.
الان نه می‌دانم کجا هستم و نه می‌دانم چه‌کار دارم می‌کنم فقط یادم هست دم غروب نشستم پشت فرمان و راه افتادم... اینجا هرجا هست جای قشنگیست، باران جوری اُریب می‌زند که از شیشه ی پایین ماشین می آید توو. صداها با شُرّه‌های روی شیشه توی هم افتاده و فضا عجیب دلچسب است. انگار دارم خواب می‌بینم. نکند بین راه خوابم برده باشد و رفته باشم توی گارد ریلی چیزی؟ به هر حال حتی اگر مُرده باشم هم فضای قشنگیست. بیشتر قشنگی‌اش هم به خاطر رویایی بودنش است. اینکه جوری غرق رویا شده ام که حتی ممکن است تو هم هرلحظه برگردی!
.
#نامه_ای_به_دوستم_که_نداشتی