🔴«تجربه‌ی سبز» ده سال بعد

#30اقتراح

#ده‌سالگی‌جنبش‌سبز

#نوشته‌هجدهم

🔹کلمه: مسائل مربوط به جنبش سبز و شرایط امروز کشور را در قالب یک اقتراح با مخاطبان خود در میان گذارده و پاسخ نویسندگان و فعالان و صاحبنظران را در روزهای آتی که جملگی ایام موسوم به شکل گیری و ریشه دوانی جنبش سبز ملت ایران است، منتشر می کند. همچنین این باب گشوده است تا تمامی نویسندگانی که خود را مخاطب این پرسش ها می یابند و برای آن دغدغه یا مسئله ای دارند پاسخ خود را برای ما ارسال کنند تا رنگین کمان ملت که در خرداد 88 برآمد و آن جنبش بیافرید، سهم خود و حق خود را در نقش آفرینی در تولید متون و ادبیات دهمین سالگرد جنبش سبز ادا کند.

🔹متونی که در ایام آتی ذیل مسئله فوق در کلمه منتشر می شوند حاوی نکاتی سرنوشت ساز و تذکراتی بنیادین اند؛ برخی از نویسندگان بر شکل گیری مجمعی ملی برای نجات ایران از قید و بند استبداد سیاه حاکم بر آن تاکید کرده اند. دسته ای خواهان مشارکت زنده و موثر رهبران جنبش، بویژه مهندس میرحسین موسوی در قبال مسائل و رخدادهای حیاتی پیشاروی کشور و ملت شده اند و جمعی از اصلاح بنیادین قانون اساسی سخن رانده اند. در تمامی متون فوق آنچه به چشم می خورد دغدغه منافع کشور و حقوق ملت و رهایی ایران در کنار انتقادات اساسی به جنبش و نحوه پیش برد و سرکوب آن نهفته است و کلمه بی کم و کاست و ذره ای قضاوت یا دخالت به انتشار آنهمه دست می یازد.

✍🏻#سیامک_آرام

🔹مردمی که محمود احمدی‌نژاد را مقصر اصلی تقلب‌ها می‌شناختند، پس از روی‌دادهای سال ۸۸ دریافتند که نهاد اصلی تصمیم‌گیری همان ولایت فقیه است. ثابت شد که این نهاد، که مهم‌ترین نماد آمیزش دین و دولت است، مهم‌ترین مانع حاکمیت صندوق رای نیز هست.

🔹جنبش سبز هم‌گرایانه‌ترین و بزرگ‌ترین روی‌داد چهار دهه‌ی اخیر در ایران بوده است که با شعار انتخاباتی «رای من کو؟» که جوهر انتخابات آزاد است، آغاز شد. این خواست جنبش سبز هنوز زنده است و ادامه دارد و ضمن تعمیق یافتن در قشرهای مختلف مردمی، در سطح مطالبات نیز در حوزه‌های وسیع‌تری گسترش یافته است. از پس از خرداد ۸۸، ناکارآمدی و بازدارندگی نهاد ولایت فقیه در مقابل انتخابات آزاد بیش از پیش نمایان شده است. ۲۲ خرداد می‌توانست مظهر طرد مطلق ولایت، و حرکت به سوی بازگشایی فضای دموکراتیک باشد. در این راه هر جریان و تفکری با هویت خود شرکت کرد. چتر انسانی جنبش سبز، چه در خیابان و چه در پهنه‌ی سیاسی، بزرگترین هم‌گرایی سیاسی در چهاردهه‌ی اخیر بوده است.

🔹حرکت‌های مردمی در زیر چتر سیاسی ایران، به طیف‌ها و گروه‌ها و دسته‌های گوناگون، و حتی به هواداران سرنگونی و براندازی، فرصتی داد که خود را به جنبش مردمی نزدیک کنند و راه‌کار مبارزه و فشار برای به عقب راندن مسالمت‌آمیز حاکمیت را، از راه صندوق رأی، یعنی تنها فضای محدود و نیمه باز حضور مردم، پی گیرند. سرکوب جنبش، نتوانست آن را ریشه‌کن سازد و تنها توانست ظهور بیرونی آن را محدود کند. دلیل زنده بودن این جریان و مطالبه، تداوم هدف و خواست عمومی آن است.

🔹در انتخابات ریاست جمهوری 1388، برای نخستین بار منتقدان و مخالفان داخلی نظام توانسته بودند در امر صندوق با هم توافق کنند. اگرچه روشن است که انتخابات در ایران هیچوقت آزاد نبوده و با وجود دخالت شورای نگهبان بخش بزرگی از دگراندیشان از شرکت در انتخابات و نمایندگی مردم محروم بوده‌اند، اما این تصور وجود داشت که انتخابات در جمهوری اسلامی رقابت بین خودی‌ها را تحمل می‌کند و نهاد ولایت فقیه در این زمینه سمت‌گیری‌ خاصی ندارد. اظهارات اخیر محمدرضا خاتمی در دادگاه به دلیل «ادعای تقلب انتخاباتی و جابه‌جایی هشت میلیون رای در انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸» و نیز فیلم منتشر شده از اظهارات محمدعلی جعفری، فرمانده وقت سپاه، درباره‌ی خط قرمز نظام در برابر روی کار آمدن منتقدان در سال ۸۸، خود نشان داد که دستبرد به رای مردم برای مصلحت نظام امری عادی بوده است. انتخاب محمود احمدی‌نژاد در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری سال 1384 و سکوت همه‌ی سران نظام، از جمله هاشمی رفسنجانی، به رغم اعتراض مهدی کروبی در این زمینه گواه این ادعاست.

👈🏻متن کامل:

yon.ir/Q8YD6

✅@Kaleme