Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
🔴برنامه سوسیال مدیا از تلویزیون حزب کمونیست ایران
پیرامون اعتراضات، اعتصابات کارگری و دیگر اقشار اجتماعی
🔹جمعه ۱۸ آوریل ۲۰۲۵
تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له
https://t.me/KomalaCpiranTv
https://alternative-shorai.tv
https://cpiran.org
https://komala.co
پیرامون اعتراضات، اعتصابات کارگری و دیگر اقشار اجتماعی
🔹جمعه ۱۸ آوریل ۲۰۲۵
تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له
https://t.me/KomalaCpiranTv
https://alternative-shorai.tv
https://cpiran.org
https://komala.co
"شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست"، به‌مناسبت اول ماه مه روز جهانی کارگر سمیناری را در لندن برگزار می‌کند.
🔹موضوع:
"نگاهی به مبارزات طبقه‌ی کارگر ایران و چشم‌انداز آن"
🎙️سخنرانان :
● ایوب رحمانی
● نسرین ابراهیمی
● صلاح مازوجی
● تراب ثالث
گرداننده‌ی سمینار : هلاله طاهری
🔹 تاریخ : شنبه سوم ماه مه ۲۰۲۵
🔸ساعت: ۱۸ تا ۲۳
🔹برگزارکننده:
شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست
https://t.me/+9ysZiE_6mkZjZDZk
ShorayeHamkary@gmail.com
🔹موضوع:
"نگاهی به مبارزات طبقه‌ی کارگر ایران و چشم‌انداز آن"
🎙️سخنرانان :
● ایوب رحمانی
● نسرین ابراهیمی
● صلاح مازوجی
● تراب ثالث
گرداننده‌ی سمینار : هلاله طاهری
🔹 تاریخ : شنبه سوم ماه مه ۲۰۲۵
🔸ساعت: ۱۸ تا ۲۳
🔹برگزارکننده:
شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست
https://t.me/+9ysZiE_6mkZjZDZk
ShorayeHamkary@gmail.com
توقف اجرای حکم اعدام حمید حسین‌نژاد حیدرانلو در ارومیه؛ خانواده: تا تماس با فرزندمان تحصن را ادامه می‌دهیم
صبح روز جمعه ۲۹ فروردین ۱۴۰۴، یکی از برادران حمید حسین‌نژاد حیدرانلو، زندانی سیاسی کُرد محکوم به اعدام، به زندان مرکزی ارومیه فراخوانده شد. مسئولان زندان در این دیدار به وی اطلاع داده‌اند که اجرای حکم اعدام برادرش، شب گذشته به دستور دادستان ارومیه متوقف شده است.
در پی این تحولات، مسئولان زندان از خانواده و بستگان این زندانی سیاسی خواسته‌اند تا به تحصن خود مقابل زندان پایان دهند. اما خانواده حسین‌نژاد با این درخواست مخالفت کرده و تأکید کرده‌اند که تا زمان برقراری تماس تلفنی یا ملاقات حضوری با فرزندشان، به تحصن خود ادامه خواهند داد.
حمید حسین‌نژاد حیدرانلو پیش‌تر به اتهامات سیاسی و امنیتی به اعدام محکوم شده و وضعیت او در روزهای اخیر نگرانی‌های گسترده‌ای در میان فعالان حقوق بشر و خانواده‌اش ایجاد کرده است.
جمعه ۲۹ فروردین ماه
۱۸ آوریل ۲۰۲۵
t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1
صبح روز جمعه ۲۹ فروردین ۱۴۰۴، یکی از برادران حمید حسین‌نژاد حیدرانلو، زندانی سیاسی کُرد محکوم به اعدام، به زندان مرکزی ارومیه فراخوانده شد. مسئولان زندان در این دیدار به وی اطلاع داده‌اند که اجرای حکم اعدام برادرش، شب گذشته به دستور دادستان ارومیه متوقف شده است.
در پی این تحولات، مسئولان زندان از خانواده و بستگان این زندانی سیاسی خواسته‌اند تا به تحصن خود مقابل زندان پایان دهند. اما خانواده حسین‌نژاد با این درخواست مخالفت کرده و تأکید کرده‌اند که تا زمان برقراری تماس تلفنی یا ملاقات حضوری با فرزندشان، به تحصن خود ادامه خواهند داد.
حمید حسین‌نژاد حیدرانلو پیش‌تر به اتهامات سیاسی و امنیتی به اعدام محکوم شده و وضعیت او در روزهای اخیر نگرانی‌های گسترده‌ای در میان فعالان حقوق بشر و خانواده‌اش ایجاد کرده است.
جمعه ۲۹ فروردین ماه
۱۸ آوریل ۲۰۲۵
t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1
نسبت به احکام اعدام سِر شده‌ایم.
نگاه می‌کنیم. آهی و افسوسی. گاهی چشمی هم تر می‌شود. برای آسوده کردن وجدان خود پناه می‌بریم به «که بود؟» و «چه کرد؟» ها.
چیزی پیدا می‌کنیم و درحالی‌که اشکِ گوشه‌ی چشم را با نوک انگشت روی صورت محو می‌کنیم، حزبی بودن یا عضویتش در گروه یا وابستگی‌اش به جریان، تفکر یا ایدئولوژی خاصی را مرور می‌کنیم یا عکسی پیدا می‌کنیم که پوزیشن‌اش مورد پسندمان نیست و راضی می‌شویم به اینکه «حق‌اش نبود ولی نمی‌بایست می‌کرد» و نفسی از سر اندوه اما به آسودگی بالا می‌آید...
ما مخالفان اعدام که در فضایی آزاد، در خانه یا پشت میزهای کارمان از پشت گوشی‌هایی با سکیوریتیِ بالا هستیم و همه‌ی جوانب را رصد می‌کنیم مبادا شناسایی بشویم.
غافلیم از آن‌که برای لغو مجازات اعدام، برای پایان دادن به چرخه‌ی کشتار سیستماتیک که یکی از ارکان جمهوری‌اسلامی است، باید پشت در زندان‌ها صف بکشیم و #نه_به_اعدام را رو در روی دیکتاتور فریاد بزنیم. از پشت درهای بسته‌ی خانه‌های امن‌مان آن‌چه می‌کنیم بیهودگی‌ست.
#حمید_حسین‌نژاد_حیدرانلو را برای اجرای حکم مرگ به انفرادی می‌برند.
جمعه صبح مردی جوان را به دار می‌آویزند.
جمعه صبح سه کودک بی‌پدر می‌شوند.
جمعه صبح یک خانواده عزادار می‌شوند.
جمعه صبح یک بار دیگر «ما» به جمهوری‌اسلامی اثبات می‌کنیم که جامعه‌ای در خواب هستیم.
اثبات می‌کنیم سحرگاهانش اگر با هزاران چوبه‌ی دار آغاز شود هم سدی بر سر راهش نخواهیم شد. همان‌طور که از کنار اعدام ۲۱ #بلوچ که طی یک هفته کشته شدند بی‌تفاوت گذر کردیم و اعتراضی نکردیم.
