🔴جنبش سبز و افق آینده

#30اقتراح

#ده‌سالگی‌جنبش‌سبز

#نوشته‌بیست‌‌وهشتم

🔹کلمه: مسائل مربوط به جنبش سبز و شرایط امروز کشور را در قالب یک اقتراح با مخاطبان خود در میان گذارده و پاسخ نویسندگان و فعالان و صاحبنظران را در روزهای آتی که جملگی ایام موسوم به شکل گیری و ریشه دوانی جنبش سبز ملت ایران است، منتشر می کند. همچنین این باب گشوده است تا تمامی نویسندگانی که خود را مخاطب این پرسش ها می یابند و برای آن دغدغه یا مسئله ای دارند پاسخ خود را برای ما ارسال کنند تا رنگین کمان ملت که در خرداد 88 برآمد و آن جنبش بیافرید، سهم خود و حق خود را در نقش آفرینی در تولید متون و ادبیات دهمین سالگرد جنبش سبز ادا کند.

🔹متونی که در ایام آتی ذیل مسئله فوق در کلمه منتشر می شوند حاوی نکاتی سرنوشت ساز و تذکراتی بنیادین اند؛ برخی از نویسندگان بر شکل گیری مجمعی ملی برای نجات ایران از قید و بند استبداد سیاه حاکم بر آن تاکید کرده اند. دسته ای خواهان مشارکت زنده و موثر رهبران جنبش، بویژه مهندس میرحسین موسوی در قبال مسائل و رخدادهای حیاتی پیشاروی کشور و ملت شده اند و جمعی از اصلاح بنیادین قانون اساسی سخن رانده اند. در تمامی متون فوق آنچه به چشم می خورد دغدغه منافع کشور و حقوق ملت و رهایی ایران در کنار انتقادات اساسی به جنبش و نحوه پیش برد و سرکوب آن نهفته است و کلمه بی کم و کاست و ذره ای قضاوت یا دخالت به انتشار آنهمه دست می یازد.

✍🏻#علی_مزروعی

🔹« جنبش سبز » از پایدارترین جنبش های تاریخ معاصر بوده و با گفتمانی نو و در قله تکاملی تاریخ ایران ایستاده است که وجوه عقلانی، مسالمت آمیز و خشونت گریزبودن، درون زا بودن، حقوق محوری و تکیه بر مردم آن را از جنبش های گذشته برتر و ممتاز ساخته و یقینا می تواند طلایه دار تحولاتی بس ژرف و سازنده در کشورمان باشد

🔹حضور پرشوراما ساکت معترضان به نتیجه اعلامی انتخابات ریاست جمهوری دهم در راهپیمایی آرام ٢۵ خرداد ۸۸ در تهران آغازگر راهی بود که از شعار " رای من کو؟ " به شکل گیری جنبشی مدنی انجامید که در ادبیات سیاسی با نام « جنبش سبز » ثبت و ضبط و تاریخی شد. حال درآستانه ده سالگی شکل گیری و تداوم این جنبش فرصتی است که به بازنگری راه طی شده این جنبش از جهات مختلف بپردازیم، و نقاط قوت و ضعف و کامی‌ها و ناکامی‌های آنرا برشماریم، و با تکیه بر تحلیل‌های واقع بینانه، امیدوارانه و استوار راه این جنبش مدنی را ادامه دهیم. در سالگرد برامدن جنبش سبز تحلیل ذیل کوششی است در این مسیر، و اینکه نیروهای اصلاح طلب و تحولخواه جامعه ما برای دست یابی به مطالبات برحق جنبش چه باید بکنند؟ و چگونه می توان در ادامه این راه را به نتیجه مطلوب رساند؟

🔹ابتدا باید یادآور شد که به رغم مدعای تبلیغاتی و تصور اقتدارگران حاکم که توانسته اند « جنبش سبز » را مهار و کنترل و سرکوب نمایند این جنبش در جامعه ریشه دوانده و زنده و پاینده است و پایگاهی مستحکم و نیروی بالقوه اجتماعی بالایی را بهمراه دارد که در فرصت مساعد می تواند بالفعل شده و ظهور اجتماعی یابد همانگونه که در انتخابات ریاست جمهوری دوسال ۹۲ و ۹۶ و مجلس و شوراهای ۹۴ حضور بخشی از این نیرو توانست نتیجه انتخابات را به نفع جریان اصلاح طلبی رقم زند. اصرار بر ادامه حبس و حصر خانگی آقایان موسوی و کروبی و سرکار خانم رهنورد از سوی اقتدارگرایان حاکم خود نشانه بارزی بر ادامه حیات « جنبش سبز » در درون جامعه است!

