به استاد زرویی نصر آباد پس از هَرس سبیل ها سرو بی سبیل جانم ملول گشته ز انسان بی سبیل مخصوصا" از تو: سرو خرامانِ بی سبیل تو شاه ملک طنزی و ما رعیت توایم فرمان چه سان بریم ز سلطان بی سبیل ترسم که شاعران به شما اقتدا کنند آید پدید حلقه رندان بی سبیل شش تیغه…