ما وجدان‌های بیدارِ فضای مجازی که خود را در شعرها و شعارهایمان به رخ می‌کشیم و شهرِ بی‌دار را وعده می‌دهیم، نسبت به کشتار رژیم سِر شده‌ایم.
شب اعدام #محمد_قبادلو فریادهای مادرش از پشت در قتل‌گاهِ فرزندش، ما را از خانه‌هایمان بیرون نکشید. همچنان کنج امن‌مان را رها نخواهیم کرد.
گلرخ ایرایی
فروردین ۱۴۰۴
زندان اوین
#گلرخ_ایرایی
#حمید_حسین‌نژاد_حیدرانلو
#نه_به_اعدام
بازنشر:
جمعه ۲۹ فروردین ماه
۱۸ آوریل ۲۰۲۵
t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1
نگاه می‌کنیم. آهی و افسوسی. گاهی چشمی هم تر می‌شود. برای آسوده کردن وجدان خود پناه می‌بریم به «که بود؟» و «چه کرد؟» ها.
چیزی پیدا می‌کنیم و درحالی‌که اشکِ گوشه‌ی چشم را با نوک انگشت روی صورت محو می‌کنیم، حزبی بودن یا عضویتش در گروه یا وابستگی‌اش به جریان، تفکر یا ایدئولوژی خاصی را مرور می‌کنیم یا عکسی پیدا می‌کنیم که پوزیشن‌اش مورد پسندمان نیست و راضی می‌شویم به اینکه «حق‌اش نبود ولی نمی‌بایست می‌کرد» و نفسی از سر اندوه اما به آسودگی بالا می‌آید...
ما مخالفان اعدام که در فضایی آزاد، در خانه یا پشت میزهای کارمان از پشت گوشی‌هایی با سکیوریتیِ بالا هستیم و همه‌ی جوانب را رصد می‌کنیم مبادا شناسایی بشویم.
غافلیم از آن‌که برای لغو مجازات اعدام، برای پایان دادن به چرخه‌ی کشتار سیستماتیک که یکی از ارکان جمهوری‌اسلامی است، باید پشت در زندان‌ها صف بکشیم و #نه_به_اعدام را رو در روی دیکتاتور فریاد بزنیم. از پشت درهای بسته‌ی خانه‌های امن‌مان آن‌چه می‌کنیم بیهودگی‌ست.
#حمید_حسین‌نژاد_حیدرانلو را برای اجرای حکم مرگ به انفرادی می‌برند.
جمعه صبح مردی جوان را به دار می‌آویزند.
جمعه صبح سه کودک بی‌پدر می‌شوند.
جمعه صبح یک خانواده عزادار می‌شوند.
جمعه صبح یک بار دیگر «ما» به جمهوری‌اسلامی اثبات می‌کنیم که جامعه‌ای در خواب هستیم.
اثبات می‌کنیم سحرگاهانش اگر با هزاران چوبه‌ی دار آغاز شود هم سدی بر سر راهش نخواهیم شد. همان‌طور که از کنار اعدام ۲۱ #بلوچ که طی یک هفته کشته شدند بی‌تفاوت گذر کردیم و اعتراضی نکردیم.
ما وجدان‌های بیدارِ فضای مجازی که خود را در شعرها و شعارهایمان به رخ می‌کشیم و شهرِ بی‌دار را وعده می‌دهیم، نسبت به کشتار رژیم سِر شده‌ایم.
شب اعدام #محمد_قبادلو فریادهای مادرش از پشت در قتل‌گاهِ فرزندش، ما را از خانه‌هایمان بیرون نکشید. همچنان کنج امن‌مان را رها نخواهیم کرد.
گلرخ ایرایی
فروردین ۱۴۰۴
زندان اوین
#گلرخ_ایرایی
#حمید_حسین‌نژاد_حیدرانلو
#نه_به_اعدام
بازنشر:
جمعه ۲۹ فروردین ماه
۱۸ آوریل ۲۰۲۵
t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1
Telegram
Peshrawcpiran
کانال رسمی حزب کمونیست ایران و کومه‌له در تلگرام
✉️پيام ها و تصاويرتان را به آی‌دی زیر ارسال کنید:
@ofogh_kargar
www.instagram.com/Peshrawcpiran
www.facebook.com/Peshrawcpiran
نشانی وب‌سایت حزب کمونیست ایران
cpiran.org
نشانی وب سایت کومەلە
komala.co
✉️پيام ها و تصاويرتان را به آی‌دی زیر ارسال کنید:
@ofogh_kargar
www.instagram.com/Peshrawcpiran
www.facebook.com/Peshrawcpiran
نشانی وب‌سایت حزب کمونیست ایران
cpiran.org
نشانی وب سایت کومەلە
komala.co
#ارسالی
از وعده خانه تا واقعیت سرگردانی؛ تجمعات اعتراضی متقاضیان مسکن ملی در سراسر کشور
پنجشنبه ۲۹ فروردین ۱۴۰۴، در ادامه موج نارضایتی‌ها، جمعی از متقاضیان پروژه‌های نهضت ملی مسکن در بهارستان اصفهان مقابل کارگاه‌های ساختمانی تجمع کردند. معترضان از کندی شدید روند ساخت و بی‌پاسخ‌ماندن وعده‌ها گلایه کردند.
در روزهای گذشته نیز تجمعاتی مشابه در پردیس، زنجان، اردبیل و صومعه‌سرا برگزار شده است:
🔹 پردیس: خانه‌ها ساخته شده‌اند، اما به دلیل بلاتکلیفی در قیمت و سوء‌مدیریت، تحویل نمی‌شوند.
🔹 زنجان: تعاونی‌ها دهه‌هاست معلق مانده‌اند؛ ۳۴ سال انتظار برای هیچ.
🔹 اردبیل: مردم با فروش طلای خود وارد طرح شدند، حالا هر ماه یک مطالبه جدید و تهدید به انصراف!
🔹 صومعه‌سرا: ۴ سال است از ثبت‌نام گذشته اما خبری از ساخت نیست.
پروژه‌ای که قرار بود امید خانه‌دار شدن باشد، حالا به نماد ناامیدی، فساد و بی‌برنامگی تبدیل شده است. مردم دیگر وعده نمی‌خواهند، خانه‌شان را می‌خواهند.
جمعه ۲۹ فروردین ماه
۱۸ آوریل ۲۰۲۵
t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1
از وعده خانه تا واقعیت سرگردانی؛ تجمعات اعتراضی متقاضیان مسکن ملی در سراسر کشور
پنجشنبه ۲۹ فروردین ۱۴۰۴، در ادامه موج نارضایتی‌ها، جمعی از متقاضیان پروژه‌های نهضت ملی مسکن در بهارستان اصفهان مقابل کارگاه‌های ساختمانی تجمع کردند. معترضان از کندی شدید روند ساخت و بی‌پاسخ‌ماندن وعده‌ها گلایه کردند.
