Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
پرفورمنس خیابانی به مناسبت روزجهانی منع خشونت علیه زنان
این نمایش (پرفورمنس) خیابانی، ۲۵ نوامبر، روز جهانی رفع خشونت علیه زنان توسط جنبش NPNS در فرانسه در اعتراض به خشونت علیه زنان اجرا شد و در پایان آن این جمله به نمایش درآمد:
«در یک سال، ۱۲۲ زن بر اثر خشونت بین زوجین، جان خود را از دست دادهاند.»
#روز_نارنجی #نه_به_خشونت_علیه_زنان
#اعتراضات_سراسری
#اعتصابات_سراسری
#شورای_گذار
#شورای_مدیریت_گذار
@irantc_official
@irantc_backup
این نمایش (پرفورمنس) خیابانی، ۲۵ نوامبر، روز جهانی رفع خشونت علیه زنان توسط جنبش NPNS در فرانسه در اعتراض به خشونت علیه زنان اجرا شد و در پایان آن این جمله به نمایش درآمد:
«در یک سال، ۱۲۲ زن بر اثر خشونت بین زوجین، جان خود را از دست دادهاند.»
#روز_نارنجی #نه_به_خشونت_علیه_زنان
#اعتراضات_سراسری
#اعتصابات_سراسری
#شورای_گذار
#شورای_مدیریت_گذار
@irantc_official
@irantc_backup
خشونت علیه زنان تنها از سوی مردان نیست
۱. هرگاه به عنوان یک زن، انواع خشونت علیه زنان را صرفاً به برخورد بدنی فروبکاهیم.
۲. هرگاه به عنوان یک زن، در برابر خشونت علیه زنان، اعتراض نکرده و سکوت کنیم.
۳. هرگاه به عنوان یک زن، بهجای دفاع از حقوق زنان، به کل مردان جامعه حمله کنیم و علیه مردان «نفرتپراکنی» کنیم.
۴. هرگاه به عنوان یک زن، زن دیگری را که صرفاً ظاهر یا سبک زندگی متفاوتی با پسند ما دارد، مستحق توهین و آزار بدانیم، به او برچسبهای تحقیرآمیز بزنیم و پیشرفت شغلی و اجتماعیاش را نه ناشی از توانایی او که به امور جنسی نسبت دهیم.
۵. هرگاه به عنوان یک زن، با رفتار خود یا با تربیت نادرست فرزندان خود، همراه و زمینهساز یکی از انواع رفتار فوق شویم.
۶. و هرگاه ...
ما «به عنوان یک زن» بخش مهمی از «چرخهٔ خشونت علیه زنان» خواهیم بود.
و از آنجا که «خشونت علیه زنان» از مصادیق اموریست که در آن به دیگران «آسیب» میرسد، بههیچوجه «امکان مدارا و رواداری» با آن وجود ندارد.
بنابراین هریک از ما باید با هر جنسیتی، سهم خود را در مقابله با انواع خشونتها علیه زنان تا جایی که میتوانیم ادا کنیم تا جامعهای صلحجو و انسانی برای همگان داشته باشیم.
#روز_جهانی_رفع_خشونت_علیه_زنان #روز_نارنجی
#نه_به_خشونت_علیه_زنان
#اعتراضات_سراسری
#اعتصابات_سراسری
#شورای_گذار
#شورای_مدیریت_گذار
@irantc_official
@irantc_backup
۱. هرگاه به عنوان یک زن، انواع خشونت علیه زنان را صرفاً به برخورد بدنی فروبکاهیم.
۲. هرگاه به عنوان یک زن، در برابر خشونت علیه زنان، اعتراض نکرده و سکوت کنیم.
۳. هرگاه به عنوان یک زن، بهجای دفاع از حقوق زنان، به کل مردان جامعه حمله کنیم و علیه مردان «نفرتپراکنی» کنیم.
۴. هرگاه به عنوان یک زن، زن دیگری را که صرفاً ظاهر یا سبک زندگی متفاوتی با پسند ما دارد، مستحق توهین و آزار بدانیم، به او برچسبهای تحقیرآمیز بزنیم و پیشرفت شغلی و اجتماعیاش را نه ناشی از توانایی او که به امور جنسی نسبت دهیم.
