که بی‌وقفه مجبور به اصلاح و بازنویسی تفکرات و تصورات خود است، تا جایی که تنها راه‌حل منطقی به نظرش اصلاح نهایی وجودش می‌آید، یعنی خودکشی. در این روایت عجیب و غریب که گاهی طولانی، گاهی رویایی و در نهایت عمیقاً وابسته به زبان و ساختارشکن می‌شود، رونویسی و تکرار از جمله موضوعات اصلی است: تکرار خانه‌ها، تکرار ایده‌ها و نوشته‌ها. در جهان برنهارد زندگی مارپیچ تکرارشونده‌ای است بر مبنای پیش‌فرضِ بازنویسی!
بازنویسی از یک جنبه کابوس ویراستاران است: ویرایشِ بی‌پایان. از جنبه‌ی عمیق‌تر دیگر، چشم‌اندازی است وحشتناک از نهایتِ نابودی، با اشاراتی به پیامدهای آن برای هویت‌های فردی در جهانی که از معنا و مفهومی ثابت خالی شده است.

#انتشارات_روزنه
#بازنویسی #توماس_برنهارد


https://bit.ly/2mMnptS

برای خرید اینترنتی کتاب اینجا کلیک کنید.