🔹امام باقر علیه السلام به جابربن‌یزیدِ جُعفی فرمودند:
ای جابر، آیا برای تشیّع همین بس است که کسی محبّت ما اهل‌بیت را ادّعا کند؟! سوگند به خدا که شیعیان ما نیستند مگر افرادی که تقوای خدا پیشه گیرند و او را اطاعت کنند.

🔹شیعیان ما شناخته نمی‌شوند مگر به:
✅ تواضع و خشوعِ دل
✅ نگاهداریِ امانت
✅ زیاد یاد خدا کردن
✅ زیاد روزه‌گرفتن
✅ زیاد نماز خواندن
✅ احسان به پدر و مادر
✅ مراعات فقیران همسایه و باخبر بودن از حال آنها
✅ رسیدگی و اطلاع از حال مسکینان و قرض‌داران و یتیمان
✅ تجاوز نکردن از راستی در گفتار
✅ تلاوت قرآن
✅ بازداشتن زبان از گفتگو با مردم مگر در امور راجع به خیرِ آنها
✅ در همه‌چیز امین و مورد اعتمادِ اقوام خود بودن.

🔹جابربن‌یزید جُعفی عرض کرد:
ای فرزند رسول خدا، ما در امروز کسی را به این صفت که بیان می‌فرمایی، نمی‌شناسیم.

🔹حضرت فرمودند:
ای جابر، آراء و مذاهب، فکرِ تو را خراب نکند و تو را در شک نیاورَد. 🔻آیا برای انسان همین‌قدر کافی است که بگوید: من علی را دوست دارم و ولایتِ امرِ او را قبول دارم، و در عین حال به دستورات او عمل نکند؟!🔺

🔹و اگر کسی بگوید: من رسول خدا را دوست دارم ـ با آنکه معلوم است که رسول خدا از علی بهتر است ـ در صورتی که عمل به سنّت رسول خدا نکند، این محبّت و دوستی برای او فایده‌ای ندارد. بنابراین تقوای خدا را پیشه سازید و به آنچه خدا فرموده عمل نمایید. 🔻بین خدا و کسی قرابت و خویشاوندی نیست؛ محبوب‌ترین بندگان در نزد خدا پرهیزکارترین آنهاست، و عامل‌ترینِ انها به دستوراتِ خدا ...🔺

📚 برگرفته از امام‌شناسی، ج ٣، ص ٨۶.

📌 #روایت #شیعه_واقعی