۵. هرگاه به عنوان یک زن، با رفتار خود یا با تربیت نادرست فرزندان خود، همراه و زمینهساز یکی از انواع رفتار فوق شویم.
۶. و هرگاه ...
ما «به عنوان یک زن» بخش مهمی از «چرخهٔ خشونت علیه زنان» خواهیم بود.
و از آنجا که «خشونت علیه زنان» از مصادیق اموریست که در آن به دیگران «آسیب» میرسد، بههیچوجه «امکان مدارا و رواداری» با آن وجود ندارد.
بنابراین هریک از ما باید با هر جنسیتی، سهم خود را در مقابله با انواع خشونتها علیه زنان تا جایی که میتوانیم ادا کنیم تا جامعهای صلحجو و انسانی برای همگان داشته باشیم.
#روز_جهانی_رفع_خشونت_علیه_زنان #روز_نارنجی
#نه_به_خشونت_علیه_زنان
#اعتراضات_سراسری
#اعتصابات_سراسری
#شورای_گذار
#شورای_مدیریت_گذار
@irantc_official
@irantc_backup
ضرورت حمایت از زنان در برابر آپارتاید جنسی جمهوری اسلامی
مجتبی نجفی
شصت و نه سال پیش در چنین روزی، « رزا پارکس» از دادن صندلی خود به مرد سفیدپوست آمریکایی خودداری کرد، بازداشت و جریمه شد اما حرکت او پایه گذار جنبش حقوق مدنی سیاهان آمریکا شد، جنبشی که در قالب مقاومت مدنی در برابر آپارتاید پیروز شد.
دو سال پیش « دنیا راد» بدون حجاب در مکانی عمومی صبحانه خورد و تصویرش را منتشر کرد نه برای اینکه درباره صبحانه خوردنش اطلاع رسانی کند برای اینکه قانون ظالمانه حجاب اجباری را به چالش بکشد و به نظام آپارتاید حاکم بر ایران اعلام کند قانونی که علیه مردم باشد قانون نیست، سند ظلم است.
جمهوری اسلامی در مقام حکومت دینی که بنایش را بر تبعیض نهاده با تصویب لایحه حجاب یک بار دیگر ثابت کرد نمونه ای اعلی از آپارتاید جنسی است. بندهای این لایحه آنقدر مضحک و تحقیر آمیز است که به خوبی تصویر ایده آل نظامی را به تصویر میکشد که ماهیتش طالبانی است اما در جامعه ای گرفتار شده که میل به تجدد را از بیش از صد سال پیش حتی پیش از جنبش مشروطیت با رویکرد نوسازی بنا نهاده و از اینرو اگر چه چهره جامعه ایرانی گوناگون است اما خواست نوشدن هم در اندیشه و هم در فضای شهر قوی ترین است.
از اینرو، خواست طالبانی جمهوری اسلامی با سد جنبش اجتماعی حول محور آزادی پوشش مواجه شده و لایحه اخیر، دست و پا زدن طالبان تهران برای تحمیل نظم یکسان سازی بر چهره شهر رنگارنگ است. این لایحه و اجرای احتمالی آن تلاشی است برای آزار زنان و البته که خود جمهوری اسلامی مقوم و حیات بخش جنبشهای اجتماعی است چرا که بنایش بر یکسان سازی و تحقیر است و تحقیر نظام مند، مولد جنبش های اجتماعی است.
لایحه حجاب و عفاف هم رنج مضاعف بر تن جامعه ای گرفتار در تورم و استبداد و انباشت بحرانهای ملی است و هم نشانی از حماقت نظام حاکم در فعال کردن گسل تبعیض جنسیتی و مسأله سبک زندگی است. از اینرو عرصه عمومی ایران باز هم شاهد نمایش هایی از مقاومت مدنی سراسری زنان در یک میدان فراخ رویت پذیری خواهد شد.
