🔻دلالت‌های شهری و فضایی قانون حمایت از اطفال و نوجوانان
| محمدکریم آسایش |
◇دهم مرداد ۱۳۹۰، لایحۀ حمایت از اطفال و نوجوانان در هیئت دولت به تأیید رسید، گرچه تا تبدیلش به قانون یعنی تصویبِ مجلس و پذیرشِ شورای نگهبان، ۹ سال زمان برد.
◇در مادۀ ۳ این قانون، مواردی نظیر خشونت، طرد ، محرومیت از تحصیل و ترک تحصیل، در معرض بزه‌دیدگی و آسیب قرار گرفتن، مورد بی‌توجهی برای وظایف قانونی و شرعیِ والدین قرار گرفتن، آزار و سوء‌استفاده، مسائل و دشواری‌های کودکان با نیازهای ویژه (جسمی یا ذهنی یا بیماری‌های خاص و صعب‌العلاج)، وضعیت‌های زیان‌باری چون فقر شدید و آوارگی و مهاجرت و پناهندگی و بی‌تابعیتی،درگیری خانواده با اعتیاد یا قمار، بهره‌کشی و استثمارِ کودک به‌عنوان وضعیت‌های مخاطره‌آمیز برای کودکان (اطفال و نوجوانان - طبق تعریفِ قانون یعنی تا پایان ۱۸ سال) ذکر شده‌اند.
◇در پس این وضعیت‌ها، شرایطی از زیست (اعم از شرایطِ کالبدی، شرایط محیط‌زیستی، شرایطِ اجتماعی، شرایط اقتصادی و شرایط حقوقی‌نهادی) قرار دارد که در ایجاد، تشدید و تداومِ آن‌ها نقش دارد؛ شرایطی که به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم، مدیریت شهری در آن‌ها دارای اثر و مسئولیتِ کلیدی است. از جمله این شرایط می‌توان به تله‌های فضایی فقر و اثر آن بر ایجاد محیط‌های بزهکاری و فقرِ شدید، کمبود فضاهای آموزشی، فقدان یا کمبود فضاهایی عمومی و مناسب برای کودکان و نوجوانان برای مطالعه (کتابخانه و قرائت‌خانه)، شرایط محیطیِ مخاطره‌آمیز برای کودکان (فقدان ایمنیِ خطوط ریلی، هوتک، ناایمنی فضاها و تجهیزاتِ شهری برای کودکان که موجب حوادث و سوانح برای کودکان می‌شود)
◇عدم برنامه برای مسکن کم‌درآمدها به‌ویژه تأمین سکونت‌سرا - مسکن اشتراکیِ مجهز و برنامه‌ریزی‌شده - که بتواند جایگزینِ خانه‌های اشتراکی بی‌برنامه شود که موجدِ تفکیک و اتاق‌نشینی و پیامدهای آن به‌ویژه برای کودکان است.
متن کامل یادداشت را در سایت پیام ما بخوانید
#مدیریت_شهری #حقوق_کودک
@payamema
| محمدکریم آسایش |
◇دهم مرداد ۱۳۹۰، لایحۀ حمایت از اطفال و نوجوانان در هیئت دولت به تأیید رسید، گرچه تا تبدیلش به قانون یعنی تصویبِ مجلس و پذیرشِ شورای نگهبان، ۹ سال زمان برد.
◇در مادۀ ۳ این قانون، مواردی نظیر خشونت، طرد ، محرومیت از تحصیل و ترک تحصیل، در معرض بزه‌دیدگی و آسیب قرار گرفتن، مورد بی‌توجهی برای وظایف قانونی و شرعیِ والدین قرار گرفتن، آزار و سوء‌استفاده، مسائل و دشواری‌های کودکان با نیازهای ویژه (جسمی یا ذهنی یا بیماری‌های خاص و صعب‌العلاج)، وضعیت‌های زیان‌باری چون فقر شدید و آوارگی و مهاجرت و پناهندگی و بی‌تابعیتی،درگیری خانواده با اعتیاد یا قمار، بهره‌کشی و استثمارِ کودک به‌عنوان وضعیت‌های مخاطره‌آمیز برای کودکان (اطفال و نوجوانان - طبق تعریفِ قانون یعنی تا پایان ۱۸ سال) ذکر شده‌اند.
◇در پس این وضعیت‌ها، شرایطی از زیست (اعم از شرایطِ کالبدی، شرایط محیط‌زیستی، شرایطِ اجتماعی، شرایط اقتصادی و شرایط حقوقی‌نهادی) قرار دارد که در ایجاد، تشدید و تداومِ آن‌ها نقش دارد؛ شرایطی که به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم، مدیریت شهری در آن‌ها دارای اثر و مسئولیتِ کلیدی است. از جمله این شرایط می‌توان به تله‌های فضایی فقر و اثر آن بر ایجاد محیط‌های بزهکاری و فقرِ شدید، کمبود فضاهای آموزشی، فقدان یا کمبود فضاهایی عمومی و مناسب برای کودکان و نوجوانان برای مطالعه (کتابخانه و قرائت‌خانه)، شرایط محیطیِ مخاطره‌آمیز برای کودکان (فقدان ایمنیِ خطوط ریلی، هوتک، ناایمنی فضاها و تجهیزاتِ شهری برای کودکان که موجب حوادث و سوانح برای کودکان می‌شود)
◇عدم برنامه برای مسکن کم‌درآمدها به‌ویژه تأمین سکونت‌سرا - مسکن اشتراکیِ مجهز و برنامه‌ریزی‌شده - که بتواند جایگزینِ خانه‌های اشتراکی بی‌برنامه شود که موجدِ تفکیک و اتاق‌نشینی و پیامدهای آن به‌ویژه برای کودکان است.
