#اختصاصی
🔻کودکان متولی نمی‌خواهند
✍️شیما وزوایی
روزنامه‌نگار و پژوهشگر ارتباطات
🔷کاش موضوع از دست رفتن آینده و زندگی کودکانی که کار می‌کنند نبود و می‌توانستیم مثل کمدی‌های سیاه نیمه دوم قرن بیستم به نامه سازمان خدمات و مشارکت‌های اجتماعی شهرداری تهران به دولت برای «متولی‌گری کودکان کار» به شهرداری تهران بخندیم.
🔷پرسش بی‌معنا و البته خطرناکِ «چه کسی متولی کودکان کار است؟» پرسش تازه‌ای نیست و دانش تخصصی هم لازم ندارد. کافی است آن را در گوگل جستجو کنید: یک روز ۱۰ نهاد متولی هستند، یک روز ۲۰ نهاد، یک روز ۱۳ نهاد، یک روز همه نهادها باید پای کار بیایند.
🔷امروز هم که بخشی از شهرداری که اتفاقا نه سیاست‌گذار کلان است و نه خرد ادعا کرده با «تفویض اختیار کودکان کار» اگر دولت اعتبار و ساختار در اختیارش قرار دهد به تنهایی مسئولیت کودکان کار را خواهد پذیرفت و بنا به گفتگوی مدیرعامل این سازمان با ایسنا، صفر تا صد این کار را هم یک ساله انجام خواهد داد.
🔷اگر شهرداری چوب جادو و غول چراغ جادو نداشته باشد، یک توضیح بیشتر باقی نمی‌ماند؛ رویکرد جمع‌آوری و دستگیری کودکان از سطحِ شهر است. این رویکرد در سال‌های گذشته نامهای متفاوتی گرفته، از ساماندهی تا جذب و توانمندسازی کودکان کار. هم آسیب‌های عمیق این رویکرد بر کودکان مشخص است هم تقریبا تمامی کارشناسان دولتی و غیردولتی و پژوهشگرانی که از مسئله کار کودک و ریشه‌های آن آگاهی داشتند و یا با این کودکان کار کرده‌اند بارها و بارها آن را نقد کرده‌اند.
🔷آنچه جلب توجه می‌کند این است که نهادهای مسئول برای «کودکان کار» دنبال متولی می‌گردند، اما مسئله اصلی که «کارِ کودک» است هیچ‌وقت متولی نداشته است. تقریبا تمامی طرح‌های موفق ملی، منطقه‌ای و محلی که در کاهش کار کودکان موفق بوده‌اند رویکردی چند نهادی داشته‌اند.
🔷سازمان جهانی کار و یونیسف در کنفرانس جهانی «حذف کار کودک» که سال گذشته میلادی در آفریقای جنوبی برگزار شد و نمایندگانی از ایران هم در آن حضور داشتند، در یک فراخوان برآمده از دانش و تجربه‌های موفق و ناموفق به اشتراک‌گذاری شده در کنفرانس اعلام کرده تنها راه مطمئن برای کاهش کار کودکان رسیدن به برنامه سیاستگذاری برای «حمایت اجتماعی فراگیر» است.
🔷وقتی کار کودک در ایران در تقاطع مسائل مهمی مانند فقر، حقوق و ساختار کار، کاهش ساختاری حمایت و رفاه اجتماعی، از دست رفتن آموزش همگانی و البته مسئله هویت و حقوق مهاجران قرار دارد، چطور نهادی که حوزه کاری‌اش مشارکت‌های اجتماعی است می‌تواند اختیار موضوعی به این مهمی و چند سطحی را بر عهده بگیرد؟ اصلا چرا این سازمان باید اختیار داشته باشد برای تفویض اختیار از دولت، آنهم هم در اعتبار و هم در ساختار، اقدام کند؟
🔷طرحی که این سازمان ارائه کرده به پروپوزال‌های پژوهشگران تازه‌کار و نهادهای کوچک مردمی بیشتر شبیه است. طرح «حرفه‌آموزی، استعدادیابی و توانمندسازی کودکان» به جز اینکه برای بچه‌ها کارگاه بگذارد و بچه‌ها را در واقع سر کار بگذارد، یا برای آنها چند شام و نهار جمعی بخرد و عکس‌هایش را در خبرگزاری‌ها قرار دهد چه محتوایی ممکن است داشته باشد؟
🔷بحث مهم دیگر ناهماهنگی، اختلافات و شاید بتوان گفت خصم سازمان‌های مسئول نسب به دیگر است. در ادبیات سازمان‌ها به نظر می‌آید از پاس دادن کودکان به یکدیگر بهره‌برداری می‌کنند.
🔷چندی پیش سرپرست دفتر امور آسیب‌دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی اعلام کرده بود هزار و ۵۰۰ «کودک خیابان» را در مراکزش نگهداری می‌کند، اما تنها برای مدتی کوتاه و تا زمان تعیین تکلیف آنها به شرطی که به خیابان باز نگردند. این سازمان از شهرداری خواسته بود که به وظایف قانونی خود بیشتر عمل کند.
🔷کودکانی که نهادها تنها می‌خواهند آنها را مشاهده‌ناپذیر و از سطح شهر خالی کنند، کودک هستند. کودکانی که حق دارند به جای کار کردن، درس بخوانند، با خانواده خود باشند، سالم باشند، زندگی کنند و آینده داشته باشند. آنها متولیان خود خواهند بود./#پیام_ما
#حقوق_کودکان
@payamema
🔻کودکان متولی نمی‌خواهند
✍️شیما وزوایی
روزنامه‌نگار و پژوهشگر ارتباطات
🔷کاش موضوع از دست رفتن آینده و زندگی کودکانی که کار می‌کنند نبود و می‌توانستیم مثل کمدی‌های سیاه نیمه دوم قرن بیستم به نامه سازمان خدمات و مشارکت‌های اجتماعی شهرداری تهران به دولت برای «متولی‌گری کودکان کار» به شهرداری تهران بخندیم.
🔷پرسش بی‌معنا و البته خطرناکِ «چه کسی متولی کودکان کار است؟» پرسش تازه‌ای نیست و دانش تخصصی هم لازم ندارد. کافی است آن را در گوگل جستجو کنید: یک روز ۱۰ نهاد متولی هستند، یک روز ۲۰ نهاد، یک روز ۱۳ نهاد، یک روز همه نهادها باید پای کار بیایند.
🔷امروز هم که بخشی از شهرداری که اتفاقا نه سیاست‌گذار کلان است و نه خرد ادعا کرده با «تفویض اختیار کودکان کار» اگر دولت اعتبار و ساختار در اختیارش قرار دهد به تنهایی مسئولیت کودکان کار را خواهد پذیرفت و بنا به گفتگوی مدیرعامل این سازمان با ایسنا، صفر تا صد این کار را هم یک ساله انجام خواهد داد.
🔷اگر شهرداری چوب جادو و غول چراغ جادو نداشته باشد، یک توضیح بیشتر باقی نمی‌ماند؛ رویکرد جمع‌آوری و دستگیری کودکان از سطحِ شهر است. این رویکرد در سال‌های گذشته نامهای متفاوتی گرفته، از ساماندهی تا جذب و توانمندسازی کودکان کار. هم آسیب‌های عمیق این رویکرد بر کودکان مشخص است هم تقریبا تمامی کارشناسان دولتی و غیردولتی و پژوهشگرانی که از مسئله کار کودک و ریشه‌های آن آگاهی داشتند و یا با این کودکان کار کرده‌اند بارها و بارها آن را نقد کرده‌اند.
🔷آنچه جلب توجه می‌کند این است که نهادهای مسئول برای «کودکان کار» دنبال متولی می‌گردند، اما مسئله اصلی که «کارِ کودک» است هیچ‌وقت متولی نداشته است. تقریبا تمامی طرح‌های موفق ملی، منطقه‌ای و محلی که در کاهش کار کودکان موفق بوده‌اند رویکردی چند نهادی داشته‌اند.
