عراقچی: ما در آستانه دستیابی به یک گشایش تاریخی بودیم/همکاری‌های اقتصادی متقابل میتوانست فرصتی معادل یک تریلیون دلار را فراهم آورد/آمریکا باید بین دیپلماسی و جنگ یکی را انتخاب کند
وزیر امور خارجه ایران در یادداشتی در فایننشال تایمز نوشت:
🔹تنها در پنج دیدار طی نه هفته، من و استیو ویتکاف، فرستادهٔ ویژهٔ آمریکا، بیش از آنچه در چهار سال مذاکرات هسته‌ای ایران با تیم شکست‌خوردهٔ بایدن حاصل شده بود، پیشرفت کردیم. ما در آستانهٔ دستیابی به یک گشایش تاریخی بودیم.
🔹با هدف پرداختن به اصل اختلاف - یعنی دغدغه‌های ایالات متحده مبنی بر احتمال انحراف برنامهٔ صلح‌آمیز هسته‌ای ایران در آینده - گفت‌وگوهایی صریح و مفصل، از جمله دربارهٔ آیندهٔ غنی‌سازی اورانیوم ایران، انجام شد. چندین راهکار بُرد-بُرد روی میز بود؛ راهکارهایی از سوی هر دو طرف و همچنین میانجی عمانی، ارائه شده بود.
🔹همچنین با همان میزان اهمیت، بر پایان قطعی تحریمها و مشارکت ایالات متحده در همکاری‌های اقتصادی گسترده‌ای تمرکز کردیم که میتوانست فرصتی معادل یک تریلیون دلار را فراهم آورد.
🔹ایران آمادهٔ همکاری متقابلاً سودمندی بود که میتوانست اقتصاد کشور را به حرکت درآورد، در حالی که اولویت رئیس‌جمهور ترامپ برای معکوس‌کردن روند صنعت‌زدایی و احیای صنایع رو به افول آمریکا—از جمله در بخش انرژی هسته‌ای—را نیز محقق سازد.
🔹اوضاع - بهویژه پس از تبادل مکرر پیام‌ها کاملا رو به جلو بود. اما تنها ۴۸ ساعت پیش از ششمین دیدار سرنوشت‌ساز در عمان، رژیم اسرائیل بی‌هیچ دلیلی به کشورم حمله کرد.
🔹این تجاوز وحشیانه خیانتی عمیق به دیپلماسی بود. در شرایطی که گفت‌وگوها در حال شتاب گرفتن بود، این بمباران وحشیانه پیامی روشن و صریح ارسال کرد: اسرائیل جنگ را بر حل‌وفصل مسالمت‌آمیز مسائل ترجیح می‌دهد.
🔹باید به‌روشنی درک شود که ایران، پس از این خطا، اکنون با دوچندان احتیاط عمل می‌کند. تعهدی که تاکنون – مسئولانه - برای پرهیز از یک جنگ تمام‌عیار منطقهای از خود نشان داده‌ایم، هرگز نباید نشانهٔ ضعف تلقی شود. ما از سرزمین خود با تمام قدرت در برابر هرگونه حملهٔ احتمالی در آینده دفاع خواهیم کرد.
@golpouracademy
وزیر امور خارجه ایران در یادداشتی در فایننشال تایمز نوشت:
🔹تنها در پنج دیدار طی نه هفته، من و استیو ویتکاف، فرستادهٔ ویژهٔ آمریکا، بیش از آنچه در چهار سال مذاکرات هسته‌ای ایران با تیم شکست‌خوردهٔ بایدن حاصل شده بود، پیشرفت کردیم. ما در آستانهٔ دستیابی به یک گشایش تاریخی بودیم.
🔹با هدف پرداختن به اصل اختلاف - یعنی دغدغه‌های ایالات متحده مبنی بر احتمال انحراف برنامهٔ صلح‌آمیز هسته‌ای ایران در آینده - گفت‌وگوهایی صریح و مفصل، از جمله دربارهٔ آیندهٔ غنی‌سازی اورانیوم ایران، انجام شد. چندین راهکار بُرد-بُرد روی میز بود؛ راهکارهایی از سوی هر دو طرف و همچنین میانجی عمانی، ارائه شده بود.
🔹همچنین با همان میزان اهمیت، بر پایان قطعی تحریمها و مشارکت ایالات متحده در همکاری‌های اقتصادی گسترده‌ای تمرکز کردیم که میتوانست فرصتی معادل یک تریلیون دلار را فراهم آورد.
🔹ایران آمادهٔ همکاری متقابلاً سودمندی بود که میتوانست اقتصاد کشور را به حرکت درآورد، در حالی که اولویت رئیس‌جمهور ترامپ برای معکوس‌کردن روند صنعت‌زدایی و احیای صنایع رو به افول آمریکا—از جمله در بخش انرژی هسته‌ای—را نیز محقق سازد.
🔹اوضاع - بهویژه پس از تبادل مکرر پیام‌ها کاملا رو به جلو بود. اما تنها ۴۸ ساعت پیش از ششمین دیدار سرنوشت‌ساز در عمان، رژیم اسرائیل بی‌هیچ دلیلی به کشورم حمله کرد.
🔹این تجاوز وحشیانه خیانتی عمیق به دیپلماسی بود. در شرایطی که گفت‌وگوها در حال شتاب گرفتن بود، این بمباران وحشیانه پیامی روشن و صریح ارسال کرد: اسرائیل جنگ را بر حل‌وفصل مسالمت‌آمیز مسائل ترجیح می‌دهد.
🔹باید به‌روشنی درک شود که ایران، پس از این خطا، اکنون با دوچندان احتیاط عمل می‌کند. تعهدی که تاکنون – مسئولانه - برای پرهیز از یک جنگ تمام‌عیار منطقهای از خود نشان داده‌ایم، هرگز نباید نشانهٔ ضعف تلقی شود. ما از سرزمین خود با تمام قدرت در برابر هرگونه حملهٔ احتمالی در آینده دفاع خواهیم کرد.
@golpouracademy
فردا دیر است
🔹در شرایط امروز ایران، توسعه، ضرورتی است فوری و حیاتی. هرگونه تاخیر در تصمیم‌گیری می‌تواند هزینههایی غیرقابل‌جبران به بار آورد.
🔹توسعه با شعار، تعارف یا تصمیمات پراکنده و جزیره‌ای محقق نمی‌شود.
🔹امروز ما با فساد، اتکای شدید به درآمدهای نفتی، ضعف در نظام مالیاتی و بانکی، مهاجرت گسترده نیروی انسانی متخصص و نیز نااطمینانی اقتصادی مواجه ایم.
🔹جنگ نیز بر شدت چالش‌ها افزوده، سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی تقریبا متوقف شده و افق تصمیم‌گیری بلندمدت برای فعالان اقتصادی مبهم است.
🔹تجربه کره جنوبی، ژاپن و ویتنام نشان می‌دهد که حتی در پساجنگ، در شرایط ویرانی و فقر شدید نیز می‌توان مسیر توسعه را آغاز کرد، به شرط آنکه نهادسازی جدی صورت گیرد، اصلاحات ساختاری در اولویت قرار گیرد و دولت بهعنوان محور اصلی توسعه، نقشی فعال و کارآمد ایفا کند.
🔹این دولت باید با تکیه بر برنامهریزی علمی و میان‌مدت، سرمایه‌گذاری در نیروی انسانی، حمایت هدفمند از بخش خصوصی و حذف سیاستهای دستوری و رانتی، زیربنای توسعه را بنا نهد.
🔹اکنون در ایران، بیش از هر زمان دیگری نیاز به یک اجماع ملی حول ضرورت توسعه و برنامهریزی داریم؛ اجماعی که براساس علم اقتصاد، واقع‌بینی و شجاعت تصمیم‌گیری استوار باشد.
🔹در این مسیر، مردم نیز با صبوری و اولویت دادن به منافع ملی، بار دیگر نشان داده‌اند که آماده همراهی‌اند؛ تنها کافی است این بار سیاستگذاران نیز جدی باشند، برنامه داشته باشند و آن را اجرا کنند. توسعه در ایران ممکن است، اگر همین امروز شروع شود.
@golpouracademy
🔹در شرایط امروز ایران، توسعه، ضرورتی است فوری و حیاتی. هرگونه تاخیر در تصمیم‌گیری می‌تواند هزینههایی غیرقابل‌جبران به بار آورد.
🔹توسعه با شعار، تعارف یا تصمیمات پراکنده و جزیره‌ای محقق نمی‌شود.
🔹امروز ما با فساد، اتکای شدید به درآمدهای نفتی، ضعف در نظام مالیاتی و بانکی، مهاجرت گسترده نیروی انسانی متخصص و نیز نااطمینانی اقتصادی مواجه ایم.
🔹جنگ نیز بر شدت چالش‌ها افزوده، سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی تقریبا متوقف شده و افق تصمیم‌گیری بلندمدت برای فعالان اقتصادی مبهم است.
🔹تجربه کره جنوبی، ژاپن و ویتنام نشان می‌دهد که حتی در پساجنگ، در شرایط ویرانی و فقر شدید نیز می‌توان مسیر توسعه را آغاز کرد، به شرط آنکه نهادسازی جدی صورت گیرد، اصلاحات ساختاری در اولویت قرار گیرد و دولت بهعنوان محور اصلی توسعه، نقشی فعال و کارآمد ایفا کند.
🔹این دولت باید با تکیه بر برنامهریزی علمی و میان‌مدت، سرمایه‌گذاری در نیروی انسانی، حمایت هدفمند از بخش خصوصی و حذف سیاستهای دستوری و رانتی، زیربنای توسعه را بنا نهد.
🔹اکنون در ایران، بیش از هر زمان دیگری نیاز به یک اجماع ملی حول ضرورت توسعه و برنامهریزی داریم؛ اجماعی که براساس علم اقتصاد، واقع‌بینی و شجاعت تصمیم‌گیری استوار باشد.
🔹در این مسیر، مردم نیز با صبوری و اولویت دادن به منافع ملی، بار دیگر نشان داده‌اند که آماده همراهی‌اند؛ تنها کافی است این بار سیاستگذاران نیز جدی باشند، برنامه داشته باشند و آن را اجرا کنند. توسعه در ایران ممکن است، اگر همین امروز شروع شود.
@golpouracademy
♦️رتبه ایران در شاخص تابآوری جهانی
🔹در تازه‌ترین گزارش شاخص تابآوری جهانی (GRI) ایران رتبه ۱۰۸ را کسب کرده است.
🔹این شاخص، کشورها را از سه منظر اقتصاد، ریسک‌پذیری، و زنجیره تأمین بررسی می‌کند.
🔹در این ارزیابی، عواملی مانند وابستگی به نفت، میزان فساد، کیفیت حکمرانی، زیرساخت‌ها، و پایداری شبکه‌های توزیع نقش مهمی دارند.
@golpouracademy
🔹در تازه‌ترین گزارش شاخص تابآوری جهانی (GRI) ایران رتبه ۱۰۸ را کسب کرده است.
🔹این شاخص، کشورها را از سه منظر اقتصاد، ریسک‌پذیری، و زنجیره تأمین بررسی می‌کند.
🔹در این ارزیابی، عواملی مانند وابستگی به نفت، میزان فساد، کیفیت حکمرانی، زیرساخت‌ها، و پایداری شبکه‌های توزیع نقش مهمی دارند.
@golpouracademy
عبور زیان خودروسازان از مرز ۳۰۰ همت
🔹 «دنیای‌اقتصاد» صورت‌های مالی خودروسازان را در سال 1403 را بررسی کرد.
🔹در این گزارش آمده است که بررسی صورت‌های مالی سال 1403 سه خودروساز بزرگ کشور نشان می‌دهد زیان انباشته تلفیقی آنها با رشد 22 درصدی به 305 همت رسیده؛ این در حالی است که در پایان سال 1402 این رقم 250.3 همت بود.
🔹با وجود کاهش 14.8 درصدی زیان عملیاتی (از 27.5 به 23.6 همت)، این کاهش تنها به دلیل سودده شدن عملیاتی ایران‌خودرو بوده، چرا که سایپا و پارس‌خودرو با افزایش زیان عملیاتی مواجه بوده‌اند.
🔹عدم تخصیص ارز تا اواسط تابستان 1403، حذف ارز نیمایی و جایگزینی با ارز شناور در زمستان، افت تولید خودروهای تجاری، فریز قیمتی تا اواخر آبان و قطعی‌های مکرر برق از مهم‌ترین عوامل رشد زیان انباشته خودروسازان در سال گذشته بوده‌اند.
🔹در عین حال، ایران‌خودرو موفق شده پس از سال‌ها برای نخستین بار 4.6 همت سود عملیاتی ثبت کند. این موضوع به عواملی چون مدیریت جدید خصوصی، کاهش هزینهها، طرح‌های فروش، حذف خودروهای زیان‌ده و تمرکز بر تولید محصولات سودده نسبت داده می‌شود.
🔹با این حال، زیان انباشته این شرکت نیز در مجموع 7.6 همت افزایش یافته است.
🔹یک سناریوی محتمل نیز این است که ایران‌خودرو بخشی از زیان ناشی از قیمت‌گذاری دستوری را همانند رویه گذشته از صورت‌های مالی حذف کرده باشد؛ هرچند گفته شده مدتی است این روش کنار گذاشته شده بود.
@golpouracademy
🔹 «دنیای‌اقتصاد» صورت‌های مالی خودروسازان را در سال 1403 را بررسی کرد.
🔹در این گزارش آمده است که بررسی صورت‌های مالی سال 1403 سه خودروساز بزرگ کشور نشان می‌دهد زیان انباشته تلفیقی آنها با رشد 22 درصدی به 305 همت رسیده؛ این در حالی است که در پایان سال 1402 این رقم 250.3 همت بود.
🔹با وجود کاهش 14.8 درصدی زیان عملیاتی (از 27.5 به 23.6 همت)، این کاهش تنها به دلیل سودده شدن عملیاتی ایران‌خودرو بوده، چرا که سایپا و پارس‌خودرو با افزایش زیان عملیاتی مواجه بوده‌اند.
🔹عدم تخصیص ارز تا اواسط تابستان 1403، حذف ارز نیمایی و جایگزینی با ارز شناور در زمستان، افت تولید خودروهای تجاری، فریز قیمتی تا اواخر آبان و قطعی‌های مکرر برق از مهم‌ترین عوامل رشد زیان انباشته خودروسازان در سال گذشته بوده‌اند.
🔹در عین حال، ایران‌خودرو موفق شده پس از سال‌ها برای نخستین بار 4.6 همت سود عملیاتی ثبت کند. این موضوع به عواملی چون مدیریت جدید خصوصی، کاهش هزینهها، طرح‌های فروش، حذف خودروهای زیان‌ده و تمرکز بر تولید محصولات سودده نسبت داده می‌شود.
🔹با این حال، زیان انباشته این شرکت نیز در مجموع 7.6 همت افزایش یافته است.
🔹یک سناریوی محتمل نیز این است که ایران‌خودرو بخشی از زیان ناشی از قیمت‌گذاری دستوری را همانند رویه گذشته از صورت‌های مالی حذف کرده باشد؛ هرچند گفته شده مدتی است این روش کنار گذاشته شده بود.
@golpouracademy
ده نکته برای تابآوری کسب‌وکارها در شرایط بحران
سهراب دل‌انگیزان؛ استاد گروه اقتصاد دانشگاه رازی
🔹یکی از ویژگیهای مهم کسب‌وکارها این است که در شرایط بحرانی چقدر تابآوری و تا چه اندازه در مقابل مشکلات و سختی‌های ناشی از بحران‌ها انعطافپذیری دارند.
🔹ده نکته زیر از مهم‌ترین نکات قابلتوجه در این حوزه هستند:
۱. انعطافپذیری: ویژگی انعطافپذیری از چند زاویه مهم شمرده می‌شود: انعطافپذیری در قیمت‌گذاری، انعطافپذیری در زنجیره تامین، انعطافپذیری در جایگزینی نیروی انسانی، انعطافپذیری در استفاده از تکنولوژی و انعطافپذیری در جایگزینی ماشین‌آلات و تجهیزات.
اگر یک واحد اقتصادی بتواند در شرایط خاص این انعطاف‌پذیری‌ها را داشته باشد، تابآوری بالاتری دارد.
۲. چابکی: چابکی یک کسب‌وکار به معنای آمادگی سریع مدیریت آن برای واکنش نشان دادن به تغییرات سریع محیط کسب‌وکار تعبیر و تعریف می‌شود.
۳. تنوع در منابع درآمدی: هرگاه یک کسب‌وکار تنها به یک منبع درآمدی وابسته باشد، آنگاه می‌تواند ریسک بالاتری داشته باشد. برای کاهش دادن این ریسک یکی از مهم‌ترین سیاستهای لازم تنوع‌بخشی به منبع درآمدی کسب‌وکار است.
۴. مدیریت ریسک قوی: برای ایجاد شرایط قدرتمند در جهت مدیریت ریسک در یک بنگاه لازم است نسبت به شناسایی، ارزیابی و برنامهریزی برای مقابله با ریسک‌‌‌ها اقدام کرد.
۵. ذخایر مالی مناسب و در حد کفایت: داشتن نقدینگی و ذخایر مالی مناسب به کسب‌وکار اجازه می‌دهد در دوران رکود یا بحران، هزینههای خود را پوشش داده و از سقوط جلوگیری کند.
۶. استواری و تنوع زنجیره تامین: وابستگی به یک تامین‌‌‌کننده یا یک مسیر تامین، آسیب‌‌‌پذیری را افزایش می‌دهد. تنوع در تامین‌‌‌کنندگان و مسیرهای تامین، پایداری را افزایش می‌دهد.
۷. نوآوری و تحول‌پذیری: پذیرندگی نوآوری در همه حوزه‌های محصول، روش تولید، مدیریت، بازار، تامین، انبارها، بازاررسانی، بازاریابی و قیمت‌گذاری و... از نشانه‌های چابکی و البته انعطافپذیری یک کسب‌وکار است.
۸. تعهد به حفظ نیروی کار: نیروی کار متعهد و آموزش‌‌‌دیده، سرمایه ارزشمندی در بحران‌هاست. حفظ و حمایت از نیروی کار، به حفظ دانش و تجربه در سازمان کمک می‌کند.
۹. حفظ ارتباط موثر با مشتری: لازم است کسب‌وکارها با مشتریان خود ارتباط عمیقی و موثر را حفظ کنند، نیازهای آنها را درک کنند و در شرایط بحران‌ها وفاداری مشتریان را حفظ کنند.
۱۰. استفاده بهنگام از فناوری: بهره‌‌‌گیری از فناوری‌‌‌های جدید برای بهبود کارآیی، کاهش هزینهها، و ارائه خدمات بهتر، می‌تواند به تابآوری کسب‌وکار کمک کند.
@golpouracademy
سهراب دل‌انگیزان؛ استاد گروه اقتصاد دانشگاه رازی
🔹یکی از ویژگیهای مهم کسب‌وکارها این است که در شرایط بحرانی چقدر تابآوری و تا چه اندازه در مقابل مشکلات و سختی‌های ناشی از بحران‌ها انعطافپذیری دارند.
🔹ده نکته زیر از مهم‌ترین نکات قابلتوجه در این حوزه هستند:
۱. انعطافپذیری: ویژگی انعطافپذیری از چند زاویه مهم شمرده می‌شود: انعطافپذیری در قیمت‌گذاری، انعطافپذیری در زنجیره تامین، انعطافپذیری در جایگزینی نیروی انسانی، انعطافپذیری در استفاده از تکنولوژی و انعطافپذیری در جایگزینی ماشین‌آلات و تجهیزات.
اگر یک واحد اقتصادی بتواند در شرایط خاص این انعطاف‌پذیری‌ها را داشته باشد، تابآوری بالاتری دارد.
