ابهامات خروج و فروش تابلوهای موزۀ «امام علی»
| افشین امیرشاهی |
🔺فروش تابلوهای ارزشمند موزۀ امام علی در دبی، بعد از چند روز همچنان با ابهامات فراوانی رو‌به‌رو است و توضیحات مسئولان شهرداری تهران نیز به رفع شبهه‌ها کمکی نکرده است. خبر درحال‌حاضر این است: ۱۴ اثر از ۳۰ اثر ارزشمند موزۀ امام علی، از کشور خارج و در دبی فروخته شده است؛ از سرنوشت ۱۶ اثر دیگر خبری نیست.
🔺«سعید صدرائیان» عضو هیئت‌مدیرۀ سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران نیز توضیحاتی داده که به‌هیچ‌وجه قانع‌کننده نیست. درحالی‌که مسئولیت خروج و فروش تابلوها به عهدۀ شهرداری تهران و موزۀ امام علی است، اما به‌علت ابهامات فراوان و توضیحات پرعیب‌وایراد مسئولان شهرداری، جا دارد مدعی‌العموم و دستگاه قضایی، به ماجرای تابلوهای موزۀ امام علی وارد شده و ضمن بررسی پرونده، گزارش دقیقی در اختیار رسانه‌ها و افکار عمومی قرار دهد. قاعدتاً باید اسم شورای شهر تهران نیز برای پیگیری این پرونده ذکر می‌شد، اما از این شورا نمی‌توان انتظار چندانی داشت.
🔺دربارۀ این اتفاق حساسیت‌زا، ذکر چند نکته ضروری به نظر می‌رسد؛ نخست اینکه چرا خارج‌شدن تابلوها و فروش آن‌ها، بدون اطلاع‌رسانی درست و دقیق صورت گرفت؟ اگر بدبینانه نگاه کنیم، به نظر می رسد تلاش شده که هیچ خبری از تصمیم موزۀ امام علی درز پیدا نکند، اما مسئولان موزه و شهرداری تهران، باید می دانستند که جلوی درز خبر را نمی‌توانند بگیرند. در عصر شبکه‌های اجتماعی و فضاهای مجازی، مدیریت رویدادهای خبری، دچار دگرگونی‌های فراوان شده است. امروز یک شهروند که از سواد رسانه‌ای برخوردار است و برای خودش مسئولیت اجتماعی تعریف کرده باشد، نمی‌تواند در قبال چنین تصمیم‌هایی ساکت بماند. پس اگر این شهروند در شهرداری، موزۀ امام علی، میراث فرهنگی یا هر اداره و نهادی کار کند که این اطلاعات به او برسد، به‌راحتی می‌تواند آن را رسانه‌ای کرده و به گوش همگان برساند.
🔺در چنین شرایطی، بازتاب منفی چنین تصمیم‌هایی دوچندان می‌شود و اصلاح ذهنیت مخاطبان موزه و شهرداری، دیگر به‌سادگی امکان‌پذیر نیست؛ چون پس از اینکه تصمیمی مهم و حساس، بدون شفافیت و به‌صورت پنهانی انجام شود و تازه پس از آن خبر از راه‌های دیگر به گوش جامعه برسد، توضیحات پس از آن را معادل خبرسازی در نظر می‌گیرند و به محتواهای تولیدشده به دیدۀ شک و تردید می‌نگرند و کمتر مورد پذیرش قرار می‌دهند؛ این مسئله باعث می‌شود که از اعتبار آن نهاد عمومی که اینجا شهرداری تهران و موزۀ امام علی است، کاسته شود؛ بنابراین اگر روند انتقال و فروش تابلوها بدون عیب و ایراد باشد، باز هم دغدغه‌های فراوان برای علاقه‌مندان فرهنگ و هنر ایران و شبهه‌های جدی برای جامعه ایجاد می‌کند.
🔺نحوۀ خروج و فروش این تابلوها، برای مدیران شهرداری تهران و موزۀ امام علی یک رسوایی به شمار می‌رود که دعین‌حال برای شهروندان و مخاطبان موزه نیز، بی‌اعتمادی و ناامیدی به وجود آورده است؛ به‌خصوص که توضیحات ارائه‌شده نیز از منطق استواری برخوردار نیست.