🔷سازمان جهانی کار و یونیسف در کنفرانس جهانی «حذف کار کودک» که سال گذشته میلادی در آفریقای جنوبی برگزار شد و نمایندگانی از ایران هم در آن حضور داشتند، در یک فراخوان برآمده از دانش و تجربه‌های موفق و ناموفق به اشتراک‌گذاری شده در کنفرانس اعلام کرده تنها راه مطمئن برای کاهش کار کودکان رسیدن به برنامه سیاستگذاری برای «حمایت اجتماعی فراگیر» است.
🔷وقتی کار کودک در ایران در تقاطع مسائل مهمی مانند فقر، حقوق و ساختار کار، کاهش ساختاری حمایت و رفاه اجتماعی، از دست رفتن آموزش همگانی و البته مسئله هویت و حقوق مهاجران قرار دارد، چطور نهادی که حوزه کاری‌اش مشارکت‌های اجتماعی است می‌تواند اختیار موضوعی به این مهمی و چند سطحی را بر عهده بگیرد؟ اصلا چرا این سازمان باید اختیار داشته باشد برای تفویض اختیار از دولت، آنهم هم در اعتبار و هم در ساختار، اقدام کند؟
🔷طرحی که این سازمان ارائه کرده به پروپوزال‌های پژوهشگران تازه‌کار و نهادهای کوچک مردمی بیشتر شبیه است. طرح «حرفه‌آموزی، استعدادیابی و توانمندسازی کودکان» به جز اینکه برای بچه‌ها کارگاه بگذارد و بچه‌ها را در واقع سر کار بگذارد، یا برای آنها چند شام و نهار جمعی بخرد و عکس‌هایش را در خبرگزاری‌ها قرار دهد چه محتوایی ممکن است داشته باشد؟
🔷بحث مهم دیگر ناهماهنگی، اختلافات و شاید بتوان گفت خصم سازمان‌های مسئول نسب به دیگر است. در ادبیات سازمان‌ها به نظر می‌آید از پاس دادن کودکان به یکدیگر بهره‌برداری می‌کنند.
🔷چندی پیش سرپرست دفتر امور آسیب‌دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی اعلام کرده بود هزار و ۵۰۰ «کودک خیابان» را در مراکزش نگهداری می‌کند، اما تنها برای مدتی کوتاه و تا زمان تعیین تکلیف آنها به شرطی که به خیابان باز نگردند. این سازمان از شهرداری خواسته بود که به وظایف قانونی خود بیشتر عمل کند.
🔷کودکانی که نهادها تنها می‌خواهند آنها را مشاهده‌ناپذیر و از سطح شهر خالی کنند، کودک هستند. کودکانی که حق دارند به جای کار کردن، درس بخوانند، با خانواده خود باشند، سالم باشند، زندگی کنند و آینده داشته باشند. آنها متولیان خود خواهند بود./#پیام_ما
#حقوق_کودکان
@payamema
◻️ شهرداری تهران می‌خواهد متولی انحصاری کار کودکان باشد
🔻ادعای ساماندهی یکساله «کودکان کار»
✍️سوگل دانایی
🔷 شهردار تهران به رئیس‌جمهوری نامه نوشته است. نامهای دربارۀ وضعیت تعدادی از کودکان. کودکانی که به گفتۀ مدیرعامل سازمان رفاه، خدمات و مشارکت‌های اجتماعی شهرداری تهران «درآمد ۵۰، ۱۰۰ تا ۱۵۰میلیون تومانی دارند» و به‌صورت شبکه‌ای کار می‌کنند.
🔷 زیر ۱۸ساله‌هایی که براساس کنوانسیون حقوق کودک، کودک نامیده می‌شوند و براساس گفته‌های مسئولان سابق شهرداری تهران، فقط فقر باعث حضور آنها در خیابان و دور ماندن از خانواده و مدرسه و محیط بازی‌هایشان شده است.
🔷 شهرداری تهران به رئیس‌جمهوری نامه نوشته است تا «متولی‌گری» این گروه به شهرداری تهران واگذار شود. محتوای نامۀ شهردار تهران به رئیس‌جمهوری هرچند که به‌صراحت اعلام نشده است، اما میان صحبت‌های شهردار تهران و مدیر میانی او تفاوت‌هایی وجود دارد. پدیدۀ «کودک کار» هرچند که موضوع امروز و دیروز پایتخت نیست و تاریخچه‌ای ۲۰ ساله دارد، اما در سال‌های اخیر تنها روش مقابله با این پدیده «جمع‌آوری» بوده است.