۲. چابکی: چابکی یک کسب‌وکار به معنای آمادگی سریع مدیریت آن برای واکنش نشان دادن به تغییرات سریع محیط کسب‌وکار تعبیر و تعریف می‌شود.
۳. تنوع در منابع درآمدی: هرگاه یک کسب‌وکار تنها به یک منبع درآمدی وابسته باشد، آنگاه می‌تواند ریسک بالاتری داشته باشد. برای کاهش دادن این ریسک یکی از مهم‌ترین سیاستهای لازم تنوع‌بخشی به منبع درآمدی کسب‌وکار است.
۴. مدیریت ریسک قوی: برای ایجاد شرایط قدرتمند در جهت مدیریت ریسک در یک بنگاه لازم است نسبت به شناسایی، ارزیابی و برنامهریزی برای مقابله با ریسک‌‌‌ها اقدام کرد.
۵. ذخایر مالی مناسب و در حد کفایت: داشتن نقدینگی و ذخایر مالی مناسب به کسب‌وکار اجازه می‌دهد در دوران رکود یا بحران، هزینههای خود را پوشش داده و از سقوط جلوگیری کند.
۶. استواری و تنوع زنجیره تامین: وابستگی به یک تامین‌‌‌کننده یا یک مسیر تامین، آسیب‌‌‌پذیری را افزایش می‌دهد. تنوع در تامین‌‌‌کنندگان و مسیرهای تامین، پایداری را افزایش می‌دهد.
۷. نوآوری و تحول‌پذیری: پذیرندگی نوآوری در همه حوزه‌های محصول، روش تولید، مدیریت، بازار، تامین، انبارها، بازاررسانی، بازاریابی و قیمت‌گذاری و... از نشانه‌های چابکی و البته انعطافپذیری یک کسب‌وکار است.
۸. تعهد به حفظ نیروی کار: نیروی کار متعهد و آموزش‌‌‌دیده، سرمایه ارزشمندی در بحران‌هاست. حفظ و حمایت از نیروی کار، به حفظ دانش و تجربه در سازمان کمک می‌کند.
۹. حفظ ارتباط موثر با مشتری: لازم است کسب‌وکارها با مشتریان خود ارتباط عمیقی و موثر را حفظ کنند، نیازهای آنها را درک کنند و در شرایط بحران‌ها وفاداری مشتریان را حفظ کنند.
۱۰. استفاده بهنگام از فناوری: بهره‌‌‌گیری از فناوری‌‌‌های جدید برای بهبود کارآیی، کاهش هزینهها، و ارائه خدمات بهتر، می‌تواند به تابآوری کسب‌وکار کمک کند.
@golpouracademy
زیان‌ها و عبرت‌های تعدیل نیرو
🔹مفهوم تعدیل نیرو به عنوان یک روش مدیریتی، از دوران پس از جنگ جهانی دوم آغاز شد. نخستین موج بزرگ تعدیل نیروی دسته‌جمعی در دهه ۱۹۷۰ رخ داد؛ زمانی که افزایش قیمت نفت و رقابت خارجی به بخش تولید آمریکا، به خصوص در «راست بلت» (زوال صنایع سنگین مانند فولاد و خودروسازی) آسیب زیادی زد.
🔹این اخراج‌ها، جوامعی را که به شغل‌های کارخانه‌ای وابسته بودند، به کل ویران کرد و منجر به رکود اقتصادی گسترده در سراسر غرب میانه و شمال شرق آمریکا شد.
🔹در دهه ۱۹۸۰، با قدرت گرفتن وال استریت، آزاد شدن بازارهای مالی و ظهور ایده‌های مدیریتی «چابک»، اولویت شرکت‌ها به سمت ارزش‌آفرینی برای سهامداران تغییر کرد.
🔹این تمرکز جدید روی کاهش هزینهها، تعدیل نیرو را به ابزاری عادی برای کم کردن سریع مخارج تبدیل کرد، که اغلب به قیمت از دست رفتن وفاداری و کارایی طولانی‌مدت کارکنان تمام می‌شد.
🔹در دهه ۱۹۹۰، تعدیل نیرو که دیگر در همه بخش‌ها به روالی عادی تبدیل شده بود، کارمندان دفتری را هم تحت تاثیر قرار می‌داد و امنیت شغلی بسیاری را از بین می‌برد.
🔹درنهایت ترکیدن حباب دات‌کام (شکست سرمایه‌گذاری روی شرکت‌های اینترنتی نوپا) در اوایل دهه ۲۰۰۰ و به دنبال آن بحران مالی ۲۰۰۸، تعدیل نیرو را به جزو ناگزیری از بازسازی شرکت‌ها تبدیل کرد.
🔹در این دوران، اخراج کارکنان به عنوان ابزاری سریع برای مقابله با چالش‌های اقتصادی به کار گرفته شد.
🔹تعدیل نیروهای ناگهانی می‌تواند باعث شود کارکنان باقی‌مانده احساس خیانت کنند. این امر به از بین رفتن اعتماد و مشارکت منجر شده و بهرهوری آینده را مختل می‌کند.
🔹اغلب اوقات، کارکنان بسیار کارآمد بدون توجه به سهم و مشارکتشان اخراج میشوند که به از دست رفتن دانش و تخصص سازمانی می‌انجامد.
🔹عدم هماهنگی بین ارزش‌های اعلام شده و اقدامات، فرهنگی از ترس و بی‌اعتمادی ایجاد می‌کند که خلاقیت و همکاری را سرکوب می‌کند.
🔹سازمان‌هایی که با کارکنان خود بدرفتاری می‌کنند، برند کارفرمایی خود را به خطر می‌اندازند و ممکن است در آینده برای جذب استعداد با مشکل مواجه شوند.
🔹صرفه‌جویی مالی ناشی از تعدیل نیرو اغلب با هزینههای پایان خدمت (در صورت پرداخت)، استخدام و آموزش نیروهای جدید و همچنین افت بهرهوری و چالش‌های قانونی احتمالی خنثی می‌شود.
@golpouracademy
🔹مفهوم تعدیل نیرو به عنوان یک روش مدیریتی، از دوران پس از جنگ جهانی دوم آغاز شد. نخستین موج بزرگ تعدیل نیروی دسته‌جمعی در دهه ۱۹۷۰ رخ داد؛ زمانی که افزایش قیمت نفت و رقابت خارجی به بخش تولید آمریکا، به خصوص در «راست بلت» (زوال صنایع سنگین مانند فولاد و خودروسازی) آسیب زیادی زد.
🔹این اخراج‌ها، جوامعی را که به شغل‌های کارخانه‌ای وابسته بودند، به کل ویران کرد و منجر به رکود اقتصادی گسترده در سراسر غرب میانه و شمال شرق آمریکا شد.
🔹در دهه ۱۹۸۰، با قدرت گرفتن وال استریت، آزاد شدن بازارهای مالی و ظهور ایده‌های مدیریتی «چابک»، اولویت شرکت‌ها به سمت ارزش‌آفرینی برای سهامداران تغییر کرد.
🔹این تمرکز جدید روی کاهش هزینهها، تعدیل نیرو را به ابزاری عادی برای کم کردن سریع مخارج تبدیل کرد، که اغلب به قیمت از دست رفتن وفاداری و کارایی طولانی‌مدت کارکنان تمام می‌شد.
🔹در دهه ۱۹۹۰، تعدیل نیرو که دیگر در همه بخش‌ها به روالی عادی تبدیل شده بود، کارمندان دفتری را هم تحت تاثیر قرار می‌داد و امنیت شغلی بسیاری را از بین می‌برد.
🔹درنهایت ترکیدن حباب دات‌کام (شکست سرمایه‌گذاری روی شرکت‌های اینترنتی نوپا) در اوایل دهه ۲۰۰۰ و به دنبال آن بحران مالی ۲۰۰۸، تعدیل نیرو را به جزو ناگزیری از بازسازی شرکت‌ها تبدیل کرد.
🔹در این دوران، اخراج کارکنان به عنوان ابزاری سریع برای مقابله با چالش‌های اقتصادی به کار گرفته شد.
🔹تعدیل نیروهای ناگهانی می‌تواند باعث شود کارکنان باقی‌مانده احساس خیانت کنند. این امر به از بین رفتن اعتماد و مشارکت منجر شده و بهرهوری آینده را مختل می‌کند.
🔹اغلب اوقات، کارکنان بسیار کارآمد بدون توجه به سهم و مشارکتشان اخراج میشوند که به از دست رفتن دانش و تخصص سازمانی می‌انجامد.
🔹عدم هماهنگی بین ارزش‌های اعلام شده و اقدامات، فرهنگی از ترس و بی‌اعتمادی ایجاد می‌کند که خلاقیت و همکاری را سرکوب می‌کند.
🔹سازمان‌هایی که با کارکنان خود بدرفتاری می‌کنند، برند کارفرمایی خود را به خطر می‌اندازند و ممکن است در آینده برای جذب استعداد با مشکل مواجه شوند.
🔹صرفه‌جویی مالی ناشی از تعدیل نیرو اغلب با هزینههای پایان خدمت (در صورت پرداخت)، استخدام و آموزش نیروهای جدید و همچنین افت بهرهوری و چالش‌های قانونی احتمالی خنثی می‌شود.
@golpouracademy
بنگاه های «تاب‌آور در بحران» چه ویژگی هایی دارند؟
🔹در زمان جنگ ۱۲روزه میان ایران و اسرائیل و بعد از آتش‌بس، برخی کسب‌وکارها برای ادامه حیات، ناچار به تعدیل نیرو شدند.
🔹برخی اعلام ورشکستگی کردند و بخش دیگری از آنها نیز فعالیت‌های خود را به حالت تعلیق درآوردند.
🔹ابهام و نااطمینانی سبب شده حتی پربنیه‌ترین بنگاه‌های اقتصادی نیز با چالش مواجه شوند، چراکه با توجه به سوءسابقه اسرائیل در نقض آتش‌بس، تدوین برنامه‌‌های میان‌مدت و طولانی‌مدت برای بنگاه‌های اقتصادی دشوار است.