🔺متأسفانه فرهنگ و هنر ایران، در سال‌های پس از انقلاب، بی‌مهری‌های فراوانی به خود دیده و گاهی نیز حرمت خودش را از دست داده است؛ به‌طوری که کج‌سلیقگی‌ها و نادیده‌گرفتن ارزش هنر توسط مسئولان دولتی، افراد صاحب‌نفوذ و صاحب‌تریبون، برایمان عادی شده است. پس دور از ذهن نیست مسئولان موزۀ امام علی، ناگهان تصمیم بگیرند تابلوهایی را به هر دلیلی از کشور خارج کرده و به فروش برسانند.
🔺داستان تابلوهای موزۀ امام علی، اما همچنان نیازمند پاسخگویی و رفع ابهامات است. به‌عنوان نمونه، هنوز توضیح داده نشده که تک‌تک این تابلوها چه ویژگی‌هایی داشته‌اند؟ قیمت واقعی آن‌ها چقدر است؟ نحوۀ فروش به چه صورتی بوده است؟ خریداران چه کسانی هستند؟ نحوۀ انتخاب هر تابلو برای فروش، بر چه اساسی صورت گرفته است؟ تصمیم‌گیران چه کسانی بوده‌اند؟ از نظر کدام هنرمند، برای اتخاذ این تصمیم بهره گرفته‌اند؟ موزۀ امام علی، از اختیارات قانونی برای فروش این آثار برخوردار است؟ آیا وظیفۀ موزه، فروش آثار هنری است؟ اسناد و مدارک فروش، چه رقمی را نشان می‌دهند؟ با پول حاصل از فروش این اموال، چه کاری قرار است صورت پذیرد؟ آیا امکان فروش در داخل کشور نبود؟ آیا هنرمندانی که تابلوهایشان به فروش رفته، از این اقدام آگاه بودند؟ آیا از فروش آثارشان راضی هستند؟
سرمقاله کامل را در سایت «پیام ما» بخوانید.
https://payamema.ir/payam/115881
#زاکانی #شهرداری_تهران #موزه #موزه_امام_علی #پیام_ما
@payamema
| افشین امیرشاهی |
🔺فروش تابلوهای ارزشمند موزۀ امام علی در دبی، بعد از چند روز همچنان با ابهامات فراوانی رو‌به‌رو است و توضیحات مسئولان شهرداری تهران نیز به رفع شبهه‌ها کمکی نکرده است. خبر درحال‌حاضر این است: ۱۴ اثر از ۳۰ اثر ارزشمند موزۀ امام علی، از کشور خارج و در دبی فروخته شده است؛ از سرنوشت ۱۶ اثر دیگر خبری نیست.
🔺«سعید صدرائیان» عضو هیئت‌مدیرۀ سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران نیز توضیحاتی داده که به‌هیچ‌وجه قانع‌کننده نیست. درحالی‌که مسئولیت خروج و فروش تابلوها به عهدۀ شهرداری تهران و موزۀ امام علی است، اما به‌علت ابهامات فراوان و توضیحات پرعیب‌وایراد مسئولان شهرداری، جا دارد مدعی‌العموم و دستگاه قضایی، به ماجرای تابلوهای موزۀ امام علی وارد شده و ضمن بررسی پرونده، گزارش دقیقی در اختیار رسانه‌ها و افکار عمومی قرار دهد. قاعدتاً باید اسم شورای شهر تهران نیز برای پیگیری این پرونده ذکر می‌شد، اما از این شورا نمی‌توان انتظار چندانی داشت.
🔺دربارۀ این اتفاق حساسیت‌زا، ذکر چند نکته ضروری به نظر می‌رسد؛ نخست اینکه چرا خارج‌شدن تابلوها و فروش آن‌ها، بدون اطلاع‌رسانی درست و دقیق صورت گرفت؟ اگر بدبینانه نگاه کنیم، به نظر می رسد تلاش شده که هیچ خبری از تصمیم موزۀ امام علی درز پیدا نکند، اما مسئولان موزه و شهرداری تهران، باید می دانستند که جلوی درز خبر را نمی‌توانند بگیرند. در عصر شبکه‌های اجتماعی و فضاهای مجازی، مدیریت رویدادهای خبری، دچار دگرگونی‌های فراوان شده است. امروز یک شهروند که از سواد رسانه‌ای برخوردار است و برای خودش مسئولیت اجتماعی تعریف کرده باشد، نمی‌تواند در قبال چنین تصمیم‌هایی ساکت بماند. پس اگر این شهروند در شهرداری، موزۀ امام علی، میراث فرهنگی یا هر اداره و نهادی کار کند که این اطلاعات به او برسد، به‌راحتی می‌تواند آن را رسانه‌ای کرده و به گوش همگان برساند.