✍🏻متن کامل:
yon.ir/3AqxT

✅@kaleme

🔴در جهانی که " هرشهروند یک رسانه " شده همه بگیر و ببندهای حاکمیت یکدست اقتدارگرا نقش برآب شد

✍🏻#علی_مزروعی

🔹روز ١٧ مرداد روز خبرنگاراست. روز ١٧ مرداد سال ٧٧ محمود صارمی خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی در مزار شریف افغانستان به دست طالبان شهید شد و جان بر سر پیمان حرفه ای خویش نهاد. این واقعه تلخ و دردناک که در دومین سال استقرار دولت اصلاح طلب خاتمی و بهار مطبوعات ایران رخداد، به پشنهاد « انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران » و استقبال وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به تصویب شورای فرهنگ عمومی رسید و از آن پس این روز بنام « روز خبرنگار » در تقویم کشور ثبت و گرامی داشته می شود، به امید آنکه زان پس جان خبرنگاری در ایران و جهان بواسطه شغلش گرفته نشود و به مهلکه نیافتد اما هیهات ...

🔹«انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران »، که خود بانی این روز بود، تا پایان دولت خاتمی که مجری مسابقه جشنواره مطبوعات بود، این روز را فرصتی برای انجام مراسم قدردانی از روزنامه نگاران برتر کشور می دانست، و هرساله این روز را درسالن کوچک خود با حضور روزنامه نگاران گرامی می داشت. با روی کارآمدن دولت احمدی نژاد وکنار زدن انجمن از جشنواره مطبوعات و سنگ اندازی ریز و درشت در مسیر فعالیت های این نهاد صنفی، به رغم مشکلات حادث بازهم انجمن با حضور اعضا اینروز را برای گرامیداشت روزنامه نگاران برپا می داشت تا اینکه در سال ٨٨ و پس از رخدادهای انتخاباتی، درست در آستانه « روز خبرنگار » و درحالی که قرار بود مجمع عمومی سالانه انجمن برگزار شود، بدستور قاضی مرتضوی، دادستان وقت تهران و قاتل مطبوعات و دشمن روزنامه نگاران، ماموران شبانه به پلمپ درب ساختمان انجمن صنفی اقدام کردند و روز بعد که روزنامه نگاران برای برگزاری روز خبرنگار و مجمع عمومی به خانه خود مراجعه کردند، در را بروی خود بسته دیدند و اینگونه به پاسداشت روز خبرنگار پرداخت! و متاسفانه تاکنون درب این خانه بروی صاحبانش بسته مانده است.

🔹در روز خبرنگار قرار بود از مقام و منزلت و جایگاه خبرنگاران کشورمان تقدیر و تجلیل شود اما از زمان روی کارآمدن دولت احمدی نژاد، حاکمیت یکدست اقتدارگرایان تلاش فراوان کرد تا با مصادره این روز و برگزاری مراسم های تشریفاتی، وضعیت اسف باری را که دامنگیر فعالیت های رسانه ای و روزنامه نگاران ایران کرده بود پرده پوشی کند، و گویا به رغم تغییر دولت با رای ملت با تاسف این سنت نهادینه شده و تغییر چشمگیری دراین زمینه بوجود نیامده است، و خوشمزه اینکه نهادهایی که بیشترین نقش و سهم را درسرکوب آزادی مطبوعات و روزنامه نگاران ایران دراین سالها داشتنه اند به مناسبت این روز با صدور بیانیه و برگزاری مراسم در پی ارج نهادن به خبرنگاران و اهالی رسانه برمی آیند !

🔹توقیف پی در پی مطبوعات آزاد و مستقل و به بند کشیدن دهها روزنامه نگار در دولت احمدی نژاد کمترین تردیدی دراین باره که ایران به بزرگترین زندان روزنامه نگاران تبدیل شده بود و مقامات حاکم زندانبان آنان، برجای نگذاشت. تنها در چهار سال و در پی رخدادهای انتخاباتی سال ٨٨ بیش از ٢٠٠ تن از روزنامه نگاران بازداشت و زندانی و به مجازات های حیرت انگیز سال ها حبس و محرومیت از فعالیت های مطبوعاتی محکوم شدند و غالب اینان ماهها سلول انفرادی را تحمل و در بدترین شرایط در زندان به سر بردند. روزنامه نگارانی که تنها و تنها بدلیل روزنامه نگاری و اطلاع رسانی درست و صادقانه گرفتار اینهمه بلیه و زندان شدند. علاوه کنید براین وضعیت توقیف و تعطیلی بیش از ده ها روزنامه و نشریه مستقل و آزاد اصلاح طلب را که موجبات بیکاری بسیاری از روزنامه نگاران را فراهم آورده و برناامنی شغلی و عدم استقلال حرفه ای اهل رسانه دامن زد، و دراین مسیر پلمپ و تعطیلی دفتر « انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران » جای کوچکترین فریاد و حمایتی رااز اینهمه روزنامه نگار آسیب دیده و بیکار باقی نگذاشت.