🔹پس کدام کسب‌وکارها در مواجهه با بحران‌هایی نظیر جنگ، تابآوری بیشتری از خود نشان می‌دهند؟ به‌خصوص که محیط کسب‌وکار کشور حتی پیش از حمله اسرائیل به ایران نیز با معضلات داخلی و خارجی گوناگونی دست‌وپنجه نرم می‌کرد.
🔹شرکت دوپونت (DuPont) یکی از مهم‌ترین شرکت‌های بخش خصوصی بود که در جنگ جهانی دوم نقش بسیار حیاتی ایفا کرد. این شرکت در زمان جنگ جهانی با تولید نایلونی که در ساخت چتر نجات، پوشاک نظامی، طناب‌ها و تجهیزات دیگر استفاده می‌شد یا تامین مواد اولیه برای تولید داروها و محصولات پزشکی، تاثیر بسزایی در زندگی مردم ایفا کرد و از میزان رنج مردم جنگ‌دیده کاست.
🔹بسیاری از محصولات دوپونت بعد از جنگ به تولید کالاهای غیرنظامی مثل لباس و محصولات خانگی منتقل شدند که کیفیت زندگی مردم را بهبود داد.
@golpouracademy
🔹در زمان جنگ ۱۲روزه میان ایران و اسرائیل و بعد از آتش‌بس، برخی کسب‌وکارها برای ادامه حیات، ناچار به تعدیل نیرو شدند.
🔹برخی اعلام ورشکستگی کردند و بخش دیگری از آنها نیز فعالیت‌های خود را به حالت تعلیق درآوردند.
🔹ابهام و نااطمینانی سبب شده حتی پربنیه‌ترین بنگاه‌های اقتصادی نیز با چالش مواجه شوند، چراکه با توجه به سوءسابقه اسرائیل در نقض آتش‌بس، تدوین برنامه‌‌های میان‌مدت و طولانی‌مدت برای بنگاه‌های اقتصادی دشوار است.
🔹پس کدام کسب‌وکارها در مواجهه با بحران‌هایی نظیر جنگ، تابآوری بیشتری از خود نشان می‌دهند؟ به‌خصوص که محیط کسب‌وکار کشور حتی پیش از حمله اسرائیل به ایران نیز با معضلات داخلی و خارجی گوناگونی دست‌وپنجه نرم می‌کرد.
🔹شرکت دوپونت (DuPont) یکی از مهم‌ترین شرکت‌های بخش خصوصی بود که در جنگ جهانی دوم نقش بسیار حیاتی ایفا کرد. این شرکت در زمان جنگ جهانی با تولید نایلونی که در ساخت چتر نجات، پوشاک نظامی، طناب‌ها و تجهیزات دیگر استفاده می‌شد یا تامین مواد اولیه برای تولید داروها و محصولات پزشکی، تاثیر بسزایی در زندگی مردم ایفا کرد و از میزان رنج مردم جنگ‌دیده کاست.
🔹بسیاری از محصولات دوپونت بعد از جنگ به تولید کالاهای غیرنظامی مثل لباس و محصولات خانگی منتقل شدند که کیفیت زندگی مردم را بهبود داد.
@golpouracademy
داروی بی‌اثر پول‌پاشی
🔹سیاستگذاری اقتصادی ایران طی دهه‌های اخیر، به جای پرداختن به اصلاحات ساختاری، عمدتا بر «پول‌پاشی» برای رفع کوتاهمدت مشکلات تمرکز داشته است.
🔹این رویکرد پیامدهایی همچون افزایش ناترازی‌ها، تورم مزمن، وابستگی بیشتر به دولت و تضعیف رشد پایدار اقتصادی را در پی داشته است.
🔹کارشناسان این نوع سیاستگذاری را به افیونی تشبیه می‌کنند که روند سیاستگذاری به آن خو گرفته و در عین حال ذی‌نفعان آن مانع از انجام اصلاحات عمیق میشوند.
🔹در مواجهه با بحران‌هایی نظیر نوسانات بازار سرمایه، جهش نرخ ارز، ناترازی انرژی و نظام بانکی، دولت‌ها اغلب با تزریق منابع مالی به دنبال کنترل موقتی بحران‌ها بوده‌اند.
🔹وابستگی دولت به درآمدهای نفتی و باور نادرست به امکان حل بحران‌ها با پول‌پاشی، از عوامل اصلی تداوم این مسیر است.
🔹با این حال، کاهش درآمدهای نفتی در مقاطع مختلف، ناترازیهای پنهان‌شده با این مُسکن‌ها را آشکارتر کرده است.
🔹عبور از این چرخه نیازمند تغییر نگرش به سمت اصلاحات‌ساختاری، آزادسازی اقتصادی و روی آوردن به روش‌های مبتنی بر علم است، نه افیون پول‌پاشی.
@golpouracademy
🔹سیاستگذاری اقتصادی ایران طی دهه‌های اخیر، به جای پرداختن به اصلاحات ساختاری، عمدتا بر «پول‌پاشی» برای رفع کوتاهمدت مشکلات تمرکز داشته است.
🔹این رویکرد پیامدهایی همچون افزایش ناترازی‌ها، تورم مزمن، وابستگی بیشتر به دولت و تضعیف رشد پایدار اقتصادی را در پی داشته است.
🔹کارشناسان این نوع سیاستگذاری را به افیونی تشبیه می‌کنند که روند سیاستگذاری به آن خو گرفته و در عین حال ذی‌نفعان آن مانع از انجام اصلاحات عمیق میشوند.
🔹در مواجهه با بحران‌هایی نظیر نوسانات بازار سرمایه، جهش نرخ ارز، ناترازی انرژی و نظام بانکی، دولت‌ها اغلب با تزریق منابع مالی به دنبال کنترل موقتی بحران‌ها بوده‌اند.
🔹وابستگی دولت به درآمدهای نفتی و باور نادرست به امکان حل بحران‌ها با پول‌پاشی، از عوامل اصلی تداوم این مسیر است.
🔹با این حال، کاهش درآمدهای نفتی در مقاطع مختلف، ناترازیهای پنهان‌شده با این مُسکن‌ها را آشکارتر کرده است.
🔹عبور از این چرخه نیازمند تغییر نگرش به سمت اصلاحات‌ساختاری، آزادسازی اقتصادی و روی آوردن به روش‌های مبتنی بر علم است، نه افیون پول‌پاشی.
@golpouracademy
توسعه در بحبوحه بحران
🔹۱۲ روز جنگ میان ایران و اسرائیل، بیش از همیشه خلأهای مربوط به حوزه سیاستگذاری را نمایان کرد.
🔹فقدان وجود قوانینی که در بحبوحه بحران‌ها دستورالعمل‌های جدید برای بازارهای گوناگون و بنگاه‌های اقتصادی تعریف کند، یکی از معضلات جدی است که فعالیت در زمان بحران را سخت‌تر هم کرد.
🔹توسعه پایدار وضعیتی است که در آن نیازهای کنونی جامعه، بدون در خطر انداختن منابع نسل‌های آینده برآورده می‌شود.
🔹بنابراین توسعه پایدار، با واحدهای اقتصادی تاب‌آور و قوانین پویا گره می‌خورد.
🔹بنگاه‌های تاب‌آور، آن دسته از واحدهایی هستند که توانایی جذب شوک‌ها، سازگاری با تغییرات و بازیابی پس از بحران را دارند.
🔹البته، تابآوری، صرفا به معنای بقا نیست. سیاستگذاران بهعنوان نهاد تنظیم‌کننده مقررات، نقشی حیاتی در توسعه دارند.
🔹رگولاتورها می توانند با وضع قوانین جامع و مانع، سبب رشد بنگاه‌های اقتصادی شوند و توامان، با اعطای مشوق‌های مالی یا تنظیم مقررات سختگیرانه در زمینه محیط‌زیست، مانع از دست‌درازی به منابع آیندگان گردند.
🔹این‌گونه است که صنایع همزمان به سمت پایداری و تابآوری سوق می‌یابند و همچنین تابآوری مورد انتظار را از خود نشان می‌دهند.
@golpouracademy
🔹۱۲ روز جنگ میان ایران و اسرائیل، بیش از همیشه خلأهای مربوط به حوزه سیاستگذاری را نمایان کرد.
🔹فقدان وجود قوانینی که در بحبوحه بحران‌ها دستورالعمل‌های جدید برای بازارهای گوناگون و بنگاه‌های اقتصادی تعریف کند، یکی از معضلات جدی است که فعالیت در زمان بحران را سخت‌تر هم کرد.
🔹توسعه پایدار وضعیتی است که در آن نیازهای کنونی جامعه، بدون در خطر انداختن منابع نسل‌های آینده برآورده می‌شود.
🔹بنابراین توسعه پایدار، با واحدهای اقتصادی تاب‌آور و قوانین پویا گره می‌خورد.
🔹بنگاه‌های تاب‌آور، آن دسته از واحدهایی هستند که توانایی جذب شوک‌ها، سازگاری با تغییرات و بازیابی پس از بحران را دارند.
🔹البته، تابآوری، صرفا به معنای بقا نیست. سیاستگذاران بهعنوان نهاد تنظیم‌کننده مقررات، نقشی حیاتی در توسعه دارند.
🔹رگولاتورها می توانند با وضع قوانین جامع و مانع، سبب رشد بنگاه‌های اقتصادی شوند و توامان، با اعطای مشوق‌های مالی یا تنظیم مقررات سختگیرانه در زمینه محیط‌زیست، مانع از دست‌درازی به منابع آیندگان گردند.
🔹این‌گونه است که صنایع همزمان به سمت پایداری و تابآوری سوق می‌یابند و همچنین تابآوری مورد انتظار را از خود نشان می‌دهند.
@golpouracademy
♦️جهان بی‌فرزند
🔹جهان در آستانه یکی از عمیق‌ترین دگرگونی‌های جمعیتی تاریخ بشر قرار دارد؛ آنچه جهان را نگران کرده، فروکش کردن نرخ زادآوری، پیری جمعیت و پیامدهای اقتصادی و اجتماعی ناشی از آن است.