اما مسأله این است زنان نباید در این کارزار تنها بمانند. همبستگی ملی در مبارزه با آپارتاید جنسی خود تقویت کننده و تداوم بخش حیات یک جنبش مدنی و سراسری خواهد شد. در جنبش زن، زندگی و آزادی هم تاکید کردم این یک نبرد فراگیر، طولانی و طاقت فرساست و مسأله یک ماه و یک سال و دو سال نیست. طبیعتا نظامی که خشمگین از مقاومت زنانه در زندگی روزمره شده چنین لایحه مضحکی را امضا میکند و آرزوی این نظام این است خستگی در برابر فشار به تسلیم سوژه زن ایرانی در برابر حجاب اجباری منجر شود. این آرزو را طالبان حاکم بر ایران به گور خواهند برد.
#شورای_مدیریت_گذار
#مسئولیت_شهروندی
#روز_نارنجی
#آپارتاید_جنسیتی
#اعتراضات_مدنی
مجتبی نجفی
شصت و نه سال پیش در چنین روزی، « رزا پارکس» از دادن صندلی خود به مرد سفیدپوست آمریکایی خودداری کرد، بازداشت و جریمه شد اما حرکت او پایه گذار جنبش حقوق مدنی سیاهان آمریکا شد، جنبشی که در قالب مقاومت مدنی در برابر آپارتاید پیروز شد.
دو سال پیش « دنیا راد» بدون حجاب در مکانی عمومی صبحانه خورد و تصویرش را منتشر کرد نه برای اینکه درباره صبحانه خوردنش اطلاع رسانی کند برای اینکه قانون ظالمانه حجاب اجباری را به چالش بکشد و به نظام آپارتاید حاکم بر ایران اعلام کند قانونی که علیه مردم باشد قانون نیست، سند ظلم است.
جمهوری اسلامی در مقام حکومت دینی که بنایش را بر تبعیض نهاده با تصویب لایحه حجاب یک بار دیگر ثابت کرد نمونه ای اعلی از آپارتاید جنسی است. بندهای این لایحه آنقدر مضحک و تحقیر آمیز است که به خوبی تصویر ایده آل نظامی را به تصویر میکشد که ماهیتش طالبانی است اما در جامعه ای گرفتار شده که میل به تجدد را از بیش از صد سال پیش حتی پیش از جنبش مشروطیت با رویکرد نوسازی بنا نهاده و از اینرو اگر چه چهره جامعه ایرانی گوناگون است اما خواست نوشدن هم در اندیشه و هم در فضای شهر قوی ترین است.
از اینرو، خواست طالبانی جمهوری اسلامی با سد جنبش اجتماعی حول محور آزادی پوشش مواجه شده و لایحه اخیر، دست و پا زدن طالبان تهران برای تحمیل نظم یکسان سازی بر چهره شهر رنگارنگ است. این لایحه و اجرای احتمالی آن تلاشی است برای آزار زنان و البته که خود جمهوری اسلامی مقوم و حیات بخش جنبشهای اجتماعی است چرا که بنایش بر یکسان سازی و تحقیر است و تحقیر نظام مند، مولد جنبش های اجتماعی است.
لایحه حجاب و عفاف هم رنج مضاعف بر تن جامعه ای گرفتار در تورم و استبداد و انباشت بحرانهای ملی است و هم نشانی از حماقت نظام حاکم در فعال کردن گسل تبعیض جنسیتی و مسأله سبک زندگی است. از اینرو عرصه عمومی ایران باز هم شاهد نمایش هایی از مقاومت مدنی سراسری زنان در یک میدان فراخ رویت پذیری خواهد شد.
اما مسأله این است زنان نباید در این کارزار تنها بمانند. همبستگی ملی در مبارزه با آپارتاید جنسی خود تقویت کننده و تداوم بخش حیات یک جنبش مدنی و سراسری خواهد شد. در جنبش زن، زندگی و آزادی هم تاکید کردم این یک نبرد فراگیر، طولانی و طاقت فرساست و مسأله یک ماه و یک سال و دو سال نیست. طبیعتا نظامی که خشمگین از مقاومت زنانه در زندگی روزمره شده چنین لایحه مضحکی را امضا میکند و آرزوی این نظام این است خستگی در برابر فشار به تسلیم سوژه زن ایرانی در برابر حجاب اجباری منجر شود. این آرزو را طالبان حاکم بر ایران به گور خواهند برد.
#شورای_مدیریت_گذار
#مسئولیت_شهروندی
#روز_نارنجی
#آپارتاید_جنسیتی
#اعتراضات_مدنی