لَبَیک؛ طَراحِیِ فَرهَنگِی، مَذهَبِی
.: عادت به سکون، بلای بزرگ پیروان حق است :. #شهید_عباس_دانشگر #شهید_دانشگر #حرکت #سکون #پیروان_حق #جهاد #مدافع_حرم ................................. 🔰 #لبیک؛ طراحی فرهنگی مذهبی : ✅ @Labbaik_ya_hosein
#شهید_عباس_دانشگر، متولد ۷۲ اهل سمنان و از دانشجویان دانشگاه افسری و تربیت پاسداری امام حسین (علیه السلام) بود که بیستم خرداد ماه ۱۳۹۵ در دفاع از حریم اهل بیت (ع)، توسط تروریست‌های تکفیری در سوریه به شهادت رسید.
#وصیت_نامه_شهید:
بسم الله الرحمن الرحیم
آخر من کجا و شهدا کجا! خجالت می‌کشم بخواهم مثل شهدا وصیت کنم! من ریزه خوار سفره‌ی آنان هم نیستم، شهید شهادت را به چنگ می‌آورد؛ راه درازی را طی می‌کند تا به آن مقام می‌رسد، اما من چه!؟
سیاهی گناه چهره‌ام را پوشانده و تنم را لخت و کسل کرده، حرکت جوهره اصلی انسان است و گناه زنجیر، من سکون را دوست ندارم. عادت به سکون بلای بزرگ پیروان حق است، سکونم مرا بیچاره کرده. در این حرکت عالم به سمت معبود حقیقی دست و پایم را اسیر خود کرده، انسان کر می‌شود، کور می‌شود، نفهم می‌شود، گنگ می‌شود و باز هم زندگی می‌کند.
بعد از مدتی مست می‌شود و عادت می‌کند به مستی و وای به حالمان اگر در مستی خوش بگذرانیم و درد نداشته باشیم. درد را، انسان بی هوش نمی‌کشد، انسان خواب نمی‌فهمد، درد را، انسان با هوش و بیدار می‌فهمد.
راستی! دردهایم کو؟ چرا من بیخیال شده‌ام؟ نکند بی هوشم؟ نکند خوابم؟ مثل آب خوردن چندین هزار مسلمان را کشتند و ما فقط آن را مخابره کردیم. قلب چند نفرمان به درد آمد؟ چند شب خواب از چشمانمان گریخت؟ آیا مست زندگی نیستیم؟
خدایا تو هوشیارمان کن، تو مرا بیدار کن، صدای العطش می‌شنوم؛ صدای حرم می‌آید؛ گوش عالم کر است. خیام می‌سوزد اما دلمان آتش نمی‌گیرد.
مرضی بالاتر از این! چرا درمانی برایش جستجو نمی‌کنیم، روحمان از بین رفته... سرگرم بازیچه دنیاییم. الَّذِینَ هُمْ فِی خَوْضٍ یَلْعَبُونَ ما هستیم. مرده‌ام، تو مرا دوباره حیات ببخش، خوابم تو بیدارم کن. خدایا! به حرمت پای خسته رقیه (س) به حرمت نگاه خسته زینب (س) به حرمت چشمان نگران حضرت ولی عصر (عج)، به ما حرکت بده.
عباس دانشگر ۱۳۹۵/۲/۲
#وصیت_نامه #وصیتنامه #شهید_دانشگر #دانشگر
#عباس_دانشگر #شهید_عباس_دانشگر #مدافع_حرم
#دهه_هفتادی #آبروی_محله #جوان_مومن_انقلابی
.......................................
🔰 #لبیک؛ طراحی فرهنگی مذهبی :
✅ @Labbaik_ya_hosein
#وصیت_نامه_شهید:
بسم الله الرحمن الرحیم
آخر من کجا و شهدا کجا! خجالت می‌کشم بخواهم مثل شهدا وصیت کنم! من ریزه خوار سفره‌ی آنان هم نیستم، شهید شهادت را به چنگ می‌آورد؛ راه درازی را طی می‌کند تا به آن مقام می‌رسد، اما من چه!؟
سیاهی گناه چهره‌ام را پوشانده و تنم را لخت و کسل کرده، حرکت جوهره اصلی انسان است و گناه زنجیر، من سکون را دوست ندارم. عادت به سکون بلای بزرگ پیروان حق است، سکونم مرا بیچاره کرده. در این حرکت عالم به سمت معبود حقیقی دست و پایم را اسیر خود کرده، انسان کر می‌شود، کور می‌شود، نفهم می‌شود، گنگ می‌شود و باز هم زندگی می‌کند.