🔹طبق پیش‌بینی‌های سازمان ملل، جمعیت جهان که در سال ۲۰۲۲ از ۸ میلیارد نفر عبور کرد، تا سال ۲۰۸۰ به حدود ۱۰.۲ میلیارد نفر خواهد رسید و از آن پس، برای نخستین‌بار در دوران مدرن، روندی کاهشی به خود خواهد گرفت.
🔹افزایش هزینههای زندگی، بحران مسکن، ناامنی شغلی، نگرانی‌های زیست‌محیطی و تغییرات فرهنگی از جمله عواملی هستند که موجب کاهش تمایل به فرزندآوری شده‌اند؛ پدیده‌ای که می‌تواند در آینده نزدیک ساختار اقتصادی، اجتماعی و رفاهی کشورها را تحت تأثیر قرار دهد.
@golpouracademy
🔹جهان در آستانه یکی از عمیق‌ترین دگرگونی‌های جمعیتی تاریخ بشر قرار دارد؛ آنچه جهان را نگران کرده، فروکش کردن نرخ زادآوری، پیری جمعیت و پیامدهای اقتصادی و اجتماعی ناشی از آن است.
🔹طبق پیش‌بینی‌های سازمان ملل، جمعیت جهان که در سال ۲۰۲۲ از ۸ میلیارد نفر عبور کرد، تا سال ۲۰۸۰ به حدود ۱۰.۲ میلیارد نفر خواهد رسید و از آن پس، برای نخستین‌بار در دوران مدرن، روندی کاهشی به خود خواهد گرفت.
🔹افزایش هزینههای زندگی، بحران مسکن، ناامنی شغلی، نگرانی‌های زیست‌محیطی و تغییرات فرهنگی از جمله عواملی هستند که موجب کاهش تمایل به فرزندآوری شده‌اند؛ پدیده‌ای که می‌تواند در آینده نزدیک ساختار اقتصادی، اجتماعی و رفاهی کشورها را تحت تأثیر قرار دهد.
@golpouracademy
♦️چین برترین تولیدکننده برق در جهان
🔹چین با پشت‌سر گذاشتن آمریکا، اروپا، هند، روسیه و ژاپن به بزرگترین تولیدکننده برق جهان در سال ۲۰۲۴ تبدیل شد؛ رشدی برق‌آسا که پیشران جهش اقتصادی این کشور نیز بوده‌است.
🔹چین در سال ۲۰۲۴ با تولید ۱۰/۱ تریلیون وات ساعت بیشترین انرژی را در جهان تولید کرده‌است.
🔹در رده دوم آمریکا با اختلاف فاخری از چین قرار گرفته و در سال ۲۰۲۴ تنها ۴.۴ تریلیون وات ساعت انرژی تولید کرده‌است.
🔹اتحادیه اروپا و هند با اختلاف کمی در رده سوم و چهارم تولید انرژی در جهان قرار گرفته‌اند.
@golpouracademy
🔹چین با پشت‌سر گذاشتن آمریکا، اروپا، هند، روسیه و ژاپن به بزرگترین تولیدکننده برق جهان در سال ۲۰۲۴ تبدیل شد؛ رشدی برق‌آسا که پیشران جهش اقتصادی این کشور نیز بوده‌است.
🔹چین در سال ۲۰۲۴ با تولید ۱۰/۱ تریلیون وات ساعت بیشترین انرژی را در جهان تولید کرده‌است.
🔹در رده دوم آمریکا با اختلاف فاخری از چین قرار گرفته و در سال ۲۰۲۴ تنها ۴.۴ تریلیون وات ساعت انرژی تولید کرده‌است.
🔹اتحادیه اروپا و هند با اختلاف کمی در رده سوم و چهارم تولید انرژی در جهان قرار گرفته‌اند.
@golpouracademy
درس‌های برجام برای صنعت خودرو
🔹برجام در سال ۱۳۹۴ نقطه عطفی برای صنعت خودروی ایران بود و منجر به گشایش‌هایی جدی در همکاری‌های بین‌المللی شد.
🔹امضای این توافق باعث شد تا شرکای خارجی از جمله پژو، رنو، سیتروئن و حتی برندهایی مانند فولکس‌واگن، بنز و هیوندای، همکاری خود را با ایران آغاز یا تقویت کنند.
🔹این مشارکت‌ها در قالب سرمایه‌گذاری مشترک، انتقال فناوری، به‌روزرسانی خطوط تولید و ارتقای استانداردهای ایمنی و زیست‌محیطی شکل گرفت و موجی از شکوفایی را در صنعت خودرو رقم زد.
🔹داده‌های آماری نیز از اثر مثبت برجام حکایت دارند؛ به‌طوری‌که تولید خودرو از ۹۱۶ هزار دستگاه در سال ۱۳۹۴ به بیش از ۱.۶ میلیون دستگاه در سال ۱۳۹۶ رسید و ایران به جمع ۱۰ کشور برتر تولیدکننده خودرو وارد شد.
🔹رقابت ناشی از حضور خارجی‌ها، باعث افزایش کیفیت، تنوع محصولات و سود بیشتر برای مصرف‌کننده ایرانی شد. حتی مشکل تأمین قطعه نیز بهبود یافت و زنجیره تولید روی غلتک افتاد.
🔹با این حال، خروج آمریکا از برجام در اردیبهشت ۱۳۹۷ و بازگشت تحریمها، روند توسعه را معکوس کرد. شرکای خارجی یکی پس از دیگری ایران را ترک کردند و بسیاری از پروژههای مشترک نیمه‌کاره ماند.
🔹حتی برخی شرکت‌های چینی که پیش‌تر در دوران تحریم فعال بودند، در این دوره عقب‌نشینی کردند. در نتیجه، صنعت خودرو بار دیگر به سمت مونتاژکاری و تولید مدل‌های قدیمی بازگشت.
🔹با وجود برخی انتقادات مبنی بر مونتاژکاری و وابستگی به خارج، تجربه برجام نشان داد که بدون سرمایه‌گذار خارجی و اتصال به زنجیره جهانی، توسعه پایدار ممکن نیست.
🔺این دوره به‌روشنی اهمیت تنوع‌بخشی به شرکای تجاری و سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه داخلی را گوشزد کرد؛ درسی که می‌تواند در آینده صنعت خودرو بسیار تعیین‌کننده باشد، اگر سیاستگذاران آن را جدی بگیرند.
@golpouracademy
🔹برجام در سال ۱۳۹۴ نقطه عطفی برای صنعت خودروی ایران بود و منجر به گشایش‌هایی جدی در همکاری‌های بین‌المللی شد.
🔹امضای این توافق باعث شد تا شرکای خارجی از جمله پژو، رنو، سیتروئن و حتی برندهایی مانند فولکس‌واگن، بنز و هیوندای، همکاری خود را با ایران آغاز یا تقویت کنند.
🔹این مشارکت‌ها در قالب سرمایه‌گذاری مشترک، انتقال فناوری، به‌روزرسانی خطوط تولید و ارتقای استانداردهای ایمنی و زیست‌محیطی شکل گرفت و موجی از شکوفایی را در صنعت خودرو رقم زد.
🔹داده‌های آماری نیز از اثر مثبت برجام حکایت دارند؛ به‌طوری‌که تولید خودرو از ۹۱۶ هزار دستگاه در سال ۱۳۹۴ به بیش از ۱.۶ میلیون دستگاه در سال ۱۳۹۶ رسید و ایران به جمع ۱۰ کشور برتر تولیدکننده خودرو وارد شد.
🔹رقابت ناشی از حضور خارجی‌ها، باعث افزایش کیفیت، تنوع محصولات و سود بیشتر برای مصرف‌کننده ایرانی شد. حتی مشکل تأمین قطعه نیز بهبود یافت و زنجیره تولید روی غلتک افتاد.
🔹با این حال، خروج آمریکا از برجام در اردیبهشت ۱۳۹۷ و بازگشت تحریمها، روند توسعه را معکوس کرد. شرکای خارجی یکی پس از دیگری ایران را ترک کردند و بسیاری از پروژههای مشترک نیمه‌کاره ماند.
🔹حتی برخی شرکت‌های چینی که پیش‌تر در دوران تحریم فعال بودند، در این دوره عقب‌نشینی کردند. در نتیجه، صنعت خودرو بار دیگر به سمت مونتاژکاری و تولید مدل‌های قدیمی بازگشت.
🔹با وجود برخی انتقادات مبنی بر مونتاژکاری و وابستگی به خارج، تجربه برجام نشان داد که بدون سرمایه‌گذار خارجی و اتصال به زنجیره جهانی، توسعه پایدار ممکن نیست.
🔺این دوره به‌روشنی اهمیت تنوع‌بخشی به شرکای تجاری و سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه داخلی را گوشزد کرد؛ درسی که می‌تواند در آینده صنعت خودرو بسیار تعیین‌کننده باشد، اگر سیاستگذاران آن را جدی بگیرند.
@golpouracademy
سهم کشورها از ظرفیت تولید جهانی در صنایع انرژی پاک 2024
🔹چین بهعنوان رهبر تولید فناوری پاک و تسلط بر زنجیره‌‌‌های تامین مرتبط شناخته می‌شود و بیش از ۱۰سال برای ایجاد مقیاس تولید، زنجیره‌‌‌های تامین و تخصص فناوری سرمایه‌گذاری کرده تا انرژی‌‌‌های تجدیدپذیر و باتری‌‌‌های ساخت این کشور را به پیشگامان‌گذار انرژی تبدیل کند.
🔹با وجود برتری چین که ناشی از سرمایه‌گذاری‌‌‌های استراتژیک و پیشرفت‌‌‌های فناوری است، کشورهای غربی در تلاش هستند تا با توسعه تولید داخلی، اقتصاد خود را تقویت کرده و زنجیره‌‌‌های تامین مستقل‌‌‌تری ایجاد کنند.
🔹با‌این‌حال، این‌گذار پرهزینه و پیچیده خواهد بود و نیازمند مداخله قابلتوجه دولت، برنامهریزی هماهنگ و سرمایه‌گذاری بلندمدت برای ایجاد شرایط برابر و دستیابی به زنجیره تامین داخلی است.
@golpouracademy
🔹چین بهعنوان رهبر تولید فناوری پاک و تسلط بر زنجیره‌‌‌های تامین مرتبط شناخته می‌شود و بیش از ۱۰سال برای ایجاد مقیاس تولید، زنجیره‌‌‌های تامین و تخصص فناوری سرمایه‌گذاری کرده تا انرژی‌‌‌های تجدیدپذیر و باتری‌‌‌های ساخت این کشور را به پیشگامان‌گذار انرژی تبدیل کند.
🔹با وجود برتری چین که ناشی از سرمایه‌گذاری‌‌‌های استراتژیک و پیشرفت‌‌‌های فناوری است، کشورهای غربی در تلاش هستند تا با توسعه تولید داخلی، اقتصاد خود را تقویت کرده و زنجیره‌‌‌های تامین مستقل‌‌‌تری ایجاد کنند.
🔹با‌این‌حال، این‌گذار پرهزینه و پیچیده خواهد بود و نیازمند مداخله قابلتوجه دولت، برنامهریزی هماهنگ و سرمایه‌گذاری بلندمدت برای ایجاد شرایط برابر و دستیابی به زنجیره تامین داخلی است.
@golpouracademy
🔴 سه سناریو بعد از فعال شدن اسنپ‌‌‌بک
حمید قنبری؛ پژوهشگر حقوق بین‌الملل
🔹بازگشت تحریم‌‌‌های سازمان ملل از طریق مکانیسم اسنپ‌‌‌بک، مستقیما برمعادلات ارزی، تجاری و مالی تاثیرگذار است.
🔹می‌توان سه سناریوی اصلی را برای اجرای تحریم‌‌‌های بازگشتی ترسیم کرد؛ از کم‌‌‌اثرترین تا مخرب‌‌‌ترین حالت ممکن.
🔺سناریوی اول: بازگشت نمادین تحریمها بدون فشار جدی از طرف‌‌‌های اصلی
🔹در این وضعیت، تحریمها به‌‌‌صورت رسمی و حقوقی بازمی‌‌‌گردند، اما در عمل، تنها اثری نمادین دارند.
🔹روسیه و چین تحریمها را به رسمیت نمی‌‌‌شناسند و تمایلی به اجرای محدودیت‌ها نشان نمی‌‌‌دهند.
🔹آمریکا و اروپا نیز، فشار عملی موثری وارد نمی‌‌‌کنند؛ شاید به دلیل نگرانی‌های منطقهای، انتخابات داخلی یا ملاحظات بازار انرژی.
🔹ایران با مشکل جدیدی مواجه نمی‌شود که پیش‌تر با آن آشنا نبوده باشد. انتقال پول هم انجام‌‌‌ناپذیر نیست. صادرات نفت ادامه می‌‌‌یابد، هرچند با واسطه‌‌‌ها و با تخفیف.
🔹اثر اقتصادی این سناریو محدود و کنترل‌‌‌پذیر است و دولت می‌تواند آن را مدیریت کند.
🔺سناریوی دوم: بازگشت موثرتر تحریمها با فشار بیشتر اروپا و محدودیت‌های افزایشی از سوی چین و روسیه
🔹در این وضعیت، اروپا تصمیم می‌گیرد تحریم‌‌‌های شورای امنیت را به‌‌‌طور کامل اجرا کند. بانک‌های اروپایی همکاری خود با ایران را متوقف می‌کنند، صادرات برخی کالاهای حساس محدود می‌شود و فهرست‌‌‌سازی‌‌‌های تحریمی به صورت رسمی به بانک‌ها و شرکت‌ها ابلاغ می‌‌‌گردد.
🔹چین و روسیه در عمل، سطح همکاری خود را با ایران کاهش می‌دهند.
🔹برخی بانک‌های چینی دیگر پرداخت‌‌‌های دلاری و یورویی را انجام نمی‌‌‌دهند، شرکت‌های بیمه حمل‌‌‌ونقل محتاط‌‌‌تر میشوند و مسیرهای تامین مالی پرهزینه‌‌‌تر و پرریسک‌‌‌تر خواهد بود.
🔹ایران با کسری منابع ارزی روبه‌‌‌رو می‌شود، درآمد حاصل از نفت کاهش می‌‌‌یابد، واردات گران‌‌‌تر می‌شود و برخی پروژههای بزرگ با کمبود نقدینگی مواجه میشوند.
🔹اما هنوز مسیرهایی برای دور زدن فشارها وجود دارد و دولت با اعمال سیاستهای ریاضتی، افزایش مالیات و استفاده از ذخایر داخلی قادر خواهد بود اوضاع را مدیریت کند، هرچند با دشواری و هزینه اجتماعی بالا.
🔺سناریوی سوم: بازگشت تحریم‌‌‌های شورای امنیت همراه با فشار حداکثری و هماهنگ
🔹این بدترین حالت ممکن است. در این وضعیت، اروپا و آمریکا نهتنها اسنپ‌‌‌بک را فعال می‌کنند، بلکه با هماهنگی و فشار سیاسی، چین و روسیه را نیز وادار به همراهی نسبی می‌کنند.
🔹نتیجه، به احتمال زیاد کاهش شدید خرید نفت ایران، مسدود شدن مسیرهای مالی، توقف سرمایه‌گذاری خارجی، اختلال در بیمه و حمل‌‌‌ونقل و از کار افتادن کامل شبکه رسمی بانکی خواهد بود.
🔹در چنین شرایطی، هزینه مبادلات تا چند برابر افزایش می‌‌‌یابد و حتی شرکت‌های چینی و روسی نیز با احتیاط یا تعلیق قراردادهای خود، ایران را به سمت انزوا سوق می‌دهند.
🔹همزمان، ناترازیهای اقتصادی داخلی تشدید میشوند: هزینههای دولت به دلیل امنیتی شدن فضا و نیاز به حمایت اجتماعی افزایش می‌‌‌یابد، درآمدهای ارزی کاهش می‌‌‌یابد، کسری بودجه گسترش پیدا می‌کند و فشار بر بازار ارز، تورم و بیکاری را تشدید می‌کند.
🔹در این سناریو، فشار اقتصادی به حدی خواهد بود که هدف اصلی آن تغییر محاسبات سیاسی و وادارسازی ایران به پذیرش شرایط جدید در میز مذاکره خواهد بود. به بیان دیگر، اسنپ‌‌‌بک به ابزاری برای مهندسی رفتار سیاسی ایران تبدیل می‌شود؛ آن هم با هزینه‌‌‌ای سنگین برای اقتصاد کشور.
@golpouracademy
حمید قنبری؛ پژوهشگر حقوق بین‌الملل
🔹بازگشت تحریم‌‌‌های سازمان ملل از طریق مکانیسم اسنپ‌‌‌بک، مستقیما برمعادلات ارزی، تجاری و مالی تاثیرگذار است.
🔹می‌توان سه سناریوی اصلی را برای اجرای تحریم‌‌‌های بازگشتی ترسیم کرد؛ از کم‌‌‌اثرترین تا مخرب‌‌‌ترین حالت ممکن.
🔺سناریوی اول: بازگشت نمادین تحریمها بدون فشار جدی از طرف‌‌‌های اصلی
🔹در این وضعیت، تحریمها به‌‌‌صورت رسمی و حقوقی بازمی‌‌‌گردند، اما در عمل، تنها اثری نمادین دارند.
🔹روسیه و چین تحریمها را به رسمیت نمی‌‌‌شناسند و تمایلی به اجرای محدودیت‌ها نشان نمی‌‌‌دهند.
🔹آمریکا و اروپا نیز، فشار عملی موثری وارد نمی‌‌‌کنند؛ شاید به دلیل نگرانی‌های منطقهای، انتخابات داخلی یا ملاحظات بازار انرژی.
🔹ایران با مشکل جدیدی مواجه نمی‌شود که پیش‌تر با آن آشنا نبوده باشد. انتقال پول هم انجام‌‌‌ناپذیر نیست. صادرات نفت ادامه می‌‌‌یابد، هرچند با واسطه‌‌‌ها و با تخفیف.
🔹اثر اقتصادی این سناریو محدود و کنترل‌‌‌پذیر است و دولت می‌تواند آن را مدیریت کند.
🔺سناریوی دوم: بازگشت موثرتر تحریمها با فشار بیشتر اروپا و محدودیت‌های افزایشی از سوی چین و روسیه
🔹در این وضعیت، اروپا تصمیم می‌گیرد تحریم‌‌‌های شورای امنیت را به‌‌‌طور کامل اجرا کند. بانک‌های اروپایی همکاری خود با ایران را متوقف می‌کنند، صادرات برخی کالاهای حساس محدود می‌شود و فهرست‌‌‌سازی‌‌‌های تحریمی به صورت رسمی به بانک‌ها و شرکت‌ها ابلاغ می‌‌‌گردد.
🔹چین و روسیه در عمل، سطح همکاری خود را با ایران کاهش می‌دهند.
🔹برخی بانک‌های چینی دیگر پرداخت‌‌‌های دلاری و یورویی را انجام نمی‌‌‌دهند، شرکت‌های بیمه حمل‌‌‌ونقل محتاط‌‌‌تر میشوند و مسیرهای تامین مالی پرهزینه‌‌‌تر و پرریسک‌‌‌تر خواهد بود.
🔹ایران با کسری منابع ارزی روبه‌‌‌رو می‌شود، درآمد حاصل از نفت کاهش می‌‌‌یابد، واردات گران‌‌‌تر می‌شود و برخی پروژههای بزرگ با کمبود نقدینگی مواجه میشوند.
🔹اما هنوز مسیرهایی برای دور زدن فشارها وجود دارد و دولت با اعمال سیاستهای ریاضتی، افزایش مالیات و استفاده از ذخایر داخلی قادر خواهد بود اوضاع را مدیریت کند، هرچند با دشواری و هزینه اجتماعی بالا.
🔺سناریوی سوم: بازگشت تحریم‌‌‌های شورای امنیت همراه با فشار حداکثری و هماهنگ
🔹این بدترین حالت ممکن است. در این وضعیت، اروپا و آمریکا نهتنها اسنپ‌‌‌بک را فعال می‌کنند، بلکه با هماهنگی و فشار سیاسی، چین و روسیه را نیز وادار به همراهی نسبی می‌کنند.
🔹نتیجه، به احتمال زیاد کاهش شدید خرید نفت ایران، مسدود شدن مسیرهای مالی، توقف سرمایه‌گذاری خارجی، اختلال در بیمه و حمل‌‌‌ونقل و از کار افتادن کامل شبکه رسمی بانکی خواهد بود.
🔹در چنین شرایطی، هزینه مبادلات تا چند برابر افزایش می‌‌‌یابد و حتی شرکت‌های چینی و روسی نیز با احتیاط یا تعلیق قراردادهای خود، ایران را به سمت انزوا سوق می‌دهند.
🔹همزمان، ناترازیهای اقتصادی داخلی تشدید میشوند: هزینههای دولت به دلیل امنیتی شدن فضا و نیاز به حمایت اجتماعی افزایش می‌‌‌یابد، درآمدهای ارزی کاهش می‌‌‌یابد، کسری بودجه گسترش پیدا می‌کند و فشار بر بازار ارز، تورم و بیکاری را تشدید می‌کند.
🔹در این سناریو، فشار اقتصادی به حدی خواهد بود که هدف اصلی آن تغییر محاسبات سیاسی و وادارسازی ایران به پذیرش شرایط جدید در میز مذاکره خواهد بود. به بیان دیگر، اسنپ‌‌‌بک به ابزاری برای مهندسی رفتار سیاسی ایران تبدیل می‌شود؛ آن هم با هزینه‌‌‌ای سنگین برای اقتصاد کشور.
@golpouracademy
آدرس پناهگاه‌های بورسی
🔺بررسی شاخص «ریسک سیستماتیک» در بورس پس‌از جنگ ۱۲روزه نشان می‌دهد تنها ۲درصد صنایع رفتاری مستقل از شاخص کل داشتند، حال آنکه ۱۴درصد صنایع بورسی نه تنها از بحران عبور کرده‌اند، بلکه به پناهگاه امن سرمایه‌گذاران تبدیل شده‌اند. این یافته‌ها، نشان‌دهنده تابآوری این گروه در پساجنگ است.
🔺بازارهای مالی همواره به رویدادهای غیرمنتظره واکنش نشان می‌دهند، اما نوع و شدت این واکنش‌‌‌ها تابعی از ساختار اقتصاد، انتظارات فعالان بازار، و ویژگیهای درونی هر صنعت است. در ایران با توجه به ساختار اقتصادی نفت‌‌‌محور، نقش دولت در اقتصاد و و جایگاه ایران در منطقه، هرگونه تنش یا نااطمینانی به سرعت اثر خود را بر تابلوهای بورسی به نمایش می‌گذارد.
🔺جنگ ۱۲روزه میان ایران و اسرائیل، یکی از نمونه‌‌‌های بارز تنش‌‌‌های ژئوپلیتیکی اخیر بود که در کوتاهمدت، شوک روانی قابل‌توجهی به سرمایه‌گذاران وارد کرد. در چنین شرایطی، شناخت ماهیت هر صنعت و میزان حساسیت آن نسبت به شوک‌ها، بیش از پیش اهمیت دارد.
🔺بررسی‌‌‌ها نشان می‌دهد در میان ۵۱صنعت حاضر در بازار سرمایه، گروه پیمانکاری صنعتی با ضریب بتای منفی، تنها صنعتی بود که در بحبوحه التهاب بازار، خلاف جهت شاخص کل حرکت کرد. این مساله نشان‌دهنده واکنش متفاوت این صنعت به ریسک‌‌‌های سیستماتیک و تاثیرگذاری عوامل خاص درون‌‌‌صنعتی آن است. در نقطه مقابل، صنعت بانک‌ها و موسسات اعتباری با ثبت بیشترین بتا، بالاترین هم‌‌‌سویی را با نوسانات شاخص کل داشتند.
🔺در جهان مالی، بتا (β) به عنوان یکی از مهم‌ترین سنجه‌‌‌های ارزیابی ریسک سیستماتیک شناخته می‌شود. این معیار جایگاهی کلیدی در تحلیل نوسانات بازار داشته و به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهد تا واکنش صنایع یا شرکت‌های مختلف را نسبت به تحولات کلی بازار ارزیابی کنند. بتا نشان می‌دهد که بازدهی یک صنعت یا نماد تا چه میزان با بازدهی کل بازار همبستگی داشته و هنگام تحرک شاخص کل، دارایی به چه میزان در همان جهت یا خلاف آن حرکت خواهد کرد.
🔺این شاخص آماری در دل خود مفهومی از حساسیت را حمل می‌کند؛ حساسیتی که می‌تواند در دوره‌‌‌هایی که بازار با نوسانات شدید دست و پنجه نرم می‌کند، به معیاری حیاتی برای سنجش تابآوری و شکنندگی نمادها و صنایع بدل شود.
🔺سرمایه‌گذاران ریسک‌‌‌گریز به دنبال صنایعی با بتای پایین هستند تا در دوران آشفتگی بازار، دارایی‌‌‌هایشان کمتر دستخوش فراز و نشیب‌های هیجانی شود. در مقابل، سرمایه‌گذاران ریسک‌‌‌پذیر، بهویژه در دوره صعود شاخص، ترجیح می‌دهند به سراغ صنایعی با بتای بالا بروند تا سود بیشتری به‌‌‌دست آورند.
@golpouracademy
🔺بررسی شاخص «ریسک سیستماتیک» در بورس پس‌از جنگ ۱۲روزه نشان می‌دهد تنها ۲درصد صنایع رفتاری مستقل از شاخص کل داشتند، حال آنکه ۱۴درصد صنایع بورسی نه تنها از بحران عبور کرده‌اند، بلکه به پناهگاه امن سرمایه‌گذاران تبدیل شده‌اند. این یافته‌ها، نشان‌دهنده تابآوری این گروه در پساجنگ است.
🔺بازارهای مالی همواره به رویدادهای غیرمنتظره واکنش نشان می‌دهند، اما نوع و شدت این واکنش‌‌‌ها تابعی از ساختار اقتصاد، انتظارات فعالان بازار، و ویژگیهای درونی هر صنعت است. در ایران با توجه به ساختار اقتصادی نفت‌‌‌محور، نقش دولت در اقتصاد و و جایگاه ایران در منطقه، هرگونه تنش یا نااطمینانی به سرعت اثر خود را بر تابلوهای بورسی به نمایش می‌گذارد.
🔺جنگ ۱۲روزه میان ایران و اسرائیل، یکی از نمونه‌‌‌های بارز تنش‌‌‌های ژئوپلیتیکی اخیر بود که در کوتاهمدت، شوک روانی قابل‌توجهی به سرمایه‌گذاران وارد کرد. در چنین شرایطی، شناخت ماهیت هر صنعت و میزان حساسیت آن نسبت به شوک‌ها، بیش از پیش اهمیت دارد.
🔺بررسی‌‌‌ها نشان می‌دهد در میان ۵۱صنعت حاضر در بازار سرمایه، گروه پیمانکاری صنعتی با ضریب بتای منفی، تنها صنعتی بود که در بحبوحه التهاب بازار، خلاف جهت شاخص کل حرکت کرد. این مساله نشان‌دهنده واکنش متفاوت این صنعت به ریسک‌‌‌های سیستماتیک و تاثیرگذاری عوامل خاص درون‌‌‌صنعتی آن است. در نقطه مقابل، صنعت بانک‌ها و موسسات اعتباری با ثبت بیشترین بتا، بالاترین هم‌‌‌سویی را با نوسانات شاخص کل داشتند.
🔺در جهان مالی، بتا (β) به عنوان یکی از مهم‌ترین سنجه‌‌‌های ارزیابی ریسک سیستماتیک شناخته می‌شود. این معیار جایگاهی کلیدی در تحلیل نوسانات بازار داشته و به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهد تا واکنش صنایع یا شرکت‌های مختلف را نسبت به تحولات کلی بازار ارزیابی کنند. بتا نشان می‌دهد که بازدهی یک صنعت یا نماد تا چه میزان با بازدهی کل بازار همبستگی داشته و هنگام تحرک شاخص کل، دارایی به چه میزان در همان جهت یا خلاف آن حرکت خواهد کرد.
🔺این شاخص آماری در دل خود مفهومی از حساسیت را حمل می‌کند؛ حساسیتی که می‌تواند در دوره‌‌‌هایی که بازار با نوسانات شدید دست و پنجه نرم می‌کند، به معیاری حیاتی برای سنجش تابآوری و شکنندگی نمادها و صنایع بدل شود.
🔺سرمایه‌گذاران ریسک‌‌‌گریز به دنبال صنایعی با بتای پایین هستند تا در دوران آشفتگی بازار، دارایی‌‌‌هایشان کمتر دستخوش فراز و نشیب‌های هیجانی شود. در مقابل، سرمایه‌گذاران ریسک‌‌‌پذیر، بهویژه در دوره صعود شاخص، ترجیح می‌دهند به سراغ صنایعی با بتای بالا بروند تا سود بیشتری به‌‌‌دست آورند.
@golpouracademy
تصویری از آب شیرین‌کن های عظیم عربستان
هم اکنون عربستان سعودی بزرگترین آب شیرین کن های دنیا را در اختیار دارد و بزرگترین آب شیرین کن جهان که با انرژی خورشیدی کار می کند به نام "الفجی" در کشور عربستان سعودی قرار دارد. این آب شیرین کن روزانه 60 هزار تن آب دریا را شیرین می کند. آب شیرین کن راس الخیر روزانه آب مصرفی 5/3 میلیون نفر را در ریاض تامین می کند
@golpouracademy
هم اکنون عربستان سعودی بزرگترین آب شیرین کن های دنیا را در اختیار دارد و بزرگترین آب شیرین کن جهان که با انرژی خورشیدی کار می کند به نام "الفجی" در کشور عربستان سعودی قرار دارد. این آب شیرین کن روزانه 60 هزار تن آب دریا را شیرین می کند. آب شیرین کن راس الخیر روزانه آب مصرفی 5/3 میلیون نفر را در ریاض تامین می کند
@golpouracademy
کار تیمی همیشه هم خوب نیست!
