Gowharshad رسانه گوهرشاد
یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد می‌گویند که مسدود ماندن دروازههای مکاتب دخترانه در سال جدید آموزشی، رویاهای آنان را بار دیگر نابود کرده است. یونیسف این گزارش را بر محور وضعیت دانش‌آموزان دختر و آموزگاران زن در ولایت بلخ تهیه کرده که امروز…
ادامه...
او گفته است: «فکر کردن به بازگشایی مکاتب تاریک‌ترین فکر در ذهن من است. این در حال تبدیل شدن به یک حالت ناامیدی شدید برای ماست. این مکاتب هستند که جوامع ما را قادر می‌سازند تا به کشور کمک کنند.»
وی تاکید کرد: «رویاهای من، رویاهای بقیه دختران است. ما می‌خواهیم مهندس، داکتر و... باشیم. برای من، داکتران در افغانستان مورد نیاز هستند، به ویژه به این دلیل که تعداد کمی از زنان می‌توانند تمرین کنند. حتی اگر به خارج از کشور بروم، می‌خواهم برگردم و اینجا خدمت کنم.»
بربنیاد این گزارش، دختران افغانستان انتظار داشتند که با آغاز سال جدید آموزشی مژده برگشت به صنف را دریافت خواهند کرد، اما پشت کردن حکومت سرپرست به وعده‌های‌شان مبنی بر بازگشایی مکتب‌های دخترانه، امیدهای آنان به آینده را نابود کرده است.
در گزارش آمده است که مسدود شدن مکاتب دخترانه را تنها دانش‌آموزان بر دوش نمی‌کشند، بلکه آموزگاران زن در بلخ نیز در اندوه دانش‌آموزان‌شان شریک هستند.
صفیه، از آموزگاران یکی از مکتب‌های بلخ، مسدود ماندن درب مکتب‌ها به روی دختران را به دروازه قفل‌شده‌ای تشبیه کرده که کلید اش گم شده و کسی نیست در پیدا کردن آن کمک کند.
او می‌گوید: «معلمان نمی‌توانند تدریس کنند. مثل این است که پشت دری باشید که قفل است و کلید ندارید و کسی به شما کمک نمی‌کند آن را پیدا کنید.»
در حالی این گزارش نشر می‌شود که بیش از ۵۵۰ روز است که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را از رفتن به مکتب منع کرده است. همچنین زنان و دختران اجازه رفتن به دانشگاه‌ها و کار در سازمان غیردولتی داخلی و خارجی را نیز ندارند.
#دختران_افغان
#مکاتب_دانشگاه‌ها
#یونیسف
#بلخ
#داکتر_پرستار
#رسانه_گوهرشاد
ما را در توییتر نیز دنبال کنید:
او گفته است: «فکر کردن به بازگشایی مکاتب تاریک‌ترین فکر در ذهن من است. این در حال تبدیل شدن به یک حالت ناامیدی شدید برای ماست. این مکاتب هستند که جوامع ما را قادر می‌سازند تا به کشور کمک کنند.»
وی تاکید کرد: «رویاهای من، رویاهای بقیه دختران است. ما می‌خواهیم مهندس، داکتر و... باشیم. برای من، داکتران در افغانستان مورد نیاز هستند، به ویژه به این دلیل که تعداد کمی از زنان می‌توانند تمرین کنند. حتی اگر به خارج از کشور بروم، می‌خواهم برگردم و اینجا خدمت کنم.»
بربنیاد این گزارش، دختران افغانستان انتظار داشتند که با آغاز سال جدید آموزشی مژده برگشت به صنف را دریافت خواهند کرد، اما پشت کردن حکومت سرپرست به وعده‌های‌شان مبنی بر بازگشایی مکتب‌های دخترانه، امیدهای آنان به آینده را نابود کرده است.
در گزارش آمده است که مسدود شدن مکاتب دخترانه را تنها دانش‌آموزان بر دوش نمی‌کشند، بلکه آموزگاران زن در بلخ نیز در اندوه دانش‌آموزان‌شان شریک هستند.
صفیه، از آموزگاران یکی از مکتب‌های بلخ، مسدود ماندن درب مکتب‌ها به روی دختران را به دروازه قفل‌شده‌ای تشبیه کرده که کلید اش گم شده و کسی نیست در پیدا کردن آن کمک کند.
او می‌گوید: «معلمان نمی‌توانند تدریس کنند. مثل این است که پشت دری باشید که قفل است و کلید ندارید و کسی به شما کمک نمی‌کند آن را پیدا کنید.»
در حالی این گزارش نشر می‌شود که بیش از ۵۵۰ روز است که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را از رفتن به مکتب منع کرده است. همچنین زنان و دختران اجازه رفتن به دانشگاه‌ها و کار در سازمان غیردولتی داخلی و خارجی را نیز ندارند.
#دختران_افغان
#مکاتب_دانشگاه‌ها
#یونیسف
#بلخ
#داکتر_پرستار
#رسانه_گوهرشاد
ما را در توییتر نیز دنبال کنید: