Usame bin Zejd (radijAllahu anhu) tregon: Unë thashë: “O i Dërguar i Allahut! Nuk të kam parë të agjërosh më shumë në ndonjë muaj sesa në muajin Shaban.” Ai tha: “Ai është një muaj midis Rexhebit dhe Ramazanit dhe ndaj tij njerëzit tregohen të pakujdesshëm. Gjatë tij veprat ngrihen tek Zoti i botëve, andaj kam dëshirë që veprat e mia të ngrihen duke qenë agjërueshëm.”
— Transmeton Nesaiu
— Transmeton Nesaiu
❤29
“Këto (ajete) janë një kujtim qortues.”
Këto përshkrime të Ditës së Gjykimit janë një kujtim i dobishëm për ata që i frikësohen Zotit, duke zbatuar urdhrat e Tij dhe duke iu larguar ndalesave, dhe për ata që e adhurojnë me sinqeritet Zotin e tyre, ashtu sikurse Ai i ka porositur dhe mësuar nëpërmjet Profetit dhe Shpalljes së Tij. Këto kërcënime u vlejnë besimtarëve, të cilët gjithmonë pendohen për gabimet që bëjnë dhe i kthehen rrugës së Zotit. Rruga e Zotit të tyre është rruga që Ai e ka sqaruar nëpërmjet Shpalljes së tij. Ai e ka qartësuar këtë rrugë me mënyrën më të mirë.
“Kush do, ai e zgjedh rrugën për tek Zoti i vet. ” – Ky ajet tregon se Allahu i Lartësuar u ka lënë robërve mundësi zgjedhjeje dhe veprimi. Pra, nuk është sikurse thotë sekti xhebrijeh, që robërit i kryejnë veprat pa vullnetin e tyre dhe jo me zgjedhjen e tyre, por të detyruar dhe të imponuar. Sigurisht, ky është një mendim i gabuar, që bie ndesh me logjikën e pastër dhe me argumentet tekstuale të Sheriatit, si ky ajet i sapocituar.
Këto përshkrime të Ditës së Gjykimit janë një kujtim i dobishëm për ata që i frikësohen Zotit, duke zbatuar urdhrat e Tij dhe duke iu larguar ndalesave, dhe për ata që e adhurojnë me sinqeritet Zotin e tyre, ashtu sikurse Ai i ka porositur dhe mësuar nëpërmjet Profetit dhe Shpalljes së Tij. Këto kërcënime u vlejnë besimtarëve, të cilët gjithmonë pendohen për gabimet që bëjnë dhe i kthehen rrugës së Zotit. Rruga e Zotit të tyre është rruga që Ai e ka sqaruar nëpërmjet Shpalljes së tij. Ai e ka qartësuar këtë rrugë me mënyrën më të mirë.
“Kush do, ai e zgjedh rrugën për tek Zoti i vet. ” – Ky ajet tregon se Allahu i Lartësuar u ka lënë robërve mundësi zgjedhjeje dhe veprimi. Pra, nuk është sikurse thotë sekti xhebrijeh, që robërit i kryejnë veprat pa vullnetin e tyre dhe jo me zgjedhjen e tyre, por të detyruar dhe të imponuar. Sigurisht, ky është një mendim i gabuar, që bie ndesh me logjikën e pastër dhe me argumentet tekstuale të Sheriatit, si ky ajet i sapocituar.
❤16👍1
Përse agjërohet në Shaban?
“Duke qenë se muaji Shaban është si përgatitje për muajin Ramazan, ligjërohet në të ajo që është ligjëruar në muajin Ramazan prej agjërimit dhe leximit të Kuranit... në mënyrë që të bëhet përgatitja për Ramazanin dhe shpirtrat të kënaqen me këtë në bindjen ndaj Allahut të Gjithëmëshirshmit."