🔹 در این جهان " هرشهروند یک رسانه " شده است، و اینگونه بود که همه بگیر و ببندهای حاکمیت یکدست اقتدارگرای پس از انتخابات سال ٨٨ با انتخابات ریاست جمهوری سال ٩٢ نقش برآب شد، و باردیگر واقعیت جامعه ایران و جنبش اصلاحات همچون آفتاب برآفاق سایه افکند، و به رغم اعمال نظارت استصوابی و همه محدودیت ها، صندوق های رای تسخیر و نامزدی را که پیام تحول و اصلاحات می داد برکرسی ریاست جمهوری نشاند و در سایه شعار " تدبیر و امید " که دولت روحانی برای خود اعلام کرد انتظار می رفت تا عصر جدیدی را در حیات ایرانیان رقم زند... هرچند تاکنون این دولت در عرصه سیاست خارجی و ساماندهی اقتصاد داخلی قدم های مثبتی برداشته است اما نتوانسته است به وعده های خود در زمینه سیاست داخلی و به ویژه آزادی های سیاسی و مدنی بدلیل مقاومت و کارشکنی های اقتدارگرایان در نهادهای حاکمیتی انتصابی عمل نماید./امتداد

👈🏻متن کامل:

yon.ir/5YMKL

✅@kaleme

🔴 از ماست که بر ماست

✍️ #علی_مزروعی

🔸یوشیدا ماساهارُو نخستین فرستاده امپراتور ژاپن به ایران در دوران سلطنت ناصرالدین قاجار بود. وی که در سال ۸١-١۸۸۰ میلادی این سفر را انجام داده است، در سال ١۸۹٤ میلادی به انتشار سفرنامه خود در توکیو پرداخت.

🔸این سفرنامه توسط دکتر هاشم رجب زاده استاد ایرانی دانشگاه اوساکای ژاپن به فارسی ترجمه و در سال ١٣٧٣ شمسی توسط مؤسسه چاپ و انتشارات آستان قدس رضوی انتشار یافته است. خواندن این سفرنامه را، که بازتاب دهنده برداشت های یوشیدا از وضعیت حکمرانی ایران و سیر و سلوک مردم در آندوران است، می توان به مثابه آئینه ای تلقی کرد که تصاویری از واقعیت جامعه آنزمان ایران را به نمایش می گذرد.

🔸اما آنچه می تواند توجه هر ایرانی را به خود جلب نماید اینکه این تصاویری که این مسافر ژاپنی از وضعیت آن دوران ارائه کرده است، پس از گذشت نزدیک به ١٤۰ سال از آن، چه قرابتی با وضعیت و رفتار امروز مردم ایران و شیوه حکمرانی آن دارد؟ در ادامه به نقل قطعاتی از این سفرنامه پرداخته ام که تصویرگر برداشت های یوشیدا از این سفر در مورد سیر و سلوک ماموران دولتی و مردم است:

🔸به طور کلی بازرگانان توانگری در ایران هستند، امّا نمی دانند که چگونه پول روی هم گذارند و شرکت تجاری درست کنند. اگر کسی بخواهد شرکتی بنیاد کند باید نظر مقامات حکومت را جلب کند و آنها را در کار خود سهیم سازد. بدون رضایت این مقام ها هیچ کاری نمی‌شود کرد.

🔸در نتیجه، این ماموران در کمپانی شریک می شوند بی آنکه سهمی بخرند یا سرمایه ای بگذارند. آنها فقط در بهره و درآمدِ تجارتخانه شریکند. حق این است که مأموران دولت نباید سربار مردم و تجارت آزاد باشند. کار و وظیفه مقام‌های حکومت این نیست که در پی منافع خود بروند، بلکه باید کارها را به اقتضایِ حُسن اداره و اصلاح حکومت انجام بدهند...

🔸ماموران دولت ایران هم کمترین علاقه و توجهی به مصالح ملی و اعتبار مملکت ندارند. آنها تن آسایی پیشه کرده اند و فقط مراقبند که به منافعشان لطمه‌ای نخورد و حسابشان مرتّب برسد.

👈 متن کامل

✅@Kaleme

🔴 تکذیبیه

✍️ #علی_مزروعی:

با توجه به برخی سئوالات و ابهاماتی که در ارتباط با صدور بیانیه فدراسیون جهانی روزنامه نگاران در‌باره مرحوم روح اله زم در فضای مجازی و رسانه‌ای مطرح شده و نسبت‌هایی که به اینجانب داده شده است بدین‌وسیله به اطلاع می رسانم که من هیچ‌گونه نقشی در صدور این بیانیه نداشته و مورد مشورت هم قرار نگرفته ام. روال فدراسیون در صدور بیانیه های خود روالی تعریف شده و برپایه جمع‌اوری داده‌های مرتبط از رسانه‌هاست، و مرجع فدراسیون برای اطلاعاتِ مرتبط با فعالیت‌های رسانه‌ای در ایران، متکی بر اخبار و مطالبی است که در رسانه های خارجی انتشار می‌یابد، و در صدور بیانیه اخیر نیز از همین رویه.

✅@Kaleme