ارسنجان یکی از مناطق تاریخی فارس در یکصد و ده کیلومتری شمال شرقی شیراز است که آثار تاریخی بر جای مانده از دوران های تاریخی قبل و بعد از میلاد مسیح بویژه تل تاریخی تیمارون مربوط به ۲۵۰۰ سال پیش از میلاد و آثاری همچون غار ضحاک، قلاتخوار، مسجد جامع عتیق، مدرسه علمیه سعیدیه، بندبست، غار گوهردان، سد گمبان، تل کاخ، قنات های تاریخی، آسیاب های قدیمی، مزارستان کهن شهر سروهای چند صد ساله بویژه سرو مدرسه حاج سعیدا، ایوان قدمگاه، بقاع متبرکه و امامزادگان لازم التکریم موجود در توابع ارسنجان و ده ها اثر تاریخی دیگر که در فهرست آثار ملی ایران قرار گرفته است حکایت از قدمت این دیار دارد.
و اما در خصوص آثار و اطلاعات مرتبط با فرهنگ شهرستان ارسنجان باید به کتاب عظیم و فاخر جام ارسنجان نما تألیف حبیب رحیمی در دو جلد و ۲۵۷۴ صفحه اشاره کرد که به همراهی همسرشان سرکار خانم سهیلا هاشمی در سال ۱۳۸۸ توسط انتشارات آثار دانشوران در قم منتشر گردیده است. 
این اثر به خوبی توانسته ارسنجانی ها را در فرهنگ عامه شان معرفی کند چرا که ارسنجان برخوردار از پیشینه تاریخی و آداب و رسومی خاص خود است. 
در زمینه واژگانی و لغات مصطلح، گویش خاصی در ارسنجان است که استعمال برخی لغات در محاورات عمومی فقط و فقط مخصوص این دیار است.
در حوزه فرهنگ خوراکی ها در ارسنجان چندین خوراکی طرفداران و علاقه مندان خاص خود را دارد.
حلوای سین که حلوایی مقوی است در فصل سرما از اوایل مهر تا اسفندماه با زحمت بسیار تهیه می گردد. به گونه ای که برای پخت و تهیه آن می باید ساعت ها و گاه از شب تا صبح فرصت گذاشت. حلوای سین متشکل ازجوانه گندم، شکر، آرد برنج، روغن حیوانی، مغز گردو، ادویه معطر و مقوی و آب است و یکی از سوغاتی های ارسنجان به شمار می آید. این خوراکی خوشمزه 
فوق العاده مقوی است و هر قرص حلوای سین که امروزه در بسته بندی های شکیل تهیه و عرضه می گردد می تواند فرد گرسنه ای را از صبح تا شب سیر نگه دارد. مقوی و مغزی بودن این خوراکی که گاه به صورت کیلویی عرضه می گردد و نظیر آن در هیچ جای فارس و کشور دیده نشده است.
رب انار ارسنجان که شهرتی ملی دارد یکی دیگر از جمله خوراکی های 
معروف است که مصارف مختلف دارد. چاشنی خوشمزه ای که در برخی خورشت ها استفاده و یا به همراه دمپخت ها مصرف می شود و گاه به صورت نوشابه استفاده و برای تصفیه خون و چربی زدایی بدن استفاده می گردد. رب انار ارسنجان در  خورش فسنجان مورد استفاده مردم فارس و برخی نقاط ایران است و شیوه تهیه آن نیز جالب و دیدنی است. انارهای آب دار و بیشتر نوعی انار با نام زردنار مورد برش قرار گرفته و دانه های آن توسط چوبی مخصوص دانه دانه شده و در ظرفی ریخته می شود و دانه های انار در جایگاهی به نام تارک ریخته و با چکمه های مخصوص که صرفاً برای این مهم تهیه و نگهداری می شود آب گرفته و در طشت ها 
یا لگن های بزرگی ریخته و بر آتشی بسیار گرما گذاشته می شود تا به آن حد که پس از ساعت ها این آب انار رقیق گشته و رب انار به دست آید. آنگاه سرد گردیده و در ظروف مختلف ریخته و عرضه می گردد. البته سیر مراحل تهیه رب انار را باید به صورت اختصاصی در مقاله ای جدا نوشته شود.


#انجمن_دوستداران_میراث_فرهنگی_و_گردشگری_صنایع_دستی_شهرستان_ارسنجان

کانال متخصصین گردشگری ایران
https://t.me/itriir