مجله‌ی نوابت، شماره‌ی اول (دوستی) بهمن ۹۸
@JonouneNeveshtar

مجله‌ی نوابت، شماره‌ی دوم (زبان - قسمت ۱) اردیبهشت ۱۳۹۹

نویسندگان این شماره:
هادی حزباوی، فاطمه سواعدی، عماد مزرعاوی، عبدالله محیسن، بابک توانایی، عماد عبیدی نیسی، محمد نبهان، ماجد تمیمی، عاشور صیاحی، رحیم حمداوی، حسین عباسی، توفیق نصاری، سعید ابوسامر، ابراهیم زهیری، سلوان احسان.

طراحی جلد و صفحه‌آرایی:
بدر نصاری

شماره‌‌ی سوم و قسمت دوم این موضوع تا هفته‌ی آینده منتشر خواهد شد.
لطفا با دوستان خود به اشتراک بگذارید.

@JonouneNeveshtar

شماره‌ی سوم مجله‌ی نوابت - با محوریت موضوع «زبان» (قسمت دوم)


لطفا با دوستان خود به اشتراک بگذارید.

نویسندگان این شماره:
تونی موریسون (مترجم: فاطمه سواعدی)، میرمجید راشدی، حسین سمیر، مصطفی محمددوست، عبدالله محیسن، جواد ترکاشوند، فاضل گطافه‌پور، طاهره‌سادات موسوی، سامی راضی، حسین عباسی، اسلاوی ژیژک (مترجم: سارا پورحسنی)، بهزاد قلی‌پور، محمد منابی، ابتسام فاخر، سعید سواری، بسمه ثعلبی، مهدی سلمان، ابراهیم رحیم.

طراحی جلد و صفحه‌آرایی:
بدر نصاری

لینک دانلود فایل مجله:

https://www.shattpress.com/?p=2948

@JonouneNeveshtar

شماره‌ی چهارم گاه‌نامه‌ی نوابت منتشر شد!
(عربي - فارسی)

سردبیر:
عبدالله محیسن

هیأت تحریریه:
احمد فرادی اهوازی، فاطمه سواعدی، عبدالله محیسن، عماد مزرعاوی، ماجد تمیمی

نویسندگان این شماره:
احمد فرادی اهوازی، عبدالله محیسن (مترجم: حسین سمیر)، عماد مزرعاوی، سید محمد آل‌مهدی، سعید اسماعیل، آنتوانت رووروی (مترجم: فاطمه سواعدی)، افشین پورموسوی، قاسم حزباوی، عاشور صیاحی، سرور ناصر، سعید سواری، سیدهادی آلبوشوکه، ابتسام فاخر، مائده ساکی، هادی حزباوی

طراح گرافیک:
کامران سلطانی

تصویر جلد:
اثری از دیوید آلوارز

https://nawabetmag.com/?p=710

@Nawabet

درباره‌ی تعامل معاصران در جغرافیای رویش نوابت

اغلب دوستان فرهیخته در اهواز که جزء طبقه‌ای هستند که اغلب مطالب این مجله در خطاب به این عزیزان هست در سکوتی مبهم به سر می‌برند و طبق مصطلحی در عربی در وضعیت «مرّوا مرور الکرام» به سر می‌برند!

این در حالی است که دوستان غیراهوازی از همان طبقه، نقد و نظرگاه‌هایی در بازخورد انتشار شماره‌ی چهارم داشتند و آن را مستقیم یا غیرمستقیم عنوان کردند. به هر حال غرض از این اشارات نه گلایه، بلکه تذکر اهمیت این حرکت جدای از آن‌که چه کسانی بدان همت کردند و تنها دانستند که بایستی چنین حرکتی بکنند، است. تذکار این امر نه از آن روست که بنده جزء دست‌اندرکاران این مجله هستم، بلکه به عنوان کسی‌ست که خود را نیز جزء مخاطبان این مطالب می‌داند است.

نوابت هم‌چنان که بارها متذکر شده‌ام ناشی از یک ضرورت حاد در فضای بی‌دروپیکر اندیشه در اهواز است و یکی از اهداف ضمنی آن تبلیغ و بسط منش «تقدم متن بر اشخاص» است. اگر این مجله دوستان مخاطبش را به فعالیت و نه انفعال صرف - چنان‌که تا پیش از این در چنین فضایی تنفس می‌کردیم - برنیانگیزد، آن‌گاه تنها می‌توان از این نتیجه سخن گفت که هم‌عصران این حرکت، نتوانستند خود را با «طنین» آن هماهنگ کنند و آن را گنگ و نامفهوم دریافتند. پس نوابت به این شکل به حتم حرکتی «نابه‌هنگام» باقی خواهد ماند تا در انتظار هنگامه‌ی معینش در زمانه‌ای دیگر برای فهم ضرورت حادش بنشیند.

به هر حال «نبود تعامل» و رؤیتِ پدیدار آن در پیشنهاد و انتقادِ روشمند، عمل به ندای وظیفه‌اش را سخت و مشقت‌بار خواهد کرد. چراکه گویا به نظر می‌رسد هم‌عصران و هم‌کران‌های آن، گویا در عمل هنوز آن را امری «غیرخودی» و «بیگانه» تفسیر می‌کنند و این پدیدار، نمی‌تواند پدیدار خجسته‌ای باشد. هم‌عصرانی که خود را «سهیم» در آن نمی‌بینند. جایی که یکی دیگر از اهداف ضمنی نوابت فهم «سهم» و پردازش حداقلی چگونگی «سهم‌خواهی» به‌طور بنیادین در پدیداری دیگر یعنی «مسئله‌مندی» و «مسئله‌سازی» است.

باز هم به تبع این گزاره به نظر می‌رسد فضای طبقه‌ی ما به‌طور بنیادین‌تری از مسئله خالی‌ست و یا آن‌که شبه‌مسائلی را مسئله می‌بیند که طریقه و روش نوابت در مسئله‌مندی و مسئله‌سازی را هنوز شایسته‌ی توجه درنمی‌یابد.

@Nawabet