بعد از مدتی مست می‌شود و عادت می‌کند به مستی و وای به حالمان اگر در مستی خوش بگذرانیم و درد نداشته باشیم. درد را، انسان بی هوش نمی‌کشد، انسان خواب نمی‌فهمد، درد را، انسان با هوش و بیدار می‌فهمد.
راستی! دردهایم کو؟ چرا من بیخیال شده‌ام؟ نکند بی هوشم؟ نکند خوابم؟ مثل آب خوردن چندین هزار مسلمان را کشتند و ما فقط آن را مخابره کردیم. قلب چند نفرمان به درد آمد؟ چند شب خواب از چشمانمان گریخت؟ آیا مست زندگی نیستیم؟
خدایا تو هوشیارمان کن، تو مرا بیدار کن، صدای العطش می‌شنوم؛ صدای حرم می‌آید؛ گوش عالم کر است. خیام می‌سوزد اما دلمان آتش نمی‌گیرد.
مرضی بالاتر از این! چرا درمانی برایش جستجو نمی‌کنیم، روحمان از بین رفته... سرگرم بازیچه دنیاییم. الَّذِینَ هُمْ فِی خَوْضٍ یَلْعَبُونَ ما هستیم. مرده‌ام، تو مرا دوباره حیات ببخش، خوابم تو بیدارم کن. خدایا! به حرمت پای خسته رقیه (س) به حرمت نگاه خسته زینب (س) به حرمت چشمان نگران حضرت ولی عصر (عج)، به ما حرکت بده.
عباس دانشگر ۱۳۹۵/۲/۲
#وصیت_نامه #وصیتنامه #شهید_دانشگر #دانشگر
#عباس_دانشگر #شهید_عباس_دانشگر #مدافع_حرم
#دهه_هفتادی #آبروی_محله #جوان_مومن_انقلابی
.......................................
🔰 #لبیک؛ طراحی فرهنگی مذهبی :
✅ @Labbaik_ya_hosein
لَبَیک؛ طَراحِیِ فَرهَنگِی، مَذهَبِی
Photo
#شهید_عباس_دانشگر، متولد ۷۲ اهل سمنان و از دانشجویان دانشگاه افسری و تربیت پاسداری امام حسین (علیه السلام) بود که بیستم خرداد ماه ۱۳۹۵ در دفاع از حریم اهل بیت (ع)، توسط تروریست‌های تکفیری در سوریه به شهادت رسید.
#وصیت_نامه_شهید:
بسم الله الرحمن الرحیم
آخر من کجا و شهدا کجا! خجالت می‌کشم بخواهم مثل شهدا وصیت کنم! من ریزه خوار سفره‌ی آنان هم نیستم، شهید شهادت را به چنگ می‌آورد؛ راه درازی را طی می‌کند تا به آن مقام می‌رسد، اما من چه!؟
سیاهی گناه چهره‌ام را پوشانده و تنم را لخت و کسل کرده، حرکت جوهره اصلی انسان است و گناه زنجیر، من سکون را دوست ندارم. عادت به سکون بلای بزرگ پیروان حق است، سکونم مرا بیچاره کرده. در این حرکت عالم به سمت معبود حقیقی دست و پایم را اسیر خود کرده، انسان کر می‌شود، کور می‌شود، نفهم می‌شود، گنگ می‌شود و باز هم زندگی می‌کند.
بعد از مدتی مست می‌شود و عادت می‌کند به مستی و وای به حالمان اگر در مستی خوش بگذرانیم و درد نداشته باشیم. درد را، انسان بی هوش نمی‌کشد، انسان خواب نمی‌فهمد، درد را، انسان با هوش و بیدار می‌فهمد.
