📚

.

یادداشت بابک پرهام (نویسنده و منتقد)
درباره‌ی کتاب «دختری که اشک‌های مرا پاک می‌کرد»
نوشته‌ی فاضل ترکمن

کتاب «دختری که اشک‌های مرا پاک کرد» را نخوانید! اگر با مغز و استخوان تنهایی را حس نکرده‌اید؛ این کتاب را نخوانید. اگر #کافه_نادری و #کافه_هنر نرفته‌اید، اگر از طبقه‌ی دوم کافه‌ای به #خودکشی فکر نکرده‌اید، کتاب را نخوانید. اگر عاشقِ شب نیستید، نخوانیدش. اگر #خیام و #کامو و #کافکا و #صادق_هدایت را دوست ندارید، اگر #تارانتینو و #کوبریک و #جارموش، اگر #اصغر_فرهادی و #علی_حاتمی، برای‌تان با #ابراهیم_حاتمی_کیا فرقی ندارند، اگر کتاب‌ها را بو نمی‌کنید‌، اگر دل‌تان برای تمام کسانی که در خیابان‌های تهران با شما قدم زده‌اند، تنگ نمی‌شود و #نوستالژی به‌نظرتان خوب نیست، این کتاب را نخوانید. اگر تابه‌حال دریا را بغل نکرده‌اید، یا کلاغی روی شانه‌ی شما زار نزده است، اگر خودتان زنگ نزده‌اید و دنبال تابلوی چند کیلومتر تا #سوررئالیسم نگشته‌اید، اگر تهران را نمی‌پرستید، اگر با #عشق #میشاییل_هانکه، با شب، با تنهایی و با خانه‌ای که مُرده، گریه نکرده‌اید و دنبال دستمال گُل‌گُلی برای اشک‌هایتان نگشته‌اید، این کتاب را نخوانید. اگر تلخ‌روان، فاضل ترکمن را نمی‌شناسید که مرض دارد! و بغض سرکوب‌شده و خاک‌خورده‌ی شما را می‌ترکاند، این کتاب را نخوانید.

#دختری_که_اشک_های_مرا_پاک_می_کرد
#روایت_های_حساس_از_زندگی_یک_وسواس
#فاضل_ترکمن
طراح روی جلد: #آذرخش_فراهانی
#انتشارات_روزنه

#بابک_پرهام #معرفی_کتاب #روایت #جستار

_ عکس از #هادی_عادلخانی

https://goo.gl/icnJm8