در روزهای گذشته نیز تجمعاتی مشابه در پردیس، زنجان، اردبیل و صومعه‌سرا برگزار شده است:
🔹 پردیس: خانه‌ها ساخته شده‌اند، اما به دلیل بلاتکلیفی در قیمت و سوء‌مدیریت، تحویل نمی‌شوند.
🔹 زنجان: تعاونی‌ها دهه‌هاست معلق مانده‌اند؛ ۳۴ سال انتظار برای هیچ.
🔹 اردبیل: مردم با فروش طلای خود وارد طرح شدند، حالا هر ماه یک مطالبه جدید و تهدید به انصراف!
🔹 صومعه‌سرا: ۴ سال است از ثبت‌نام گذشته اما خبری از ساخت نیست.
پروژه‌ای که قرار بود امید خانه‌دار شدن باشد، حالا به نماد ناامیدی، فساد و بی‌برنامگی تبدیل شده است. مردم دیگر وعده نمی‌خواهند، خانه‌شان را می‌خواهند.
جمعه ۲۹ فروردین ماه
۱۸ آوریل ۲۰۲۵
t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1
نامه سپیده قلیان از زندان اوین به روناهی حسین‌نژاد در دفاع از حق زندگی و محکومیت اعدام
جان حمید حسین‌نژاد حیدرانلو در خطر جدی است و شاید اکنون در حال گذراندن آخرین ساعات زندگی خود باشد. دیروز به عنوان آخرین ملاقات، ده دقیقه با خانواده‌اش دیدار کرد. خانواده‌ای که نگران و مضطرب هستند. روناهی، فرزند ارشدش که نوجوان است، در ویدیویی گفته پدرش کولبر است، نه قاتل هموطن. او از مردم برای نجات پدرش کمک خواسته است و حالا از بند زنان اوین، سپیده قلیان در نامه‌ای این دختر نوجوان را خطاب قرار می‌دهد:
«به نام انسانیت، به نام عدالت
روناهی عزیزم، سلام.
متأسفم که این نامه در چنین شرایط تلخی نوشته می‌شه، اما برای من افتخار بزرگیه که به خاطر تو، خواهر کوچک و شجاعم، دوباره معنای عدالت و حق حیات رو عمیق‌تر لمس کردم.
تو هم‌سن‌وسال برادرزاده‌هام، طهورا و مهرا، هستی؛ همون‌قدر پر از شور زندگی، همون‌قدر شیفته‌ی دنیایی که همه‌ی آدما توش حق حیات داشته باشن. تو با صدای رسا و قلب بزرگت، عدالت‌خواهی رو به من و خیلی‌های دیگه یادآوری کردی. تو این سرزمینی که حکمرانان آن با حق زندگی ما در ستیزند، شنیدن فریاد تو و فرزندان این خاک برای حق حیات، تکان‌دهنده‌ست؛ اینکه به جای کودکی کردن، پرچم عدالت رو دست بگیری و با شجاعت بگی «نه به مرگ».
روناهی عزیزم، ما همه یه زنجیریم. حق حیاتمون مثل دومینو به هم وصله. اگه یکی از ما این حق رو از دست بده، انگار همه‌مون یه تیکه از وجودمون رو گم کردیم. تو با ویدیوی پراحساست، با اشک‌ها و کلماتت، بهمون نشون دادی که نباید از این حق ساده بگذریم. من و خیلی‌های دیگه کنار تو هستیم، برای پدرت، حمید حسین‌نژاد حیدرانلو، و برای همه‌ی کسایی که در خطر بالارفتن سرهایشان بر چوبه‌ی دار است.
سلب حق حیات، در هر شکل و لباسی، نکوهیدنیه.
حق حیات و عدالت‌خواهی ارزش‌هایی نیستن که بتونیم به سادگی ازشون بگذریم. جامعه‌ی ما به آدمایی مثل تو نیاز داره؛ به کسایی که با شجاعتشون بیدارمون می‌کنن. امروز شاید سیاه باشه، اما من خیلی امیدوارم. فردایی که تو و امثال تو توش باشین، یعنی جامعه‌ای داریم که هوشیاره، که می‌گه «نه به اعدام»، «نه به مرگ» در هر هیئت و لباسی.
حق حیات پایه‌ی هر جامعه‌ی سالمه. وقتی حق زندگی کردن رو از یه نفر می‌گیرن، اعتماد و همبستگی اجتماعی ترک برمی‌داره. جامعه‌ای که به حق حیات احترام می‌ذاره، نه فقط افرادش رو زنده نگه می‌داره، بلکه امید، انسانیت و حس تعلق رو تو قلب همه‌مون تقویت می‌کنه.
تو، روناهی عزیز، با فریاد عدالت‌خواهیت، بهمون یادآوری کردی که برای ساختن همچین جامعه‌ای باید کنار هم بایستیم و از حق زندگی هر انسان، مثل پدرت، دفاع کنیم.
امید، روناهی عزیزم، شعله‌ایه که تو قلب تو زبانه می‌کشه؛ یه باور ریشه‌دار که حتی تو سیاهی شب، با هر فریاد عدالت، ستاره‌ای تو آسمون جامعه‌مون روشن می‌شه.
روناهی عزیزم، بدون که صدات شنیده شده. من قول می‌دم داستان تو و پدرت رو با هر راهی که بتونم به گوش بقیه برسونم.
تو تنها نیستی. ما همه پشت تو و خونوادت هستیم.
با تمام قلبم برای تو و پدرت آرزوی آزادی و زندگی می‌کنم. صدایت رسا عزیزم و سرت سلامت، خواهر کوچکم.
رفیق تو،
سپیده قلیان
از زندان اوین
#نه_به_اعدام
جمعه ۲۹ فروردین ماه
۱۸ آوریل ۲۰۲۵
t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1
جان حمید حسین‌نژاد حیدرانلو در خطر جدی است و شاید اکنون در حال گذراندن آخرین ساعات زندگی خود باشد. دیروز به عنوان آخرین ملاقات، ده دقیقه با خانواده‌اش دیدار کرد. خانواده‌ای که نگران و مضطرب هستند. روناهی، فرزند ارشدش که نوجوان است، در ویدیویی گفته پدرش کولبر است، نه قاتل هموطن. او از مردم برای نجات پدرش کمک خواسته است و حالا از بند زنان اوین، سپیده قلیان در نامه‌ای این دختر نوجوان را خطاب قرار می‌دهد:
«به نام انسانیت، به نام عدالت
روناهی عزیزم، سلام.
متأسفم که این نامه در چنین شرایط تلخی نوشته می‌شه، اما برای من افتخار بزرگیه که به خاطر تو، خواهر کوچک و شجاعم، دوباره معنای عدالت و حق حیات رو عمیق‌تر لمس کردم.
تو هم‌سن‌وسال برادرزاده‌هام، طهورا و مهرا، هستی؛ همون‌قدر پر از شور زندگی، همون‌قدر شیفته‌ی دنیایی که همه‌ی آدما توش حق حیات داشته باشن. تو با صدای رسا و قلب بزرگت، عدالت‌خواهی رو به من و خیلی‌های دیگه یادآوری کردی. تو این سرزمینی که حکمرانان آن با حق زندگی ما در ستیزند، شنیدن فریاد تو و فرزندان این خاک برای حق حیات، تکان‌دهنده‌ست؛ اینکه به جای کودکی کردن، پرچم عدالت رو دست بگیری و با شجاعت بگی «نه به مرگ».
روناهی عزیزم، ما همه یه زنجیریم. حق حیاتمون مثل دومینو به هم وصله. اگه یکی از ما این حق رو از دست بده، انگار همه‌مون یه تیکه از وجودمون رو گم کردیم. تو با ویدیوی پراحساست، با اشک‌ها و کلماتت، بهمون نشون دادی که نباید از این حق ساده بگذریم. من و خیلی‌های دیگه کنار تو هستیم، برای پدرت، حمید حسین‌نژاد حیدرانلو، و برای همه‌ی کسایی که در خطر بالارفتن سرهایشان بر چوبه‌ی دار است.
سلب حق حیات، در هر شکل و لباسی، نکوهیدنیه.
حق حیات و عدالت‌خواهی ارزش‌هایی نیستن که بتونیم به سادگی ازشون بگذریم. جامعه‌ی ما به آدمایی مثل تو نیاز داره؛ به کسایی که با شجاعتشون بیدارمون می‌کنن. امروز شاید سیاه باشه، اما من خیلی امیدوارم. فردایی که تو و امثال تو توش باشین، یعنی جامعه‌ای داریم که هوشیاره، که می‌گه «نه به اعدام»، «نه به مرگ» در هر هیئت و لباسی.
حق حیات پایه‌ی هر جامعه‌ی سالمه. وقتی حق زندگی کردن رو از یه نفر می‌گیرن، اعتماد و همبستگی اجتماعی ترک برمی‌داره. جامعه‌ای که به حق حیات احترام می‌ذاره، نه فقط افرادش رو زنده نگه می‌داره، بلکه امید، انسانیت و حس تعلق رو تو قلب همه‌مون تقویت می‌کنه.
تو، روناهی عزیز، با فریاد عدالت‌خواهیت، بهمون یادآوری کردی که برای ساختن همچین جامعه‌ای باید کنار هم بایستیم و از حق زندگی هر انسان، مثل پدرت، دفاع کنیم.
امید، روناهی عزیزم، شعله‌ایه که تو قلب تو زبانه می‌کشه؛ یه باور ریشه‌دار که حتی تو سیاهی شب، با هر فریاد عدالت، ستاره‌ای تو آسمون جامعه‌مون روشن می‌شه.
روناهی عزیزم، بدون که صدات شنیده شده. من قول می‌دم داستان تو و پدرت رو با هر راهی که بتونم به گوش بقیه برسونم.
تو تنها نیستی. ما همه پشت تو و خونوادت هستیم.
با تمام قلبم برای تو و پدرت آرزوی آزادی و زندگی می‌کنم. صدایت رسا عزیزم و سرت سلامت، خواهر کوچکم.
رفیق تو،
سپیده قلیان
از زندان اوین
#نه_به_اعدام
جمعه ۲۹ فروردین ماه
۱۸ آوریل ۲۰۲۵
t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1
Telegram
Peshrawcpiran
کانال رسمی حزب کمونیست ایران و کومه‌له در تلگرام
✉️پيام ها و تصاويرتان را به آی‌دی زیر ارسال کنید:
@ofogh_kargar
www.instagram.com/Peshrawcpiran
www.facebook.com/Peshrawcpiran
نشانی وب‌سایت حزب کمونیست ایران
cpiran.org
نشانی وب سایت کومەلە
komala.co
✉️پيام ها و تصاويرتان را به آی‌دی زیر ارسال کنید:
@ofogh_kargar
www.instagram.com/Peshrawcpiran
www.facebook.com/Peshrawcpiran
نشانی وب‌سایت حزب کمونیست ایران
cpiran.org
نشانی وب سایت کومەلە
komala.co
دست‌کم ۱۲ شهروند بلوچ از جمله دو کودک در زاهدان بازداشت شدند
نیروهای نظامی جمهوری اسلامی بامداد جمعه ۲۹ فروردین، دست‌کم ۱۲ نفر از اهالی روستاهای چاه‌احمد، اسماعیل‌آباد، سورنایی و قلعه‌بید زاهدان با اسامی حسان نصیری مطلق (قنبرزهی)، ۱۵ ساله، یک کودک ۱۶ ساله به همراه پدرش، اکبر شه‌بخش، ۴۵ ساله، عزیز نصیری مطلق، ۴۳ ساله، نجات قنبرزهی، ۳۵ ساله و برادرزاده‌اش، شیرمحمد نصیری مطلق، عطامحمد نصیری مطلق، اسحاق قنبرزهی، وحید شه‌بخش، مرتضی قنبرزهی و عارف شه‌بخش، ۱۹ ساله را بازداشت کردند.
به‌گزارش شبکه حال‌وش که خبرهای مربوط به بلوچ‌ها را منتشر می‌کند، در میان بازداشت‌شدگان عارف (محسن) شه‌بخش از بیماری اوتیسم رنج می‌برد و نگهداری او در بازداشتگاه باعث نگرانی از وضعیت سلامت او شده است.
بنا به این گزارش، نیروهای حکومتی این روستاها را به محاصره درآورده و بدون ارائه هرگونه حکم قضائی به خانه‌های شهروندان بلوچ یورش برده و ده‌ها خانه را مورد تفتیش قرار دادند.
جمعه ۲۹ فروردین ماه
۱۸ آوریل ۲۰۲۵
t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1
نیروهای نظامی جمهوری اسلامی بامداد جمعه ۲۹ فروردین، دست‌کم ۱۲ نفر از اهالی روستاهای چاه‌احمد، اسماعیل‌آباد، سورنایی و قلعه‌بید زاهدان با اسامی حسان نصیری مطلق (قنبرزهی)، ۱۵ ساله، یک کودک ۱۶ ساله به همراه پدرش، اکبر شه‌بخش، ۴۵ ساله، عزیز نصیری مطلق، ۴۳ ساله، نجات قنبرزهی، ۳۵ ساله و برادرزاده‌اش، شیرمحمد نصیری مطلق، عطامحمد نصیری مطلق، اسحاق قنبرزهی، وحید شه‌بخش، مرتضی قنبرزهی و عارف شه‌بخش، ۱۹ ساله را بازداشت کردند.
به‌گزارش شبکه حال‌وش که خبرهای مربوط به بلوچ‌ها را منتشر می‌کند، در میان بازداشت‌شدگان عارف (محسن) شه‌بخش از بیماری اوتیسم رنج می‌برد و نگهداری او در بازداشتگاه باعث نگرانی از وضعیت سلامت او شده است.