راستی! دردهایم کو؟ چرا من بیخیال شده‌ام؟ نکند بی هوشم؟ نکند خوابم؟ مثل آب خوردن چندین هزار مسلمان را کشتند و ما فقط آن را مخابره کردیم. قلب چند نفرمان به درد آمد؟ چند شب خواب از چشمانمان گریخت؟ آیا مست زندگی نیستیم؟
خدایا تو هوشیارمان کن، تو مرا بیدار کن، صدای العطش می‌شنوم؛ صدای حرم می‌آید؛ گوش عالم کر است. خیام می‌سوزد اما دلمان آتش نمی‌گیرد.
مرضی بالاتر از این! چرا درمانی برایش جستجو نمی‌کنیم، روحمان از بین رفته... سرگرم بازیچه دنیاییم. الَّذِینَ هُمْ فِی خَوْضٍ یَلْعَبُونَ ما هستیم. مرده‌ام، تو مرا دوباره حیات ببخش، خوابم تو بیدارم کن. خدایا! به حرمت پای خسته رقیه (س) به حرمت نگاه خسته زینب (س) به حرمت چشمان نگران حضرت ولی عصر (عج)، به ما حرکت بده.
عباس دانشگر ۱۳۹۵/۲/۲
#وصیت_نامه #وصیتنامه #شهید_دانشگر #دانشگر
#عباس_دانشگر #شهید_عباس_دانشگر #مدافع_حرم
#دهه_هفتادی #آبروی_محله #جوان_مومن_انقلابی
.......................................
🔰 #لبیک؛ طراحی فرهنگی مذهبی :
✅ @Labbaik_ya_hosein
#وصیت_نامه_شهید:
بسم الله الرحمن الرحیم
آخر من کجا و شهدا کجا! خجالت می‌کشم بخواهم مثل شهدا وصیت کنم! من ریزه خوار سفره‌ی آنان هم نیستم، شهید شهادت را به چنگ می‌آورد؛ راه درازی را طی می‌کند تا به آن مقام می‌رسد، اما من چه!؟
سیاهی گناه چهره‌ام را پوشانده و تنم را لخت و کسل کرده، حرکت جوهره اصلی انسان است و گناه زنجیر، من سکون را دوست ندارم. عادت به سکون بلای بزرگ پیروان حق است، سکونم مرا بیچاره کرده. در این حرکت عالم به سمت معبود حقیقی دست و پایم را اسیر خود کرده، انسان کر می‌شود، کور می‌شود، نفهم می‌شود، گنگ می‌شود و باز هم زندگی می‌کند.
بعد از مدتی مست می‌شود و عادت می‌کند به مستی و وای به حالمان اگر در مستی خوش بگذرانیم و درد نداشته باشیم. درد را، انسان بی هوش نمی‌کشد، انسان خواب نمی‌فهمد، درد را، انسان با هوش و بیدار می‌فهمد.
راستی! دردهایم کو؟ چرا من بیخیال شده‌ام؟ نکند بی هوشم؟ نکند خوابم؟ مثل آب خوردن چندین هزار مسلمان را کشتند و ما فقط آن را مخابره کردیم. قلب چند نفرمان به درد آمد؟ چند شب خواب از چشمانمان گریخت؟ آیا مست زندگی نیستیم؟
خدایا تو هوشیارمان کن، تو مرا بیدار کن، صدای العطش می‌شنوم؛ صدای حرم می‌آید؛ گوش عالم کر است. خیام می‌سوزد اما دلمان آتش نمی‌گیرد.
مرضی بالاتر از این! چرا درمانی برایش جستجو نمی‌کنیم، روحمان از بین رفته... سرگرم بازیچه دنیاییم. الَّذِینَ هُمْ فِی خَوْضٍ یَلْعَبُونَ ما هستیم. مرده‌ام، تو مرا دوباره حیات ببخش، خوابم تو بیدارم کن. خدایا! به حرمت پای خسته رقیه (س) به حرمت نگاه خسته زینب (س) به حرمت چشمان نگران حضرت ولی عصر (عج)، به ما حرکت بده.
عباس دانشگر ۱۳۹۵/۲/۲
#وصیت_نامه #وصیتنامه #شهید_دانشگر #دانشگر
#عباس_دانشگر #شهید_عباس_دانشگر #مدافع_حرم
#دهه_هفتادی #آبروی_محله #جوان_مومن_انقلابی
.......................................
🔰 #لبیک؛ طراحی فرهنگی مذهبی :
✅ @Labbaik_ya_hosein