— Letaif el-Mearif, V.1, f.135
“Duke qenë se muaji Shaban është si përgatitje për muajin Ramazan, ligjërohet në të ajo që është ligjëruar në muajin Ramazan prej agjërimit dhe leximit të Kuranit... në mënyrë që të bëhet përgatitja për Ramazanin dhe shpirtrat të kënaqen me këtë në bindjen ndaj Allahut të Gjithëmëshirshmit."
— Letaif el-Mearif, V.1, f.135
❤27
Allahu i Madhëruar na njofton për madhështinë e këtij Kur’ani dhe për rëndësinë e tij të madhe. Ai na njofton se Kur’ani është fjala e Tij, që Ai e ka folur, dhe Shpallje e zbritur nga i Madhërishmi. Ai thotë:
“Shpallja e këtij Libri është prej Allahut, Ngadhënjimtarit, të Urtit. “ – Kur’ani është shpallja e Allahut, që është i vetmi i Adhuruar me meritë nga krijesat. Ai është i vetmi i Adhuruar me meritë, sepse është i Plotë, Absolut dhe i Madhëruar në të gjitha emrat dhe cilësitë e Tij. Ai është Krenari, Ngadhënjimtari e i Plotfuqishmi, që ka nënshtruar çdo krijesë me fuqinë dhe krenarinë e Tij. Para Tij është përulur çdo gjë. Ai është i Urti dhe urtësia e Tij shpaloset qartë në krijimin dhe në ligjin e Tij.
Ky Kur’an është shpallur nga Allahu, që është i përshkruar me të tilla cilësi. Ai është fjala e Allahut. Të folurit është cilësi e atij që flet dhe cilësia e tij vlerësohet sipas atij që e ka folur. Kështu, duke qenë se Allahu është i plotë dhe absolut në çdo aspekt dhe nuk ka shembull dhe të ngjashë
“Shpallja e këtij Libri është prej Allahut, Ngadhënjimtarit, të Urtit. “ – Kur’ani është shpallja e Allahut, që është i vetmi i Adhuruar me meritë nga krijesat. Ai është i vetmi i Adhuruar me meritë, sepse është i Plotë, Absolut dhe i Madhëruar në të gjitha emrat dhe cilësitë e Tij. Ai është Krenari, Ngadhënjimtari e i Plotfuqishmi, që ka nënshtruar çdo krijesë me fuqinë dhe krenarinë e Tij. Para Tij është përulur çdo gjë. Ai është i Urti dhe urtësia e Tij shpaloset qartë në krijimin dhe në ligjin e Tij.
Ky Kur’an është shpallur nga Allahu, që është i përshkruar me të tilla cilësi. Ai është fjala e Allahut. Të folurit është cilësi e atij që flet dhe cilësia e tij vlerësohet sipas atij që e ka folur. Kështu, duke qenë se Allahu është i plotë dhe absolut në çdo aspekt dhe nuk ka shembull dhe të ngjashë
❤16
Prej shenjave të zemrës së shëndoshë është se kur njeriu të futet në namaz, i largohen brengat dhe pikëllimet e kësaj bote, i vjen rëndë të dal prej tij (namazit) dhe në të e gjenë rehatinë, kënaqësinë, prehjen dhe gëzimin e zemrës.
— Ibn Kajjim el-Xheuzijeh
— Ibn Kajjim el-Xheuzijeh
❤41😢1
Thënia e tij ﷺ: “Unë i njoh mirësitë e Tua për mua dhe e njoh gjynahun tim”, përmbledh dëshminë për mirësitë dhe vështrimin e të metave të vetes dhe punës së tij.
Dëshmia për mirësitë i sjell domosdoshmërisht njeriut dashurinë, falënderimin dhe mirënjohjen ndaj Zotëruest të mirësive, ndërsa hedhja e vështrimit drejt të metave të vetvetes dhe punës së tij ndikon tek ai me nënshtrimin, përuljen, ndjenjën në çdo çast nevoje dhe pendesës dhe njohjen e dështimit të vetvetes.
Dëshmia për mirësitë i sjell domosdoshmërisht njeriut dashurinë, falënderimin dhe mirënjohjen ndaj Zotëruest të mirësive, ndërsa hedhja e vështrimit drejt të metave të vetvetes dhe punës së tij ndikon tek ai me nënshtrimin, përuljen, ndjenjën në çdo çast nevoje dhe pendesës dhe njohjen e dështimit të vetvetes.
❤16
Përkujtuesi Ditor
Thënia e tij ﷺ: “Unë i njoh mirësitë e Tua për mua dhe e njoh gjynahun tim”, përmbledh dëshminë për mirësitë dhe vështrimin e të metave të vetes dhe punës së tij. Dëshmia për mirësitë i sjell domosdoshmërisht njeriut dashurinë, falënderimin dhe mirënjohjen…
Dera më e afërt nga ku mund të hyjë njeriu për te Zoti i tij, është njohja e dështimit të vetvetes. Kështu, ai nuk i njeh vetes asnjë forcë, asnjë vend dhe asnjë arsye nga ku mund të kapet, asnjë rrugëdalje prej së cilës mund të ketë shpëtim. Përkundrazi, ai futet tek Allahu nëpërmjet derës së pamundësisë për të vepruar, prej derës së falimentimit të plotë të vetvetes, prej derës së varfërisë dhe mjerimit deri në thellësitë e zemrës së tij. Për rrjedhojë, thyerja e ka përfshirë tërësisht e nga të gjitha anët, duke dëshmuar kështu nevojën e tij për Zotin e tij (a.xh.), varfërinë dhe pafuqinë e plotë para Tij, duke dëshmuar se çdo grimcë e dukshme apo e padukshme e tij është në varfëri të plotë dhe në nevojë të madhe për Zotin e tij (xh.sh.). Këtu njeriu dëshmon se, nëse Zoti i tij do ta braktisë qoftë dhe për një çast sa hap e mbyll sytë, ai pa dyshim do të shkatërrohet dhe do të humbë pa kthim mbrapa, vetëm nëse kthehet sërish tek Allahu i Lartësuar dhe arrin mëshirën e Tij.
Nuk ka rrugë më të shpejtë për tek Allahu se adhurimi dhe nuk ka pengesë më të madhe se mashtrimi me vetveten. Adhurimi lëviz mbi dy boshtet, të cilat janë edhe bazat e tij: dashuria e plotë dhe përulja e plotë. Këto dy baza burojnë nga dëshmia e mirësisë që trashëgon dashurinë, dhe nga hedhja e shikimit mbi të metat e vetes, dhe të punës së saj, të cilat trashëgojnë poshtërimin e plotë. Nëse njeriu e ka ndërtuar ecjen e tij drejt Allahut mbi këto dy boshtet, armiku i tij nuk do ta mposhtë kurrë, me përjashtim të rasteve kur është i mashtruar apo i hutuar. Megjithatë Allahu (xh.sh.) e përfshin shumë shpejt, e përmbledh dhe e kap me mëshirën e Tij.
Ibn Kajim el-Xhevzije
Libri: Begatia e fjalës së mirë
Nuk ka rrugë më të shpejtë për tek Allahu se adhurimi dhe nuk ka pengesë më të madhe se mashtrimi me vetveten. Adhurimi lëviz mbi dy boshtet, të cilat janë edhe bazat e tij: dashuria e plotë dhe përulja e plotë. Këto dy baza burojnë nga dëshmia e mirësisë që trashëgon dashurinë, dhe nga hedhja e shikimit mbi të metat e vetes, dhe të punës së saj, të cilat trashëgojnë poshtërimin e plotë. Nëse njeriu e ka ndërtuar ecjen e tij drejt Allahut mbi këto dy boshtet, armiku i tij nuk do ta mposhtë kurrë, me përjashtim të rasteve kur është i mashtruar apo i hutuar. Megjithatë Allahu (xh.sh.) e përfshin shumë shpejt, e përmbledh dhe e kap me mëshirën e Tij.
Ibn Kajim el-Xhevzije
Libri: Begatia e fjalës së mirë
❤18