🔷 اقدامی که همواره محل نقد و بحث جامعه‌شناسان است. یک نفر از آنها حالا به «پیام ما» می‌گوید حتی اگر شهرداری به خواستۀ خود برسد، چون قدم اول «دستگیری» است، هیچ تغییری حاصل نمی‌شود. /#پیام_ما
#حقوق_کودکان
@payamema
🔻ادعای ساماندهی یکساله «کودکان کار»
✍️سوگل دانایی
🔷 شهردار تهران به رئیس‌جمهوری نامه نوشته است. نامهای دربارۀ وضعیت تعدادی از کودکان. کودکانی که به گفتۀ مدیرعامل سازمان رفاه، خدمات و مشارکت‌های اجتماعی شهرداری تهران «درآمد ۵۰، ۱۰۰ تا ۱۵۰میلیون تومانی دارند» و به‌صورت شبکه‌ای کار می‌کنند.
🔷 زیر ۱۸ساله‌هایی که براساس کنوانسیون حقوق کودک، کودک نامیده می‌شوند و براساس گفته‌های مسئولان سابق شهرداری تهران، فقط فقر باعث حضور آنها در خیابان و دور ماندن از خانواده و مدرسه و محیط بازی‌هایشان شده است.
🔷 شهرداری تهران به رئیس‌جمهوری نامه نوشته است تا «متولی‌گری» این گروه به شهرداری تهران واگذار شود. محتوای نامۀ شهردار تهران به رئیس‌جمهوری هرچند که به‌صراحت اعلام نشده است، اما میان صحبت‌های شهردار تهران و مدیر میانی او تفاوت‌هایی وجود دارد. پدیدۀ «کودک کار» هرچند که موضوع امروز و دیروز پایتخت نیست و تاریخچه‌ای ۲۰ ساله دارد، اما در سال‌های اخیر تنها روش مقابله با این پدیده «جمع‌آوری» بوده است.
🔷 اقدامی که همواره محل نقد و بحث جامعه‌شناسان است. یک نفر از آنها حالا به «پیام ما» می‌گوید حتی اگر شهرداری به خواستۀ خود برسد، چون قدم اول «دستگیری» است، هیچ تغییری حاصل نمی‌شود. /#پیام_ما
#حقوق_کودکان
@payamema
▫️گزارش نشست «خشونت علیه کودکان، علل و راهکارها از منظر حقوقی و روانشناسی»
🔻بدن فراموش نمی‌کند
| زینب کریمی |
◇خشونت در همۀ جوامع یک ناهنجاری رایج و ترس برانگیز است. هر جا اثری از اختلال‌های روانشناختی باشد، ریشه‌های خشونت در آن دیده می‌شود. آسیب‌های روانشناختی و اجتماعی ناشی از خشونت همۀ افراد یک جامعه را درگیر کرده و منجر به ساخته شدن یک چرخه می‌شود. مطالعات روانشناختی و جامعه‌شناختی نشان می‌دهند که برای شکستن چرخه خشونت فقط یک راه وجود دارد و آن افزایش آگاهی و در پی آن تلاش برای پیشگیری است.
◇نظارت دستگاه قضایی با ایجاد قوانین کاربردی در این حوزه نیز می‌توانند در انجام اقدامات پیشگیرانه راهگشا باشند، اما قدم اصلی افزایش شناخت افراد از مصادیق خشونت و قوانین مربوط به این حوزه است. نشست «خشونت علیه کودکان، علل و راهکارها از نظر حقوقی و روانشناسی» روز سه‌شنبه، ششم شهریورماه در بنیاد حقوقی بهمن کشاورز برگزار شد. در این نشست کارشناسان تلاش کردند با بررسی مصادیق خشونت علیه کودکان و علل آن، به معرفی اقدامات و راهکارهای پیشگیرانه حقوقی و روانشناختی بپردازند.
گزارش کامل را در سایت «پیام ما» بخوانید.