🔺در چنین شرایطی، بازتاب منفی چنین تصمیم‌هایی دوچندان می‌شود و اصلاح ذهنیت مخاطبان موزه و شهرداری، دیگر به‌سادگی امکان‌پذیر نیست؛ چون پس از اینکه تصمیمی مهم و حساس، بدون شفافیت و به‌صورت پنهانی انجام شود و تازه پس از آن خبر از راه‌های دیگر به گوش جامعه برسد، توضیحات پس از آن را معادل خبرسازی در نظر می‌گیرند و به محتواهای تولیدشده به دیدۀ شک و تردید می‌نگرند و کمتر مورد پذیرش قرار می‌دهند؛ این مسئله باعث می‌شود که از اعتبار آن نهاد عمومی که اینجا شهرداری تهران و موزۀ امام علی است، کاسته شود؛ بنابراین اگر روند انتقال و فروش تابلوها بدون عیب و ایراد باشد، باز هم دغدغه‌های فراوان برای علاقه‌مندان فرهنگ و هنر ایران و شبهه‌های جدی برای جامعه ایجاد می‌کند.
🔺نحوۀ خروج و فروش این تابلوها، برای مدیران شهرداری تهران و موزۀ امام علی یک رسوایی به شمار می‌رود که دعین‌حال برای شهروندان و مخاطبان موزه نیز، بی‌اعتمادی و ناامیدی به وجود آورده است؛ به‌خصوص که توضیحات ارائه‌شده نیز از منطق استواری برخوردار نیست.
🔺متأسفانه فرهنگ و هنر ایران، در سال‌های پس از انقلاب، بی‌مهری‌های فراوانی به خود دیده و گاهی نیز حرمت خودش را از دست داده است؛ به‌طوری که کج‌سلیقگی‌ها و نادیده‌گرفتن ارزش هنر توسط مسئولان دولتی، افراد صاحب‌نفوذ و صاحب‌تریبون، برایمان عادی شده است. پس دور از ذهن نیست مسئولان موزۀ امام علی، ناگهان تصمیم بگیرند تابلوهایی را به هر دلیلی از کشور خارج کرده و به فروش برسانند.
🔺داستان تابلوهای موزۀ امام علی، اما همچنان نیازمند پاسخگویی و رفع ابهامات است. به‌عنوان نمونه، هنوز توضیح داده نشده که تک‌تک این تابلوها چه ویژگی‌هایی داشته‌اند؟ قیمت واقعی آن‌ها چقدر است؟ نحوۀ فروش به چه صورتی بوده است؟ خریداران چه کسانی هستند؟ نحوۀ انتخاب هر تابلو برای فروش، بر چه اساسی صورت گرفته است؟ تصمیم‌گیران چه کسانی بوده‌اند؟ از نظر کدام هنرمند، برای اتخاذ این تصمیم بهره گرفته‌اند؟ موزۀ امام علی، از اختیارات قانونی برای فروش این آثار برخوردار است؟ آیا وظیفۀ موزه، فروش آثار هنری است؟ اسناد و مدارک فروش، چه رقمی را نشان می‌دهند؟ با پول حاصل از فروش این اموال، چه کاری قرار است صورت پذیرد؟ آیا امکان فروش در داخل کشور نبود؟ آیا هنرمندانی که تابلوهایشان به فروش رفته، از این اقدام آگاه بودند؟ آیا از فروش آثارشان راضی هستند؟
سرمقاله کامل را در سایت «پیام ما» بخوانید.
https://payamema.ir/payam/115881
#زاکانی #شهرداری_تهران #موزه #موزه_امام_علی #پیام_ما
@payamema