با رد دوباره‌ی اعاده دادرسی مهدی حسنی؛ خطر اعدام قریب‌الوقوع برای دو زندانی سیاسی موجود دارد!

دیوان عالی کشور برای دومین بار درخواست اعاده دادرسی مهدی حسنی، زندانی سیاسی محکوم به اعدام را رد کرد.
امین عادل احمدیان، وکیل او، اعلام کرده که این تصمیم بدون بررسی مجدد پرونده در شعبه ۲۹ اتخاذ شده است. هم‌زمان، مریم حسنی، دختر او، با انتشار متنی از «سه سال بی‌عدالتی» نوشته و خواهان نجات پدرش شده است.
مهدی حسنی و بهروز احسانی اسلاملو، هر دو در شهریور ۱۴۰۲ با حکم قاضی ایمان افشاری به اعدام محکوم شدند. اتهامات آن‌ها شامل بغی، محاربه، افساد فی‌الارض، و عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران است.
عفو بین‌الملل با هشدار نسبت به خطر اعدام قریب‌الوقوع این دو زندانی، خواستار اقدام فوری
بین‌المللی برای توقف اجرای حکم شد.
این دو زندانی هم‌اکنون در زندان قزلحصار محبوس هستند.

یکشنبه ۷ اردیبهشت ماه
۲۷ آوریل ۲۰۲۵

t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1

همین که کارخانه دار استثمار کارگر را به پایان برد و کارگر دست آخر دستمزد خویش را به صورت نقدی دریافت کرد، تازه بخش های دیگری از بورژوازی، از قبیل صاحب خانه، مغازه دار و رباخوار و غیره، به جانش می افتند. لایه های زیرین طبقه متوسط - سوداگرهای خرد، کاسبکارها و عموما دست فروش ها، پیشه ورها و دهقان ها - تمام آنها به تدریج به صفوف پرولتاریا رانده می شوند، تا اندازه ای به این علت که سرمایه ناچیزشان به آن میزانی که باید برای راه انداختن صنعت جدید کافی نیست و در رقابت با سرمایه داران بزرگ از پا در می آیند، و تا حدی به این علت که شیوه های جدید تولید تخصص آنها را بی ارزش کرده است. بدین سان، از همه طبقات جمعیت، نیروهای انسانی تازه ای به صفوف پرولتاریا می‌پیوندند.

مانیفست حزب کمونیست
کارل مارکس و فردریش انگلس


جبهه متحد
شعر: برشت
آهنگ: هانس آیسلر
اجرا: شیوا خاکپور
و چون انسان انسان است
نتوان کوبیدش چکمه بر دهان
او نه کس را برده خواهد
نه خود را بردۀ کسان
پس چپ، دو، سه
پس چپ، دو، سه
ای رفیق جایت اینجاست
در صف کارگران جبهۀ واحد
چون تو خود نیز کارگری"

یکشنبه ۷ اردیبهشت ماه
۲۷ آوریل ۲۰۲۵

t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1

✍️تاریخچه‌ی اول ماه مه|رُزا لوکزامبورگ

ايده شادى‌بخش استفاده از جشن و تعطيلى بعنوان ابزارى براى به کرسى نشاندن خواست هشت ساعت کار در روز اولين بار در استراليا متولد شد. در سال ۱۸۵۶کارگران تصميم گرفتند بعنوان سمبل هشت ساعت کار در روز، در روزی معين کار را تعطيل کنند، دور هم جمع شوند و به جشن و شادى بپردازند. کارگران روز ۲۱ آوريل را بعنوان جشن هشت ساعت کار در روز تعيين کردند. در آغاز کارگران استراليا اين روز را فقط براى سال ۱۸۵۶ در نظر داشتند. اما اين اولين جشن آنچنان تاثير عميقى بر روى توده‌هاى کارگر استراليا داشت و آنچنان روحيه آن‌ها را براى حرکات جديدتر بالا برد، که تصميم گرفتند اين روز را هرساله جشن بگيرند.

براستى هم چه‌چيز بيش از توقف کار با تصميم خود کارگران، می‌توانست روحيه و باور به نيروى خويش را اين چنين در ميان کارگران بالا ببرد؟ چه‌چيزى به اين بردگان ابدى کارخانه‌ها و کارگاه‌ها، می‌توانست بيش از مارش ارتش کارگران، ارتش خويش جرات و جسارت بخشد؟ بدين ترتيب ايده جشن کارگرى بسرعت پذيرفته شد. از استراليا آغاز گرديد و به ساير کشورها گسترش پيدا کرد تا اينکه سرانجام همه کارگران دنيا را در بر گرفت. ابتدا کارگران آمريکا تجربه کارگران استراليا را دنبال کردند و در سال ۱۸۸۶ تصميم گرفتند که اول ماه مه روز توقف سراسرى کار باشد. در اين روز ٢٠٠٠٠٠ کارگر کار را ترک کردند و بر خواست ٨ ساعت کار تاکيد نمودند. سپس براى چند سال پليس و پيگرد قانونى مانع تکرار تظاهرات کارگران آمريکا در چنين ابعادى شدند. با اين وجود در سال ١٨٨٨ کارگران تصميم گرفتند که مراسم اول ماه مه را دوباره جشن بگيرند و تاريخ مراسم بعدى را اول ماه مه سال ١٨٩٠ اعلام کردند. همزمان جنبش کارگرى در اروپا رشد و تحرک زيادى پيدا کرد. قدرتمندترين بيان و تجلى اين جنبش در «کنگره بين الملل کارگران» در سال ١٨٨٩ بود. اين کنگره با شرکت ۴۰۰ نماينده تصميم گرفت که هشت ساعت کار بايد در صدر خواسته‌هاى کارگران قرار گيرد. پس از آن نماينده اتحاديه‌هاى فرانسه، لاوين از منطقه بوردو، با اراِئه قطعنامه‌اى از کنگره خواست که توقف کار در روز اول ماه مه به اين منظور در دستور کار همه کارگران جهان قرار گيرد. سپس نماينده کارگران آمريکا با تائيد پيشنهاد رفيق کارگر خود از کنگره درخواست کرد که کارگران در اول ماه مه سال بعد يعنى ١٨٩٠ دست به اعتصاب عمومى بزنند. بدين ترتيب کنگره انترناسيونال سوسیالیستی روى تاريخ جشن عمومى کارگران تصميم گرفت. مانند ٣٠ سال قبل در استراليا، کارگران اينبار هم تظاهراتى براى همان يک بار را مد نظر داشتند. کنگره انترناسيونال تصميم گرفت که کارگران همه کشورها باهم براى خواست هشت ساعت کار در روز، در اول ماه مه سال ١٨٩٠ تظاهرات کنند. هيچ‌کس از تکرار تعطيلى براى سال‌هاى ديگر سخنى نگفت. طبيعتا کسى نمی‌توانست پيش‌بينى کند که اين ايده به اين‌راحتى می‌توانست موفقيت آميز باشد و به‌سرعت توسط کل طبقه کارگر عملی شود. با اين‌حال فقط کافى بود که کارگران روز اول ماه مه را براى يکبار جشن بگيرند تا همه متوجه شوند و احساس کنند که جشن روز اول ماه مه بايد هر ساله و بطور هميشگى برگزار شود.

اول ماه مه به خواست هشت ساعت کار در روز فراخوان ميداد. اما حتى بعد از اينکه کارگران به اين خواست رسيدند، اول ماه مه پايان نيافت. مادام که مبارزه کارگران عليه بورژوازى و طبقه حاکمه ادامه دارد، مادام که کارگران به همه خواسته‌هايشان نرسيده‌اند، روز ماه مه روز بيان اين خواست‌ها خواهد بود. و هنگاميکه روزهاى بهترى سر رسد، هنگاميکه طبقه کارگر همه جهان رهايى خود را بدست آورد، آن زمان نيز بى‌ترديد بشريت روز اول ماه مه را به افتخار مبارزات تلخ و مشقات زيادى که در گذشته متحمل شده جشن خواهد گرفت.


یکشنبه ۷ اردیبهشت ماه
۲۷ آوریل ۲۰۲۵

t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1

اسکله رجایی ۲۰ ساعت پس از انفجار

یکشنبه ۷ اردیبهشت ماه
۲۷ آوریل ۲۰۲۵

t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1

شروع یک بحران؛ خسارتی فراتر از تصور
بندر رجایی، شاهراه اقتصادی ایران، دچار بحران بزرگی شده است.

آتش‌سوزی گسترده، این بندر حیاتی را فعلاً از مدار عملیاتی خارج کرده و قرار است بندر بهشتی چابهار جایگزین موقت آن شود. اما حتی با وجود ظرفیت‌های موجود در چابهار، فرآیند واردات و لجستیک کشور به‌مراتب پیچیده‌تر و کندتر از قبل خواهد شد.

در همین حال، آتش همچنان در بخشی از بندر زبانه می‌کشد و حجم خسارات وارده به کالاهای موجود سرسام‌آور گزارش شده است. باید منتظر بحران‌هایی بود؛ از کمبود برخی کالاهای اساسی گرفته تا ضربه سنگین به صنعت بیمه کشور.

ابعاد خسارت‌های مستقیم و غیرمستقیم این حادثه هنوز به طور کامل روشن نشده، اما آنچه مسلم است، فراتر از هر تصور اولیه خواهد بود.

یکشنبه ۷ اردیبهشت ماه
۲۷ آوریل ۲۰۲۵

t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1

اهواز تجمع و راهپیمایی اعتراضی بازنشستگان تامین اجتماعی

سالها است سفره‌ی بازنشسته کوچک‌تر شده، وعده‌های پوچ بزرگ‌تر. حقوق واقعی خاک شد، همسان‌سازی بازیچه شد، و زندگی شرافتمندانه آرزو!

یکشنبه ۷ اردیبهشت ماه
۲۷ آوریل ۲۰۲۵

t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1

🔴  فرهنگیان؛ فریادگران رهایی

آموزگاران امید، امید می آفرینند، آنگاه که وحشت ناکترین رویه های قدرت، مطلق انگاشته شوند.
اندیشه بازار محور هزینه/ فایده، ملغی کنند، آنگاه که فقر و فلاکت، برای بازار خدایگان سود می سازد و زندگی همگان قربانی گردد.
به دیگری می اندیشند، آنگاه که زمین قربانگاه آزادی و خوشبختی ست.
آموزگاران روزهای سخت و منجمد، حرارت نقادی می پراکنند، آنگاه که دانش آموزان یارای آموختن، بودن و خنده را از کف داده اند.
همه تن عصیانند، آنگاه که ابر خشونت بر آسمان دانش باریدن گیرد

♦️ پنجشنبه ۱۱ اردیبهشت شروعی دیگر علیه رنج هایی که سیستماتیک تولید می شوند.

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران

بازنشر:
یکشنبه ۷ اردیبهشت ماه
۲۷ آوریل ۲۰۲۵

t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1