باران گرفته، دل چمدان مسافر است
ها اضطراب عادت مرغ مهاجر است
می‌گوید از نشاط جهان دل گرفته‌ام
یک تکه از غم تو برایم جواهر است
هی می‌رود، می‌آید، هی غصه می‌خورد
از اینکه تو نخواهی‌اش آشفته‌خاطر است
با این همه خوش است که شاید بخوانی و
این سال آخری همه دیدند زائر است
پلکش که گرم می‌شود این گوشه‌ی حرم
بازار خط و ساحت خال تو دایر است
تو دلبرانه می‌گذری از دل نسیم
دل آهوانه گمشده‌ی این مناظر است
ذوقی که ریخته است در آواز کائنات
یک تکه از ترانه‌گی روح شاعر است
روحی که شرحه شرحه تو را دور می‌زند
روحی که زخم خورده‌ی جهل معاصر است
وا کرد پلک و دید کنار ضریح توست
آغاز عاشقیش همین بیت آخر است.

مهرداد افضلی قهفرخی
#میلاد_امام_رضا_علیه_السلام_مبارک
#مهرداد_افضلی_قهفرخی
#حوزه_هنری_چهارمحال_و_بختباری