#کودکان #حقوق_کودکان #پیام_ما
@payamema
🔻بدن فراموش نمی‌کند
| زینب کریمی |
◇خشونت در همۀ جوامع یک ناهنجاری رایج و ترس برانگیز است. هر جا اثری از اختلال‌های روانشناختی باشد، ریشه‌های خشونت در آن دیده می‌شود. آسیب‌های روانشناختی و اجتماعی ناشی از خشونت همۀ افراد یک جامعه را درگیر کرده و منجر به ساخته شدن یک چرخه می‌شود. مطالعات روانشناختی و جامعه‌شناختی نشان می‌دهند که برای شکستن چرخه خشونت فقط یک راه وجود دارد و آن افزایش آگاهی و در پی آن تلاش برای پیشگیری است.
◇نظارت دستگاه قضایی با ایجاد قوانین کاربردی در این حوزه نیز می‌توانند در انجام اقدامات پیشگیرانه راهگشا باشند، اما قدم اصلی افزایش شناخت افراد از مصادیق خشونت و قوانین مربوط به این حوزه است. نشست «خشونت علیه کودکان، علل و راهکارها از نظر حقوقی و روانشناسی» روز سه‌شنبه، ششم شهریورماه در بنیاد حقوقی بهمن کشاورز برگزار شد. در این نشست کارشناسان تلاش کردند با بررسی مصادیق خشونت علیه کودکان و علل آن، به معرفی اقدامات و راهکارهای پیشگیرانه حقوقی و روانشناختی بپردازند.
گزارش کامل را در سایت «پیام ما» بخوانید.
#کودکان #حقوق_کودکان #پیام_ما
@payamema
تحقیق سازمان نجات کودکان:
دخترانی که هرگز کودکی نکردند
| زینب کیا‌منفرد |
🔺جوامع گذشته دختران را زنده‌به‌گور و قربانی می‌کردند، حق تحصیل آنها را مایه فساد و حق انتخابشان را عامل انحراف جامعه می‌دانستند. قرن‌ها و سال‌ها طی شد و انسان‌های بسیاری تلاش کردند تا امروز حقوق برابر برای دختران، از جهان آرمانی و رؤیایی در ذهن به جهان واقعیت بپیوندد.
🔺اما آنچه آمارها و سیاستگذاری دولت‌ها نشان می‌دهد این است که هنوز در موفقیت برای تحقق این امر، تردید وجود دارد. برداشته شدن محدودیت سن بارداری و افزایش آمار کودک‌همسری در ایران، ممنوعیت تحصیل دختران در افغانستان و وقایعی از این دست، همه نشان از این دارد که تلاش‌های گذشته کافی نبوده و بیش‌ازپیش برای تحقق برابری حقوق انسانی، نیاز به مراقبه و تغییروجود دارد.
گزارش کامل را در سایت «پیام ما» بخوانید.
https://payamema.ir/payam/117843
#حقوق_کودکان #کودکان #پیام_ما
@payamema
دخترانی که هرگز کودکی نکردند
| زینب کیا‌منفرد |
🔺جوامع گذشته دختران را زنده‌به‌گور و قربانی می‌کردند، حق تحصیل آنها را مایه فساد و حق انتخابشان را عامل انحراف جامعه می‌دانستند. قرن‌ها و سال‌ها طی شد و انسان‌های بسیاری تلاش کردند تا امروز حقوق برابر برای دختران، از جهان آرمانی و رؤیایی در ذهن به جهان واقعیت بپیوندد.
🔺اما آنچه آمارها و سیاستگذاری دولت‌ها نشان می‌دهد این است که هنوز در موفقیت برای تحقق این امر، تردید وجود دارد. برداشته شدن محدودیت سن بارداری و افزایش آمار کودک‌همسری در ایران، ممنوعیت تحصیل دختران در افغانستان و وقایعی از این دست، همه نشان از این دارد که تلاش‌های گذشته کافی نبوده و بیش‌ازپیش برای تحقق برابری حقوق انسانی، نیاز به مراقبه و تغییروجود دارد.
گزارش کامل را در سایت «پیام ما» بخوانید.
https://payamema.ir/payam/117843
#حقوق_کودکان #کودکان #پیام_ما
@payamema