#اشاره
وزارت آموزش و پرورش مکانیزمی را برای ارائه‌ی آموزش مجازی به دانش‌آموزان تعریف کرده و اسم آن را #شاد ( شبکه‌ی آموزش دانش‌آموزی) گذاشته است.
در این روش که طبیعتاً مبتنی بر بستر اینترنت است، خدمات از طریق یک سامانه‌ی تحت وب و یکی از نرم‌افزارهای پیام رسان( البته داخلی ) ارائه خواهند شد.
خوب البته تا اینجای مشکلی نیست و از نواقص احتمالی این سیستم می‌توان به بهانه‌ی اینکه تازه آغاز به کار کرده گذشت، اما از کنار یک نکته‌ی مهم و اساسی نمی‌توان گذشت؛
❓آیا غیر از این است که عضویت هر دانش‌آموز در این شبکه صرفا به داشتن یک گوشی هوشمند یا یک تبلت یا یک سیستم کامپیوتری است؟
‼️بنابراین آیا همه‌ی دانش‌آموزان از داشتن چنین امکاناتی برخوردار هستند؟
⁉️اصلاً آیا نظام آموزش و پرورش برآوردی از سطح امکاناتِ در دسترسِ
همه خانواده‌ها دارد؟ و آیا برنامه‌ای برای حمایت از آن دسته از خانواده‌هایی که توان تهیه‌ی چنین امکاناتی را ندارند، وجود دارد؟
و...
💡به هر حال باید این نکته را در نظر داشت که در خصوص اجرای پروژه‌های مرتبط با حوزه‌ی نرم افزار و فن آوری اطلاعات و ارتباطات، #امکان_سنجی از مهمترین مواردی است که باید در فاز مطالعاتی و تهیه‌ی طرح این پروژه‌ها مدنظر قرار بگیرند؛ بنابراین امیدواریم که وزارت آموزش و پرورش در خصوص این پروژه که از قضا یک سمت آن کاربرانِ دانش‌آموز ، با سطوح مختلفی از نظر برخورداری از امکانات هستند، پیش‌بینی‌های لازم را در خصوص یکسان سازی و همگن ساختن سطح امکاناتِ در اختیارِ دانش‌آموزان را کرده باشد، چرا که در غیر این صورت این روش آموزشی به دلیل اینکه در دسترس شمار قابل توجهی از دانش‌آموزان قرار نمی‌گیرد و در نتیجه از ضریب نفوذ کافی و فراگیر برخوردار نخواهد شد، بدون داشتن کارآیی لازم در حد یک نام زیبا باقی خواهد ماند.
✍پی‌نوشت: این یادداشت فقط یک اشاره بود و تردیدی نیست که واکاوی مراحل و فازهای مختلف راه‌اندازی یک سیستم نرم‌افزاری از طراحی و تولید گرفته تا اجرا و پشتیبانی نیازمند تحلیل‌های فنی و کارشناسی فراوان می‌باشد که خارج از حوصله این مقال است.
✍مهدی معصومی
کارشناس مهندسی نرم افزار و فن‌آوری اطلاعات
🗓 فروردین ۱۳۹۹
🌐کلارنا
📰پایگاه خبری اجتماعی
ⓙⓞⓘⓝ↷
📱 @kelarna
🖥 kelarna.ir
وزارت آموزش و پرورش مکانیزمی را برای ارائه‌ی آموزش مجازی به دانش‌آموزان تعریف کرده و اسم آن را #شاد ( شبکه‌ی آموزش دانش‌آموزی) گذاشته است.
در این روش که طبیعتاً مبتنی بر بستر اینترنت است، خدمات از طریق یک سامانه‌ی تحت وب و یکی از نرم‌افزارهای پیام رسان( البته داخلی ) ارائه خواهند شد.
خوب البته تا اینجای مشکلی نیست و از نواقص احتمالی این سیستم می‌توان به بهانه‌ی اینکه تازه آغاز به کار کرده گذشت، اما از کنار یک نکته‌ی مهم و اساسی نمی‌توان گذشت؛
❓آیا غیر از این است که عضویت هر دانش‌آموز در این شبکه صرفا به داشتن یک گوشی هوشمند یا یک تبلت یا یک سیستم کامپیوتری است؟
‼️بنابراین آیا همه‌ی دانش‌آموزان از داشتن چنین امکاناتی برخوردار هستند؟
⁉️اصلاً آیا نظام آموزش و پرورش برآوردی از سطح امکاناتِ در دسترسِ
همه خانواده‌ها دارد؟ و آیا برنامه‌ای برای حمایت از آن دسته از خانواده‌هایی که توان تهیه‌ی چنین امکاناتی را ندارند، وجود دارد؟
و...
💡به هر حال باید این نکته را در نظر داشت که در خصوص اجرای پروژه‌های مرتبط با حوزه‌ی نرم افزار و فن آوری اطلاعات و ارتباطات، #امکان_سنجی از مهمترین مواردی است که باید در فاز مطالعاتی و تهیه‌ی طرح این پروژه‌ها مدنظر قرار بگیرند؛ بنابراین امیدواریم که وزارت آموزش و پرورش در خصوص این پروژه که از قضا یک سمت آن کاربرانِ دانش‌آموز ، با سطوح مختلفی از نظر برخورداری از امکانات هستند، پیش‌بینی‌های لازم را در خصوص یکسان سازی و همگن ساختن سطح امکاناتِ در اختیارِ دانش‌آموزان را کرده باشد، چرا که در غیر این صورت این روش آموزشی به دلیل اینکه در دسترس شمار قابل توجهی از دانش‌آموزان قرار نمی‌گیرد و در نتیجه از ضریب نفوذ کافی و فراگیر برخوردار نخواهد شد، بدون داشتن کارآیی لازم در حد یک نام زیبا باقی خواهد ماند.
✍پی‌نوشت: این یادداشت فقط یک اشاره بود و تردیدی نیست که واکاوی مراحل و فازهای مختلف راه‌اندازی یک سیستم نرم‌افزاری از طراحی و تولید گرفته تا اجرا و پشتیبانی نیازمند تحلیل‌های فنی و کارشناسی فراوان می‌باشد که خارج از حوصله این مقال است.
✍مهدی معصومی
کارشناس مهندسی نرم افزار و فن‌آوری اطلاعات
🗓 فروردین ۱۳۹۹
🌐کلارنا
📰پایگاه خبری اجتماعی
ⓙⓞⓘⓝ↷
📱 @kelarna
🖥 kelarna.ir