متن کامل یادداشت را در سایت پیام ما بخوانید
#مدیریت_شهری #حقوق_کودک
@payamema
🔻«حقّ بر شهر» کودکان جزیره
| ندا اکبری |
◇ اکنون زمان بیشتر اندیشیدن و کاویدن در رابطه با موضوع کودکان است؛ نسلی که قرار است ادارۀ این کشور را به عهده بگیرند. نظام برنامه‌ریزی و مدیریت شهری در کشور ما، همواره به این موضوع توجّه بسیار کم و بدون اولویتی داشته است. کودکان در شهرها جایی ندارند و امکان حضور کودکان در اجتماع، تبدیل به کالایی شده که تحتتأثیر مناسبات طبقاتی جامعه قرار می‌گیرد و صرفاً گروه‌هایی در ازای پرداخت هزینه، می‌توانند در فضاهای محافظت‌‌شده‌ای همچون شهربازی‌های کوچک درون مگامال‌ها، برای ساعتی محدود به تفریح بپردازند.
◇فقدان «حقّ بر شهر» کودکان در جزیرۀ کیش نیز، مسئله‌ای جدّی است؛ این درحالی‌ست که این جزیره از دیرباز دوستدار کودک بوده است. به در اختصاصیِ کودکانِ، تعبيه شده داخل در قدیمی از جزیرۀ کیش در اين تصویر توجه کنید.
◇جزیرۀ کیش به‌دلیل وجود منطقۀ آزاد تجاری، مراکز تفریحی و جاذبه‌های گردشگری، یکی از مقاصد عمدۀ گردشگری در ایران است. با وجود ظرفیت‌ها و امکانات قابل‌توجّه و همچنین باتوجّه‌به اینکه بخشی از ساکنان و بخشی از گردشگران جزیره کودکان هستند، این جزیره از استانداردهای لازم برای حضور کودکان برخوردار نیست و به‌دلیل عدم توجّه به حضور کودک در تعریف برنامه‌های استراتژیک مناطق آزاد، تاکنون در زمینۀ دوستدارکودک‌بودن، نتوانسته شرایط مساعدی را فراهم کند.
متن کامل یادداشت را در سایت پیام ما بخوانید
#پیام_ما #حقوق_کودک #شهر_دوستدار_کودک #مدریت_شهری
@payamema
| ندا اکبری |
◇ اکنون زمان بیشتر اندیشیدن و کاویدن در رابطه با موضوع کودکان است؛ نسلی که قرار است ادارۀ این کشور را به عهده بگیرند. نظام برنامه‌ریزی و مدیریت شهری در کشور ما، همواره به این موضوع توجّه بسیار کم و بدون اولویتی داشته است. کودکان در شهرها جایی ندارند و امکان حضور کودکان در اجتماع، تبدیل به کالایی شده که تحتتأثیر مناسبات طبقاتی جامعه قرار می‌گیرد و صرفاً گروه‌هایی در ازای پرداخت هزینه، می‌توانند در فضاهای محافظت‌‌شده‌ای همچون شهربازی‌های کوچک درون مگامال‌ها، برای ساعتی محدود به تفریح بپردازند.
◇فقدان «حقّ بر شهر» کودکان در جزیرۀ کیش نیز، مسئله‌ای جدّی است؛ این درحالی‌ست که این جزیره از دیرباز دوستدار کودک بوده است. به در اختصاصیِ کودکانِ، تعبيه شده داخل در قدیمی از جزیرۀ کیش در اين تصویر توجه کنید.
◇جزیرۀ کیش به‌دلیل وجود منطقۀ آزاد تجاری، مراکز تفریحی و جاذبه‌های گردشگری، یکی از مقاصد عمدۀ گردشگری در ایران است. با وجود ظرفیت‌ها و امکانات قابل‌توجّه و همچنین باتوجّه‌به اینکه بخشی از ساکنان و بخشی از گردشگران جزیره کودکان هستند، این جزیره از استانداردهای لازم برای حضور کودکان برخوردار نیست و به‌دلیل عدم توجّه به حضور کودک در تعریف برنامه‌های استراتژیک مناطق آزاد، تاکنون در زمینۀ دوستدارکودک‌بودن، نتوانسته شرایط مساعدی را فراهم کند.
متن کامل یادداشت را در سایت پیام ما بخوانید
#پیام_ما #حقوق_کودک #شهر_دوستدار_کودک #مدریت_شهری
@payamema