بنا به این گزارش، نیروهای حکومتی این روستاها را به محاصره درآورده و بدون ارائه هرگونه حکم قضائی به خانه‌های شهروندان بلوچ یورش برده و ده‌ها خانه را مورد تفتیش قرار دادند.
جمعه ۲۹ فروردین ماه
۱۸ آوریل ۲۰۲۵
t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1
🔴 در کنار معلمان ترکیه؛ صدایی علیه سرکوب سیستماتیک
✍🏻 اسکندر لطفی (سوران)؛ فعال صنفی معلمان
در ترکیه، حقیقت دیگر نه پنهان، که رسماً به زنجیر کشیده شده است. طی ماه‌های اخیر، دولت این کشور با توسل به ابزارهای کلاسیک سرکوب—بازداشت، تبعید اداری، اتهامات ساختگی—دست به یک یورش تمام‌عیار علیه نهاد آموزش و صدای مستقل معلمان زده است.
در پی بازداشت اکرم امام‌اوغلو، شهردار استانبول و یکی از چهره‌های برجسته مخالف دولت ترکیه، موجی از اعتراضات سراسری در کشور به راه افتاده است. این اعتراضات که بزرگ‌ترین تظاهرات ضد دولتی در بیش از یک دهه گذشته محسوب می‌شوند، با مشارکت گسترده معلمان، دانشجویان و فعالان مدنی همراه بوده است.
در ۲۶ مارس ۲۰۲۵، تمامی اعضای هیئت اجرایی اتحادیه معلمان «Eğitim Sen» «اِجیتیم–سن» تنها به جرم سازمان‌دهی اعتصاب و ایستادن در کنار دانشجویان معترض، تحت حبس خانگی قرار گرفتند. این اتفاق بخشی از یک روند هدفمند است: حذف مخالفان، ازکارانداختن نهادهای مستقل و فلج‌کردن ظرفیت اعتراضی معلمان. در همین چارچوب، نزدیک به دو هزار نفر از معلمان، دانشجویان، روزنامه‌نگاران و وکلا بازداشت شدند. سیاست «تغییر محل خدمت» که با هدف پراکنده‌سازی و بی‌اثر کردن نیروهای منتقد طراحی شده، شکلی از تبعید درونی است؛ شکلی از مجازات بدون محاکمه که معلمان را از خانواده‌ها، همکاران و منابع آموزشی جدا می‌کند.
این سیاست، نه‌فقط حمله‌ای به معلمان، که تهاجمی تمام‌عیار به حق آموزش عمومی، رایگان و با کیفیت است. وقتی معلمانِ باتجربه به مناطق محروم پرتاب می‌شوند، نه برای رفع کمبود بلکه برای خاموش‌کردن صدای اعتراض، آموزش نیز به گروگان گرفته می‌شود.
در چنین شرایطی، حمایت دانش‌آموزان از معلمانشان—با ترک کلاس، با تحصن، با فریاد در خیابان‌ها—نشان می‌دهد که نسل آینده به خوبی می‌داند دیکتاتوری آموزشی یعنی چه. آن‌ها فهمیده‌اند وقتی معلم ساکت شود، جامعه در سکوت فرو می‌رود.
سازمان جهانی آموزش، دفتر حقوق بشر سازمان ملل و اتحادیه‌های آموزشی در نقاط مختلف جهان، این سرکوب را محکوم کرده‌اند؛ اما محکومیت کافی نیست. باید هزینه سیاسی و اجتماعی چنین اعمالی بالا برود. اتحادیه «اِجیتیم–سن» که با صدها هزار عضو، بزرگ‌ترین اتحادیه معلمان ترکیه است، بارها هدف حمله‌ی دولت بوده؛ اما زنده مانده است چون مقاومت کرده است.
من به‌عنوان فعال صنفی و عضو انجمن صنفی معلمان کوردستان، این تعرض به حقوق صنفی را بخشی از همان پروژه بزرگ‌تر ضددموکراسی می‌دانم که نه‌فقط در ترکیه، که در سراسر منطقه در حال گسترش است. ما یا در برابر این پروژه می‌ایستیم یا به زودی خود در صف قربانیان خواهیم بود.
سکوت در برابر این سرکوب، همراهی با آن است. امروز نوبت معلمان ترکیه است؛ فردا نوبت دیگران. اگر آموزش، آزادی بیان و حق تشکل قربانی شوند، چیزی از جامعه باقی نمی‌ماند جز پوسته‌ای بی‌روح و اداره‌شده.
من در کنار معلمان ترکیه ایستاده‌ام، نه از سر همدردی که از سر تعهد. از همه همکاران، سندیکاها و فعالان آموزش در سراسر جهان می‌خواهم: این لحظه، لحظه‌ی اتحاد و اقدام است. بگذارید صدای معلمان ترکیه را در همه رسانه‌ها، مجامع جهانی و شبکه‌های همبستگی فریاد کنیم.
حمایت از معلمان ترکیه، دفاع از حق آموزش، آزادی، و کرامت انسانی است.
✍🏻 اسکندر لطفی (سوران)؛ فعال صنفی معلمان
در ترکیه، حقیقت دیگر نه پنهان، که رسماً به زنجیر کشیده شده است. طی ماه‌های اخیر، دولت این کشور با توسل به ابزارهای کلاسیک سرکوب—بازداشت، تبعید اداری، اتهامات ساختگی—دست به یک یورش تمام‌عیار علیه نهاد آموزش و صدای مستقل معلمان زده است.
در پی بازداشت اکرم امام‌اوغلو، شهردار استانبول و یکی از چهره‌های برجسته مخالف دولت ترکیه، موجی از اعتراضات سراسری در کشور به راه افتاده است. این اعتراضات که بزرگ‌ترین تظاهرات ضد دولتی در بیش از یک دهه گذشته محسوب می‌شوند، با مشارکت گسترده معلمان، دانشجویان و فعالان مدنی همراه بوده است.
در ۲۶ مارس ۲۰۲۵، تمامی اعضای هیئت اجرایی اتحادیه معلمان «Eğitim Sen» «اِجیتیم–سن» تنها به جرم سازمان‌دهی اعتصاب و ایستادن در کنار دانشجویان معترض، تحت حبس خانگی قرار گرفتند. این اتفاق بخشی از یک روند هدفمند است: حذف مخالفان، ازکارانداختن نهادهای مستقل و فلج‌کردن ظرفیت اعتراضی معلمان. در همین چارچوب، نزدیک به دو هزار نفر از معلمان، دانشجویان، روزنامه‌نگاران و وکلا بازداشت شدند. سیاست «تغییر محل خدمت» که با هدف پراکنده‌سازی و بی‌اثر کردن نیروهای منتقد طراحی شده، شکلی از تبعید درونی است؛ شکلی از مجازات بدون محاکمه که معلمان را از خانواده‌ها، همکاران و منابع آموزشی جدا می‌کند.
این سیاست، نه‌فقط حمله‌ای به معلمان، که تهاجمی تمام‌عیار به حق آموزش عمومی، رایگان و با کیفیت است. وقتی معلمانِ باتجربه به مناطق محروم پرتاب می‌شوند، نه برای رفع کمبود بلکه برای خاموش‌کردن صدای اعتراض، آموزش نیز به گروگان گرفته می‌شود.