🔹بسیاری از مدیران معتقدند تمام کارها را باید به تیم‌‌‌های کاری سپرد و از واگذاری کارها به یک نفر باید خودداری کرد.
🔹اما مطالعات جدید نشان می دهد، قرار نیست انجام تمام کارها را به تیم‌‌‌ها سپرد و فردگرایی در درون شرکت‌ها را به‌‌‌طور کلی کنار گذاشت.
🔹مطالعات محققان موسسه تکنولوژی ماساچوست، نشان داده که زیاده‌‌‌روی در سپردن کارها به تیم‌‌‌های کاری، می‌تواند تا حد زیادی برای شرکت‌ها هزینه‌‌‌آور بوده و بهرهوری را کاهش دهد!
🔹براساس نتایج این تحقیق، واگذاری کارها و پروژههای ساده به تیم‌‌‌های کاری تشکیل شده از چند نفر، نهتنها کمکی به بهتر انجام شدن آن کارها و پروژه‌‌‌ها نمی‌‌‌کند، بلکه هزینههای سنگینی را به بار می‌‌‌آورد و موجب کاهش بهرهوری سازمانی می‌شود.
🔹بهتر است که انجام چنین کارها و پروژههای ساده‌‌‌ای به افراد و نه تیم‌‌‌های کاری سپرده شود.
🔹رهبران و مدیران شرکت‌ها باید فقط کارهایی را به تیم بسپارند که دارای پیچیدگی بالا و مراحل و بخش‌‌‌های متعدد است و بهتر است که کارهای کوچک و پروژههای ساده‌‌‌تر را به تک‌‌‌تک کارکنان سپرد.
🔹در واقع وارد عمل شدن تیم‌‌‌های کاری در شرکت‌ها، باعث پیچیده‌‌‌تر شدن امور و افزایش یافتن هزینهها خواهد شد.
🔹این در حالی است که گماردن یک نفر برای انجام یک کار یا پروژه ساده، نهتنها چنین هزینههایی را به دنبال ندارد، بلکه باعث انجام سریع‌‌‌تر و ساده‌‌‌تر آن کار شده و از به‌‌‌هم‌‌‌ریختگی امور جلوگیری می‌کند.
🔹از کجا بفهمیم به کار تیمی نیازی نیست؟ کافی است چند سؤال از خود بپرسید:
❓آیا این پروژه پیچیده است؟
❓چند تخصص مختلف نیاز دارد؟
❓آیا زمان و منابع لازم برای تشکیل تیم را داریم؟ یا اینکه فقط یک کار ساده است که یک فرد باهوش می‌تواند سریع و بی‌دردسر انجام دهد؟
@golpouracademy
🔹بسیاری از مدیران معتقدند تمام کارها را باید به تیم‌‌‌های کاری سپرد و از واگذاری کارها به یک نفر باید خودداری کرد.
🔹اما مطالعات جدید نشان می دهد، قرار نیست انجام تمام کارها را به تیم‌‌‌ها سپرد و فردگرایی در درون شرکت‌ها را به‌‌‌طور کلی کنار گذاشت.
🔹مطالعات محققان موسسه تکنولوژی ماساچوست، نشان داده که زیاده‌‌‌روی در سپردن کارها به تیم‌‌‌های کاری، می‌تواند تا حد زیادی برای شرکت‌ها هزینه‌‌‌آور بوده و بهرهوری را کاهش دهد!
🔹براساس نتایج این تحقیق، واگذاری کارها و پروژههای ساده به تیم‌‌‌های کاری تشکیل شده از چند نفر، نهتنها کمکی به بهتر انجام شدن آن کارها و پروژه‌‌‌ها نمی‌‌‌کند، بلکه هزینههای سنگینی را به بار می‌‌‌آورد و موجب کاهش بهرهوری سازمانی می‌شود.
🔹بهتر است که انجام چنین کارها و پروژههای ساده‌‌‌ای به افراد و نه تیم‌‌‌های کاری سپرده شود.
🔹رهبران و مدیران شرکت‌ها باید فقط کارهایی را به تیم بسپارند که دارای پیچیدگی بالا و مراحل و بخش‌‌‌های متعدد است و بهتر است که کارهای کوچک و پروژههای ساده‌‌‌تر را به تک‌‌‌تک کارکنان سپرد.
🔹در واقع وارد عمل شدن تیم‌‌‌های کاری در شرکت‌ها، باعث پیچیده‌‌‌تر شدن امور و افزایش یافتن هزینهها خواهد شد.
🔹این در حالی است که گماردن یک نفر برای انجام یک کار یا پروژه ساده، نهتنها چنین هزینههایی را به دنبال ندارد، بلکه باعث انجام سریع‌‌‌تر و ساده‌‌‌تر آن کار شده و از به‌‌‌هم‌‌‌ریختگی امور جلوگیری می‌کند.
🔹از کجا بفهمیم به کار تیمی نیازی نیست؟ کافی است چند سؤال از خود بپرسید:
❓آیا این پروژه پیچیده است؟
❓چند تخصص مختلف نیاز دارد؟
❓آیا زمان و منابع لازم برای تشکیل تیم را داریم؟ یا اینکه فقط یک کار ساده است که یک فرد باهوش می‌تواند سریع و بی‌دردسر انجام دهد؟
@golpouracademy
تقابل دو دیدگاه در مقابله با تورم
🔹با توجه به نرخ تورم نزدیک به ۴۰ درصد، این پرسش مطرح است که چرا این پدیده در ایران ساختاری شده است؟
🔹دیدگاه اول، که به «جریان اصلی اقتصاد» معروف است، تورم را اساساً پدیده‌ای پولی می‌داند که از رشد نقدینگی بیشتر از رشد تولید نشأت می‌گیرد.
🔹دیدگاه دوم، که متعلق به مکاتب «ساختارگرا و تطبیق‌گرا» است، معتقد است تورم در کشورهای در حال توسعه معلول مشکلات ساختاری و نهادی در سمت عرضه اقتصاد است و رشد پول، خود واکنشی به این مشکلات (مانند کسری بودجه) است، نه علت آن.
🔹رویکرد جریان اصلی، که شامل مکاتب پول‌گرا و نئوکینزی است، کنترل تورم را از طریق سیاستهای پولی بانک مرکزی امکان‌پذیر می‌داند.
🔹در مقابل، دیدگاه ساختارگرا معتقد است که در اقتصادی مانند ایران، سیاست پولی به تنهایی و بدون اصلاحات بنیادین در ساختار بودجه‌ریزی، نظام بانکی و کاهش وابستگی به درآمدهای نفتی، توانایی مهار پایدار تورم را ندارد. از این منظر، تا زمانی که مشکلات ساختاری حل نشود، بانک مرکزی قدرت چندانی برای کنترل پایدار تورم نخواهد داشت.
🔹در نهایت، گزارش با توجه به پیچیدگی اقتصاد ایران، یک رویکرد دو مرحله‌ای و ترکیبی را پیشنهاد می‌کند. در گام اول، بر استفاده موثر از ابزارهای سیاست پولی، بهویژه کنترل نقدینگی و به‌کارگیری کارآمد ابزار نرخ بهره، بهعنوان اولویت اصلی تاکید می‌شود.
🔹در کنار آن، اجرای اصلاحات ساختاری بلندمدت مانند اصلاح نظام بودجه‌ریزی و بهبود روابط بین‌المللی برای کاهش شوک‌های طرف عرضه، به عنوان پیش‌نیاز مهار پایدار تورم ضروری دانسته شده است.
@golpouracademy
🔹با توجه به نرخ تورم نزدیک به ۴۰ درصد، این پرسش مطرح است که چرا این پدیده در ایران ساختاری شده است؟
🔹دیدگاه اول، که به «جریان اصلی اقتصاد» معروف است، تورم را اساساً پدیده‌ای پولی می‌داند که از رشد نقدینگی بیشتر از رشد تولید نشأت می‌گیرد.
🔹دیدگاه دوم، که متعلق به مکاتب «ساختارگرا و تطبیق‌گرا» است، معتقد است تورم در کشورهای در حال توسعه معلول مشکلات ساختاری و نهادی در سمت عرضه اقتصاد است و رشد پول، خود واکنشی به این مشکلات (مانند کسری بودجه) است، نه علت آن.
🔹رویکرد جریان اصلی، که شامل مکاتب پول‌گرا و نئوکینزی است، کنترل تورم را از طریق سیاستهای پولی بانک مرکزی امکان‌پذیر می‌داند.
🔹در مقابل، دیدگاه ساختارگرا معتقد است که در اقتصادی مانند ایران، سیاست پولی به تنهایی و بدون اصلاحات بنیادین در ساختار بودجه‌ریزی، نظام بانکی و کاهش وابستگی به درآمدهای نفتی، توانایی مهار پایدار تورم را ندارد. از این منظر، تا زمانی که مشکلات ساختاری حل نشود، بانک مرکزی قدرت چندانی برای کنترل پایدار تورم نخواهد داشت.
🔹در نهایت، گزارش با توجه به پیچیدگی اقتصاد ایران، یک رویکرد دو مرحله‌ای و ترکیبی را پیشنهاد می‌کند. در گام اول، بر استفاده موثر از ابزارهای سیاست پولی، بهویژه کنترل نقدینگی و به‌کارگیری کارآمد ابزار نرخ بهره، بهعنوان اولویت اصلی تاکید می‌شود.
🔹در کنار آن، اجرای اصلاحات ساختاری بلندمدت مانند اصلاح نظام بودجه‌ریزی و بهبود روابط بین‌المللی برای کاهش شوک‌های طرف عرضه، به عنوان پیش‌نیاز مهار پایدار تورم ضروری دانسته شده است.
@golpouracademy