در چنین شرایطی، حمایت دانش‌آموزان از معلمانشان—با ترک کلاس، با تحصن، با فریاد در خیابان‌ها—نشان می‌دهد که نسل آینده به خوبی می‌داند دیکتاتوری آموزشی یعنی چه. آن‌ها فهمیده‌اند وقتی معلم ساکت شود، جامعه در سکوت فرو می‌رود.
سازمان جهانی آموزش، دفتر حقوق بشر سازمان ملل و اتحادیه‌های آموزشی در نقاط مختلف جهان، این سرکوب را محکوم کرده‌اند؛ اما محکومیت کافی نیست. باید هزینه سیاسی و اجتماعی چنین اعمالی بالا برود. اتحادیه «اِجیتیم–سن» که با صدها هزار عضو، بزرگ‌ترین اتحادیه معلمان ترکیه است، بارها هدف حمله‌ی دولت بوده؛ اما زنده مانده است چون مقاومت کرده است.
من به‌عنوان فعال صنفی و عضو انجمن صنفی معلمان کوردستان، این تعرض به حقوق صنفی را بخشی از همان پروژه بزرگ‌تر ضددموکراسی می‌دانم که نه‌فقط در ترکیه، که در سراسر منطقه در حال گسترش است. ما یا در برابر این پروژه می‌ایستیم یا به زودی خود در صف قربانیان خواهیم بود.
سکوت در برابر این سرکوب، همراهی با آن است. امروز نوبت معلمان ترکیه است؛ فردا نوبت دیگران. اگر آموزش، آزادی بیان و حق تشکل قربانی شوند، چیزی از جامعه باقی نمی‌ماند جز پوسته‌ای بی‌روح و اداره‌شده.
من در کنار معلمان ترکیه ایستاده‌ام، نه از سر همدردی که از سر تعهد. از همه همکاران، سندیکاها و فعالان آموزش در سراسر جهان می‌خواهم: این لحظه، لحظه‌ی اتحاد و اقدام است. بگذارید صدای معلمان ترکیه را در همه رسانه‌ها، مجامع جهانی و شبکه‌های همبستگی فریاد کنیم.
حمایت از معلمان ترکیه، دفاع از حق آموزش، آزادی، و کرامت انسانی است.
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
اعتراض کشاورزان در فیض‌آباد کربال، زرقان
کشاورزان منطقه بند فیض‌آباد در شهرستان زرقان به دلیل بی‌تدبیری و عدم تخصیص حقابه‌ی کافی، بار دیگر دست به اعتراض زدند. مردم در شرایطی به جان هم افتاده‌اند که مسئولان با سکوت و بی‌عملی، راه را برای غارت سیستماتیک آب، برق و خاک کشور هموار کرده‌اند.
در نبود مدیریت واقعی، کشاورزی نابود و معیشت مردم قربانی شده؛ گویی تنها هدف، تخریب زندگی مردم و تسهیل تاراج منابع است.
جمعه ۲۹ فروردین ماه
۱۸ آوریل ۲۰۲۵
t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1
کشاورزان منطقه بند فیض‌آباد در شهرستان زرقان به دلیل بی‌تدبیری و عدم تخصیص حقابه‌ی کافی، بار دیگر دست به اعتراض زدند. مردم در شرایطی به جان هم افتاده‌اند که مسئولان با سکوت و بی‌عملی، راه را برای غارت سیستماتیک آب، برق و خاک کشور هموار کرده‌اند.
در نبود مدیریت واقعی، کشاورزی نابود و معیشت مردم قربانی شده؛ گویی تنها هدف، تخریب زندگی مردم و تسهیل تاراج منابع است.
جمعه ۲۹ فروردین ماه
۱۸ آوریل ۲۰۲۵
t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1
اعتراض مجدد کارگران آجرپزی ساری قامیش بوکان
بنابر گزارش ارسالی؛ کارگران کوره‌های آجرپزی ساریقامیش بوکان، در اعتراض به تخلف کارفرمایان در پرداخت دستمزد و شرایط سخت کاری، برای دومین بار در سال جاری دست به اعتراض زدند.
بر اساس گزارش کارگران، توافق اولیه بر این بوده که نرخ دستمزد برای هر هزار خشت فنر و خشت انبار، ۲۲۶ هزار تومان باشد. اما پس از دو روز کار در تاریخ‌های ۲۷ و ۲۸ فروردین، کارفرمایان هنگام تسویه‌حساب، به‌صورت یک‌جانبه نرخ ۲۱۵ هزار تومان را اعلام کردند.
کارگران این رفتار را تخلف آشکار و تحمیل اراده‌ی یک‌جانبه دانسته و اعلام کرده‌اند که نرخ تحمیلی را نمی‌پذیرند و بر حق خود پافشاری می‌کنند. آن‌ها همچنین از کمبود شدید آب در محل کار، که شرایط تولید خشت را دشوارتر کرده، شکایت دارند.
این اعتراض، بار دیگر موقعیت شکننده‌ی کارگران فصلی و آجرپز را نشان می‌دهد که در نبود نظارت، امنیت شغلی و تشکل‌های مستقل، ناچارند از طریق چانه‌زنی جمعی از حقوق اولیه‌ی خود دفاع کنند.
جمعه ۲۹ فروردین ماه
۱۸ آوریل ۲۰۲۵
t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1
بنابر گزارش ارسالی؛ کارگران کوره‌های آجرپزی ساریقامیش بوکان، در اعتراض به تخلف کارفرمایان در پرداخت دستمزد و شرایط سخت کاری، برای دومین بار در سال جاری دست به اعتراض زدند.
بر اساس گزارش کارگران، توافق اولیه بر این بوده که نرخ دستمزد برای هر هزار خشت فنر و خشت انبار، ۲۲۶ هزار تومان باشد. اما پس از دو روز کار در تاریخ‌های ۲۷ و ۲۸ فروردین، کارفرمایان هنگام تسویه‌حساب، به‌صورت یک‌جانبه نرخ ۲۱۵ هزار تومان را اعلام کردند.
کارگران این رفتار را تخلف آشکار و تحمیل اراده‌ی یک‌جانبه دانسته و اعلام کرده‌اند که نرخ تحمیلی را نمی‌پذیرند و بر حق خود پافشاری می‌کنند. آن‌ها همچنین از کمبود شدید آب در محل کار، که شرایط تولید خشت را دشوارتر کرده، شکایت دارند.
این اعتراض، بار دیگر موقعیت شکننده‌ی کارگران فصلی و آجرپز را نشان می‌دهد که در نبود نظارت، امنیت شغلی و تشکل‌های مستقل، ناچارند از طریق چانه‌زنی جمعی از حقوق اولیه‌ی خود دفاع کنند.
جمعه ۲۹ فروردین ماه
۱۸ آوریل ۲۰۲۵
t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
حمله شهرداری ملارد به نان سفره مردم با لودر!
در یکی دیگر از صحنه‌های دردناک فقر و سرکوب، مأموران شهرداری ملارد صبح روز جمعه با لودر به جان بساط دستفروشان جمعه‌بازار مارلیک افتادند؛ اموال مردم را زیر چرخ‌های ماشین‌های شهرداری له کردند و صدای نان‌آوری را درهم شکستند.
در حالی که اختلاس‌گران و آقازاده‌ها در ویلاهای لواسان و شمال خوش می‌گذرانند، سهم کارگر و دستفروش از «نظم شهری» لگد، لودر و تهدید است. این مردمان بی‌پناه که از فرط بیکاری و گرانی به دستفروشی پناه برده‌اند، حالا باید برای لقمه‌ای نان، با بولدوزرهای شهرداری بجنگند!
این حمله بی‌شرمانه نه «نظم» بود، نه «قانون»، بلکه نمایشی عریان از تبعیض ساختاری و ستم طبقاتی است؛ جایی که قانون تنها برای فقرا اجرا می‌شود و قدرت برای حفظ سرمایه‌داران به کار می‌رود.
آیا زمان آن نرسیده که به جای سرکوب فقرا، یقه آن‌هایی را بگیرید که این مردم را به نان شب محتاج کرده‌اند؟ این حکومت اگر صداها ی مظلومان را نمی‌شنود، دیر یا زود صدای خشم انها را خواهد شنید.
جمعه ۲۹ فروردین ماه
۱۸ آوریل ۲۰۲۵
t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1
در یکی دیگر از صحنه‌های دردناک فقر و سرکوب، مأموران شهرداری ملارد صبح روز جمعه با لودر به جان بساط دستفروشان جمعه‌بازار مارلیک افتادند؛ اموال مردم را زیر چرخ‌های ماشین‌های شهرداری له کردند و صدای نان‌آوری را درهم شکستند.
در حالی که اختلاس‌گران و آقازاده‌ها در ویلاهای لواسان و شمال خوش می‌گذرانند، سهم کارگر و دستفروش از «نظم شهری» لگد، لودر و تهدید است. این مردمان بی‌پناه که از فرط بیکاری و گرانی به دستفروشی پناه برده‌اند، حالا باید برای لقمه‌ای نان، با بولدوزرهای شهرداری بجنگند!
این حمله بی‌شرمانه نه «نظم» بود، نه «قانون»، بلکه نمایشی عریان از تبعیض ساختاری و ستم طبقاتی است؛ جایی که قانون تنها برای فقرا اجرا می‌شود و قدرت برای حفظ سرمایه‌داران به کار می‌رود.
آیا زمان آن نرسیده که به جای سرکوب فقرا، یقه آن‌هایی را بگیرید که این مردم را به نان شب محتاج کرده‌اند؟ این حکومت اگر صداها ی مظلومان را نمی‌شنود، دیر یا زود صدای خشم انها را خواهد شنید.
جمعه ۲۹ فروردین ماه
۱۸ آوریل ۲۰۲۵
t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1
اعتراض کارگران ریخته‌گری تراکتورسازی تبریز اضافه‌کاری اجباری :
"روزانه ۱۲ ساعت در هوای آلوده کار می‌کنیم"!
یکی از کارگران کارخانه‌ی ریخته‌گری تراکتورسازی تبریز از شرایط سخت و غیرقانونی کار در این واحد تولیدی پرده برداشت. او می‌گوید :
«کارفرما همه را مجبور کرده اضافه‌کاری بمانیم. روزانه ۱۲ ساعت، حتی جمعه‌ها باید در محیطی با آلودگی شدید هوا کار کنیم. این‌جا از قانون فقط فشارش برای ما مانده، نه حمایتش.»
این اظهارات درحالی مطرح می‌شود که طبق ماده‌ی ۶۱ قانون کار، اضافه‌کاری در مشاغل سخت و زیان‌آور ممنوع است. همچنین ساعات قانونی کار برای این مشاغل ۶ ساعت در روز و ۳۶ ساعت در هفته تعیین شده، اما به‌گفته‌ی این کارگر، عملاً دو برابر این زمان در شرایط کاملاً ناسالم کار انجام می‌دهند.
او می‌افزاید : «با حداقل حقوق، روزی ۱۲ ساعت در هوایی نفس می‌کشیم که پر از گازهای سرطان‌زاست. از صبح تا شب، یا شب تا صبح در این فضای آلوده کار می‌کنیم و هیچ مسئولی پاسخ‌گو نیست. حتی یک بازدید ایمنی هم به چشم‌مان نخورده.»
۰این وضعیت، بار دیگر بی‌تفاوتی نهادهای نظارتی و وزارت کار را نسبت به رعایت قوانین حفاظت از سلامت نیروی کار در ایران آشکار می‌سازد؛ جایی‌که جان کارگران در ازای تولید و سود، قربانی بی‌قانونی و بی‌عدالتی آشکار می‌شود.
جمعه ۲۹ فروردین ماه
۱۸ آوریل ۲۰۲۵
t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1
"روزانه ۱۲ ساعت در هوای آلوده کار می‌کنیم"!
یکی از کارگران کارخانه‌ی ریخته‌گری تراکتورسازی تبریز از شرایط سخت و غیرقانونی کار در این واحد تولیدی پرده برداشت. او می‌گوید :
«کارفرما همه را مجبور کرده اضافه‌کاری بمانیم. روزانه ۱۲ ساعت، حتی جمعه‌ها باید در محیطی با آلودگی شدید هوا کار کنیم. این‌جا از قانون فقط فشارش برای ما مانده، نه حمایتش.»
این اظهارات درحالی مطرح می‌شود که طبق ماده‌ی ۶۱ قانون کار، اضافه‌کاری در مشاغل سخت و زیان‌آور ممنوع است. همچنین ساعات قانونی کار برای این مشاغل ۶ ساعت در روز و ۳۶ ساعت در هفته تعیین شده، اما به‌گفته‌ی این کارگر، عملاً دو برابر این زمان در شرایط کاملاً ناسالم کار انجام می‌دهند.
او می‌افزاید : «با حداقل حقوق، روزی ۱۲ ساعت در هوایی نفس می‌کشیم که پر از گازهای سرطان‌زاست. از صبح تا شب، یا شب تا صبح در این فضای آلوده کار می‌کنیم و هیچ مسئولی پاسخ‌گو نیست. حتی یک بازدید ایمنی هم به چشم‌مان نخورده.»
۰این وضعیت، بار دیگر بی‌تفاوتی نهادهای نظارتی و وزارت کار را نسبت به رعایت قوانین حفاظت از سلامت نیروی کار در ایران آشکار می‌سازد؛ جایی‌که جان کارگران در ازای تولید و سود، قربانی بی‌قانونی و بی‌عدالتی آشکار می‌شود.
جمعه ۲۹ فروردین ماه
۱۸ آوریل ۲۰۲۵
t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
#اطلاعیه
اطلاعیه مشترک “شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست در کردستان، “كومه له – سازمان کردستان حزب کمونیست ایران”، “کمیته کردستان حزب كمونيست کارگری ایران – حکمتیست” به مناسبت اول ماه مه روز جهانی کارگر (۱۴۰۴)
تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له
https://t.me/KomalaCpiranTv
https://alternative-shorai.tv
https://cpiran.org
https://komala.co
اطلاعیه مشترک “شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست در کردستان، “كومه له – سازمان کردستان حزب کمونیست ایران”، “کمیته کردستان حزب كمونيست کارگری ایران – حکمتیست” به مناسبت اول ماه مه روز جهانی کارگر (۱۴۰۴)
تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له
https://t.me/KomalaCpiranTv
https://alternative-shorai.tv
https://cpiran.org
https://komala.co
فعالین "شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست"، سمیناری را به‌مناسبت "روز جهانی کارگر"، در استکهلم برگزار می‌کند.
🔹موضوع:
"ملزومات پیشروی آلترناتیو کارگری"
🎙️سخنرانان :
● مهرآفاق مقیمی
● سیاوش دانشور
● محمود قهرمانی
گرداننده‌ی سمینار : رضا پورکریمی
🔹تاریخ : شنبه ۱۹ آوریل ۲۰۲۵
🔹ساعت : ۵ بعداظهر به وقت اروپای مرکزی
🔹 مکان:
T _ Medborgarplatsem
Medborgarhuset
Sensun
Götgatan 54 __ 56
شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست
https://t.me/+9ysZiE_6mkZjZDZk
ShorayeHamkary@gmail.com
🔹موضوع:
"ملزومات پیشروی آلترناتیو کارگری"
🎙️سخنرانان :
● مهرآفاق مقیمی
● سیاوش دانشور
● محمود قهرمانی
گرداننده‌ی سمینار : رضا پورکریمی
🔹تاریخ : شنبه ۱۹ آوریل ۲۰۲۵
🔹ساعت : ۵ بعداظهر به وقت اروپای مرکزی
🔹 مکان:
T _ Medborgarplatsem
Medborgarhuset
Sensun
Götgatan 54 __ 56
شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست
https://t.me/+9ysZiE_6mkZjZDZk
ShorayeHamkary@gmail.com
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
«پیازها پوسیدند، وعده‌ها هم!»
روایت تلخ نابودی محصول کشاورز زیر سایه وعده‌های توخالی
پنج روز است که کامیونی از پیاز در میدان تره‌بار خاک می‌خورد؛ پنج روز و حتی یک لنگه پیاز فروخته نشده! قیمت به کیلویی دو هزار تومان هم نمی‌رسد و باز هم خریدار نیست. ترانزیتی که این محصول را به بازار رسانده، ۶۵ میلیون تومان فقط کرایه خورده، اما کشاورز نه‌تنها دستمزد نمی‌گیرد، بلکه باید از جیبش هم ضرر بدهد.
کجاست آن «تضمین خرید»؟ آن وعده‌های رنگین مسئولان که می‌گفتند محصولات کشاورزان را به نرخ عادلانه می‌خرند؟ تنها چیزی که کشاورز دیده، «پوسیدن محصول»، «پر شدن جیب دلال»، و «سکوت دولت» بوده است.
این‌همه حرف قشنگ که زدند، فقط برای دوربین‌ها بود. در میدان عمل، پیازها می‌گندند، سفره‌ها خالی می‌ماند، و کشاورز زیر بار کرایه و قرض، زمین‌گیر می‌شود.
شنبه ۳۰ فروردین ماه
۱۹ آوریل ۲۰۲۵
t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1
روایت تلخ نابودی محصول کشاورز زیر سایه وعده‌های توخالی
پنج روز است که کامیونی از پیاز در میدان تره‌بار خاک می‌خورد؛ پنج روز و حتی یک لنگه پیاز فروخته نشده! قیمت به کیلویی دو هزار تومان هم نمی‌رسد و باز هم خریدار نیست. ترانزیتی که این محصول را به بازار رسانده، ۶۵ میلیون تومان فقط کرایه خورده، اما کشاورز نه‌تنها دستمزد نمی‌گیرد، بلکه باید از جیبش هم ضرر بدهد.
کجاست آن «تضمین خرید»؟ آن وعده‌های رنگین مسئولان که می‌گفتند محصولات کشاورزان را به نرخ عادلانه می‌خرند؟ تنها چیزی که کشاورز دیده، «پوسیدن محصول»، «پر شدن جیب دلال»، و «سکوت دولت» بوده است.
این‌همه حرف قشنگ که زدند، فقط برای دوربین‌ها بود. در میدان عمل، پیازها می‌گندند، سفره‌ها خالی می‌ماند، و کشاورز زیر بار کرایه و قرض، زمین‌گیر می‌شود.
شنبه ۳۰ فروردین ماه
۱۹ آوریل ۲۰۲۵
t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1
ما بازنشستگان صندوق های مختلف بازنشستگی استان کرمانشاه به دلیل تحقق نیافتن خواسته های صنفی و قانونی مان باردیگر به خیابان خواهیم آمد و علیه بی عدالتی و ستم معیشتی روزافزون که گلویمان را می فشارد، فریاد خواهیم زد.
تا حق خود نگیریم/ از پا نمی نشینیم
زمان تجمع :
سه شنبه ۱۴۰۴/۲/۲
ساعت ده صبح
مکان تجمع:
مقابل صندوق بازنشستگی کرمانشاه خیابان کسری کوچه نوبتی
۱- انجمن صنفی فرهنگیان شاغل و بازنشسته کرمانشاه
۲- بازنشستگان مطالبه گر تامین اجتماعی کرمانشاه
۳- انجمن صنفی فرهنگیان شهرستان هرسین
۴- انجمن صنفی فرهنگیان شاغل و بازنشسته شهرستان اسلام آباد
۵- جمعی از بازنشستگان مطالبه گر مخابرات وعلوم پزشکی کرمانشاه
@Shbazneshasteganir
بازنشر:
شنبه ۳۰ فروردین ماه
۱۹ آوریل ۲۰۲۵
t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1
تا حق خود نگیریم/ از پا نمی نشینیم
زمان تجمع :
سه شنبه ۱۴۰۴/۲/۲
ساعت ده صبح
مکان تجمع:
مقابل صندوق بازنشستگی کرمانشاه خیابان کسری کوچه نوبتی
۱- انجمن صنفی فرهنگیان شاغل و بازنشسته کرمانشاه
۲- بازنشستگان مطالبه گر تامین اجتماعی کرمانشاه
۳- انجمن صنفی فرهنگیان شهرستان هرسین
۴- انجمن صنفی فرهنگیان شاغل و بازنشسته شهرستان اسلام آباد
۵- جمعی از بازنشستگان مطالبه گر مخابرات وعلوم پزشکی کرمانشاه
@Shbazneshasteganir
بازنشر:
شنبه ۳۰ فروردین ماه
۱۹ آوریل ۲۰۲۵
t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1